Emotioneel kind – regels voor emotioneel ouderschap

De realiteit van vandaag is dat ouders veel tijd op het werk doorbrengen en kinderen – in de buurt van het computerscherm. Tegenwoordig is emotionele opvoeding van de jongere generatie belangrijk. Ouders moeten het kind niet alleen kleden, opvoeden en trainen, maar het ook leren omgaan met zijn emoties, moeilijke gevoelens beheersen, zich inleven. Mensen met een hoge emotionele intelligentie zijn zelfverzekerd en overwinnen met succes de problemen van het leven.

Een emotioneel kind, wat voor kind?

Emotionele kinderen zijn kinderen die anders zijn dan hun leeftijdsgenoten met mededogen, extreme vriendelijkheid, gevoeligheid. Daar is niets mis mee. Maar deze kinderen hebben een andere opvoeding nodig… Ze zijn gemakkelijk emotioneel gestoord, geneigd tot tranen, bezorgd om in een onaangename situatie terecht te komen, niet altijd zelfverzekerd.

Een emotioneel kind maakt zich zorgen om kleine dingen, raakt van streek om niets… Op drukke plaatsen, in een grote winkel of in het theater, houdt hij/zij zich altijd vast aan zijn/haar moeder, wijkt niet van haar af. Als onbekende mensen thuiskomen, is het makkelijk voor hen om te huilen. Ouders zijn vaak radeloos; ze begrijpen niet wat dergelijke gevoelens veroorzaakt.

Veel emotionele kinderen worden overweldigd door harde geluiden, felle kleuren… Ze vrezen mensenmassa’s, elke vorm van verandering… De meeste mensen zien ze als verlegen, verlegen… Dat is niet echt het punt. Emotionele kinderen zijn gevoeliger voor gevoelens dan anderen. Daarom zijn ze bang om iets nieuws te proberen, anders raken ze emotioneel van streek… Ze hebben vaak moeite met het vormen van relaties met hun leeftijdsgenoten. Soms worden ze gezien als “huilebalken” en “driftbuien”.

Hoe te communiceren met een emotioneel kind

Natuurlijk zal strenge discipline kinderen helpen hun gedrag te veranderen. Maar elke vorm van straf kan meer kwaad dan goed doen… Ouders moeten een geschikte optie vinden om met een emotioneel kind te communiceren. Dit helpt hen om succesvol en gezond op te groeien. Soms hebben ouders veel geduld. Omdat emotionele kinderen vaak prikkelbaar en grillig zijn…

Emotioneel ouderschap impliceert een reeks activiteiten waarmee een sterke band wordt gecreëerd tussen ouders en kinderen, gebaseerd op gevoelens. Als ouders meeleven met hun kinderen, naar hen luisteren, hun emoties aanvaarden, hen leren ermee om te gaan, hun energie kanaliseren, hun behoeften uiten op een sociaal aanvaardbare manier, dan zijn er geen problemen met de opvoeding, de communicatie.

Wat betekent emotionele communicatie?

Het is niet ongewoon dat ouders hun kind schoenen, kleren, eten en onderwijs geven en denken dat dit alles is… Ze begrijpen soms de emotionele opvoeding niet. Iedereen weet dat de belangrijkste reden waarom kinderen zich onaangepast gedragen, is om te proberen de aandacht van de ouders op hun problemen te vestigen, om hen in hun eigen wereld onder te dompelen, om hen in hun eigen toestand te brengen.

Ouders die emotioneel ouderschap beoefenen, letten op de emotionele reacties van het kind, zelfs voordat deze reacties aan iedereen “in al hun glorie” worden gepresenteerd. Dit is eigenlijk niet moeilijk. Je hoeft alleen maar het kind te observeren, belangstelling te tonen voor zijn/haar reacties op de gebeurtenissen, te begrijpen wat er in zijn/haar innerlijke wereld omgaat, te kunnen meeleven en inleven. Geleidelijk aan zal het kind beseffen dat er geen behoefte is aan stemmingen, schandalen, driftbuien. Mama en papa zijn aandachtig en dicht bij hem zonder manipulatie.

Kinderen die van jongs af aan de belangstelling van hun ouders zien, leren zichzelf te kalmeren en kunnen kalm blijven in stressvolle situaties. Berisp hen niet voor ongepaste uitingen van emotie. Accepteer hun gevoelens. Het gevolg is minder conflicten, een diepe emotionele band… Ouders en kinderen zullen later bondgenoten zijn. De laatsten zullen hun geliefden niet willen teleurstellen en verstoren.

