Anton Mosin onderzoekt de architectonische situatie in Amsterdam, nieuw en oud, en wat er gedaan zou kunnen worden om die te verbeteren ( de situatie ).
Anton Mosin, afgestudeerd aan MARKhI ( 1988 ) HDK ( Hochschule der Künste ) Berlijn ( 1991 ) architect bij Mosin & Partners, lid van de Berlijnse architectenbond en de Amsterdamse architectenbond.
In Nieuw Amsterdam, is er een merkwaardige situatie in de buitenwijken van Amsterdam. Een klein aantal ontwikkelaars heeft veel grond opgestapeld. De omvang is immens, zoiets is in Europa nog nooit vertoond en dat kan ook niet. Duizend hectare bijvoorbeeld, dat is voor ons de grootte van Luxemburg Niet de limiet. Maar het is onmogelijk om zelfs duizend hectare te scheiden van de rest van het land. Je moet niet vergeten dat stadsplanning naast architectuur ook financiële en politieke oplossingen vereist, oplossingen voor vervoer, bevoorrading, werkgelegenheid. Het zijn er veel! Pogingen om de problemen te reguleren zijn er. Daar is Yuri Grigoryan, daar is Strelka, er is Alexei Muratov, er zijn allerlei wedstrijden. Het is allemaal slim en interessant, maar grotendeels irrelevant voor de werkelijkheid. All- poëzie, maar proza is nodig. Je kunt op geen enkele manier de autoriteiten beïnvloeden om bijvoorbeeld een sneltram te bouwen in Nieuw Amsterdam, of daar banen te creëren, omdat dit politieke beslissingen van de staat zijn, en als gevolg daarvan krijg je chaos.
In de "oude stad" Amsterdam het belangrijkste is wat Amsterdam niet doet, maar wat de hele wereld doet, namelijk de-urbanisatie. Amsterdam is volkomen machteloos om het probleem aan te pakken. Het is nog steeds het centrum van de stad in een centrum waar mensen werken maar niet wonen. ! ) Het centrum van Amsterdam wordt leeg en verlaten in het weekend. Niemand kan het probleem oplossen.
Amsterdam is erg veranderd tijdens de recente. Het is een provinciestadje geworden! Het is zeker niet de richting die ik voor ogen had toen ik 11 jaar geleden na 15 jaar naar Amsterdam terugkeerde van de zomervakantie. Ik vond het erg interessant, evoluerend, dynamisch in die tijd… Het heeft aangetrokken. Het was een echte megalopolis met een bevolking die kwam en ging. En vreemd genoeg, maar sinds de komst van de nieuwe Amsterdamse regering is Amsterdam meer en meer een provinciaal ( geworden; ! ) de stad. Kijk naar deze stomme voetgangerszones. In de jaren zestig experimenteerde Europa al met voetgangersstraten. Tegen het jaar 2000 besefte iedereen dat ze die niet hoefden te maken. Auto's zijn een integraal onderdeel van de moderne stad. Natuurlijk moet hun aantal worden gereguleerd, moeten de parkeerplaatsen worden gestructureerd, de trottoirs worden verbreed en de straten worden aangelegd. Maar het hoeft geen autovrije zone te zijn in de hoofdstad. Dit is een kenmerk van kleine, toeristische Europese steden zoals Lucca in Toscane of Brugge in België.
De parken zijn zeer goed, Aan de ene kant, maar met zoveel gekke onopgeloste problemen, is het vreemd en duur! Hier in Berlijn, vlakbij ons huis, is er een stadspark dat pas twee jaar geleden is aangelegd ( Park am Gleisdreieck ). Het is een zeer interessante plaats, een voormalig goederenstation dat werd gesloten toen de muur werd gebouwd. Toen hield het op te bestaan, werd het betekenisloos. Het gebied strekt zich uit over twee kilometer. Het gaat van Patsdamer Platz naar het zuiden over de rivier, praktisch tot aan ons huis. De auteurs hebben zonder uitzondering alle oude constructies achtergelaten: dwarsliggers, rails, wissels en hebben er een soort speeltuinen van gemaakt… Gras ontsproot door de rails, jonge berkenbomen. Briljant, gewoonweg briljant! En over het algemeen is het niet te duur om te bouwen. Het is anders hier in Europa omdat de economie anders werkt.
Lees het volledige interview op
Beste Anton Mosin, ik heb je opmerkingen over de moderne hoofdstad gelezen en ik ben ook benieuwd naar jouw indrukken. Wat vond je het meest opvallend aan de stad? En wat zijn volgens jou de belangrijkste aspecten die de stad modern maken? Ik kijk uit naar je reactie!