19 van de beste pianofabrikanten

Beoordeling: 4.6

Veel van de grote pianisten zijn in Duitsland geboren. Niet verrassend, zijn er nogal wat pianomakers in het land. Een van de bekendste van deze bedrijven is bijvoorbeeld de Steingraeber Sohne. De naam maakt duidelijk dat het is opgericht door Steingraeber en zijn zonen.

Het bedrijf werd opgericht in 1852. Het bedrijf beslaat een vrij klein gebied in Beieren, in de stad Bayreuth. Muziekliefhebbers zullen onmiddellijk herkennen dat de grote Wagner hier leefde en speelde.

De omvang van de fabriek laat niet toe een groot aantal muziekinstrumenten te produceren. Maar het bedrijf wil niemand imponeren met cijfers. In plaats daarvan streeft het bedrijf ernaar om hoogwaardige vleugels te bouwen. Ze zijn allemaal echt Duits, en hun klank is onmiskenbaar, zelfs voor fervente professionals, die tientallen vleugels in de praktijk hebben geprobeerd. Het bereiken van een prachtige klankpracht is alleen mogelijk door individueel handwerk met elk instrument. Daardoor heeft elke Steingraeber Sohne piano een warme en expressieve klank. Geen wonder dat producten van dit Duitse bedrijf regelmatig prijzen ontvangen op diverse internationale muziekbeurzen.

Zoals men zou verwachten, produceert het bedrijf niet alleen grote concertvleugels, maar ook hun kleinere versies. De producten van Steingraeber Sohne kosten rond de 60.000 euro. Het bedrijf produceert compacte vleugels tot 153.000 euro. euro. De afwerking van een vleugel kan zwart of wit zijn (een dergelijke uitvoering is iets duurder). Vandalismebestendige vleugels worden ook aangeboden.

Het blijft een feit dat Steingraeber Sohne nog steeds een familiebedrijf is… Udo Steingreber, de zevende generatie van de pianodynastie, heeft nu de leiding over de productie.

leyel et Cie

Beoordeling: 4.4

Sommige pianofabrikanten kunnen er prat op gaan dat hun instrumenten door de grootste muzikanten zijn gebruikt. Een voorbeeld van een dergelijk bedrijf is Pleyel et Cie. Piano’s van het Franse bedrijf werden gebruikt door Frédéric Chopin zelf! Hij componeerde er muziek op, en speelde ze tijdens zijn optredens in Parijs.

Het bedrijf werd in 1807 opgericht door Ignas Pleyel. Hij werd later geholpen door zijn zoon, die zakenpartner werd. Pleyel et Cie waren het eerste bedrijf dat de rechtopstaande piano introduceerde, waardoor de bekende vleugel veel compacter werd, omdat de snaren nu rechtop stonden. Dergelijke instrumenten waren een groot succes, zodat het bedrijf ongeveer 1000 piano’s per jaar ging maken. Ze werden destijds door 250 arbeiders gemaakt.

Het is noodzakelijk op te merken dat Pleyel et Cie meer dan eens verschillende experimenten hebben uitgevoerd, waarbij nieuwe soorten, schijnbaar gebruikelijke instrumenten werden gepresenteerd. En sommige daarvan werden als succesvol beschouwd. De Fransen waren bijvoorbeeld de eersten die een metalen frame op een piano gebruikten…

Aan het einde van de 20e eeuw nam Pleyel et Cie twee andere Franse pianobedrijven over. Zo heeft het zich ontdaan van concurrenten. Dit hielp haar echter niet. Het bedrijf werd al snel overgenomen door de familie, die ook de concertzaal Salle Pleyel kocht. Het was de bedoeling dat dit de naam Pleyel nieuw leven zou inblazen. Daarna werd een nieuwe fabriek gebouwd in Zuid-Frankrijk. Maar in 2008 sloot de fabriek en verhuisde de productie terug naar Parijs. Instrumenten ontwikkeld met medewerking van gerenommeerde ontwerpers. De materialen voor de instrumenten werden vaak geïmporteerd uit andere landen, zoals het rode sparrenhout dat helemaal uit Italië naar Parijs kwam. Helaas werd de productie van instrumenten van het merk Pleyel eind 2013 stopgezet. Maar dat betekent niet dat ze niet meer in winkels te vinden zijn. Het lijdt geen twijfel dat dat nog wel even zo zal blijven, want piano’s kunnen niet redelijk geprijsd zijn.

