De 10 meest ongewone vissen ter wereld

*De beste volgens de redactie. Over de selectiecriteria. Dit materiaal is subjectief, geen reclame en vormt geen koopgids. Vraag een deskundige alvorens te kopen.

Vissen behoren tot de dieren die bijna iedereen heeft ontmoet. Niemand is verbaasd over de aanblik van een rivierbaars of zalm; we hebben allemaal wel eens exotische vissoorten in aquaria gezien. Zowel in de diepten van de zee als in het water van rivieren en meren over de hele wereld leven echter dergelijke bewoners, die degenen die ze voor het eerst zien, kunnen verrassen, verrukken of afschuwelijk vinden. Zij zijn de meest ongewone vissen op onze planeet, en worden in dit artikel besproken.

Ranglijst van de meest ongewone vissen ter wereld

Nominatie	locatie	naam	beoordeling
Ranglijst van de meest ongewone vissen ter wereld	1	Latimeria	5.0
2	Bladhoudende zeedraak (Phycodurus eques)	4.9
3	Scorpene ambona (Pteroidichthys amboinensis)	4.8
4	Pelikaanvis (Eurypharynx pelecanoides)	4.7
5	Psychedelische kikkervis (Histiophryne psychede ca)	4.6
6	Blobvis (Psychrolutes marcidus)	4.5
7	Macropinna microstoma	4.4
8	Bagfish (Chiasmodon niger)	4.3
9	Vlindervis (Pantodon buchholzi)	4.2
10	Goliath vissen (Hydrocynus gaan ath)	4.1

Rang 1: Latimeria

Beoordeling: 5.0

De enige sleutelstonvis die vandaag niet is uitgestorven – de latimeria, of celacanth – rondt de ranglijst af. Zijn belangrijkste kenmerk zijn de gespierde vinnen, die lijken op de poten van een landdier. Ze laten de latimeria op de grond kruipen. Wetenschappers geloven dat haar voorouders, met dezelfde ledematen, en in staat om lucht te ademen, ooit aan land kwamen en gewervelde landdieren voortbrachten.

Het unieke ontwerp van de vinnen is niet het enige kenmerk waarop de latimeria kan bogen. De schubben van de celacanth zijn, in tegenstelling tot die van andere moderne vissen, ook ongewoon. Het bedekt zijn lichaam met een drievoudige laag “pantser”, het oppervlak lijkt op schuurpapier en kan worden gebruikt als. Sterke schubben stellen de celacanth in staat tussen riffen te leven en over scherpe rotsen te kruipen.

Kaak gewapend met krachtige tanden – de latimeria is een roofdier dat ondergedoken wacht op zijn prooi, en deze dan met een snelle stormloop grijpt. De celacanth zelf heeft geen natuurlijke vijanden – geen enkele vis kan met hem concurreren en in zijn “schelp” bijten. Ook niet interessant voor de mens – het vlees smaakt onaangenaam en is bijna oneetbaar.

Er zijn twee soorten celacanth, de Indonesische en de Comorese. Ze leven respectievelijk voor de kust van de Indonesische en Comorese eilanden. Ondanks zijn oude en primitieve structuur is hij toch goed aangepast aan het mariene leven. Alleen mensen die fantasievissen vangen voor hun eigen verzameling kunnen een bedreiging vormen voor de vissen.

2e plaats: de bladhoudende zeedraak (Phycodurus eques)

Rangschikking: 4.9

De bladdraak, of zeepaardje, lijkt weinig op een vis en meer op een waterplant. Dit uiterlijk is te danken aan de bladachtige uitgroeisels die het hele lichaam bedekken. Ze nemen niet deel aan de visbewegingen en dienen alleen als camouflage. Deze soort komt alleen voor voor de kust van Australië.

De Macropinna microstoma is klein, zelfs met zijn bladeren, en niet langer dan 40 cm. Hij heeft geen middelen van bescherming tegen natuurlijke vijanden, en het vermogen om snel te zwemmen, dus de draak vertrouwt alleen op camouflage. Naast zijn lichaamsstructuur is ook zijn kleur belangrijk, die kan veranderen naargelang de situatie. De draak zelf is ook een roofdier en zuigt met zijn tandeloze bek kleine vissen en garnalen op, maar kan zich ook behelpen met zeewier.

