*Editor’s Choice Review. Over de selectiecriteria. Dit materiaal is subjectief, niet bedoeld als reclame en vormt geen aanbeveling om te kopen. Win professioneel advies in alvorens een aankoop te doen.
In de huidige spelmarkt heeft het strategiegenre het zwaar te verduren gekregen. De “fossilisering” van alles en ook de verandering van de populariteitsvector naar RPG en action-adventure games heeft op de markt vooral die strategieseries achtergelaten die een grote geschiedenis hebben, of een zeer respectabele uitgever.
Maar gravend in de terugblik van de industrie, kun je projecten vinden die klassiekers van het genre zijn, die nieuwe en interessante mechanieken brengen en zelfs vandaag nog plezierig zijn om te spelen. Expertology magazine brengt u een lijst van de 15 meest interessante strategieën van de oude generatie, zeer geprezen door gebruikers en critici in zijn meer dan 10-jarige geschiedenis.
Meest interessante PC strategiespellen
| Nominatie | plaats | naam | beoordeling |
| Beoordeling van de meest interessante strategieën op PC | 1 | Tijdperk van Mythologie | 5.0 |
| 2 | Rise Fall | 4.9 | |
| 3 | Opperbevelhebber | 4.8 | |
| 4 | “Behind Enemy Lines | 4.7 | |
| 5 | Codenaam Panzers | 4.6 | |
| 6 | Star Wars: Empire at War | 4.5 | |
| 7 | Wereld in Conf
| 4.5 | |
| 8 | Opkomst van Naties | 4.4 | |
| 9 | raetorianen | 4.3 | |
| 10 | Zwart Wit | 4.3 | |
| 11 | Oorlogsfront: Keerpunt | 4.2 | |
| 12 | Battle Realms | 4.2 | |
| 13 | Rise of Nations: War of Legions | 4.1 | |
| 14 | Tom Clancy’s Endwar | 4.1 | |
| 15 | Wargame Red Dragon | 4.0 |
Tijdperk van Mythologie
Spelbeoordeling: 5.0
Het klassieke strategiespel Age of Mytholohy heeft veel gemeen met de nog legendarischere Age of Empires-serie. De setting van dit project neemt spelers mee naar de oudheid, toen de wereld werd geregeerd door heidense religies en mensen het Pantheon van Goden aanbaden. De ontwikkelaars hebben een zeer slimme zet gedaan door Griekse, Egyptische, Atlantische (DLC The Titans), Scandinavische en Chinese (DLC Tale of the Dragon) rijken in één spel samen te voegen – geen enkel project sinds 2002 heeft dit experiment herhaald.
In tegenstelling tot Age of Empires, waar alleen menselijke en belegeringseenheden beschikbaar zijn voor de gebruiker, heeft Age of Mythology een assortiment mythische wezens: mummies, gigantische scarabeevers, anubits, schorpioenmannen, minotaurs, cyclops en nog veel meer. De belangrijkste truc van het project is dat toegang tot mythische eenheden wordt verleend wanneer je een nieuw tijdperk binnengaat en een nieuwe god gaat aanbidden (uit het pantheon van kleine goden). Nuttige passieve effecten worden ook toegepast op de eenheden van de gebruiker, waardoor ze de eigenschappen van hun troepen kunnen verhogen, of productiebuffs kunnen geven. Uiteindelijk heeft het project, samen met alle toevoegingen, de kwaliteit van het klassieke strategiespel naar het hoogste niveau getild. En hoewel datzelfde Warcraft III erg populair werd, is Age of Mythology tot op de dag van vandaag niet vergeten.
Rise Fall
Beoordeling van het spel: 4.9
Een actievol 3rd person strategiespel dat veel lof kreeg van de gaming gemeenschap voor zijn ongelooflijke spelervaring, die later goed werd vertolkt in SpellForce Part 2. In de Rise Fall verhaalcampagne kreeg het publiek van tijd tot tijd de kans om het hoofdpersonage te besturen, een krijgsheer die de troepen van zijn factie leidt in de strijd met hun vijanden. De overgang naar hero control is niets minder dan imbo – zelfs op het meest kritieke moment, wanneer het reguliere leger zonder troepen komt te zitten, stelt het actiesysteem je in staat om drommen vijanden op te ruimen en de pariteit van de partijen te herstellen. In feite waren critici totaal ontstemd over de mix van strategie en actie. Uiteindelijk noemden ze zo’n beslissing “dapper” en “behoorlijk origineel”, maar de gameplay “saai en eentonig”.