Liefhebbers van klassieke muziek kunnen de instrumenten die Chopin in de fabriek gebruikte persoonlijk bekijken. Ze worden nog steeds bewaard in verschillende musea. Een ervan bevindt zich in het Frederic Chopin Museum in Warschau.

Bluthner

Beoordeling: 4.3

Een ander Duits bedrijf, dat al anderhalve eeuw vleugels produceert… Het werd opgericht door Julius Blüthner in 1853. De fabriek werd gebouwd in Großleusne, aan de rand van Leipzig. In het begin was het gevestigd in gehuurde panden, met drie mensen die piano’s in elkaar zetten. Het eerste stuk was ongeveer een jaar later uitverkocht. Welnu, vanaf 1855 begon de verkoop serieus te stijgen, waardoor het aantal werknemers opliep tot 14.

In 1863 was het 500ste instrument gebouwd. Zijn populariteit groeide, vooral dankzij zijn deelname aan internationale tentoonstellingen. Terwijl de producten van bovengenoemde bedrijven in trek waren bij beroemde musici, werden Bluthner vleugels ook gekocht voor staatshoofden. Julius Blüthner was leverancier aan het hof van koningin Victoria, de Turkse sultan Abdul-Hamid II, de Duitse keizer Wilhelm II en de Nederlands keizer Nicolaas II. Zo’n bijzondere status van de fabriek maakte de bouw van een tweede fabriek in 1870 mogelijk, die al was uitgerust met stoommachines. Al na twee jaar werd een derde fabriek geopend, waar 170 mensen werkten.

Bluthner heeft in de loop van zijn geschiedenis verschillende eigen uitvindingen gedaan. Zo creëerde het een aliquot systeem met extra resonerende snaren.

Tegenwoordig worden Bluthner-producten in bijna elk land ter wereld verkocht. Onnodig te zeggen dat vleugels van het bedrijf werden gebruikt om een enorme reeks muzikale composities op te nemen… Ze worden ook vaak gebruikt voor soundtracks bij populaire films. Deze vleugels zijn zo vermaard dat ze regelmatig in beeld komen. Het was bijvoorbeeld een Bluthner-creatie die werd vernietigd in een scène in “Iron Man.

Het assortiment van het Duitse bedrijf beperkt zich niet alleen tot de elite-instrumenten, die miljoenen Euro waard zijn. En het is gemakkelijk om een redelijk geprijsd model te kopen voor ongeveer 600.000 tot 700.000 stuks. Euro. Dit wordt echter een hybride piano waarvan de onderdelen niet alleen in Duitsland maar ook in Aziatische landen zoals China, Indonesië en Japan zijn vervaardigd. Zoals gewoonlijk is Bluthner zelf alleen betrokken bij het ontwerp van dergelijke instrumenten. Het is dan ook niet verwonderlijk dat zij gewoonlijk worden verkocht onder de merknamen Haessler en Irmler. Over de eerste zullen we het trouwens apart hebben.

Grotrian Stenweg

Beoordeling: 4.3

Een andere fabrikant van rechte en vleugelpiano’s. Het bedrijf werd in 1835 opgericht door Georg Friedrich Carl Grotrian. Daarvoor verkocht de Duitse ondernemer muziekinstrumenten in een kleine winkel in Amsterdam. De producten werden gemaakt door een fabriek in St. Petersburg. Gezien het succes besloot Friedrich terug te keren naar zijn vaderland om zijn eigen bedrijf op te richten. Hij begon piano’s te maken in zijn huis in Essen, aan de rand van het Harz gebergte. Deze keuze is gemaakt vanwege de nabijheid van het beuken- en sparrenbos.

