Handgemaakte compost in de tuin

Een klein stuk grond in een wooncoöperatie wordt vaak een proeftuin voor de productie van biologische groenten. De tuineigenaar zal trots zijn op een gezonde tuin en sierplanten. Al deze glorie put de grond elk jaar uit. Compost helpt de vruchtbaarheid te herstellen. De productie van organische meststoffen uit afval is een complex chemisch en microbiologisch proces dat drie stappen omvat. De composteringstechnologie is een eeuw lang ontwikkeld. De NPK-verhouding van de elementen is bepaald voor verschillende gistingsmethoden. Er zijn stappen die moeten worden gevolgd in het proces om zelf compost te maken.

Theoretische grondbeginselen van compostering

De pionier van de biologisch-dynamische tuinbouwmethode, gebaseerd op het omzetten van organisch materiaal in compost, was Rudolf Steiner in Europa en Sir Albert Howard in Engeland. Uit hun praktische werkzaamheden en wetenschappelijke onderbouwing bleek dat het gebruik van verse mest in de bodem 2 tot 3 keer minder efficiënt is dan het gebruik van het gefermenteerde product in de vorm van compost.

De theorie is dat ruwe dierlijke mest tijdens de afbraak in de open lucht de helft van zijn waardevolle stikstof aan de atmosfeer afgeeft. Door de microbiologische verwerking van de massa in de compost neemt de hoeveelheid stikstof in de compost toe. Het fosfaat- en kaliumgehalte hangt af van de toegevoegde stoffen in de compost.

Wat is het verschil tussen het composteren van de mest

Wetenschappers hebben het over mest die half verwerkt is in de magen van dieren en vol zit met micro-organismen. Het is niet moeilijk om de composteerder te zien als een grote maag, die de biologische afbraak van de massa activeert. Oude compost, humus en aarde bewoond door nuttige bacteriën, schimmels en hogere zwammen worden toegevoegd als verfrissing. Bij de verwerking van vers gras en stro is het proces te vergelijken met het werk van de meerkamermaag van een herkauwer.

Ruwe compost maken

Koolstofverbindingen in de eerste fase van de afbraak verzadigen het substraat met ammoniak, vrije stikstof, nitraten en nitrieten. Strohalmen, zaagsel en turf bevatten lignine, cellulose. Door de afbraak van cellulose en lignine raakt de compost verzadigd met kooldioxide in lucht, met methaan in anaërobe omstandigheden. Er zijn ook tussenreacties. Het mengsel wordt in de lucht verhit – thermofiele bacteriën werken. Aan het einde van de eerste fermentatiefase koelt de massa af en stopt de uitstoot van gassen. Je produceert ruwe compost die moet worden omgezet in humus.

Fijne compost maken

Wanneer het eerste thermische gistingsproces is voltooid en de massa bruin is geworden maar zijn structuur heeft behouden, beginnen actinomyceten, anaërobe sporenbacteriën, streptomyceten en schimmels te werken. Fysiologisch lijkt het proces op dat van regenwormen, waarna losse biohumus wordt geproduceerd. Het resultaat na fermentatie is fijne compost die NPK bevat in een gemakkelijk verteerbare vorm. Het product bevat 2 tot 3 keer meer stikstofverbindingen dan vruchtbare grond. De werking ervan is vele malen doeltreffender dan die van mest, de voeding is evenwichtig en komt onmiddellijk aan.

De optimale vochtigheidsgraad van 45-65% is bepaald. Ventilatie is noodzakelijk voor de biologische processen, maar pas nadat de temperatuur is verhoogd tot 60

0 . Het mengen zorgt voor een gelijkmatige opwarming van de put. Rauw dierlijk afval in de compost verhoogt het gehalte aan eiwitten, waardoor een onevenwicht ontstaat en de stinkende scatole en indole vrijkomen. Compost stinkt, ongeschikt voor fruit- en groentegewassen.

Grote hoeveelheden papier, stro en zaagsel vergen veel koolstof om te verwerken. De verkregen compost zal arm zijn aan voedingsstoffen. De verhouding tussen koolstof en stikstof in de compostlaag moet worden gecorrigeerd. De beste verhouding is 11-20 delen koolstof op 1 deel stikstof.