Afgezien van het actie-element roept het spel herinneringen op aan het briljante Age of Mythology. Ja, de setting zelf neemt het publiek mee naar een niet zo oud tijdperk, en het is geworteld in de confrontatie van helden in plaats van godverering en wereldwijde beschavingsoorlogen. Maar de gemeenschappelijke kenmerken zijn te traceren – althans, we weten waar de ontwikkelaars van Rise Fall zich door lieten inspireren. Na 13 jaar duikt het project nog steeds op in het publieke debat… Echt, er is geen vraag over het vervolg of de herlancering, maar verlies de hoop niet dat we op een dag de idee kloon van een geweldig spel zullen bezoeken.
Opperbevelhebber
Beoordeling van het spel: 4.8
Een andere vertegenwoordiger van het strategiegenre in 2007, die de opvolger werd van het populaire Total Annihilation-spel. Het verhaal van Supreme Commander speelt zich af in een futuristische toekomst waarin de mensheid enorme wetenschappelijke vooruitgang heeft geboekt… De langdurige heerschappij van het Rijk kwam in opspraak door de creatie van een nieuw techno-antropologisch symbiontisch ras, mensen met cybernetische augmentaties en kunstmatige intelligentie. Uit hebzucht om de mensen van een nieuw ras tot slaaf te maken, ontketende het Rijk een oorlog die zich later uitbreidde tot buiten één planeet… Dus, verdeeld in drie facties – Aeon, Cyban en OFZ – elk met hun eigen overtuigingen en vooroordelen, begonnen de mensen van het voormalige Rijk elkaar uit te roeien, waardoor de eens zo mooie landschappen van de Aarde en vitale gekoloniseerde planeten in ruïnes veranderden.
De grootste verdienste van Supreme Commander boven al dit soort projecten is de grote variatie in tactiek, die het gevolg is van de juiste balans in gameplay. Vrijwel alle eenheden hier zijn nuttig en kunnen de strategische strijdmethoden sterk beïnvloeden. Het verhaal missies zijn weinig, maar ze zijn er, en naast perfect ontworpen, door wat op de passage van elk kan ongeveer 2-3 uur. Apart te vermelden en een grote update, een jaar later bracht het spel een nieuwe factie (Seraphim), een volwaardige verhaalcampagne en 110 (!) nieuwe voertuigen. Later brachten de ontwikkelaars het tweede deel van deze strategie van niet mindere kwaliteit uit en verdienden ze een ereplaats in de rijke geschiedenis van de spelindustrie.
“Behind Enemy Lines
Beoordeling van het spel: 4.7
Strategiespel van Oekraïense makelij, uitgebracht in 2004. Voor zijn tijd was het prestatieniveau boven alle lof verheven: veel westerse spellenpersen prezen het werk van de 1C uitgeverij en vonden het bijna de beste release van het jaar onder zijn gelijken. Het is vermeldenswaard dat de accenten goed geplaatst waren, en het vermogen om ze vakkundig toe te passen stelde de studio Best Way in staat om erkenning te krijgen in de intieme gemeenschap van strategiefans.
Maar waarom is het spel zo geliefd bij gebruikers? Ten eerste, de nadruk op realisme. Als een granaat of een brandstichtende kogel uit een tank in een menselijke eenheid terechtkomt, scheurt die gewoon. Hit een hek of een hut zal leiden tot vernietiging, en een schot op vijandelijke voertuigen – te neutraliseren of volledig te vernietigen. Met name kunnen verlaten maar nog “levende” vijandelijke tanks, APC’s en andere voertuigen worden gerepareerd en gebruikt in de strijd. Het spel bevat ook een systeem van schuilplaatsen, die dezelfde wetten van de fysica gehoorzamen (juist en waar) als de andere aspecten.