Veel verzamelaars dromen van het bezitten van een ongewone zeewier. Er zijn nog andere bedreigingen voor de soort: draken zijn zeer gevoelig voor waterverontreiniging, en sterven vaak in stormen die hen aan land gooien. Om te voorkomen dat de lappenvis helemaal uitsterft, heeft de Australische regering maatregelen genomen om hem te beschermen.

Op de derde plaats: Ambona scorpena (Pteroidichthys amboinensis)

Beoordeling: 4.8

Er leven zeer vreemde en gevaarlijke vissen op de bodem van de kustzone van de Stille en Indische Oceaan. Het belangrijkste kenmerk van de Ambon-schorpioenvis zijn de “wenkbrauwen”, enorme stekelige uitsteeksels boven de ogen. Ze kunnen bewegen en van vorm veranderen door verticaal te stijgen of bogen te maken. Het hele lichaam van de vis is bedekt met giftige stekels, waarvan één prik dodelijk kan zijn.

De schorpioenvis is een roofdier dat zich voedt met andere vissen, maar ook met schaal- en weekdieren. Hij kan van kleur veranderen door op te gaan in het oppervlak van de bodem. Een potentiële prooi, die de bedreiging niet heeft opgemerkt, zwemt dicht genoeg bij de schorpioenvis om hem met een snelle beweging te grijpen… Tegen het opeten door grotere zeedieren wordt deze vis betrouwbaar beschermd door zijn giftige vacht.

De Ambona scorpena is geen bedreigde diersoort. Het is vrij wijdverbreid en niet alleen interessant voor verzamelaars, maar ook voor fijnproevers. De vis wordt ontdaan van zijn taaie, giftige huid voordat hij wordt gekookt. Het vlees is rood van kleur.

4e plaats: Pelikaanvis (Eurypharynx pelecanoides)

Beoordeling: 4.7

De pelikaanvis of pelikaanvis is een bewoner van de grote diepten van de gematigde en tropische oceanen. Te herkennen aan de vorm van zijn bek en de leerachtige buidel in zijn onderste deel, waarin hij zijn prooi verzamelt. De grootoog heeft geen schubben en heeft een zwarte huid die hem camoufleert in de duisternis van diepe wateren.

Het voedsel van de largemouth bestaat uit vis, schaaldieren en inktvis. Het roofdier verzamelt ze in zijn mondzak, filtert ze uit het water en slikt ze in. Van de pelikaanvis wordt gezegd dat hij prooien lokt door middel van een gloeiend proces op zijn staart (fotofoor), maar het proces zelf is nooit waargenomen. De zak kan opzwellen tot meerdere malen de lichaamsgrootte van de largemouth.

De gewoonten en levenswijze van de pelikaanvis zijn slecht bestudeerd, evenals de diepte waarop ze leven. Men denkt dat de grote mot zich slechts één keer in zijn leven voortplant – daarvoor verliezen de mannetjes geleidelijk het vermogen om grote hoeveelheden voedsel te eten en krimpen hun mond en maag. Bij de vrouwtjes zijn geen duidelijke tekenen van geslachtsrijpheid waargenomen.

Positie 5: Psychedelische kikkervis (Histiophryne psychede

ca)

Beoordeling: 4.6

Niet iedereen gelooft in het bestaan van deze vis, aangezien hij als grap is uitgevonden. Maar de soort bestaat wel degelijk en leeft in de diepe wateren voor de kust van Tasmanië en Australië. De vis heeft een karakteristiek uiterlijk door de afwezigheid van krachtige spieren, die worden vervangen door een geleiachtige massa met een laag soortelijk gewicht die de vis drijvende houdt. Hij heeft geen zwemblaas, omdat die op dergelijke diepten (600-1200 meter) bij hoge waterdruk niet werkt.

De blob voedt zich met kleine ongewervelde dieren, die hij vangt door zijn grote bek te openen. Kan beide in het water hangen, wachtend op een prooi die naar haar toe zwemt, en langzaam bewegen op zoek naar haar. Voor vissen die gekenmerkt worden door zorg voor het nageslacht: na het paaien “broedt” een blob eieren, en vervolgens verzorgt en poot.

