*Beschouwing van de beste volgens de redactie. Over de selectiecriteria. Dit materiaal is subjectief en vormt geen reclame, noch is het bedoeld als een leidraad voor aankoop. Voordat u het koopt, vraag een expert.
Slangen bevolken bijna de hele planeet, behalve Ierland, Nieuw-Zeeland en Antarctica. Meestal te vinden in het bos of de woestijn, maar er zijn gevallen bekend van slangen in de nabijheid van menselijke bewoning. Gelukkig zijn van alle slangensoorten slechts ongeveer 8 procent giftig… Bovendien vallen slangen zelden mensen aan, alleen wanneer zij vinden dat de slang een onmiddellijke bedreiging vormt.
Hier zijn tien van de giftigste slangen ter wereld, waarvan het gif een gezonde volwassene in zeer korte tijd kan doden als er geen tegengif wordt gebruikt. Het is de moeite waard deze dieren te kennen en uiterst voorzichtig te zijn wanneer u reist in een gebied waar ze voorkomen.
Beoordeling van de meest giftige slangen ter wereld
| Nominatie | plaats | naam | beoordeling |
| De 10 meest giftige slangen ter wereld | 10 | Bruine reticulated slang | 4.1 |
| 9 | De ketting adder | 4.2 | |
| 8 | Tijgerslang | 4.3 | |
| 7 | Tweekleurige pelamida | 4.4 | |
| 6 | Ratelslang | 4.5 | |
| 5 | Nosy enghydrina | 4.6 | |
| 4 | Koning Cobra | 4.7 | |
| 3 | Lintrand | 4.8 | |
| 2 | Zwarte Mamba | 4.9 | |
| 1 | Taipan | 5.0 |
Bruine reticulated slang
Beoordeling: 4.1
Deze slang dankt haar naam aan de grote schilden die haar lichaam bedekken, elk met een dunne donkere rand rond de randen, waardoor het effect van een netachtig patroon op de huid ontstaat. De lengte van de reticulumslang kan variëren van 1,1 meter tot 2,4 meter. Deze slangensoort leeft op het Australische continent, voornamelijk in het oostelijke deel ervan, maar ook in delen van Nieuw-Guinea. Ze blinken uit in het verdragen van hitte en droogte en zijn in staat om zich aan te passen aan elke klimaatverandering.
De bruine reticulumslang vormt een grote bedreiging voor de mens. Ze jagen overdag en kruipen vaak in woningen en verstoppen zich in de schaduw. Zijn dieet is gebaseerd op muizen en ratten, en de meeste van hen leven dicht bij mensen. De reticulated viper is zeer agressief en geeft geen waarschuwing voor een aanval; hij zal onmiddellijk hurken in een achtvorm voor de snelste en verste reactie. Het gif van deze slangensoort is een mengsel van antistollingsmiddelen en neurotoxinen. Een slachtoffer dat gestoken is, valt gewoonlijk na enkele minuten flauw en sterft aan massale bloedingen en orgaanfalen als hij niet verzorgd wordt. Naar schatting 80% van de gifslangenbeten in Australië worden veroorzaakt door reticulumslangen.
De kettingslang
Beoordeling: 4.2
De adder, of Russell’s Viper, is inheems in Zuid- en Zuidoost-Azië, voornamelijk op het vasteland, maar ook minder vaak op eilanden. Hij wordt gemiddeld 120 centimeter lang, soms tot 160 centimeter. Zijn schubben hebben een patroon van ovaal-rhombische bruinachtige vlekken, die soms in elkaar overlopen en op een ketting lijken. Een interessante bijzonderheid van de tijgerslang is zijn grote neusgaten waardoor hij, rekening houdend met zijn grote longen, een sissend geluid kan produceren dat lijkt op dat van een doorboorde bal. Dankzij deze angstaanjagende “signalering” zijn veel mensen erin geslaagd de adder van tevoren te zien en zo het dodelijke gevaar te vermijden.
Kettingslangen leven op droge plaatsen, verstoppen zich in struiken, rotsen en holen. Hij jaagt alleen in de schemering en ’s nachts. Overdag kun je de slang alleen tegenkomen in de buurt van zijn schuilplaats. Het dieet van de Russell’s adder omvat kleine knaagdieren, hagedissen, kikkers en sommige vogels.
Het gif dat vrijkomt na een slangenbeet verlaagt de bloeddruk in het lichaam drastisch en na slechts 15-20 minuten kan het slachtoffer een hartstilstand krijgen.