Het tweede en misschien wel belangrijkste voordeel van Under Enemy’s Rear zijn de vier verhaalcampagnes – voor de troepen van de USSR, Groot-Brittannië, de Verenigde Staten en Duitsland. Ze vallen allemaal op door hun uitgebreide en realistische beeld van wat er gaande is. Visueel ziet het spel er ook geweldig uit en, het meest verheugende van alles: het is niet vergeten. True, de ontwikkeling, meer dan 10 jaar later, is gegeven aan een andere studio.
Codenaam Panzers
Beoordeling van het spel: 4.6
Een sterk Hongaars project over de Tweede Wereldoorlog, met enkele gameplay-gelijkenissen met World in Conf
Overeenkomsten met World in Conf
Star Wars: Empire at War
Beoordeling van het spel: 4.5
Empire at War, uitgebracht in 2006, werd warm ontvangen door Star Wars-fans: gewend aan rollenspellen en shooters, ontdekten ze dat zo’n groot universum perfect past bij het strategiegenre. De uniciteit van het spel was volledig te danken aan de uitstekende combinatie van verschillende mechanismen. De strategische en tactische elementen zijn hier perfect gecombineerd met resource management, en gevechten binnen planeten met hete ruimtegevechten.
De verhaallijn van Star Wars: Empire at War speelde zich traditioneel af op beperkte locaties, was erg spannend en uitgevoerd in de geest van de franchise. Maar het spel had ook een andere component: een vrije campagnemodus waarin je een van de twee tegengestelde partijen kon kiezen – de Rebel Alliance of het Empire – en het lot van het hele melkwegstelsel kon bepalen. Tot groot ongenoegen van alle fans die het spel toen en nu nog steeds leuk vinden, heeft de huidige eigenaar van de franchise (Electronic Arts) geen haast om de serie verder te ontwikkelen in het genre van de strategie. Misschien is het omdat ze niet weten hoe het moet, of misschien is het vanwege de kleine voordelen – je kunt niet meer op lootboxes schieten. Als Lucas Arts was blijven bestaan, had Empire at War een vervolg gekregen…..In de realiteit van vandaag valt er echter weinig te hopen…
Wereld in Conf
Beoordeling van het spel: 4.5
Een spel met motieven uit de legendarische Civi
Verrassend genoeg heeft Rise of Nations geprobeerd de directe vergelijkingen met de pijlers van de turn-based en real-time strategie series te vermijden door doelbewust de focus te verleggen. Bijvoorbeeld, terwijl in Total War spelers zich richten op hoe de wereldkaart verandert na de strijd, verschuift dit spel de aandacht naar wat er direct op het slagveld gebeurt. Maar met Civi
raetorianen
Spelbeoordeling: 4.3
Het begin van de jaren 2000 was een gouden tijdperk voor ontwikkelaars van real-time strategieën, omdat een sprong in de graphics het mogelijk maakte met weinig moeite aangename, aanvaardbare visuals te maken en de nadruk te leggen op gameplay en storytelling. Vertellers deden niet zo hun best: de spelletjes waren gebaseerd op de legenden en mythen en op betrouwbare historische gebeurtenissen die volgens de conventies van de spelincarnatie moesten worden geïnterpreteerd. Een van die creaties was Praetorianen, een spel dat de gebeurtenissen in Rome onder Gaius Julius Caesar weergeeft. Als inspiratiebron gebruikten de schrijvers zijn campagne-dagboek, waarin de gebeurtenissen vanaf de verovering van Gallië tot het einde van de burgeroorlog gedetailleerd worden beschreven.
Een belangrijke gameplay-functie van Praetorians was een zeer amusante functie: troepen die werden gestuurd om de vijand aan te vallen, konden niet worden teruggetrokken. Dat vat de principes van het legioen uit die tijd goed samen, toen terugtrekken werd gezien als een daad van lafheid. In feite zal elke eenheid die de strijd wordt ingestuurd, vechten tot de laatste man en de vijand tegenhouden ten koste van zijn eigen leven. Dit beperkt de tactische opties van een speler sterk tot de beruchte kwestie van het sturen van versterkingen uit de reservetroepen. Het klinkt niet erg goed, maar het is eigenlijk best spannend – het project slaagt erin de gebruikers van de eerste tot de laatste missie nieuwe uitdagingen voor te schotelen. Het is daarom dat Praetorians nog steeds met warmte en nostalgie wordt herinnerd door strategiefans.
