De 9 beste Ray Bradbury boeken

*Beste recensie volgens de redactie. Over de selectiecriteria. Dit materiaal is subjectief en niet bedoeld als reclame of koopgids. Overleg met een deskundige is noodzakelijk vóór de aankoop.

Ray Bradbury is bij iedereen bekend, zelfs bij hen die het werk van de auteur niet hebben gelezen. De naam van de man is al lang voorbij de grenzen van het sciencefictiongenre. Vandaag is hij een erkende legende van de buitenlandse literatuur. Ray kon ooit niet bij het leger wegens slecht zicht, doorstond de Koude Oorlog hard, maar slaagde er toch in de kansen te overwinnen en een briljante carrière van meer dan zeventig jaar te smeden. De schrijver heeft talrijke verhalen, toneelstukken en romans geschreven, waarvan sommige de lijst van must-read boeken hebben gehaald.

Bradbury zag de moderne maatschappij steeds meer verslaafd raken aan allerlei gadgets en technologie, dus hij vreesde echt dat dit op een gegeven moment tot ernstige gevolgen zou leiden. De auteur wijdde zijn dystopieën aan het onderwerp en was tegen het elektronische formaat van de uitgaven van zijn werken.

Onze experts hebben een lijst samengesteld van negen Ray Bradbury boeken die iedereen zou moeten lezen.

Ray Bradbury’s beste boeken gerangschikt

Nominatie	plaats	titel van het werk	rangschikking
Ranglijst van de beste Ray Bradbury boeken	1	“451 graden Fahrenheit	5.0
2	“Dandelion Wine”	4.9
3	“The Martian Chronicles	4.8
4	“Zomermorgen, zomernacht”	4.7
5	“En de donder klonk.”	4.6
6	“Man in beeld	4.5
7	“De hele zomer in één dag.”	4.4
8	“Er komen problemen”	4.3
9	“De dood is een eenzame zaak	4.2

“451 graden Fahrenheit”

Beoordeling: 5.0

Een toonaangevende futuristische roman, een van de bekendste van de schrijver. Het werk maakt deel uit van het curriculum van de middelbare school. Het boek werd geschreven in slechts negen dagen, begin jaren vijftig, maar de relevantie ervan is in de loop der tijd niet verloren gegaan, maar toegenomen. Ray was een voorstander van bibliotheken en papieren boeken. Ik was bang dat mensen helemaal zouden stoppen met het lezen van literatuur. Bradbury’s angsten en visie op de toekomst worden uiteengezet in de pagina’s van.

De lezer wordt geconfronteerd met een wereld vol hersenloos vermaak, waar de ogen van iedereen gericht zijn op de televisie… Mensen praten niet met elkaar, denken niet na en hebben geen literatuur nodig. De brandweer is niet langer nodig om de vlammen te doven, maar om anachronistisch geworden boeken te verbranden. In een interview met The Associated Press, begin jaren twintig, zal de schrijver zeggen dat de roman gebaseerd is op ware feiten en op de haat die hij voelt voor degenen die boeken verbranden. De naam heeft een speciale betekenis omdat 451 graden Fahrenheit de temperatuur is waarbij papier verbrandt.

De anti-utopie gaat over een regering die het volk niet alleen verbiedt om te lezen, maar ook om alle werken te bewaren, en dit wordt ogenschijnlijk gedaan voor het welzijn van. De hoofdpersoon, Guy Montag, ontmoet op een dag een jonge vrouw die de wereld herontdekt en hem op een andere manier naar vertrouwde dingen doet kijken. Werkend voor een totalitaire staat als brandweerman leidt Montag naar een van de huizen waar de boeken zijn gevonden, maar in plaats van ze allemaal te verbranden, neemt de held enkele werken mee naar huis omdat hij een onverklaarbaar verlangen en interesse voelt. Guy verbergt de literatuur achter een ventilatierooster. Wanneer hij een vrouw zichzelf ziet verbranden tijdens een van haar diensten, besluit hij zijn baan op te zeggen, maar om te beginnen neemt hij slechts één ziektedag, die hij wil besteden aan het nadenken over wat er gebeurt en het bestuderen van de boeken die in het huis worden bewaard. Voor hulp wendt de held zich tot een oude man Faber, die hem toevallig tegenkomt in het park. Na een discussie sluiten ze een pact om de boeken te redden. Dus Guy verhuist naar het verzetskamp. Nadat hij in dit gevaarlijke spel verwikkeld is geraakt, wordt hij een afvallige, en nu moet zijn huis, na een aanklacht van zijn buren, worden afgebrand. Hoe komt de held uit deze situatie?? Zal hij zich onder druk van de autoriteiten overgeven of zijn strijd voortzetten..?