Een fijne geur van de aarde bepaalt de gereedheid van de compost. Het wordt gegeven door bacteriën van de actinomycetenreeks. Na toepassing werkt de meststof opbrengstbevorderend, waarbij hij geleidelijk de structuur en eigenschappen van natuurlijke humus verkrijgt.

Het nadeel van compost blijft de onzekere samenstelling van de voedingsstoffen. Dit is de reden voor het wijdverbreide gebruik van minerale meststoffen in de groenteteelt. Hun samenstelling is bekend, de dosering is ontwikkeld.

De praktische toepassing van compostering ter verbetering van de vruchtbaarheid

De huisindustrie is een producent van groenteafval van de lente tot de herfst – wieden, snoeien, grasmaaien, tomatenbomen plukken – groene massa. Het is niet moeilijk om droog gras te maaien of gedroogd loof uit de tuin op te slaan.

Ingrediënten voor compostering

Om compost te maken moeten stikstof en koolstof samen worden toegevoegd.Stikstofhoudende stoffen zijn onder andere:

1. vers gemaaid gras, luzerne, klaver, groenbemesting;

2. onkruid;

3. Sphagnum mos, algen, slib

4. De mest van runderen, konijnen en geiten;

5. vogelpoep;

6. voedselafval, vetvrije schoonmaakproducten, cafeïnevrije thee en koffie;

7. vruchtensediment.

Compostput; Droog carbonaat, die worden verbrand waarbij kooldioxide en warmte vrijkomen:

1. bladeren, gevallen herfstbladeren, droge koolscheuten;

2. gedroogde dennennaalden, kegels;

3. oud zaagsel, geurloze terpentijn, versnipperde schors, houtkrullen en winterisolatie van fruitbomen;

4. Oud papier;

5. lignine;

6. hooi, vodden, stro;

7. Houtas, eierschalen.

U moet plastic, sintels van allerlei oorsprong, rauw vlees en visafval, schillen van citrusvruchten en kattenbakvulling uit de compostbak houden. Hergebruik geen gevallen fruit met schimmelsporen, geïnsemineerde planten, wortels van overblijvend onkruid, fruitpitten en notendoppen. Het is duidelijk waarom. Wij bereiden snel afbreekbare ingrediënten om binnen enkele maanden gezonde, vruchtbare en fijne compost te produceren.

Composteren Compostsamenstellingen

Er kunnen verschillende mengsels worden gemaakt van wat beschikbaar is. Als basisregel geldt dat de stikstof- en koolstoflagen moeten worden afgewisseld en dat op het drainagesubstraat in het onderste gedeelte van de composteerbak organisch strooisel moet worden aangebracht.

Soorten tuincompost:

1. Samengestelde tuincompostbestaat uit ingrediënten die beschikbaar zijn in de natuur en wordt in lagen afgezet terwijl ze zich ophopen. Voedingswaarde even goed als mest.

2. Lignine en strooisel, Compost gemaakt van vers zaagsel, schors, houtkrullen en kippenmest. De verhoogde hoeveelheid stikstof in de guano beheert gemakkelijk de lignosulfonaten van fijn houtafval en breekt deze af in suikers en hemicellulose, die als meststof dienen.

3. Bladverliezend– Het gemakkelijkste en waardevolste substraat voor spruiten wordt bereid uit in de herfst gevallen bladeren. Het gebladerte is doorspekt met schoonmaakmateriaal, as, dierlijke of vogeluitwerpselen. De structuur is gemengd met as, turfgrond. Na het inbedden in de herfst heeft de compost de tijd om te rijpen en wordt het een deel van het substraat voor zaailingen, beddengoed voor potbloemen.

4. Zaagsel en graszoden– Tot twee jaar gekookt. Alvorens het zaagsel te verspreiden, besprenkelen met 1 el ureumoplossing.. per 10 liter water. Huishoudelijk afval wordt in de composteerkuil geplaatst; er wordt kalk aan toegevoegd. Gedrenkt in lagen met vloeibare mest of drijfmest van het pluimveebedrijf. Compost wordt vaak op hoopjes gegooid, wat het oxidatieproces versnelt.

5. Veenmest– In de herfst wordt hij geplaatst in gelijke lagen turf en mest met een laag superfosfaat. Een brok van 2,5-3 m3 rijpt in een jaar. De samenstelling is voedzaam en evenwichtig. Strooi in het voorjaar op het veld, onder de grond.

