Uitvinding van het eerste televisietoestel en de evolutie ervan

Vandaag is het moeilijk voor te stellen dat de mensheid iets meer dan honderd jaar geleden zonder televisie kon… Dergelijke technologie werd een vertrouwd lid van de familie, die de rest van het huishouden vermaakte, opleidde en informeerde. Het is daarom interessant om uit te vinden wie de eerste televisie uitvond.

Wie ontwikkelde de fundamenten van de televisie

Het debat over wie het televisietoestel heeft uitgevonden houdt tot op de dag van vandaag aan. Het gaat erom dat de technologie achter televisie is geëvolueerd.. langs twee onafhankelijke wegen. Het ene was een televisietoestel met een mechanisch principe, het andere een elektronisch…

Verschillende bronnen noemen de volgende uitvinders als de voorlopers van TV: Rosing, Berg, Kataev, Nipkow, Takayanagi, Baird en Farnsworth. Om te zien wie kan worden beschouwd als de uitvinder van de televisie, laten we eens kijken naar hun werk.

Paul Julius Gottlieb Nipkow

Een Duitse technicus, die aan het eind van de 19e eeuw studeerde, vond een schijf met spiraalvormige gaten uit waarmee een beeld kon worden opgedeeld in elementen. Terwijl het draaide, liet het straling door en vormde een beeld, in een bepaalde volgorde. Deze uitvinding, genaamd de Nipkow schijf, was de basis voor de mechanische televisie.

De overdracht van een beeld met behulp van de schijf van Nipkow

John Lowey Baird

Hij was de Schotse uitvinder die Nipkow’s uitvinding ontwikkelde tot een volwaardig mechanisch televisietoestel… Bovendien had de signaalversterkingscapaciteit al een niveau bereikt dat voldoende was voor het uitzenden van. In maart 1925 bracht John Baird het eerste bewegende beeld op het televisiescherm. Het jaar daarop had hij al een signaal per radio uitgezonden, waarbij hij het beeld op het scherm liet zien. Deze historische gebeurtenis wordt beschouwd als het eerste televisieprogramma.

Een jaar later werd een experiment uitgevoerd waarbij een televisiesignaal over een afstand van 705 km (van Londen naar Glasgow) werd uitgezonden. Het was de eerste omroep, die ook de geschiedenis is ingegaan.

John Lowey Baird’s televisie

Boris L. Rosing

De natuurkundige en ingenieurswetenschapper was een inwoner van St. Petersburg. Op televisiegebied was hij een van de eersten die de zinloosheid inzagen van de ontwikkeling van een medium als het mechanische televisietoestel. Het is onderzocht de traagheidsvrije elektronenbundel, zijn actie, waardoor de kwestie van het creëren van televisie vanuit een andere hoek wordt benaderd. Het door een wetenschapper gemaakte TV-toestel zonder mechanische transmissie was het prototype van het moderne televisietoestel. Het is op deze basis dat Rosing wordt beschouwd als de uitvinder van de elektronische televisie, zoals gedocumenteerd door zijn octrooi van 1907, dat wereldwijde bekendheid kreeg. Toen hij verder ging met zijn werk, had hij in 1911 een prototype ontwikkeld van de moderne kinescoop. De lancering van deze uitvinding was de wereldpremière van elektronische televisie.

Boris L. Rosing wordt beschouwd als de uitvinder van de elektronische televisie

Campbell-Swinton Alan Archibald

Deze wetenschapper hield zich uitsluitend bezig met theoretisch onderzoek op het gebied van elektronische televisie. In het bijzonder bewees hij de beperkingen van de ontwikkeling van transmissie in de televisie op basis van mechanica. Hij werd gepubliceerd in Nature in 1908. In zijn artikel gaf hij theoretische inzichten in de elektronische televisie. In 1911 ontwikkelde hij zijn gedachte in deze richting tijdens een lezing in Londen door. Hij beschreef de mogelijkheid om een signaal uit te zenden en weer te geven met behulp van een CRT, maar deze schakeling was vergelijkbaar met die welke eerder door Rogozin was ontwikkeld. Campbell-Swinton Alan Archibald bereikte geen praktische resultaten.

