12 van de meest interessante tienerfilms

*Beschouwing van de beste volgens de redactie. Over de selectiecriteria. Dit materiaal is subjectief, niet bedoeld als reclame en dient niet als leidraad voor aankoop. Neem contact op met een expert voordat u koopt.

Op het eerste gezicht is het leven van tieners niet zo interessant. School, vrienden, proberen soep over te slaan voor het diner, en computerspelletjes… Maar het is slechts schijn. Denk terug aan toen je een tiener was – je maakte veel dingen mee die je niet eens aan je dagboek kon vertellen, laat staan aan je ouders?

En er is eigenlijk veel meer in het leven van tieners dan alleen algebra opdrachten. Eerste liefdes en jaloezie, verraad en passie, vriendschap en ruzies … De bioscoop schuwt het niet om al deze gevoelens en gebeurtenissen te tonen. En voor degenen die hun tienerjaren opnieuw willen beleven, en voor meisjes en jongens die steun en begrip zoeken, hebben we 12 van de interessantste tienerfilms beoordeeld.

De beoordeling werd samengesteld aan de hand van de beoordelingen van gebruikers op de Kinopoint film rating service. De lijst bevat zowel buitenlandse als Nederlands films.

Beoordeling van de meest interessante tienerfilms

Nominatie	plaats	De film	beoordeling
Beoordeling van de meest interessante tienerfilms	12	“Iedereen gaat dood, maar ik blijf.”	5,7/10
11	“Disco Pigs” (2001)	6,7/10
10	“Aquarium” (Fish Tank, 2009)	6,7/10
9	“Correctional Class”	6,8/10
8	“Een jonge leeftijd”	6,9/10
7	“American Pie” (1999)	7,2/10
6	“The Geographer Globe Propyl” (2012)	7,3/10
5	“Slacker” (Slacker, 1990)	7,3/10
4	“Submarine” (2010)	7,4/10
3	“The Perks of Being a Wallflower” (2012)	7,5/10
2	“Klass (2007)	7,8/10
1	“American Beauty, 1999	7,9/10

#12: Everybody Dies But Me (2008)

Beoordeling: 5.7/10

Er zijn maar weinig figuren in de hedendaagse film die het leven van tieners uit slaapkamergemeenschappen of de provincie kunnen tonen. Meestal tonen films over tieners door en door “slanke” jongeren die, ook al maken ze verschillende drama’s in het leven mee, niet tegen hun leraar praten, dronken worden van onbegrijpelijk junkfood uit Pyatyeochka of roken achter de school.

Valeria Gai Germanika is een van de filmmakers die er niet voor terugdeinst de onaangename kant van het opgroeien te laten zien… Wanneer je rebelleert, maar je verlangen om de wereld te veranderen eindigt met het kopen van goedkoop bier. Wanneer je een hekel hebt aan je ouders, maar alleen geld kunt stelen uit je moeders tas… Wanneer elke reis naar school praktisch een marteling is omdat je daar de hiërarchie van je klasgenoten moet bijhouden. Over het algemeen een nogal onaangename film, maar frustrerend vitaal.

In ‘Everybody Dies But Me’, komt Valeria Gai Germanika niet van haar favoriete schaats… Tieners drinken, tieners praten over seks, tieners dansen in disco’s, tieners boeren na het drinken, tieners vechten, tieners schelden… allemaal met een speciale Cannes Festival prijs. “Iedereen gaat dood, maar ik blijf” klinkt misschien een beetje te zwart en onrealistisch, maar je moet gewoon na schooltijd in Zuid-Butovo naar school gaan.

Nummer 11: Disco Pigs (2001)

Beoordeling: 6.7/10

Als Valeria Gai Germanika niet de hele waarheid van het marginale leven wilde laten zien, maar een beetje kunst, zou ze “Disco Pigs” maken. Dit Ierse drama is net zo gewelddadig en aangrijpend, oogt zwaarder, laat je achter met veel vragen en een onaangenaam residu, maar zorgt er niet voor dat je wilt controleren of je naar de tv of uit het raam kijkt.