6. Turf en slib– het slib wordt in lagen gebruikt met toevoeging van kalk. Rijpingstijd 4 jaar. Gebruikt in tuin- en siergebieden, niet in groentebedden.

In de praktijk wordt vaker bladcompost of geprefabriceerde compost gebruikt die volgens de aërobe methode is gemaakt.

anaërobe composteringsmethode

Tuiniers maken vaak anaërobe compost zonder hulp van lucht vanwege ruimtegebrek. De uiteindelijke compostkuil moet meer dan 60 cm diep zijn. Het in lagen opgebouwde mengsel wordt afgebroken door anaërobe bacteriën die zonder lucht werken. Wij stellen voor Annenkov B.C, door de auteur van het “Agrotechniek van de natuurlijke landbouw” systeem.

Plaats plantensnoeisel en droog materiaal in lagen van 15-25 cm in de compostput. Tussen de lagen moet een beetje vruchtbare grond met bacteriën worden toegevoegd. Tegenwoordig worden voor anaërobe compost speciale bacteriën in de vorm van EM-producten gebruikt. Slechts één liter oplossing per ton compost verdund met oude jam en andere koolhydraten. Vul het gat op met een laag aarde van 2 vingers en bedek het met ondoordringbare folie. De compost wordt gedurende 2-3 weken gekookt. Bij de gisting komen methaan en waterstofsulfide vrij. Het afgewerkte substraat heeft een karakteristieke vochtige, muffe geur. Tijdens de herstelfase komt het “aroma” vrij door het te laten luchten.

De compost kan net zo goed aan de oppervlakte rijpen. Al het bovenstaande moet gebeuren met een dikke zwarte PP vuilniszak. Vul het, bind het vast, leg het uit het zicht en vergeet het voor 3 weken.

Zonder EM-bacteriën heeft de compost 1,5 jaar nodig om te rijpen, en moet hij in de zomer verschillende keren worden omgeroerd en samengeperst. Maar agronoom A. Petrunya adviseert de processen te versnellen door de compostput te bevochtigen met een mengsel van levende gist en 300 gram suiker. Hij raadt ook aan zoveel mogelijk groene peulvruchten aan de compost toe te voegen – zo krijg je biologisch gemakkelijk opneembare stikstof zonder kunstmest.

Aërobe (lucht) compostering

Elke composteerbakconstructie moet de doorstroming van biologische processen in het hele volume garanderen door toevoer van lucht, stabiele vochtigheid door irrigatie en drainage. De composteerbak kan elke container zijn met een drainagegat, een deksel en een perforatie voor lucht.

Belangrijk!De biologische processen werken beter als het volume van de composteerder ongeveer een kubus is.

Voor de bouw moet er een afdekking komen:

1. Plaats de composteerbak uit de buurt van woongebouwen en de waterput, in de schaduw.

2. De structuur moet bestaan uit 3-4 compartimenten. Terwijl de massa in de ene doos rijpt, wordt de andere gevuld en de derde geleegd.

3. Elk compartiment moet een onafhankelijke lus, een deksel en een opvangbak hebben.

4. Plaats de composteerder niet op een lage plaats.

Planken en sintelblokken worden beschouwd als de meest toegankelijke grondstoffen voor tuiniers. Vaak een metalen frame met een geperforeerde bodem, gevoerd met gaas en bedekt met een deksel.

De composteerder stap voor stap opzetten

Overweeg de bouw van een houten compostbak met een kubieke inhoud. Verschillende van deze kunnen worden gebundeld in één ruimte, of verspreid op afgelegen plaatsen.

Hout is een plantaardig materiaal en is betrokken bij het rottingsproces in de tank. De planken moeten daarom met een antiseptisch middel worden behandeld. Week aarde, en bevestig een dakbedekking bovenop de houten blokken die je in de grond begraaft.

1. De omtrek van de doos 1×1 m markeren, de hoeken met 5×5 staven in de grond slaan en opvullen met betonmortel.

2. Bevestig de zijwanden aan de composter met 5 cm dikke stroken of gerasterde frames.

3. De voorwand is hoger opgestapeld en een klapplank voor het legen van de compost is onderaan geplaatst.

4. De achterwand is leeg.

5. De plank of het deel ervan scharniert aan de voorzijde en is bovenaan aan de grendel bevestigd.

6. Het deksel kan een multiplex paneel zijn met scharnieren voor het grijpen.

Andere bakken kunnen op dezelfde manier worden verpakt. Het is belangrijk dat de composteerbak gemakkelijk toegankelijk is.