Een van de eerste instrumenten die hij bouwde was een vierkante piano ontworpen voor Friedrich Grotrian. Het staat nu in een museum in Braunschweig. De muzikant vond het instrument mooi, en dus was er vraag naar de producten van Grotrian Stenweg. In het midden van de negentiende eeuw besloot Steinweg naar New York te verhuizen en werd de fabriek overgenomen door zijn oudste zoon. Zijn vader ging verder in de VS, veramerikaniseerde zijn familienaam en richtte het bedrijf Steinway Sons op, waarover wij reeds hebben gesproken.

Niet alleen muzikanten maar ook vele vorstenhuizen kochten Grotrian Stenweg producten. Het is niet verrassend dat de eigenaars van het bedrijf aan het eind van de 19e eeuw werden onderscheiden met de Keizerlijke en Koninklijke Orde van Oostenrijk-Hongarije. In 1913 had het bedrijf 550 pianisten in dienst en produceerde het ongeveer 1.600 piano’s per jaar. Het bedrijf kwam pas in de problemen tijdens de Eerste Wereldoorlog, toen Kurt Grotrian gevangen werd genomen en zijn vader stierf. Het was Kurt’s zoon Willi Grotrian die het bedrijf overnam. Maar in het volgende decennium ging het beter en produceerde het bedrijf 3.000 piano’s per jaar. Toen kwam de Grote Depressie, waarbij het aantal gecreëerde instrumenten met een factor zes afnam.

Wat de huidige stand van zaken betreft, is het bedrijf nog steeds een familiebedrijf… Het is nu eigendom van de dochters van Erwin Grotrian. Elk jaar maakt het bedrijf 500 piano’s in zes maten en 100 vleugels in vijf maten. Ongeveer 20 vleugels zijn van het concert type – zulke gedrochten duren ongeveer acht maanden om te maken. Interessant is dat veel mensen beweren dat de producten van Grotrian Stenweg van een hogere kwaliteit zijn dan die van Steinways of New York. Jean Frans, Julie Andrews, Paul Hindemith, John Lord, Ellie Ney en vele anderen kozen voor Duitse instrumenten.

Opmerkelijk is dat Grotrian Stenweg zelfs duo-piano’s in duo-maten aanbiedt. Het was ook mogelijk een solo te spelen op een dergelijk instrument door het deksel van de tweede helft van de vleugel te sluiten.

De beste middenklasse piano’s

Yamaha

Beoordeling: 5.0

Het Japanse bedrijf Yamaha is een volwaardig concern, bekend van verschillende zeer populaire producten. Yamaha-motoren, bijvoorbeeld, zijn wereldwijd bekend om hun hoge snelheid. Ook Japanners weten veel van elektronisch geluid, en maken uitstekende synthesizers en digitale piano’s. En weinig mensen weten dat Yamaha ook akoestische piano’s maakt…

De geschiedenis van het Japanse merk begon in 1887. Maar toen heette het bedrijf Nippon Gakki Co. Ltd. Het bedrijf bouwde, verrassend genoeg, aanvankelijk piano’s en harmoniums. Daarom gebruikt het bedrijfslogo een trio verstrengelde stemvorken.

Pas na de Tweede Wereldoorlog begon het bedrijf motorfietsen te produceren… Tot een dergelijke stap werd de directie gedwongen door de aanwezigheid in de fabrieken van militair materieel, ontworpen om producten van metaal te maken. Tegen het einde van de twintigste eeuw begon de digitale technologie zich te ontwikkelen. Yamaha onderkende dit toen ze begonnen met de ontwikkeling van synthesizers. En toen begonnen digitale piano’s te verschijnen. Hoe klein en licht hun akoestische tegenhangers ook zijn, deze instrumenten zijn niet bedoeld voor permanente installatie alleen.