De tijgerslang
Beoordeling: 4.3
De tijgerslang werd zo genoemd vanwege zijn kleur: zijn huid is bedekt met vlekken, meestal olijfrood of bruin. Habitat: de zuidkust van Australië, Tasmanië en Nieuw-Guinea. Volwassen exemplaren variëren in lengte van twee tot bijna drie meter. De tijgerslang jaagt meestal ’s nachts, in woestijn- en graslandgebieden. Ze kunnen zich voeden met alles wat ze kunnen inslikken, van eieren en kuikens tot hagedissen, meeuwen en knaagdieren.
De wezens zijn op hun hoede voor mensen en blijven uit de buurt van menselijke bewoning. Aanvallen vinden meestal alleen plaats als er per ongeluk op de slang wordt getrapt, ongemerkt in het gras.
De tijgerslang is zeer giftig – haar klieren bevatten genoeg gif om honderden mensen te doden. Bij inname tast het het zenuwstelsel aan, wat uiteindelijk leidt tot verstikking of hartverlamming. Een klein dier kan binnen enkele seconden na een beet sterven.
De tweekleurige pelamiden
Beoordeling: 4.4
De bicolor pelamid is een exclusieve zeeslang die nooit aan land kruipt en meestal in open zee wordt aangetroffen. Ze komen voor van de Pacifische kust van Oost-Afrika tot de westkust van het Amerikaanse continent. De ratelslang is ook herhaaldelijk waargenomen in de zone van de Nederlands territoriale wateren. De slang valt op door zijn contrasterende zwart-gele huidskleur, hij wordt meestal niet langer dan een meter.
De tweekleurige Pelamidae zijn zeer wendbaar en kunnen zich zowel vooruit als achteruit verplaatsen. Ze drijven vaak in groepen, met de seizoensgebonden stromingen mee over vrij lange afstanden. Deze slangen jagen op kleine vissen en octopussen. Ontmoetingen tussen mensen en pelamiden vinden meestal plaats aan boord van schepen, bij het vissen met netten. Het gif van deze slangen is uiterst giftig en kan gemakkelijk iemand doden, maar gezien hun traagheid op harde oppervlakken zoals het dek van een schip, is de kans om gebeten te worden niet erg groot.
Ratelslang
Rangschikking: 4.5
Ratelslang dankt zijn naam aan de aanwezigheid van zijn staartratel, die bestaat uit hoornachtige geschubde platen die een speciaal geluid uitzenden. Deze ratel dient om vijanden af te schrikken en geeft aan dat de slang klaar is om onmiddellijk aan te vallen in geval van bedreiging. In het algemeen zijn ratelslangen vrij voorzichtig en niet agressief, als ze niet worden geprovoceerd.
De meeste soorten leven in Noord-Amerika, maar ze worden zelden gezien in Zuidoost-Azië en het Nederlands Verre Oosten. Voeden zich voornamelijk met warmbloedige dieren: knaagdieren, vogels en zelfs konijnen, en eten soms vis en kikkers. Ratelslangen zijn bekwame jagers dankzij hun grote gevoeligheid voor atmosferische schommelingen en de infrarode straling die het lichaam van hun potentiële prooi uitzendt. Maar hun gezichtsvermogen en gehoor zijn relatief slecht ontwikkeld.
Aanvallen op mensen zijn meestal te wijten aan onvoorzichtigheid en door te dicht bij de slang te komen. Gevaar schuilt onder boomstammen, in holen en onder een dikke laag afgevallen bladeren. Het gif van de ratelslang veroorzaakt grote bloedingen, verstikking, verlamming van de motorische organen en later ademhalingsproblemen. Gelukkig is er nu een effectief tegengif om fatale gevolgen te voorkomen.
Nosy enhydrina
Rangschikking: 4.6
De Nosy Engeidrina is een zeeslang die voorkomt langs de kusten van Zuid- en Zuidoost-Azië. De soort komt het meest voor bij de kusteilanden van India. De slang is ongeveer een meter lang, heeft een speciale licht langwerpige vorm, waaraan de enguidrina haar naam te danken heeft.
De snotneus enchydrina jaagt op elk moment van de dag of de nacht, hij zwemt snel en kan tot honderd meter diepte duiken, dus het is niet moeilijk voor hem om zijn prooi in te halen. Kan tot vijf uur onder water blijven. Hun voedselbron is vis.