Zwart Wit
Spelbeoordeling: 4.3
Vrij atypisch project voor de spelindustrie dat elementen van real-time strategie en godssimulatie combineert. Net als Dungeon Keeper speelt Black White met het vraagstuk van Gods ingrijpen in het leven van de kolonisten. Maar in tegenstelling tot zijn voorganger, zijn de ideeën verheven tot absoluten… De speler kon kiezen uit verschillende gedragsmarkers, zij het binnen een zeer beperkt bereik van 2 tegengestelde waarden. De inwoners helpen om met tegenslag om te gaan, op welke manier dan ook? U bent een goede god die geprezen en aanbeden wordt. Voortdurend wrede processen opleggen en proberen hen te intimideren? Je bent een boze, toornige god waarvoor alleen krankzinnigen niet zouden sidderen…
Ondanks de rechtlijnigheid en rechtlijnigheid van zijn moraalsysteem, zorgt Black White er niet voor dat je je verveelt en allerlei obsceniteiten verzint voor je eigen vermaak. Het spel heeft een uiteindelijk doel, namelijk het overnemen van de omliggende dorpen onder zijn onvermoeibare controle. Met andere woorden, de spelers moeten de dorpelingen in de locatie dwingen hen te aanbidden – alleen dan kunnen we spreken van een succesvolle afsluiting van de verhaalmodus. En de weg en de snelheid om deze toestand te bereiken worden bepaald door de gebruiker.
Oorlogsfront: Keerpunt
Beoordeling van het spel: 4.2
War Front: Turning Point is een heruitvoering van een serieuze strategieserie met een alternatieve geschiedenis, in een klassieke incarnatie en met een aantal zeer coole functies die het realisme van de ervaring ten goede komen. De vorige twee delen van het spel, die meer negatieve dan positieve kanten hadden, dwongen de ontwikkelaars om zinvolle risico’s te nemen, zowel wat het verhaal als de gameplay betreft. Het omgekeerde verloop van de oorlog, aan het begin waarvan de troepen van de geallieerde legers Hitler doden, en de nazi’s gemakkelijk door de verdediging van Groot-Brittannië breken, verhoogt de graad van krankzinnigheid tot ongekende grenzen.
Ondersteunt deze chaos en gameplay, inclusief veel onconventionele eenheden en de mogelijkheid om een factieheld te kiezen (uit 3 mogelijke). De besturingsmechanismen zijn op hun beurt echt klassiek, en de machtsverhoudingen zijn aangepast zoals in veel moderne projecten – elke eenheid heeft een praktisch nut en draagt een bepaalde tactische betekenis met zich mee. Zeer gewaardeerd door spelers en critici, de mechaniek van dynamisch veranderend weer en tijd van de dag, evenals de impact van deze gebeurtenissen op de spelwereld. Als het donker wordt, beginnen locaties projectoren en andere verlichting aan te zetten. Maar als het regent en waait, zijn de gebruiker en zijn tegenstander verstoken van de mogelijkheid om vliegtuigen op te roepen. Dit alles en nog veel meer onderscheidt Turning Point van de grote reeks strategiespellen uit die tijd, en des te onbegrijpelijker is het feit dat het spel, evenals de hele franchise, gewoonweg vergeten is.
Battle Realms
Beoordeling van het spel: 4.2
Een real-time strategiespel dat Warcraft III stilistisch nabootst terwijl het een radicaal ander concept biedt. In sommige opzichten is Battle Realms te vergelijken met Total War: Shogun – het conflictverhaal ontvouwt zich hier als het beste spel van begin 2010. Maar de schaal van de serie als geheel, en de actie in een enkel project, aanzienlijk inferieur aan het geesteskind van Creative Assembly.