Takayanagi Kenjiro

De Japanse wetenschapper combineerde de onderzoeksresultaten van zijn voorgangers, namelijk de CRT en de Nipkowschijf, in één product. Het resultaat was dat de Japanners in de jaren 1920.. een televisietoestel met een resolutie van 40 lijnen. Door zijn werk op dit gebied voort te zetten, had de resolutie in 1927 al 100 lijnen bereikt, waardoor het mogelijk werd beelden met een voldoende hoge definitie uit te zenden. Terwijl voorheen alleen silhouetten op het scherm werden getoond, introduceerde Kenjiro Takayanagi in 1928 gezichtsbeeld met halftonen.

Takayanagi Kenjiro en zijn uitvinding

Farnsworth Philo Taylor

Amerikaanse wetenschapper die werkte aan de verbetering van het signaaltransmissiesysteem. Hij was in staat om Nipkow’s analoog van de schijf in een elektronische oplossing. Het “image desector” knooppunt splitst het beeld in een reeks elektrische signalen…  Farnsworth Philo Taylor kreeg de eer een tele-systeem te ontwikkelen dat eerst alleen gebaseerd was op elektronische/elektrische principes, zonder mechanica. In 1928 werd dit systeem gezien door wetenschappers, en in 1934 werd de hele wereld.

Semjon Isidorovitsj Katajev

Kataev was door een volgeling van Rosing. Hij perfectioneerde de technologie voor praktische toepassingen. Het onderzoek liep gelijktijdig en in concurrentie met een andere wetenschapper, V. Zvorykin.k. In 1931 demonstreerde Kataev zijn de uitvinding van het “radio-oog” (een patent ervoor werd uitgegeven in 1934).

Toen de twee wetenschappers elkaar persoonlijk ontmoetten om ervaringen uit te wisselen, erkende Zworykin dat de ontdekking van Katajev betere kenmerken had.

Vladimir Kozmich Zvorykin

Zvorykin richtte zijn onderzoek op de ontwikkeling van een elektronenbundel met elektrostatische focus. Hij benadrukte de ontwikkeling van precies ontvangende link, gelovend dat het ook mogelijk was een signaal uit te zenden met een apparaat gebaseerd op de schijf van Nipkov (terwijl het bij Kataev vooral om het zendelement ging).

Zvorykin ontwikkelde het voor het eerst in 1926, maar hij patenteerde het pas in 1935 in de VS. De meeste tv’s die vóór de jaren zeventig werden geassembleerd, waren gebaseerd op magnetische focus, omdat ze geen waardige concurrentie hadden. De elektrostatische scherpstelling gaf niet de nodige kwaliteit. In het algemeen was het echter na de ontdekking van Zvorykin dat televisietoestellen in het moderne formaat verschenen.

Wie kan worden beschouwd als de uitvinder van de moderne TV?

Het ontstaan van de televisie als technologie volgde twee wegen: de elektromechanische televisie en de elektronische televisie, die gebruik maakt van een beeldbuis om een beeld te vormen. Het mechanische idee bleek nutteloos, hoewel het enkele selectieve ideeën bijdroeg aan het hele streven. Als we het hebben over de auteur van de moderne televisie zoals die nu bestaat, tellen de adepten van het mechanische idee dus niet mee (Nipkov en Baird).

Er zijn nog steeds discussies over wie er eerst was, Zvorykin of Kataev. Zij werkten tegelijkertijd aan uitvindingen die dicht bij elkaar lagen maar verschilden in hun uitvoering. Meer een formele vraag.

De erkende vader van het TV-toestel is echter nog steeds Rosing. Hij maakte een prototype van de CRT, begreep het potentieel van dit gebied en promootte het actief, waarbij hij onder meer zijn studenten Kataev en Zvorykin met het idee besmette.

Zo zag een van ’s werelds eerste televisies eruit (1928)

Ontwikkeling van televisie in de Sovjet-Unie

De eerste televisies in de USSR verschenen al in 1939, toen de Komintern-fabriek in Leningrad ze begon te produceren. Het werkingsprincipe was de werking van een Nipkov-schijf, en dus moest zo’n set-top box, met een scherm van 3 x 4 cm, aansluiten op de radio. Toen moest de radio op andere frequenties worden gezet – het resultaat was dat men kon kijken naar programma’s die in Europese landen werden uitgezonden.