“Dandelion Wine.”

Beoordeling: 4.9

De tweede regel komt uit een deels autobiografisch verhaal dat zich afspeelt aan het eind van de jaren twintig, in een fictieve plaats genaamd Green Town. De setting heeft een prototype – de woonplaats van de auteur, Waukegan, Illinois. De lezer beleeft een zomer samen met een twaalfjarige jongen, Douglas, en zijn tienjarige vriendje. Van de pagina’s leert iedereen wat er kan gebeuren tijdens de drie zonnige maanden.

Het verhaal begint met beschrijvingen van de routines van het Amerikaanse platteland. Het enige eenvoudige plezier hier is wijn maken van paardenbloemblaadjes. Dit proces wordt de centrale actie van het verhaal. Wijn wordt niet alleen een vat voor vloeistof, maar een metaforische flacon voor het bewaren van de geneugten van de zomer. Zelfs ondanks het ontbreken van het fantasiethema dat veel lezers van Bradbury’s boeken gewend zijn, is de magie van gewone levenssituaties die rond een jongen en zijn vriend wervelen betoverend. Het is onmogelijk om zulke gevoelens en emoties opnieuw te ervaren op een andere leeftijd, dus de jongens hopen dat de positieve emoties, samen met de paardenbloemenwijn, nu zijn weggestopt in negentig flessen.

Het verhaal bestaat uit verschillende kleine miniverhalen die met elkaar verbonden zijn door personages. Volgens een aantal recensies zijn de lezers getroffen door de nauwkeurige weergave van de zomerse sfeer door de auteur. Bijvoorbeeld, de scène met de schommel, waarbij de hele familie zich bij zonsondergang verzamelt, kijkend naar de ondergaande zon en luisterend naar de krekels en cicaden. Je hoeft niet te proberen het met verve te lezen, want pagina na pagina, als een slok na een slok, zal je herinneren aan je eigen jeugd, vol onverklaarbare magie. Geschikt voor een breed lezerspubliek.

“The Martian Chronicles

Beoordeling: 4.8

De derde plaats gaat naar de roman, die debuteerde in de jaren vijftig. Het is het boek dat Bradbury universeel beroemd maakt. Het verhaal gaat over mensen die militant een utopische Mars-natie koloniseren… Het werk bestaat uit een aaneenschakeling van onderling verbonden verhalen, en elk verhaal steekt de draak met maatschappelijke kwesties die destijds relevant waren en dat nog steeds zijn – strijd tussen de supermachten over de planeet, kapitalisme, racisme, enz. .

Het is vanaf de eerste pagina’s duidelijk dat het niet om Mars gaat, maar om de Aarde, waarvan de mens zelf de vernietiging in gang zet. De actie begint eind jaren negentig, wanneer een enorme raket wordt gebouwd die zestig miljoen lichtjaar kan reizen om de rode planeet te bereiken. Winter organiseert een expeditie van waaghalzen die het aandurven om als eerste op een gevaarlijke reis te gaan… De auteur laat de lezer kennismaken met een Marsbewoner, mevrouw K. Ze heeft al enkele nachten vreemde dromen over aliens. De vrouw deelt haar angsten met haar man en noemt de naam van een vreemdeling, Nathaniel York, die zich onder de indringers bevindt… Meneer K lacht om de grillen van de andere helft, want mensen met een bleke huid en lichtblauwe ogen kunnen niet bestaan en er is geen leven op Aarde vanwege de onverenigbaarheid van de atmosfeer. Op aarde gaan de oorlogen ondertussen onverminderd door en worden steeds meer steden verwoest. Amerika wordt keer op keer gebombardeerd en Australië wordt bijna overspoeld door voortdurende explosies. Mensen rennen naar Mars voor redding, maar vinden onheil. Expeditie na expeditie wordt verslagen, gevangen in vreemde omstandigheden. De lezer zal te weten komen of de mens de rode planeet kan koloniseren en met welke moeilijkheden hij zal worden geconfronteerd.

Het boek is geschreven in een interessante, toegankelijke taal en is daardoor gemakkelijk te lezen. Zal interessant zijn voor alle fans van ruimtevaart en voor hen die de moderne wereld willen bekijken door de metaforen van Ray Bradbury.