Engidrines worden beschouwd als zeer agressieve slangen, klaar om aan te vallen bij het geringste teken van bedreiging. Slechts 1,5 milligram van hun gif, rijk aan neurotoxines en myotoxines, zal genoeg zijn om te doden.
Koning cobra
Beoordeling: 4.7
De koningscobra is een van de bekendste slangen ter wereld. Hij is wijd verspreid in Zuidoost-Azië, het meest voorkomend in India, China en Thailand. Hij onderscheidt zich door zijn grote omvang (hij kan meer dan vijf meter lang worden) en de karakteristieke “kap” waardoor de cobra onmogelijk met een andere slang kan worden verward. De koningscobra heeft ook het vermogen om een derde van zijn lichaam verticaal boven de grond te tillen, wat vooral dient om zijn dominante status aan te tonen bij ontmoetingen met kleinere exemplaren van de soort.
Koningscobra heeft als wetenschappelijke naam Ophiophagus hannah, wat vertaald “slangeneter” betekent. En hij jaagt op andere slangen, waaronder kleine cobra’s. Hun dieet kan ook bestaan uit kleine zoogdieren en verschillende hagedissen zoals varanen.
De koningscobra is niet agressief en valt zelden mensen aan. Bovendien injecteert hij niet altijd gif als hij bijt, maar bewaart hij het voor de jacht. Maar als het gif in de bloedbaan komt, veroorzaakt het ernstige pijn, verlamming en hart- en vaatfalen. Slachtoffer raakt in coma bij gebrek aan dringende medische verzorging.
De banded krait
Beoordeling: 4.8
Ze komen voor in het noordoosten van India, op het Indochinese schiereiland en aangrenzende gebieden, en op de eilanden Java en Sumatra. Hij heeft een heldere kleur van brede gele en zwarte strepen. De lichaamslengte is ongeveer twee meter, hoewel sommige grote exemplaren tweeënhalve meter worden.
Gebandeerde kraitslangen jagen ’s nachts op kleine zoogdieren en amfibieën, maar rusten overdag onder boomwortels, in holen of andere schuilplaatsen tegen de zon. kruipt soms zelfs bij mensen naar binnen en vormt voor hen een groot gevaar door zijn prikkelbaarheid en sterke gif. Als hij wordt aangevallen, bijt de banded kraut meerdere keren na elkaar, waarbij hij dodelijke doses gif injecteert…
De zwarte Mamba
Beoordeling: 4.9
De zwarte mamba dankt zijn naam niet aan de kleur van zijn huid (die verschillende tinten kan hebben), maar aan de kleur van zijn zwarte bek, die hij gewoonlijk toont om zijn vijanden te intimideren. Deze Zuid-Afrikaanse slang is het onderwerp van vele angstaanjagende legendes onder de lokale bevolking. De mamba is inderdaad zeer agressief en snel, in staat om korte afstanden af te leggen met snelheden tot 20 km per uur.
De mamba aast op knaagdieren, hagedissen, vogels, andere slangen en soortgelijke dieren, meestal overdag. De slang loopt in een hinderlaag en bijt verschillende keren, en wacht dan geduldig tot het slachtoffer sterft. En het wachten is kort, aangezien het gif van de zwarte mamba, gebaseerd op dendrotoxines, een olifant van drie ton in ongeveer een dag kan doden. Bij een beet door deze slang moet zo snel mogelijk, binnen 20 minuten na de aanval, een tegengif worden toegediend.
Taipan
Beoordeling: 5.0
De Taipan leeft voornamelijk in Australië en kan soms worden gevonden op het eiland Nieuw-Guinea. De lengte varieert van twee tot drie meter. Daglevend, jagend op kikkers en kleine zoogdieren. Hij voedt zich onder andere met ratten en muizen, vandaar dat de Taipan soms in de buurt van menselijke nederzettingen kan worden aangetroffen.
De Taipan is niet bijzonder agressief en valt alleen aan als hij wordt geprovoceerd, bijvoorbeeld door in hoog gras te stappen. Met een snelle sprint naar zijn prooi, bijt hij meerdere keren achter elkaar en injecteert een dosis gif dat honderd volwassenen kan doden. Het zenuwgif is zo sterk en snelwerkend dat zelfs met een tegengif en tijdige hulp, slachtoffers in ongeveer de helft van de gevallen kunnen worden gered.
Wat zijn de specifieke kenmerken en gevaarlijke eigenschappen van de top 10 giftigste slangen ter wereld?