Grote fouten in de opvoeding van emotionele kinderen

Ongepast communiceren met een gevoelig kind zal de situatie alleen maar verergeren.Grote fouten in het opvoeden van emotionele kinderen:

1. Negatieve emoties van kinderen negeren, tot zwijgen brengen.Besef dat er niet zoiets bestaat als een slechte emotie. Er zijn alleen emoties. In bepaalde situaties kunnen ze negatief zijn, ze kunnen positief zijn… Verberg negatieve emoties niet en neem aan dat ze vanzelf overgaan. Door deze misvatting denken kinderen dat het verkeerd en onaanvaardbaar is om boos te zijn. Iemand die boos is, is ondeugend. Als gevolg daarvan is het kind bang voor “slechte” emoties… Als negatieve gevoelens worden aangesproken, besproken, geprobeerd te begrijpen en erkend, gaan ze sneller over.

2. Onderdrukking van de emoties van kinderen. Het is niet ongewoon dat ouders kinderen berispen om hun emoties, “stop met schreeuwen”, “je moet je niet zo voelen”. Dit is een grote fout. Als een volwassene een kind vertelt hoe het zich moet voelen, begint het kind zijn eigen emoties te wantrouwen. Het resultaat is onzekerheid, verlies van zelfrespect… Als we zeggen dat alles wat we voelen juist is, maar dat we andere manieren moeten vinden om onze gevoelens uit te drukken, wordt zijn karakter niet gebroken, blijft zijn gevoel van waardigheid behouden. Het kind kalmeert, omdat er een volwassene bij hem in de buurt is, die hem begrijpt en altijd klaar staat om hem te helpen.

3. Straf.Dit is zowel de gemakkelijkste als de meest ongepaste manier om te communiceren. Bedreigingen, straffen alleen op korte termijn zorgen ervoor dat ze zich goed gedragen. Ze zullen later tot meer gedragsproblemen leiden. Een kind dat voortdurend gestraft wordt, leert geen zelfbeheersing en probleemoplossende vaardigheden. Door straffen voelen kinderen zich hulpeloos en nemen ze hun ouders kwalijk. Vaak is er bij hen eerder een verlangen naar wraak dan een verlangen om zich beter te gedragen. Bedreigingen en straffen leren hen dat zij de beste manier zijn om te krijgen wat zij willen. Kinderen die vaak gestraft worden gedragen zich agressief en strijdlustig.

Alle conflicten met kinderen zijn niet alleen een probleem, maar ook een kans om dichter bij de kinderen te komen, hen empathie bij te brengen. Samen problemen oplossen leert een les over omgaan met gevoelens. We moeten niet aannemen dat de woede van kinderen het bewijs is van onze incompetentie als ouders… Als een kind woede, verdriet of angst ervaart, is dat een aanwijzing dat het zijn ouders nodig heeft… Alleen door de emoties van kinderen te erkennen kan hun zelfkalmerende gedrag worden aangeleerd, dat zij levenslang zullen gebruiken.

Hoe leer je kinderen hun emoties te beheersen

De Amerikaanse psycholoog John Gottman opperde het idee van emotionele opvoeding van gevoelige kinderen. Het bestaat uit vijf stappen. Wij raden aan zijn boek “Emotionele intelligentie van een kind” te lezen voor meer details.

Stap één: De emoties van kinderen leren begrijpen

Alleen een ouder die zich bewust is van zijn/haar emoties en het recht van het kind daarop erkent, is in staat deze te delen. Dit betekent niet dat iemand die de toestand van anderen begrijpt geen emotionele grenzen hoeft te hebben. Een gevoelige peuter kan alleen begrepen worden door een volwassene die weet hoe hij met zijn gevoelens moet omgaan, niet ze te onderdrukken. Het is niet ongewoon dat volwassenen onwetend zijn over hun eigen emoties… En het is moeilijker voor mannen. Omdat ze als kind meestal geleerd hebben hun gevoelens te onderdrukken en te negeren… Maar het is mogelijk om dit te leren.

Experiment. Probeer één gevoel gedurende de dag te herkennen, zoals verdriet, en zoek het op in jezelf en je omgeving. Je zou een dagboek kunnen beginnen om zijn gevoelens vast te leggen. Als je een boek leest of een film bekijkt, let dan op welke emotie het personage ervaart… Elke ouder is in staat emotioneel bewustzijn te ontwikkelen, te leren afstemmen op de gevoelens van kinderen en hun emoties te delen.

Stap twee: accepteer de gevoelens van het kind als een middel tot binding

Elke ouder accepteert een rustig kind dat in een positieve stemming is… Hoewel dat geen probleem is, zijn negatieve kinderemoties moeilijk. Begrijp dat alle gevoelens van uw baby kunnen worden aanvaard als een middel tot binding. Op jonge leeftijd is het mogelijk om baby’s van negatieve gevoelens om te schakelen naar verrassingseffect, om te spelen. De techniek werkt niet bij diepere emoties. Alleen het negeren van de situatie kan kwaad.