Tegenwoordig besteden de Japanners steeds minder aandacht aan piano’s… Hun oplage is niet groot en daarom is het alleen met een zekere moeite mogelijk om een akoestische vleugel Yamaha te kopen. Er kan echter worden opgemerkt dat de Japanse fabrikant de concertmodellen bijna heeft vergeten. Als er ooit vleugels worden gemaakt, behoren ze tot de kleine kastmodificaties. In termen van bouwkwaliteit en geluid kan niets worden gezegd van de producten van Yamaha in dit opzicht. Dat is niet verwonderlijk, want zoals gezegd weten Japanners veel van muziek!

W.Hoffmann

Beoordeling: 4.9

Van sommige chique pianofabrikanten is bekend dat zij een of twee dochterondernemingen hadden die zich toelegden op de bouw van goedkopere instrumenten. Dit kan ook gezegd worden van Bechstein. Het is eigendom van de Tsjechische fabriek W.Hoffmann, die ook staanders en vleugels maakt. Maar hun producten waren niet goedkoop. De reden is dat alleen geselecteerde materialen van de allerbeste kwaliteit worden gebruikt. Elk onderdeel wordt met de hand gemaakt en gemonteerd. Daarom is de aankoop van een W.Hoffmann zou minstens 1,5 miljoen roebel moeten betalen.

Het bedrijf maakt nu instrumenten in drie productlijnen:

1. De Japanners weten hoe ze geweldig klinkende elektronische piano’s en digitale piano’s voor concerten moeten maken;

2. Traditie – deze bestaat uit minder dure, maar nog steeds professionele instrumenten;
3. Vision – deze serie omvat een piano voor gemiddeld niveau.

Zoals u ziet, zijn de gereedschappen van instapniveau W.Hoffmann produceert geen. Maar alle vleugels van het bedrijf hebben een uitstekende actie en geluidskracht. U wilt een instrument met een fijn, evenwichtig register en een nobel timbre? Let op de producten van het bedrijf W.Hoffmann. Trouwens, het is mogelijk om ze in Nederland te kopen zonder veel moeite – deze vleugels worden geleverd aan ons land op een officiële basis, en zelfs in vrij grote hoeveelheden. Natuurlijk zitten niet alleen grote monsters in het assortiment, maar ook kastmodellen.

Ronisch

Beoordeling: 4.8

Een beetje onderzoek toont aan dat het grootste aantal pianofabrikanten ontstond in het midden van de negentiende eeuw. Ronisch, bijvoorbeeld, werd opgericht in 1845. Het merk werd geregistreerd door Karl Rönisch, die in Dresden woonde. Ondanks een bescheiden startkapitaal waren de producten van het bedrijf een succes. In het begin werden de vleugels echter niet in grote hoeveelheden verkocht. Dat veranderde allemaal na 1867 toen Karl het idee bedacht om de kern van het instrument te bouwen uit één stuk gietijzeren frame. Dit had natuurlijk een positief effect op de betrouwbaarheid van het transport van een vleugelpiano.

De producten van het Duitse bedrijf wonnen gaandeweg gouden medailles op tentoonstellingen in Melbourne, Amsterdam, Chicago en Parijs. Piano’s begonnen te worden geleverd aan het Saksische Hof en enkele andere Europese hoven. En in 1897 besloten de zonen van Rönisch een fabriek te openen in Sint-Petersburg. Tegen die tijd maakte het bedrijf tot 2.000 piano’s per jaar.

Helaas werd de fabriek in Dresden vernietigd tijdens een bombardement in de Tweede Wereldoorlog. Maar de eigenaars lieten de moed niet zakken en verhuisden de productie naar Leipzig… Vanaf dat moment maakte de fabriek niet alleen piano’s, maar ook meubels. Maar de kwaliteit van de muziekinstrumenten ging zelfs omhoog! Tegen 1960 zat het bedrijf weer op dezelfde productiesnelheid als voorheen. In 1986 produceerde de fabriek al 21.000 instrumenten – een recordaantal!