De klodder wordt gegeten als maaltijd. In Azië wordt deze vis als een delicatesse beschouwd, maar in Europa is men er niet zo happig op om hem te proberen. De belangrijkste bedreiging voor de soort is echter niet de gerichte visserij, maar de vangst van krabben en kreeften met netten, waarin de “blob” vaak per ongeluk terechtkomt. Nu de vis een internet meme is geworden, zijn veel mensen zich ervan bewust dat hij met uitsterven wordt bedreigd en roepen zij op tot maatregelen om hem te beschermen.

Rangschikking 7: Macropinna microstoma

Rangschikking: 4.4

De kleine en middelgrote macropinnas, ook wel tonogen genoemd, leven in het noorden van de Stille Oceaan, op een diepte van 500-800 meter. De transparante kop geeft de vis een ongewoon uiterlijk. Het heeft cilindrische ogen met een opwaartse blik. Een levende Macropinna microstoma heeft groen gekleurde kieuwen. De kleur wordt gegeven door een speciaal pigment dat de helderheid van het licht van het oppervlak vermindert, wat het tongenoog helpt de bioluminescentie van mogelijke prooien te spotten.

Hij voedt zich met zoöplankton. De ogen kunnen draaien om hun prooi op te sporen door de richting waarin ze kijken te veranderen. Ook nuttig bij het vinden zijn de gepaarde reukorganen, die vooraan in de kop zitten – ze lijken op onderwaterfoto’s op de “ogen” van een vis. Deze organen worden vervormd wanneer zij in netten verstrikt raken en het drukverschil wanneer zij omhoog worden getild, zodat het geruime tijd onmogelijk was de structuur van de kop van de macropinnah te bestuderen. Het gebeurde alleen toen de vis naar zijn natuurlijke omgeving ging…

Plaats 8: De kogelvis (Chiasmodon niger)

Rangschikking: 4.3

De zakbek, ook bekend als de “zwarte eter”, staat bekend om zijn vermogen om vissen van meerdere malen zijn eigen grootte door te slikken. Dit is mogelijk door zijn uiterst flexibele maag en het ontbreken van ribben. De prooi van de kogelvis kan tot 4 keer zijn lengte zijn.

De zwarte eter leeft 700-3000 meter onder het oppervlak van de oceaan. Dergelijke diepten worden slecht begrepen, dus is er weinig bekend over de gewoonten van de zakdoek. De meeste prooien werden aan het wateroppervlak gevonden. Hier kwamen ze terecht na het inslikken van een bijzonder grote prooi die ze niet hadden kunnen verteren. De ontbindingsprocessen van het voedsel dat ze hebben gegeten, leiden tot de vorming van gassen die de vis optillen.

De goliathvis is bijna zwart gekleurd en heeft een lichaamslengte van 19 cm. Hij heeft zeer grote kaken, gewapend met scherpe hoektanden die hem helpen zijn prooi vast te houden. Plant zich voort met de eieren die hij in de winter legt. De jongen zijn lichter gekleurd dan de volwassen dieren en hebben kleine stekels die daarna verdwijnen.

Rang 9: Vlindervis (Pantodon buchholzi)

Beoordeling: 4.2

Deze ongewone vis leeft in de meren van West-Afrika. Het lichaam is bruinachtig-zilverkleurig geverfd en de lengte bedraagt maximaal 12 cm. De borstvinnen hebben een overlangse lichte band en lijken in uitgespreide toestand op vlindervleugels. Vanwege dit uiterlijk is de vis populair onder aquarianen, voor wie hij sinds het begin van de vorige eeuw bekend is.

De vlindervis heeft andere namen – zoals mottenvis of pantodon. Het laatste woord in het Grieks betekent “met alle tanden”. Ze leven dichtbij het wateroppervlak en voeden zich met muggenlarven, schaaldieren en zelfs kleinere vissen… Kan ook vliegende insecten vangen door uit het water te springen. De zwemblaas van deze vis is aangepast om lucht in te ademen.

In het aquarium vereist pantodon een hoge temperatuur (25-30 ° C), constante beluchting, planten met brede bladeren, waaronder aquatische “motten” zich overdag verbergen. Door hun uitgestrekte vinnen zijn deze vissen kwetsbaar voor andere oppervlaktevissen; daarom mogen ze alleen samen met bodemvissen worden gehouden.

Rang 10: Goliath vissen (Hydrocynus gaan

ath)

Beoordeling: 4.1