“Summer Morning, Summer Night”

Beoordeling: 4.7

Op de vierde plaats, een verrassend werk waarover een criticus zei dat het zo bedwelmend was als paardenbloemwijn, zo verfrissend als appel en abrikoos, als water, waarvan je dorstig begint te nippen uit een koele, tinnen pollepel wanneer je midden in de nacht wakker wordt. Lezers worden ondergedompeld in de unieke sfeer van Greentown, waar de zomer nooit eindigt. Het boek is een verzameling korte verhalen, zevenentwintig in totaal, die diepe betekenis en de sfeer van warme dagen brengen.

Elk verhaal is gevuld met eenvoud en gemak, hoewel er een keerzijde is, anders zou het niet zo interessant zijn. De verhalen worden verenigd door de schrijfstijl van de auteur. Terwijl je je verdiept in het boek, leer je de lotgevallen van de personages kennen, verweven met het groen van de natuur, de liefde en de dood. De recensenten merken op dat de verhalen “A Scream from Underground”, “All Summer in One Night”, “Fireflies”, “Anything Happens”, “Miss Bidwell”, “The Seven Rivers”, “Autumn Day”, “In June, in the Dark of the Night”, “There and Back Again”, “A Summer Walk” en “At the End of Summer” het meest invloedrijk waren. Alle verhalen in de collectie lijken op één, ook al gaan ze over verschillende mensen, gebeurtenissen… In de ene zijn er mooie allegorieën over vuur en een jong verliefd meisje; in een andere een hartelijke liefdesgeschiedenis, waarvoor het leeftijdsverschil geen belemmering vormt, maar juist het tegenovergestelde; in weer een andere een emotioneel medeleven; in weer een andere een aangrijpend gevoel en ervaring. Er zijn verschillende eindes, verschillende bestemmingen, belangrijke passages in het leven. Sommige personages draaien rond in een verwoede dans, terwijl anderen rustig en afgemeten luisteren naar de echo’s van het verleden.

Er zijn hier oprechte gevoelens en emoties die de lezer meemaakt, waarbij hij soms sympathie en solidariteit, dan weer angst en opwinding voelt. De bekende personages van “Dandelion Wine”. Het is een geweldig boek voor iemand die van de roman hield. Aanbevolen om te lezen bij bewolkt koel weer om uw geest op te beuren en de zomerbries te voelen gevuld met de geuren van kruiden en bloemen.

“En de donder kwam.”

Beoordeling: 4.6

Het vijfde is een verhaal over een gepassioneerde jager die zich verveelt met de gebruikelijke safari, dus gaat hij terug in de tijd met het verlangen om op een dinosaurus te jagen. De regels zijn strikt: er mag maar één dier worden gedood… De kern van het verhaal is een theorie genaamd het vlindereffect, die zegt dat zelfs kleine veranderingen in het verleden catastrofale gevolgen voor de toekomst kunnen hebben. Toen het verhaal werd geschreven, bestond de term nog niet, dus werd het werk vroeger geclassificeerd als Chaostheorie. Een verfilming met dezelfde naam werd gemaakt in de vroege jaren 2000.

Amateurjager Eckels is door zijn begeleider Travis op de regels gewezen – je mag niet van het speciale antizwaartekrachtpad af, want zelfs als je op een grassprietje stapt, kun je een keten van onherstelbare veranderingen in de toekomst in gang zetten; dood een Tyrannosaurus, die spoedig een natuurlijke dood zal sterven; uiteindelijk moet je de sporen van je verblijf in het verleden verwijderen, inclusief kogels. Eerst ging alles volgens plan, totdat er een dinosaurus langs kwam. Eckels had niet verwacht zo’n groot beest te zien. Hevig geschrokken verlaat de hoofdpersoon het pad en rent naar waar hij kan zien. Terwijl de rest van de groep tegen de dinosaurus vecht, klimt hij in de tijdmachine. Terugkerend van hun reis, ontdekken de jagers wereldwijde veranderingen… Niet dezelfde president, taal, zelfs de mens en de atmosfeer van de aarde. Eckels ziet een verbrijzelde vlinder op een van zijn laarzen, die hij per ongeluk verbrijzelde toen hij van het pad stapte… Eckels beseft de verschrikking, besluit terug te gaan en dingen recht te zetten, maar Travis neemt het pistool…

“And Thunder Rocked” is een onverbiddelijk als de tijdstroom, een hard werk dat laat zien dat sommige acties en fouten niet gemaakt kunnen worden, omdat je later niet terug kunt keren om het moment nogmaals te herbeleven. Het verhaal is leerzaam en stemt tot nadenken over de menselijke dorst naar leeg en soms dwaas en gevaarlijk vermaak.