“Disco Pigs” gaat over twee buren, een jongen en een meisje. Ze zijn op dezelfde dag geboren, zijn al sinds hun jeugd bevriend en vallen zelfs hand in hand in slaap – daarvoor hebben ze een gat in de muur gemaakt. Maar daar is geen romantiek. De hoofdpersonen zijn wrede en walgelijke mensen. Ze stelen drank uit de slijterij en pesten daarbij de bediende. Een meisje verleidt jongeren in disco’s en de man slaat ze bruut in elkaar. En al deze wreedheid wordt gedaan met een glimlach op hun gezicht.

Maar misschien is het niet alleen een kwestie van pijn willen veroorzaken..? Plotseling is er meer aan de hand? “DiscoPigs” is een verhaal over “probleemjongeren” die hun eigen wereldbeeld en waardesysteem hebben… Dit is een film die een antwoord geeft op de vraag waarom ouders hun kinderen soms niet begrijpen. En hij gaat het zeker niet leuk vinden.

10e plaats: “Aquarium” (Fish Tank, 2009)

Beoordeling: 6.7/10

Een meisje genaamd Mia is 15, en haar leven is verre van normaal. Sommigen noemen haar een “problematische tiener”, maar dat klopt niet helemaal. Mia had het pad van ongehoorzaamheid niet gekozen, het waren gewoon de omstandigheden om haar heen.

Mia woont in een arm gezin in een arme buurt. Haar moeder is een eenling en alcoholist die niet veel om haar dochters geeft… Mia had een goede danseres kunnen zijn, maar haar ouder geeft niet om haar hobby’s – of haar dochter, wat dat betreft. Het meisje krijgt niet genoeg liefde en reageert zich af op de wereld om haar heen. Ze stopt met school en maakt ruzie met haar vriendin. Nou, dit leven is wreed.

Maar op een dag brengt Mia’s moeder een man mee naar huis… Hij is compleet anders dan alle anderen om hem heen. Hij is kalm, evenwichtig, kan met kinderen overweg en lijkt zelfs iets van ouderschap te begrijpen. Maar ik denk niet dat hij de vader zal zijn die Mia mist.

Aquarium’ is een ijzingwekkend Brits drama geschoten in de beste traditie van art house. Dit is geen film voor de bioscoop, waar uiteindelijk alle goeden worden beloond en alle slechten worden gestraft… Omdat er hier geen zwart en wit is, heerst er een sfeer van hopeloosheid en verraad, en kunnen zelfs de meest naaste mensen vreemden worden. “Het Aquarium” is een verhaal over mensen die gevangen zitten in hun kleine wereld, die hun kleine leven leiden, en het blijkt kort en vreugdeloos te zijn… Maar het is niet doordrenkt met depressie… of beter gezegd, wie heeft er schuld aan dat onze omringende realiteit deprimerend is??

9e plaats: “Correctional Class” (2014)

Beoordeling: 6.8/10

Lena Chekhova is geboren met een ernstige ziekte waardoor ze niet kan lopen en heeft haar hele leven in een rolstoel doorgebracht. Ze wist bijna niets van de wereld buiten haar raam – ze had hem natuurlijk wel gezien en was er zelfs vaak geweest, maar alleen in gezelschap van haar liefhebbende ouders. En zelfs thuis geschoolde.

Maar op een gegeven moment plaatsen haar ouders haar over naar een gewone openbare school. Niet in een algemene klas, maar in een zogenaamde remedial class, waarin de moeilijkste tieners zitten. De onschuldige en naïeve Lena Chekhova was onwaarschijnlijk dat zij in zo’n maatschappij terecht zou komen, maar het lot zelf bleek.

En het zijn niet alleen de problematische tieners die het probleem zijn, hoewel ze natuurlijk ook heel goed in staat zijn om het leven van een arm meisje te ruïneren… De leraren zijn niet blij met de remedial classes, ze gooien iedereen over één kam… En een meisje op haar tederste leeftijd wordt geconfronteerd met ongelooflijke wreedheid van de mensen rondom haar… Dus ze moet het op een of andere manier redden.

“Correctional Class” wordt vaak vergeleken met “Everybody Dies and I Stay” – en andere films die wreedheid van tieners tonen… Maar het gaat niet echt over gemarginaliseerde jongeren. De film gaat meer over hoe slecht mensen kunnen zijn, en het maakt niet uit hoe oud ze zijn…

#8: A Delicate Age (1983)

Beoordeling: 6.9/10

Na films over wreedheid van tieners gaan we eindelijk over naar films die een algemeen aanvaard moreel kompas tonen.

