NASA-specialisten hebben hun voornemen aangekondigd om de standaard modulaire methoden voor het maken van structuren voor het werk op te geven en over te schakelen op driedimensionaal printen.
3D-printing heeft een vaste plaats verworven in vele sectoren van de economie van ontwikkelde landen en blijft actief doordringen in nieuwe industrieën. Het eerste 3D-printapparaat verscheen meer dan 30 jaar geleden en sindsdien heeft de oorspronkelijke technologie zulke grote veranderingen ondergaan dat de resultaten van het printen niet alleen kleine onderdelen van objecten zijn, maar ook gebouwen, bouwwerken en voedsel. De innovatieve technologie bereikt geleidelijk aan ook de ruimtesfeer.
Momenteel worden alle ruimtecomponenten afzonderlijk gemaakt en vervolgens aan andere elementen bevestigd. Een dergelijke procedure vereist uiteraard een nauwgezette nauwkeurigheid en sluit mogelijke fouten niet uit. 3D printen zal het proces veel gemakkelijker en sneller maken. Specialisten zijn van plan nanomaterialen zoals grafeen, nanobuizen en andere te gebruiken als materiaal. In dit geval worden alle onderdelen tegelijk op één printplaat gedrukt, dat wil zeggen dat uiteindelijk de hele module wordt gedrukt.
De methode om voorwerpen te verkrijgen door middel van driedimensionaal printen zal niet alleen het proces van het verkrijgen van apparatuur versnellen, maar ook het energieverbruik ervan verminderen.
Immers, “geprinte” elektronica past in zijn totale omvang in een gewone smartphone. Dit betekent dat zij niet alleen in ruimtevaartuigen kunnen worden gebruikt, maar ook in de outfits van astronauten, zoals ruimtepakken en pakken.
Wat voor impact zullen 3D-printers hebben op de ruimtevaartindustrie?
Wat voor soort objecten kunnen er precies worden geprint met 3D-printers in de ruimtevaartindustrie? En hoe zullen 3D-printers de efficiëntie en kosten van het produceren van onderdelen voor ruimtevaarttoepassingen verbeteren?
In de ruimtevaartindustrie kunnen 3D-printers verschillende objecten produceren, zoals onderdelen voor raketmotoren, satellieten, instrumenten en zelfs hele ruimtestations. Deze printers kunnen materialen zoals titanium, aluminium en kunststof gebruiken om complexe en op maat gemaakte onderdelen te produceren, die lichter en sterker zijn dan traditioneel gefabriceerde onderdelen. Dit vermindert niet alleen het gewicht van ruimtevaartuigen, maar ook de kosten en de tijd die nodig is voor productie. Bovendien zullen 3D-printers ook de mogelijkheid bieden om onderdelen te produceren tijdens langdurige ruimtemissies, waardoor de afhankelijkheid van voorraden vanaf de aarde wordt verminderd. Dit alles zal de efficiëntie en kosten van het produceren van onderdelen voor ruimtevaarttoepassingen aanzienlijk verbeteren.