“Man in beeld”

Beoordeling: 4.5

De zesde plaats gaat naar een verzameling van achttien populair-wetenschappelijke verhalen uit het begin van de jaren vijftig… De auteur probeert in de menselijke natuur te kijken om de redenen voor bepaalde acties te begrijpen en te beschrijven. De strijd tussen psychologie en technologie wordt alleen maar groter naarmate de lezer kennis maakt met het leven van de getatoeëerde zwerver, met andere woorden, de man op de foto’s. Bradbury haalt het personage uit een eerdere bundel getiteld ‘The Dark Carnival’.

Critici verklaren unaniem dat Man in beeld het beste werk van de auteur is. De thema’s die in de pagina’s aan de orde komen zullen later de basis vormen van Ray’s fantasiefilosofie. De verhalen hebben een gemeenschappelijk thema: een beschilderde man wiens lichaamsbeschildering ’s nachts tot leven komt en de lezer soms opzienbarende, dan weer griezelige en angstaanjagende toekomstvoorspellingen doet. De verhalen zijn allemaal schetsen uit het lichaam van een zwerver… Er zal een angstaanjagende Veldt zijn, een stad die zich in mensen nestelt, een ijzingwekkende marionet die ervan droomt de plaats in te nemen van de originelen; Jezus zal naar Mars komen, het zal eeuwige regen regenen op Venus, de schrijvers zullen naar de rode planeet reizen met de personages uit hun werk. Er zullen nog veel meer fantastische, mooie en tegelijkertijd vreselijke dingen gebeuren…

Gevuld met de magie van de ruimte en menselijke ondeugden. In recensies noemen lezers vooral zes verhalen: ‘Andere tijden’, ‘Veld’, ‘Het uur van de les’, ‘De betonmolen’, ‘Katten en muizen’ en ‘De kosmonaut’. Het boek zal zelfs diegenen aanspreken die geen belangstelling hebben voor sci-fi of die het genre eerder rustig behandelen.

“De hele zomer in één dag.”

Beoordeling: 4.4

De zevende regel gaat naar het verhaal van de kinderwreedheid. Het verhaal gaat over een situatie die zich niet alleen onder kinderen voordoet, want het gevoel van zwarte afgunst en het verlangen om andere kwaad te doen is aanwezig bij mensen van alle leeftijden.

De eenvoudige plot draait om een meisje dat een outcast is geworden in haar klas. De beschreven school bevindt zich op Venus, waar het onophoudelijk regent en de hemel bedekt is met blauwe, donkere en zware wolken die laag over de passerende. De zon verschijnt eens in de zeven jaar en slechts enkele uren. Van alle leerlingen was Margot de enige die de zon zag. Het kleine meisje leefde niet goed op een regenachtige planeet, vooral niet met herinneringen aan de warmte die uit de grote gele schijf straalde; aan witte gewichtloze wolken die langs een zachtblauwe hemel dreven; aan strelende warme stralen die haar huid raakten; aan tikkertje spelen in de frisse lucht in plaats van in vochtige ondergrondse gangen. Afgunst en haat vullen de harten van kinderen die beledigd waren dat ze de gekoesterde ster aan de hemel niet zagen. Die gevoelens dwingen hem om Margot iets wreeds aan te doen. De lezer kan dit veroordelend vinden, maar Bradbury laat zien dat het allemaal niet zo duidelijk is en dat de leerlingen in andere omstandigheden misschien niet zoiets gedaan hebben. Maar de waarheid blijft onwrikbaar – de situatie is gebeurd. Berouw komt pas als de zon voor het eerst in hun leven op de donkere, natte straten schijnt en niets meer ongedaan kan worden gemaakt.

Hoewel het verhaal kort is, zal het je veel tijd kosten om je zorgen los te laten. Recensies en critici zeggen dat elke regel erin een betekenis heeft waar je uren over zou kunnen nadenken. Geschikt voor een breed publiek.

“Er komen problemen aan.”