Kir en Lyosha zijn jeugdvrienden die ten tijde van de film nog maar net klaar zijn met school. Het is 1944 buiten, dus de jongens aarzelen niet om zich in te schrijven in een artillerieschool en zijn klaar om naar het front te gaan om hun vaderland te verdedigen. Maar in de paar uur “jonge leeftijd” die hen nog rest, moeten ze veel doen – afscheid nemen van hun vrienden, hun klasgenoten, hun familieleden. Kir, aan de andere kant, is op zoek naar zijn vriendin, gewoon om te zien of ze in orde is en te hopen dat ze de oorlog kan overleven.

“A tender age” is een verrassend vriendelijke en lichte film, ook al toont hij de realiteit van de oorlogstijd. Het getuigt van bewustzijn en begrip. De hoofdpersonen beginnen al op zeer jonge leeftijd hun land te verdedigen – eerst door te werken, dan aan het front. Maar ze proberen hun familie niet te vergeten. “A tender age” richt zich niet op de moeilijkheden in het leven van tieners. Ja, natuurlijk zijn ze dat – maar de personages hebben ook een doel dat belangrijker is dan saaie reflectie, wat zich vertaalt in wreedheid.

7: American Pie (1999)

Beoordeling: 7.2/10

Er zijn drie manieren om over de puberteit te praten. De eerste is het tonen van alle kenmerken van ontluikende seksuele aantrekkingskracht op de meest onaantrekkelijke manier mogelijk, zoals films van plaats 12 tot 9 in onze ranglijst hebben gedaan. De tweede is intens doen alsof de puberteit niet bestaat, dat het allemaal een verzinsel is, gemaakt in Polen, ga je lessen leren. En de derde is om ze licht te behandelen, zoals “American Pie” doet.

“American Pie is een bekende jonge komedie met een beetje onder-de-tafel humor. De hoofdpersonen zijn vier afgestudeerden van de middelbare school die lijden onder het feit dat ze op hun 16e-17e nog maagd zijn. En ze zijn vastbesloten om te neuken voor het einde van het schooljaar. Ze zijn niet al te gehaaid in verleidingsvaardigheden, ze communiceren niet goed met meisjes van het andere geslacht, en ze onderscheiden gevoelens van liefde niet van aantrekkingskracht. Al met al, gewoon gemiddelde tieners.

“American Pie is nu een zeer nostalgische film… Het behoudt de sfeer van de tijd waarin datzelfde tijdschrift of diezelfde videoband van de grootste waarde was en het volwassen leven bijna beter leerde dan verhalen die door ouders werden verteld. De nadruk ligt niet op vulgariteit, integendeel, alle grappen over seks worden een achtergrond voor andere kenmerken en problemen van het opgroeien – of het mogelijk zal zijn om een vriendschap te behouden na de universiteit? En leuk? Veel plezier als je eindelijk een baan hebt?

“American Pie” kan ook gezien worden voor de sfeer. Dit is een typische zomerfilm. Hij is makkelijk in de omgang, zorgeloos en vrolijk.

6e plaats: The Geographer Globe Begins (2012)

Beoordeling: 7.3/10

“The Geographer of the Globe” is niet echt een film over tieners. Ja, er zitten schoolkinderen in, maar die staan niet vooraan. En de plot richt zich op het eenvoudige leven van een extra persoon.

Het is lang geleden dat “the odd man out” de held van een verhaal was. Ze passen niet in de realiteit van onze wereld, het is alsof ze uit de tijd zijn… En dat is Victor Sluzhkin, gespeeld door Konstantin Khabensky. Hij wil graag wetenschapper worden, maar heeft geen geld, dus moet hij een baan als leraar nemen… Zal les moeten geven in Perm school met niet zoveel interesse in studies. En Viktor zelf is niet erg geïnteresseerd in lesgeven… Hij lijdt aan de Nederlands slop die kenmerkend is voor alle “overbodige mensen”, en zijn melancholie uit zich in alcoholisme en voortdurende conflicten met iedereen – met zijn vrouw, met zijn dochter, met zijn leerlingen, met de schoolleiding.