Als de baby angstig, verdrietig of boos is, heeft hij volwassenen nodig… Hij uit deze gevoelens niet alleen om mama en papa te ergeren. Nee, hij laat je daarmee weten dat er taken te volbrengen zijn… Als je dit erkent, is het mogelijk de manier waarop je kind reageert op negatieve gevoelens te veranderen. Om een opgroeiende peuter te leren zichzelf te kalmeren, is het belangrijk dat ouders hun emoties erkennen. Ze mogen niet verboden worden. Omdat gevoelens echt zijn. Je moet leren hoe je ze uitdrukt.

Stap drie: empathisch luisteren

Let op een gevoelig kind en observeer zijn gezichtsuitdrukkingen wanneer hij in een “slechte bui” is. Ga terug naar je kindertijd, probeer je voor te stellen hoe je kind zich op dat moment voelt. Neem de tijd om te gaan praten. Probeer zijn emoties uit te drukken in korte zinnen, “je bent verdrietig”, “je bent beledigd”, “je bent verdrietig”, “je vindt het niet eerlijk”. Ga niet door, pauzeer. In de psychologie wordt deze techniek “sympathiek luisteren” genoemd. Probeer te begrijpen wat je baby voelt.

Als je de vraag stelt “Waarom ben je boos”, hoor je het antwoord misschien niet, en dat is niet omdat het kind “slecht” is. Het is gewoon moeilijk voor hem om zich te organiseren. Als je kleine “ik-boodschappen” opneemt over wat je ziet, en dan even pauzeert, zal het kind een innerlijke werking en analyse hebben die verbonden is met de ervaring.

Stap vier: druk de emotie uit in woorden

Deel uw emoties op een manier die uw kind kan begrijpen, zonder in detail te treden. Leer hem zijn gevoel te benoemen. Dit helpt om hem te kalmeren. In het leven zijn kinderen bang als ze negatieve gevoelens tegenkomen die door anderen worden veroordeeld. Als je vragen stelt als “Waarom doe je zo??”Waarom luister je naar niemand??”Het probleem wordt niet opgelost. Het kind kan geen antwoord geven. Op dit moment heeft hij/zij behoefte aan contact, steun en medeleven van mama en papa. Als je de toestand van het kind benoemt “je bent verdrietig”, “je bent boos”, “je bent gefrustreerd”, zal hij uit de afleiding komen. Hij wordt begrepen. Alles wat niet begrepen wordt heeft een naam.

Dit betekent dat het kind voorheen alleen met zijn gevoelens worstelde, maar dat ze nu zijn uitgegroeid tot gevoelens die alle mensen gemeen hebben. Hij begint te leren dat als anderen ze aankunnen, hij dat ook kan… Zonder steun van de ouders zullen kinderen niet tot deze conclusie kunnen komen. Het aantal woorden uitbreiden kan je helpen een emotie te leren herkennen. Als het kind boos tegen zijn moeder schreeuwt dat hij haar haat, dan is hij in de war over zijn ervaringen. Zodra empathie wordt getoond, nemen de driftbuien van de baby af… Zodra uw baby leert zijn gevoelens uit te drukken in spraak, kan hij zichzelf kalmeren.

Stap vijf: Beperkingen invoeren

In de laatste fase van de emotionele opvoeding valt de invoering van beperkingen op:

1. Verbied bepaalde gedragingen vanaf jonge leeftijd.Leg het kind uit dat niet het zorgen maken het probleem is, maar het gedrag. Als hij in een vlaag van woede begint te vechten, beoordeel dan niet de woede als een emotie maar het gevecht als een actie.

2. Doelen stellen. Nadat uw baby gekalmeerd is, zoek uit wat hij/zij wilde…

3. Denk erover na. Als het kind zijn emoties al in woorden kan uitdrukken, brainstorm dan over. Laat hem/haar varianten van het uiten van emoties aanbieden die niet in strijd zijn met de sociale normen. Bespreek dit.

4. De voorgestelde oplossing evalueren.Stel kinderen vragen om te zien of dit eerlijk is.

5. Selecteer die gedragskeuzes,Dat zal voor beide partijen aanvaardbaar zijn, maar leg niet je eigen regels op. Zelfs als zijn methode niet effectief is, mag hij fouten maken. Voer dan de andere oplossing uit.

Maak uw kind duidelijk dat de omgeving niet mag lijden onder zijn of haar emoties. Zoek aanvaardbare manieren om met de kwestie om te gaan. U moet misschien naar een psycholoog om uw kind te leren hoe het met zijn gevoelens kan omgaan zonder zichzelf of anderen te kwetsen.

Alleen door interactie met gevoelige kinderen kun je een relatie met hen opbouwen. Dictatoriale methoden, straffen en bedreigingen zullen de situatie alleen maar verergeren. Help uw kind door hem/haar te leren zich bewust te zijn van zijn/haar emoties. Vertel hen dat iedereen recht heeft op allerlei ervaringen. Zo leert hij omgaan met zijn omgeving zonder zijn persoonlijkheid te verliezen en begrijpt hij dat hij geliefd is.