Andere methoden van composteren in de tuin

De bovenstaande beschrijving maakt gebruik van de methode van B. Annenkov.D voor anaërobe compostering in 2-3 weken. Tegelijkertijd bereidt hij conventionele compost voor. Zelfs de inhoud van de putlatrine kan aan de compost worden toegevoegd. Boris verspreidt de palen over het perceel en legt ze bovenop de losgemaakte grond. Elke compostdoos lijkt op een afgeknotte piramide, bedekt met huishoudfolie om uitdroging te voorkomen. Wormen en bacteriën komen vanaf de grond in de hoop terecht. Maak de tuin altijd los met een Fokin hark, maar graaf niet met een spade. De biota van de aarde worden niet verstoord, en palen op verschillende locaties voegen voedingsstoffen toe aan de micro-organismen en ongewervelde dieren. De tuin is losgemaakt door grondwerken. In het geval van aërobe compostering heeft de auteur van de methode geen haast; de compostering duurt lang en gaat helemaal over in humus.

Snelle compost volgens Kurdyumov

Kurdyumov N.. heeft een gespecialiseerde opleiding, dus “De tuin van Kurdyumov” is geen gok, maar een technologische methode om de opbrengst van gewassen te verhogen. De vuistregel is om bedden te beplanten met borders om de planten te voeden en te verzorgen, niet het terrein. Hij is een promotor van nuttige ideeën. Nu heeft hij geen composthopen meer nodig; hij legt de versnipperde massa in de bedden en bedekt het met een beetje grond uit de herfst. De vruchtbaarheid van de grond zal tegen de lente hersteld zijn.

Kurdyumov’s box compost is ook een speciale methode, de auteur noemt het heet. Je hebt 2 kubuskisten nodig, niet op elkaar gestapeld.

Bedek een laag groenafval met bruinafval, strooi er vruchtbare grond op en bevochtig. Het substraat warmt op tot 70 graden in een week. Breng de massa over in de reservebox, bewaar het een week tot het volledig is opgewarmd. Herhaal deze handeling 3 keer en na een maand kan de rijpe compost worden verspreid.

De bijzonderheden van het maken van kruidencompost

Voordat u grascompost gebruikt, moet u beslissen over het doel van de compost. Voor de bemesting van de bodem moeten grassen worden geselecteerd. Peulvruchten zorgen voor meer humus en micronutriënten De structuur moet worden verbeterd – er zijn grassen nodig, zonder versnippering. Regenereer de grond met behulp van verschillende fijngehakte kruiden. Wanneer u het in de composteerbak doet, moet u rekening houden met een volumevermindering van het groen tot een kwart.

Gras kan worden gecomposteerd, maar dan duurt het tot 1,5 jaar om te rotten. Als het is geïsoleerd, bedekt met bacteriële preparaten en afgedekt om warmte en vocht te behouden, zal de compostering met een factor 3 versnellen. Ondergedompelde Californische wormen veranderen het gras binnen een maand of twee in biohumus.

Grashumus is nuttig als het gemaakt is van gezonde, onbezaaide planten.Grascompost zal niet overbodig zijn:

1. Dunne takjes – ze maken de grond los;

2. Gehakte keukenresten van rauwe wortelgroenten en kruiden;

3. Tuinaarde, klei, het vormen van een grondmengsel in een keer;

4. As en kalk zijn nuttige additieven.

Grascompost doorloopt drie fasen alvorens te rijpen, waarbij de samenstelling en de toepassing veranderen. In het begin wordt de hoop erg heet en moet hij misschien geschud worden. De temperatuur daalt na 2 weken, maar er hangt een slechte geur van rotting en het materiaal is bedekt met slijm. Daarna neemt het volume van de massa aanzienlijk af en wordt het een homogene, vrij stromende massa. De geur is aangenaam. De compost is rijp.

Conclusie

Composteren is een moeiteloos proces, maar kennis van de patronen is essentieel. Genoeg theorie voor de bedachtzame tuinier. Er zijn tips van de deskundigen. Je kunt niet zonder compost en het is duur om te kopen. Het gebruik van keukenafval en gras van het gazon bespaart geld. Met de methoden van Kurdyumov en Annenkov kan met minder moeite biologisch worden geproduceerd.