Tegenwoordig maakt Ronisch geen vleugelpiano’s meer – alleen uprights en vleugelpiano’s behoren tot het assortiment. Ze worden allemaal nog steeds in dezelfde fabriek in Leipzig gemaakt. Ze zijn gemaakt van de allerbeste en zeldzaamste materialen. Dat is waarom dergelijke uprights een aardige duit kosten – meestal rond de 950.000. Euro. Het Ronisch gamma omvat instrumenten met Indisch appelhout, kersenhout, mahonie en Zwitsers perenhout bodies. Niet vergeten zijn natuurlijk de gepolijste modellen – ze kunnen zwart of wit zijn.

Sauter

Beoordeling: 4.7

Sauter wordt opgericht door de jonge timmerman Johann Grimm. In de jaren 1810 studeerde hij de kunst van het pianospelen in Wenen. En in 1819 begon hij zelf hamerkop piano’s te assembleren en richtte een kleine fabriek op in Speichingen.

Johans neef Karl Sauter zette het bedrijf vervolgens voort. Hij was het die van de kleine werkplaats een echte fabriek maakte. In die tijd had de fabriek 12 leerlingen. Het bedrijf wordt al snel de grootste pianofabrikant in de Zwabische Alb.

Helaas stierf Karl te vroeg. Johan Sauter en zijn moeder namen het bedrijf over. Vermeldenswaard is dat Johan regelmatig de VS bezocht, van waaruit hij veel nieuwe ideeën meebracht. Als gevolg daarvan werden onder zijn leiding verschillende innovaties ingevoerd, waardoor de productie werd versneld en de geluidskwaliteit van muziekinstrumenten werd verbeterd. Het was ook bij hem dat de overgang werd gemaakt van hamerpiano naar vleugelpiano…

De fabriek is daarna verschillende keren uitgebreid. Sauter-piano’s maakten in heel Duitsland naam door hun zuivere klank en hoge fabricagekwaliteit. En na de Tweede Wereldoorlog begon de export naar andere landen. Sauter bouwt nu zowel staande piano’s als vleugels… Deze laatste zijn er in verschillende maten. De grootste is de Sauter Concert 275, ontworpen in 2000. Zoals de naam al aangeeft, is het een concertmodel met een lengte van 275 cm. Ook de Sauter Omega 220 kleine concertvleugel zit in het assortiment van dit bedrijf. Maar de grootste vraag is tegenwoordig naar salon- en vleugelpiano’s, die in lengte variëren van 160 cm tot 185 cm. Ze zijn allemaal gemaakt van zorgvuldig geselecteerd hout en hebben een elegante, eenhandige touch.

Wm. Knabe Co

Beoordeling: 4.6

De oprichter van deze pianomaker is Valentin Wilhelm Ludwig Knabe, geboren in Kreuzburg in 1803. Aanvankelijk wilde hij in de voetsporen van zijn vader treden door een opleiding tot apotheker te volgen. Maar in plaats daarvan werd hij leerling meubelmaker. Daarna bracht hij een paar jaar door als leerling-pianist en daarna nog eens drie jaar als pianist. In 1831 verhuisde Knabe met de familie van zijn verloofde naar de VS… Het hoofd van de familie stierf op de reis, terwijl Knabe op weg ging naar Baltimore, hoewel hij oorspronkelijk in Hermann zou gaan wonen, waar zijn broer enkele jaren eerder naartoe was gegaan. Knabe begon al snel te werken voor de beroemde pianist Henry Hartge. Daarna liet hij zijn plannen om boer te worden varen. In plaats daarvan begon hij tweedehands piano’s te verkopen en te repareren…

Het jaar 1839 kan worden beschouwd als de datum van de oprichting van een volwaardige fabriek. Het was toen dat het partnerschap met Henry Gael voor de productie van piano’s werd gesloten… Na een paar jaar kon Knabe een grotere werkplaats betrekken en een magazijn openen. In die jaren werd elke piano verkocht voor 180 tot 400 dollar. Toen al begon Knabe met het maken van vierkante piano’s, die verschillende prijzen wonnen van het Maryland Institute for the Advancement of Mechanical Arts.

