Een team van Chinese deskundigen van de Tsinghua Universiteit heeft een metaal gemaakt dat superlicht is en op water kan drijven. De auteurs denken dat dit soort ontwikkeling het mogelijk zal maken om in de zeer nabije toekomst humanoïde robots te creëren (zoals we die bijvoorbeeld kennen uit de film “Terminator”).
Vloeibaar metaal is een verzameling legeringen met uiteenlopende kenmerken. Het is geen kwikverbinding, zoals sommigen ten onrechte denken, dus het gebruik ervan is volkomen veilig voor mensen. Wetenschappers in China hebben een nieuw soort vloeibare legering gemaakt bestaande uit gallium en indium, en deskundigen geloven dat deze uitvinding het begin zal zijn van de productie van robots, die nu alleen in sciencefictionfilms te zien zijn.
Het innovatieve vloeibare metaal heeft unieke eigenschappen: het smelt bij iets meer dan 15°C en heeft een zeer lage dichtheid. Een dergelijke combinatie van eigenschappen maakt het mogelijk de vloeistof niet alleen te gebruiken voor de productie van robots, maar ook voor unieke ruimteobjecten en machines die op grote diepte worden gebruikt.
Gallium, een van de legeringselementen, is een zilverachtig metaal met een blauwachtige tint, en is zeer bros. Het bestaat niet in zijn zuivere vorm in de natuur, maar wordt gedolven in bepaalde afzettingen, zowel in de wereld als in Zuidwest-Afrika. Galium kan worden gebruikt om elektronische apparaten te maken, maar vanwege de hoge kosten (ongeveer 15.000. (Euro/kg) deze toepassing is beperkt. De tweede component van de legering indium heeft vergelijkbare eigenschappen en kost nog meer – ongeveer 20 duizend. Euro per kg.
Chinese deskundigen hebben een experiment uitgevoerd door met lucht gevulde glasparels in de onderzochte vloeistof te plaatsen om de eigenschappen van de legering te testen. Jing Liu, een van de auteurs van het experiment, deelde de resultaten en verklaarde dat de combinatie van zuurstof en vloeibaar metaal ervoor zorgde dat de ballen tijdens het hele experiment bleven zweven. Bovendien bleef hun vermogen om elektriciteit te geleiden behouden, en de stijfheid verloor niet de vorige waarden, zelfs wanneer de temperaturen veranderden.
Hoewel het nog te vroeg is om te spreken over de mogelijkheid om een volwaardige terminatorrobot te creëren, hebben specialisten reeds de eerste belangrijke stappen gezet in de uitvoering van dit project.
De resulterende vloeibare legering kan vele malen worden hergebruikt zonder dat de eigenschappen ervan veranderen, waarbij de legering naar wens kan worden gevouwen en in verschillende vormen kan worden gebracht.
Bovendien zijn de deskundigen erin geslaagd een stap dichter bij het begrip te komen hoe een robot zijn uiterlijk kan veranderen, vergelijkbaar met shapeshifter-machines uit populaire actiefilms. Vermoedelijk zou een nieuw mengsel van ijzer en nikkel kunnen worden gebruikt om de verbindingen in wisselwerking met magneten te brengen. Met de magneten kan het metaal in verschillende richtingen worden getrokken zonder het te beschadigen, waardoor nieuwe vormen ontstaan.
Wat zijn de ethische implicaties van het creëren van een robot terminator? Zouden we de controle kunnen behouden over zo’n krachtige en autonome machine?