Battle Realms gameplay ging vooral over het ontwikkelen van je eigen leger. Terwijl alle strategieën in real time gebruik maakten van de mechanica die inherent is aan Dune (eenheden worden gecreëerd met behulp van middelen), heeft dit project een veelbelovend, maar nog niet herhaald systeem geïntroduceerd. De essentie ervan is dit: om een krijger te creëren, moet de speler een boer sturen om opgeleid te worden, die in andere strategieën als arbeidskracht fungeert. Dat wil zeggen, naast materiële middelen vraagt het spel aan de gebruiker een menselijke hulpbron, wat niet in strijd is met de logica van de echte wereld (veel vreemder wanneer, volgens de canonieke spelconventie, de eenheid uit het niets wordt gegenereerd). Ja, de schaal van de strijd in Battle Realms is beduidend minder dan die van zijn rivalen in het genre, maar het niveau van de intensiteit en de originele spelervaring maken het een van de interessantste strategieën in het spelindustriesegment.
Rise of Nations: War of Legions
Beoordeling van het spel: 4.1
Rise of Nations: War of Legions is een uitstekend voorbeeld van hoe een enkel spel met een Civi-achtige uitvoering
In de nieuwe Rise of Nations speelt het conflict zich af tussen 3 facties:
- vuurwapens met verschillende stoommachines (een duidelijk spoor van de steampunk cultuur);
- magie en mythische wezens;
- Het mengen van buitenaardse technologie met Azteekse cultuur.
Natuurlijk is de wereldwijde boodschap van conflict niet verdwenen: steden, grenzen en de ontdekkingsboom (die tijdperken vervangt) blijven. Veranderde visuele stijl en identiteit van elke factie, veranderde aanpak van tactische en strategische beslissingen, gebonden aan een perfect gekalibreerd evenwicht van de troepen. En alles lijkt in orde te zijn, behalve dat het verhaal de omvang van het ontwerp en de gameplay mechanica niet kan herhalen. Strategie is echter een genre dat kan bestaan zonder een sterk verhaal.
Tom Clancy’s Endwar
Beoordeling van het spel: 4.1
De kans dat je in Tom Clancy’s spellen een massa selecte gekken tegenkomt is bijna altijd groter dan 90%. Maar Endwar, dat tot het meest geschikte genre behoort om juist deze cranberry’s in onder te brengen, bleek zowel qua verhaal als qua spelvernieuwingen adequaat te zijn. Het wereldwijde conflict, waaraan de speler mag deelnemen, is uitgelokt door alle partijen: de Verenigde Staten, de Europese coalitie, Nederland en zelfs China en Japan. Opmerkelijk is dat in dit deel alleen de eerste drie vertegenwoordigers van de strijdende partijen worden genoemd: Aziatische vertegenwoordigers wordt niet onthuld uit het woord “helemaal”. Het is zeer waarschijnlijk dat deze zet werd ingegeven door de hoop op een vervolg op de serie, maar..
…dromen om het volgende Endwar hoofdstuk uit te brengen zijn niet voorbestemd om uit te komen. Het eerste en enige deel van de strategie probeerde af te wijken van de normen van het genre, door de camera strikt achterin de gekozen eenheden te fixeren. Het bleek zeer interessant: voortaan kon de gebruiker alleen nog afgaan op wat hij aan de horizon zag, en de tactische indeling werd gevormd door periodiek over te schakelen op verschillende eenheden. Om het proces van onderdompeling in het strategiespel te verhogen, de ontwikkelaars van Ubisoft Shanghai “geschroefd” om de interface voice control. Het is waar, het herkende alleen Engelse spraak, en dan alleen in de zuiverste uitspraak. Maar na een paar uur wennen hadden de spelers een unieke ervaring met het spel en merkten ze op dat je je echt een teamleider kunt voelen.
Wargame Red Dragon
Beoordeling van het spel: 4.0
Representatief voor de opmerkelijke reeks strategieën die Wargame biedt om het toneel van militaire operaties te veranderen van het beboste en vlakke terrein van Europa naar de woestijnheuvels, ondoordringbare jungle en moerassen van Centraal-Azië. Zoals in het geval van World of Conf
Wat zijn enkele voorbeelden van de meest interessante strategiegames die beschikbaar zijn op de PC? Ik ben op zoek naar nieuwe spellen om te spelen en ik wil graag wat aanbevelingen krijgen van andere lezers.