Geleidelijk groeide de omvang van de fabriek. In 1852 werkten er al minstens 100 arbeiders aan. Een tweede fabriek werd geopend. Maar helaas, twee jaar later, waren ze allebei opgebrand. Maar dat hield Knabe niet tegen om de productie te hervatten. En toen werd het bedrijf omgedoopt tot Wm. De Knabe Co (daarvoor was de naam Henry Gael).

Ondanks de moeilijkheden hebben de producten van het bedrijf vele prijzen gewonnen. Gedurende vele jaren was het een familiebedrijf. Het merk is nu echter eigendom van Samick Musical Instruments, Ltd. De Wm-serie. De Knabe Co. is niet rijk. Rechte piano’s zijn nu verkrijgbaar in drie maten en vleugels in vier maten. Ze worden allemaal gemaakt in een fabriek in Gallatin, Tennessee. Voor de bouw van de piano’s worden hoogwaardige materialen gebruikt en het ontwerp van de instrumenten is in de loop der jaren beproefd. In dit verband kunnen de producten die onder deze merknaam worden verdeeld, niet goedkoop worden genoemd. Omgerekend in Nederlands valuta zou de aankoop gemakkelijk 1,5 miljoen roebel kunnen kosten. En dit is een kastmodel, dat niet langer is dan 174 cm. Helaas werden dergelijke piano’s niet in Nederland verkocht. Nu de gemakkelijkste manier om een Wm vleugelpiano te kopen. Knabe Co., De Samick vleugels worden gemaakt in de VS, waar ze gemaakt worden.

Samick

Beoordeling: 4.5

Nu is Samick Musical Instruments waarschijnlijk de grootste fabrikant van muziekinstrumenten. En dit ondanks het feit dat het werd opgericht in de niet zo verre jaren 50! Het geheim is dat de Zuid-Koreanen erin slaagden een groot aantal andere kleinere bedrijven uit te kopen, die toen financiële problemen hadden. Deze groep is dus eigenaar van Wm. Knabe Co, Seiler, Silvertone en vele andere merken.

Zoals gezegd heeft Samick zijn hoofdkantoor in Zuid-Korea… Maar dat betekent niet dat de instrumenten ook hier worden vervaardigd. Waarschijnlijk wordt het grootste aantal geproduceerd door de Indonesische fabriek, gebouwd in 1992. Het heeft ook een eigen hoofdkantoor in de VS. Daar worden alle Noord-Amerikaanse operaties uitgevoerd. Onlangs is hier ook een fabriek gebouwd die akoestische piano’s produceert, maar ze worden allemaal onder het merk Knabe op de markt gebracht.

Samick produceert voornamelijk gitaren. Ze zijn ontworpen door de Amerikaanse meester pianomaker Greg Bennett. Het assortiment van het bedrijf is echter vrij groot. Het omvat niet alleen akoestische en elektrische gitaren, maar ook vele andere – tot en met Hawaiiaanse gitaren.

Natuurlijk worden er ook allerlei soorten piano’s geproduceerd onder de merknaam Samick. Anders zou deze fabrikant gewoon niet in onze beoordeling staan. De Zuid-Koreaanse piano’s vallen op door hun lage kosten – u kunt een dergelijk instrument kopen voor slechts 250-300 duizend roebel. Euro. Vleugels zijn moeilijker te maken, dus ze kosten minstens 700.000… Euro. Vaak is het lichaam van massief sparrenhout, terwijl de snaren van beukenhout zijn. Het bedrijf richtte zijn aandacht vooral op kastmodellen. Deze instrumenten zijn gewoonlijk niet langer dan 185 cm. Dat komt omdat concertvleugels door dochterondernemingen worden geproduceerd – Samick gaat niet met hen concurreren, want dat zou geen zin hebben.

August Foerster

Beoordeling: 4.4

Een ander bedrijf dat gespecialiseerd is in de productie van top- en middenklasse vleugels. Nu richt het bedrijf zijn aandacht echter vooral op instrumenten uit de premiumklasse. Maar je kunt piano’s uit vervlogen jaren vinden die geen fortuin kosten.