Het verhaal verteld in “De geograaf Globe propyl” wordt aangevuld met een ander pikant detail – in Victor Sluzhkin wordt verliefd op een student, een tiende klasser. En de leraar, van zijn kant, is ook geen toonbeeld van familietrouw… En hij moet er alles aan doen om het lot van zijn leerling niet te breken, worstelend met zijn gewoontes en voorkeuren.

“The Geographer Globe propyl” toont het opgroeien vanuit het perspectief van een ervaren persoon, een mentor… En dat maakt het interessant.

5de plaats: Slacker (Slacker, 1990)

Beoordeling: 7.3/10

Een Amerikaanse film over non-conformisten, zonder plot of verhaal – alleen een panopticum van mensen die om de een of andere reden niet in het systeem passen. En, natuurlijk, de meeste van hen zijn tieners. Omdat het niet moeilijk is om erbij te horen als je pas 15 bent en nog geen maandelijkse hypotheekbetalingen hoeft te doen.

De film is het manifest van een generatie, en de personages zijn mensen die nog steeds een droom volgen die nog niet is verpletterd door routine. Ze vertellen elk een ander verhaal, maar drie minuten gaan voorbij en de camera gaat door naar het volgende personage, met zijn eigen doelen en ambities. Personages veranderen snel, niemand heeft tijd om zich te vervelen, maar er is niemand om je in in te leven, dus je hoeft alleen maar toe te kijken hoe de bonte persoonlijkheden stukje bij beetje het beeld vormen van een hele generatie – een generatie nietsnutten, nog niet klaar om de harde werkelijkheid onder ogen te zien en daarom in staat om de droom levend te houden.

4e Plaats: Submarine (Submarine, 2010)

Beoordeling: 7,4/10

Een ontspannende Britse film die het verhaal vertelt van een Engelse tiener met een zeer interessant karakter.

Britse jongeren zijn ofwel anti-systeem en al het andere “bijna punkers” of hipsters, ofwel tuttige en arrogante kinderen die de tradities van het Koninkrijk met een hoofdletter “K” koesteren. De hoofdpersoon in The Submarine balanceert al deze gradaties… Hij is romantisch en dromerig genoeg, maar ook ontwikkeld boven zijn leeftijd, en heeft een nogal volwassen benadering van het oplossen van verschillende problemen. Maar hij streeft nu twee doelen na – het huwelijk van zijn ouders redden en slapen met het meisje van wie hij houdt… En het lost ze ook op… ongewoon.

‘Submarine’ had een komedie kunnen zijn als er meer grappen in zaten. Het had een drama kunnen zijn als er meer emotie in zat. In plaats daarvan is het afstandelijk, als het verhaal van een vijftienjarige jongen over zichzelf – egocentrisch, een beetje uitdagend en zwaar opgesmukt. Het is zelfs visueel duidelijk. De camera houdt de hoofdpersoon altijd precies in het midden van het kader – en als je de film op een bepaald moment pauzeert, kan de ‘foto’ worden verzonden naar Instagram of het paspoortkantoor.

En veel eer gaat naar de regisseur, Richard Ayoade. Hij was een getalenteerde Britse acteur totdat hij een even getalenteerde Britse regisseur werd, maar behield zijn visionaire benadering. En als gevolg daarvan is “The Submarine” een film over een tiener die door de tiener zelf gemaakt had kunnen zijn en rechtstreeks over zijn leven vertelt…

3e plaats: Good to Be a Wallflower (The Perks of Being a Wallflower, 2012)

Beoordeling: 7.5/10

In 1999 schreef Stephen Chbosky de roman It’s Good to Be Quiet, en het werd misschien wel het meest schandalige boek van eind vorige eeuw. Het werd snel uit scholen verbannen, uit de meeste bibliotheken gehaald en kreeg de strengste leeftijdsgrens… De roman heeft gewoon alles om jongeren te corrumperen – drugs, alcohol, seks, geweld, weer seks, en meer… Al met al maakt het boek zijn titel absoluut niet waar.