Beoordeling: 4.3

De achtste is nog een korte parabel. In tegenstelling tot de vorige gaat het over sinistere, angstaanjagende gebeurtenissen. De spookachtige draaimolen draait wanneer de eerste bezoekers het Spiegeldoolhof betreden. Een feestelijk carnaval verandert in een tragedie en een kleine stad, de plaats van handeling, is overgeleverd aan de genade van kwade krachten. Alleen bewoners met een zuiver hart en een zuivere ziel kunnen zichzelf redden en anderen helpen om niet in verschrikkelijke zombies te veranderen.

De lezer ontmoet een man in plaatjes en een oude heks met dichtgenaaide oogleden, evenals een heleboel andere freaks die een mobiel pretpark bewonen… Een schijnbaar gewoon zeil zijn de zwarte vleugels van een oude vogel; de kooien ruiken naar wilde bloeddorstige beesten, een draaimolen draait achteruit en een spiegelend doolhof lonkt en laat niet los. De belofte van gratis kaartjes en plezier bedwelmt de stedelingen die in afwachting van het komende evenement leven. Zonder twee jonge jongens, vrienden die elkaar overal en altijd volgen, had het heel slecht kunnen aflopen. De kameraden, de een met haar zo wit als pluis en de ander zo zwart als distels, ontdekken het verschrikkelijke geheim van carnaval en het kwaad dat het met zich meebrengt. De auteur bouwt vanaf de eerste bladzijden geleidelijk angst op en bereidt de lezer voor op iets dat ongetwijfeld gaat gebeuren.

Dit verhaal gaat over de eeuwige strijd van het goede, vertegenwoordigd door het licht, tegen het kwade, vertegenwoordigd door de duisternis. Bradbury heeft het verhaal gevuld met symboliek, bijvoorbeeld de jongens Willie Halloway en Jim Knightshall zijn licht en schaduw, en zo zijn ook de moeilijke keuzes in ieders leven. De negatieve hoofdpersoon, Mr Darke, is een concentratie van ellende, die alleen verslagen wordt door kennis, vriendelijkheid, barmhartigheid en een glimlach, want “laat verdriet niet aan je tranen kleven, het zal je doen glimlachen”. Aanbevolen lectuur voor iedereen, vooral tieners.

“De dood is een eenzame zaak.”

Beoordeling: 4.2

Sluit de detectiveroman af, die zich afspeelt in Californië in de late jaren veertig, in een stadje genaamd Venice. Een reeks brutale moorden die ondubbelzinnig met elkaar verbonden zijn… Ze trekken de aandacht van een jonge aspirant-schrijver (Bradbury’s prototype). Samen met detective Elmo Crumley probeert de schrijver uit te zoeken wat er gebeurd is… Gebaseerd op echte moorden in Los Angeles van de jaren veertig tot vijftig. Bradbury woonde daar toen en volgde het verhaal met onverholen belangstelling…

De gebeurtenissen beginnen op een regenachtige avond wanneer de schrijver in een tram rijdt en een schreeuw hoort: “De dood is een jong ding!”. Dan ontdekt hij een mannelijk lijk in een kanaal… Wanneer een politieagent ter plaatse komt, probeert hij te bewijzen dat de sterfgevallen niet toevallig waren. Maar de onderzoeker is eerst sceptisch, en pas als de lijken één voor één opduiken neemt hij het op zich om de reeks te onderzoeken. De hoofdpersoon, als creatief individu, staat een beetje buiten deze wereld, zijn perceptie van zijn omgeving is heel anders, speelt zich af op een ander niveau. Crumley is ook een ongewone detective, dus de twee werken goed samen vanaf de eerste minuten. De personages lijken sterk op elkaar; ze hebben elkaar nodig om de zaak tot een goed einde te brengen. Toegegeven, dit sluit argumentatie en onenigheid niet uit… De dialogen van de personages zitten vol sprankelende grappen en geestige zinnen, waardoor ze bijzonder leuk zijn om te lezen.

Het boek zit vol subtiele humor, en zelfs te midden van de tragedie van wat er gebeurt valt er iets te lachen of te glimlachen. Zoals vele lezers hebben gezegd, heeft de auteur een werk in noir-stijl geschreven. En het hoogtepunt van de tekst is de sfeer en de interessante vergelijkingen. De detective plot ontvouwt zich langzaam, maar met elke draai wordt de plot scherper, waardoor de aandacht wordt vastgehouden. Een aanrader voor alle liefhebbers van het detective genre.