De oprichter van het bedrijf is, zoals gemakkelijk te raden valt, Friedrich August Foerster. Hij werkte een tijdje als meubelmaker, repareerde violen en gitaren… Toen besloot hij een opleiding tot pianobouwer te volgen. En hij slaagde – in 1854 legde hij met succes de relevante examens af. Maar hij opende zijn eigen pianobouw- en reparatiewerkplaats pas in 1859. Wel, een volwaardige fabriek werd drie jaar later opgericht. En de zaken trokken aan! Al snel kreeg Förster het koninklijk octrooi voor het bouwen van piano’s. En in 1874 was het 1000ste instrument geproduceerd. Om u een idee te geven van het tempo van de productie in die tijd: al in 1877 werd de 2000e vleugelpiano geboren!

Lange tijd werd het bedrijf uitsluitend gerund als een familiebedrijf, dat overging van vader op zoon. Het bedrijf werd in 1972 genationaliseerd. Het werd later onderdeel van de Duitse pianovereniging Deutsche Piano – Union Leipzig. Gelukkig kreeg het bedrijf later weer een naam, met de achternaam van de oprichter. In deze periode begon August Foerster producten te leveren aan de Verenigde Staten.

In 1991 slaagde Wolfgang Förster erin de fabriek te privatiseren en het bedrijf terug te geven aan zijn familie. Hij is er nu trots op dat de instrumenten van het Duitse bedrijf zijn gebruikt door Sergei Prokofiev, Erwin Schulhoff, Richard Strauss en andere beroemde musici. En meer recentelijk was de productie van August Foerster te zien in de film The Pianist, de piano bespeeld door het titelpersonage. Andere vleugels van andere fabrikanten zitten ook in het assortiment.

Het bedrijf concentreert zich nu op hoogwaardige instrumenten en maakt ongeveer 250 piano’s per jaar. Het grootste deel van het assortiment van het bedrijf bestaat uit kabinetvleugels, maar er is ook een 275 cm grote concertvleugel. Het dek van het topmodel is gemaakt van geselecteerd sparrenhout en het frame van zuiver gietijzer. De concertvleugel van August Foerster kost 137.000 euro. euro. Wat het kleine kastmodel betreft, dat kunt u kopen voor slechts 48 duizend roebel. Euro. Maar u moet aan de levering denken, want er zijn nauwelijks instrumenten van dit merk in Nederland.

De beste consumentenvleugels

etrof

Beoordeling: 5.0

het schijnt dat een piano van het merk Petrof in Nederland wordt gemaakt. Maar het is niet. Merknaam: Tsjechië. Maar dat verandert niets aan het feit dat de instrumenten die daaronder worden verdeeld, zeer populair zijn in ons land. Dit is het gevolg van het feit dat Tsjechoslowakije in de periode van het Socialistisch Realisme massale leveringen van piano’s aan de landen van het Warschaupact organiseerde. Het is de moeite waard om toe te geven dat al die gereedschappen complete shirpotry waren, geassembleerd in de kortst mogelijke tijd… Om nog maar te zwijgen van het feit dat ze nauwelijks met de nodige zorg zijn afgeleverd.

Als u besluit een Petrof-vleugel te kopen, zult u merken dat sommige verkopers de merknaam in het cyrillisch schrijven. Bovendien verdubbelen ze onverwacht de laatste letter. Wij spellen deze achternaam graag in het Frans, waar het een dubbele ‘f’ heeft. Dus, dit is de “Petroff”.

We leven nu in een heel ander tijdperk. Als de Tsjechen vleugels van slechte kwaliteit bleven produceren, zouden ze nauwelijks worden gekocht… Dat betekent echter niet dat hun producten in de buurt komen van de elitestatus. Volgens de deskundigen is de klank van de Petrof-instrumenten verre van perfect. De prijs van een vleugelpiano is hoog, en dus lijkt het een koopje om er een te kopen. Veel Russen hebben echter nog steeds het merk Petrof in hun oren en letten dus niet op deze woorden.