En 13 jaar later bewerkte dezelfde Stephen Chbosky zijn roman. De foto bleek iets minder “toothy”, dus kreeg het een leeftijdsclassificatie van “13+”. En Stephen Chbosky is er ook in geslaagd om “Hermelien Granger van heel Hollywood” Emma Watson in de cast te krijgen…

Het verhaal draait om een typische “nerd” – een jongen die belezen en goed opgeleid is boven zijn leeftijd, maar die helemaal niet populair is bij zijn klasgenoten. Hij is ook getraumatiseerd, wat zijn positie in de sociale hiërarchie van de school verder vermindert. En hij leeft zijn leven niet erg vredig totdat hij vrienden maakt die hem helpen met alle problemen om te gaan…

“It’s Good To Be Quiet” kan een verhaal zijn over het belang van vriendschap… Maar eigenlijk is het gewoon een stukje leven van een gewoon kind dat niet erg populair is, maar wel geweldige vrienden heeft gemaakt. Dat is alles. Ja, natuurlijk zijn er al die elementen uit het boek waarvoor het zo gehaat is, maar die komen niet lang voor.

2e plaats: “Klass” (Klass, 2007)

Beoordeling: 7.8/10

Wederom een film over de wreedheid van tieners. Maar als het zich had beperkt tot het tonen van enkele leerlingen van de school die anderen pesten, zou het nauwelijks de tweede plaats op de ranglijst hebben gehaald, toch??

Centraal in de plot staat een jongen genaamd Josep, die gedwongen wordt geweld in het algemeen te tolereren. Hij wordt thuis, op school en op straat in elkaar geslagen. Hij kan fysiek niets doen, omdat hij zwak is – en moreel ook niet. En zonder Kaspar zou hij het misbruik zijn blijven ondergaan.

Casper pestte Josep ook, maar de pestkop kiest plotseling de kant van de “squishy”. Hij had gewoon een geweten. Maar dat had ze niet moeten doen, en Caspar bevindt zich ook onder de verdrukten en vernederden. Maar op een gegeven moment is het geduld van beide jongens op.

“Class” wordt vaak vergeleken met het werk van Valeria Gaimanica, maar in de praktijk is deze Estse film vele malen gewelddadiger… Dit is geen verhaal over het leven van marginale tieners… Het is een manifest dat je ziek, misselijk en pijnlijk maakt. En ze wil vergiffenis vragen aan iedereen die op school onrecht is aangedaan, per ongeluk of expres.

1e plaats: “American Beauty” (American Beauty, 1999)

Beoordeling: 7.9/10

“Beauty in America” is weer niet echt een film over tieners. Centraal in het verhaal staat een man die volwassen is, zich heeft gevestigd en zijn plaats in het leven heeft gevonden… Hij heeft alles wat wordt beschreven door ideeën over de Amerikaanse droom – en een eigen huis (met een gazon, want hoe moet dat zonder), en een mooie vrouw, en een slimme dochter, en een goede baan, en in het algemeen nog lang en gelukkig leven. Maar iets wat een man niet bevalt, maakt hem niet gelukkig.

Maar hier ontmoet een man het flirtende klasgenootje van zijn dochter – en wordt verliefd op haar. Het plot van de film begint net te flirten met Nabokov’s “Lolita” voordat het een scherpe bocht neemt en dramatisch verandert. Nee, een man lijdt niet voor de liefde van een minderjarig meisje.

Hij lijdt omdat hij nooit geleefd heeft. De hele Amerikaanse droom waaruit hij bestaat is niet van hem. Dit is het poppenhuis van de vrouw, ze wilde rozen knippen en een carrière opbouwen, droomde van een dochter en een gazon. Wat wilde hij?? En onbegrijpelijk. Wanneer een man verliefd wordt op een 17-jarige nimf, krijgt hij een zware mid-life crisis; hij zegt zijn baan op, koopt een antieke auto, begint te sporten en marihuana te roken. En dan sterft hij, letterlijk een week later. In feite leeft hij pas zeven dagen.

“Beauty in an American way” deconstrueert diezelfde Amerikaanse droom vakkundig en vernietigt hem op de meest primitieve niveaus. En nu vallen de rozen uit de tuin van zijn vrouw op het lichaam van een jong meisje, en de eens zo oprechte liefde verdrinkt in een web van leugens en intriges. Er lijkt niets echts in het verhaal te zitten behalve de dood als symbool van zuivering. “American Beauty” zit vol symbolen, metaforen en toespelingen, en elk kader betekent meer dan het laat zien, en elk personage bewaart te veel skeletten in de kast.

En ook al zijn er niet veel tieners. Maar de belangrijkere vraag is of hypocrisie het waard is omwille van kortstondig geluk?