Het was ook interessant dat deze eerste televisies door iedereen gemaakt konden worden… Er was een speciale instructie in het tijdschrift Radiophront.

In 1938 begon het Experimenteel Centrum in Leningrad met regelmatige televisie-uitzendingen. En in de hoofdstad werden de tv-programma’s na ongeveer een half jaar uitgezonden. Interessant is dat elk van de TV-centra in deze steden een andere ontledingsnorm hanteerde, waarvoor bepaalde modellen apparatuur moesten worden gebruikt.

1. Voor de ontvangst van de programma’s van het Leningrad Televisie en Radio Centrum werd gebruik gemaakt van de VRK (All-Union Radio Committee). Het was een apparaat met een scherm van 130×175 mm met een kinescoop met 24 lampen. Het werkingsprincipe – 240 lijnontleding. Het is interessant dat er in de jaren dertig 20 van dergelijke apparaten werden geproduceerd. Dergelijke apparatuur werd geïnstalleerd in pionierscentra en culturele centra voor collectieve bezichtiging.
2. Het Televisiecentrum van Amsterdam zond uit.. 343 regels ontleding – het werd waargenomen door de “TK-1” apparaten. Hier ging het om een ingewikkelder apparaat met 33 lampen. Pas in 1938 werden er 200 gemaakt, en aan het begin van de Grote Patriottische Oorlog waren er 2 duizend TV-toestellen geproduceerd. kopieën.

Het onderzoek naar menselijke engineering stopte daar niet – vereenvoudigde modellen moesten vroeg of laat verschijnen. Zo bood de Radist-fabriek in Leningrad in 1940 de 17TN-1 aan, waarmee TV-programma’s uit Leningrad en Amsterdam konden worden afgespeeld. De productie werd gestart, maar slechts 2.000. pcs.

Er was ook een vereenvoudigd model genaamd ATP-1 (abonneetelevisieontvanger nr. 1), dat het prototype was van de moderne kabeltelevisie. Het werd voor de oorlog geproduceerd door de Alexandrov fabriek.

Maar dit waren slechts pogingen… De echte sprong op het gebied van kleurentelevisie vond plaats na het einde van de Tweede Wereldoorlog. Aangezien alle inspanningen gericht waren op civiele productie, leidde dit onvermijdelijk tot vooruitgang op het gebied. Dat is wat er in de VS is gebeurd. Een bijkomende implicatie is het gebruik van de decimeter golven voor beeldoverdracht.

Dit leidde al in 1940 tot de presentatie van het Triniscope systeem door Amerikaanse wetenschappers. Opmerkelijk was het gebruik van drie kinescopen met verschillende fosforkleuren, die elk een andere beeldkleur weergaven.

Wat betreft een infrarood versie van de afstandsbediening, het ontstond in 1974 als resultaat van ontwikkelingen door ndig en Magnavox. De geboorte ervan werd ingegeven door de komst van teletekst, die een nauwkeurigere bediening vereiste, en dus kwamen toen de knoppen. En in de jaren tachtig werd de afstandsbediening bovendien gebruikt als analoog van de gamepad, omdat televisietoestellen toen extra monitoren werden voor de eerste thuiscomputers en spelconsoles.

Met de komst van videorecorders ontstond de behoefte aan een extra component video-ingang (naast de bestaande analoge antenne-ingang).

Toen de 21e eeuw ten einde liep, eindigde het tijdperk van de kinescopen met de komst van plasmaschermen en LCD-televisies. En tegen 2010 werden de kinescope-modellen praktisch uit de markt gedrukt door flat-panel LCD’s en PDP’s. Vele ervan konden verbinding maken met het internet en zelfs 3D-inhoud weergeven.

Het huidige televisietoestel lijkt weinig op zijn voorganger.. home media centre, met behoud van hun kijkmogelijkheden via de ether en de kabel. Om nog maar te zwijgen van de beeldkwaliteit zelf, die in high definition (en in de topmodellen in ultra-high definition) wordt uitgezonden.