Kortom, nu maken de Tsjechen vleugels van gemiddelde kwaliteit. Dat gezegd hebbende, ze doen het zelden vanaf nul. Zij nemen meestal hun product uit de jaren 1970 of 1980 en moderniseren het grondig met nieuwe Duitse onderdelen. Het is interessant dat voor de duurste modellen de klant kan kiezen uit een grote verscheidenheid aan afwerkingen – er zijn tot 60 varianten beschikbaar.

Wat mensen het meest afschrikt is de prijs van een verbeterde Petrof. Het begint bij 750.000. Euro. En een prachtige Petrof Rococo in Louis XV stijl is te koop voor 2,9 miljoen roebel! En dit is niet eens een concertvleugel, maar een kleine leunstoelvleugel, met een lengte van slechts 173 cm. Daarom kopen veel mensen liever tweedehands instrumenten, die door bepaalde mensen in zeer goede staat worden gehouden. Maar verwacht niet dat ze eruit zien en klinken als een meesterwerk.

Vogel

Beoordeling: 4.9

Misschien is dit merk het minst bekend in onze selectie. En eens was het helemaal niet zo. Vogel upright en grand piano’s zijn zeer gewild. Maar geleidelijk aan vervaagde het Duitse merk in de geschiedenis. Gelukkig besloot Hanes Schimmel-Vogel in 2003 het uit de vergetelheid te halen. Hij nam Schimmel Piano’s over en richtte een dochteronderneming op die vleugels begon te maken… Ze voldoen allemaal aan strenge Europese kwaliteitsnormen en worden volledig met de hand geassembleerd.

Piano’s worden gemaakt met Duitse snaren en hamers. De dekken zijn meestal gemaakt van alpendennenhout. Ook de body van het instrument is gecoat met polyester vernis.

En toch zijn Vogel piano’s verre van perfect. Zoals te verwachten is, zijn ze meestal van bescheiden omvang – meestal gekocht voor muziekscholen en kleinere zalen. Ze zijn niet gemakkelijk te krijgen, want de fabriek streeft geen massaproductie na. Mede daarom heeft het geen zin hun producten in detail te onderzoeken.

Haessler

Beoordeling: 4.8

We hebben Bluthner hierboven al genoemd. Toen zeiden we dat hij verschillende “dochters” bezit. Een voorbeeld is het bedrijf Haessler, genoemd naar Rudolf Blüthner-Hessler. De Haessler vleugels zijn van de beste kwaliteit in Duitsland. Vaak kosten de instrumenten recordbedragen. Opmerkelijk is dat het assortiment niet alleen bestaat uit vleugels, maar ook uit piano’s.

Momenteel biedt het bedrijf slechts drie modellen aan, die van elkaar verschillen in grootte. Maar je moet niet vergeten dat er veel verschillende afwerkingen zijn – het is aan de klant hier. De grootste vleugel van Haessler is 210 centimeter lang.

Dit is misschien een van die gevallen waarin het geen zin heeft het merk zo gedetailleerd mogelijk te beschrijven. Er zit nog geen specifieke geschiedenis achter. En een vleugelpiano kopen in Nederland is een grote uitdaging. Helaas komen ze zelden buiten West-Europa. Ga er overigens niet van uit dat deze instrumenten voor 100% in Duitsland zijn gemaakt. Zo ja, dan zouden ze veel duurder zijn en concurreren met het moedermerk.

Conclusie

Dat is een lijst van de beste akoestische piano fabrikanten. Zoals je ziet, zijn het er nogal wat. Ondertussen verdwijnen de bedrijven die muziekinstrumenten voor de consument bouwen langzaam… Deze zijn het meest getroffen door de populariteit van digitale piano’s. Hoe je het ook bekijkt, een akoestische piano kopen is een duur idee. En veel mensen willen in plaats daarvan een digitaal instrument dat veel meer mogelijkheden biedt.