Hoe plant en verzorgt u aronskelken in de volle grond en thuis?

Prachtige bladeren en ongewoon gevormde bloemen – dit alles over Calla, een exotische plant die elke hoek van de tuin kan transformeren en het interieur van de flat kan versieren. Bij het planten in de tuin in de zomer, kies een vochtige plek voor de calla lelie, waar andere bloemen gewoon niet op hun gemak zouden zijn.

Een beetje plantkunde

De tweede naam van een bloem uit de schildklierfamilie is Zantedeschia. Deze verwarring is te wijten aan het feit dat de plant naar Europa werd gebracht en tegelijkertijd werd beschreven door twee botanici. De naam “zantedeschia” werd eraan gegeven door de directeur van de botanische tuin in de Duitse stad Halle, K. Sprengel. Wordt soms witte vlieg of aronia genoemd, maar dit zijn eigenlijk de naaste verwanten van dezelfde familie.

Botanische beschrijving:

1. De wortelstok van de overblijvende kruidachtige plant is knolvormig, behalve bij de Ethiopische soort, die een wortel heeft, zij het verdikt;

2. de bladeren zijn groot, hartvormig en liggen in het verlengde van de lange, vlezige bladstelen;

3. De kleur van de bladplaten is donkergroen, bij sommige variëteiten met witte of zilveren vlekken;

4. Wat wij als een bloem beschouwen is eigenlijk een sluier of schutblad; bij natuurlijke soorten is het wit, roze, geel; bij hybriden daarvan afgeleid – van verschillende kleuren;

5. De bloem zelf is een kolf, meestal geel, maar andere kleurvarianten zijn ook mogelijk;

6. De bloeiwijze bestaat uit kleine bloemen met een aangename vanillegeur: de stampers op de onderste 1/5 van de lengte, de rest wordt ingenomen door helmknoppen;

7. Geelachtige bessen in plaats van bloemen.

Calla lelies kunnen tot anderhalve maand bloeien… Maar als het ophoudt, wordt de sluier groen in elke soort, want het is een schutblad, maar nog steeds een blad.

Thuis in Afrika is Calla een liefhebber van vochtige, halfschaduwrijke plaatsen… Geteeld vanaf de XVII eeuw. Intussen ontwikkelde nieuwe rassen en hybriden.

Soorten en variëteiten

Het geslacht is niet talrijk – niet meer dan 10 soorten, slechts 3 in cultuur. Deze vormden het materiaal voor het kweekwerk van de.

Calla aethiopica

De Ethiopische Calla is de hoogste van de Zantedes… Dit is een vochtminnende wortelstokplant met meterslange bloemstelen. De sluier is wit of groen. Bij een goede verzorging verliest hij zijn bladeren niet in de winter, omdat hij geen diepe rustperiode kent.

Variëteiten:

1. “Nicolai” – donkergroen blad schaduwt de bloemen met een groenige sluier van oorspronkelijke vorm op een tot 1,5 m hoge bloemsteel;

2. “Green Goddess” – planten van 0,9 m hoog, de bladeren zijn donkergroen, het bloemdek aan de basis is wit, daarboven – een bizarre combinatie van groene tinten;

3. “Albomaculata” – donkergroene bladeren met witte vlekken combineren prachtig met een wit kaarsachtig dekblad;

4. Schone Zwei
   ‘uckerin’ – produceert een bloemstengel tot 1 m, de bladeren zijn lichter dan bij andere rassen; het dekblad is groen aan de basis en kan tot 15 cm in diameter zijn;

5. ‘Amethyst’ – deze variëteit heeft een paarse sluier; de bloemstelen zijn lang en de geur is aangenaam, met toetsen van frisheid;

6. “

7. De “ttle Gem” variëteit, speciaal gekweekt voor potcultuur, is een kleine plant – tot 40 cm, alle bloemstelen zijn even groot;

8. Perl von Stuttgart’ – iets hoger dan de vorige soort, bloeit zeer rijk;

9. White Hercules’ is een van de hoogste rassen;

10. “Childsiana en Ellotiana, groter en met een goudgele sluier.

Calla rehmannii

Dit is geen hoge knolsoort, de bladeren zijn smal, groen van kleur. De omslag is roze in verschillende tinten. De rustperiode begint in de herfst. De plant gaat in diepe rust en verliest zijn bladeren volledig.

Variëteiten:

1. Indian Summer’ – het rode dekkleed heeft een granaatappeltint, de plant is compact;

2. “Avond” – zeer donkere zwart-blauwe of zwart-mauve dekbladen, soms met een paarse rand, steken boven de gevlekte bladeren uit;

3. “Kameleon” – tegen de achtergrond van donkergroene bladeren springt een goud-perzikkleurig overtrek met een heldere rand als contrastrijke plek in het oog.

Calla Elliotta (Calla el

ottiana)

De hartvormige groene bladeren zijn gevlekt. De kleur van de omslag is in verschillende tinten geel. De wortel is knolvormig, de rustperiode is uitgesproken en begint in de herfst. Compacte planten, zeer geschikt om in de kamer te kweken.

Variëteiten:

1. “Yellow Corner” – een heldere zongekleurde bedekking met een groene basis, de vlekken op de bladeren zijn ook geel;

2. ‘Black-eyed beauty’ – er zitten witte korte strepen op de groene bladeren, de sluier is lichtgeel met een paarse bestuiving bij de keel, aan de onderkant zijn donkerpaarse strepen zichtbaar;

3. “Vermeer” – de basis van het deksel is paars, de brede rand is wit, in het midden is er een sierlijke citroengele kolf, de bladeren zijn ook gevlekt en decoratief; de plant bereikt een hoogte van 70 cm.

De meeste calla lelies zijn hybriden van de laatste twee soorten.

De verzorging van de calla-lelie hangt niet alleen af van de soort, maar ook van de vraag of hij in de tuin of in de flat staat.

De Ethiopische calla lelie

Wat de teelt van deze plant betreft, zijn de meningen van bloemisten sterk verdeeld: sommigen beschouwen haar als onkweekbaar, bij anderen bloeit zij niet ondanks alle inspanningen. Het zich niet houden aan de natuurlijke omstandigheden is waarschijnlijk de boosdoener.

Waar de Ethiopische calla liefhebber van houdt:

1. intensieve verlichting, maar zonder lange blootstelling aan direct zonlicht (bladeren kunnen verbranden), daglicht – 12 uur per dag, verdraagt goed penumbra;

2. Vochtige lucht (80-85%) en dezelfde grond, die los, voedzaam met een licht zure reactie moet zijn;

3. Niet te heet bij 18-25 °C, verlaag de rusttemperatuur tot 12-15 °C. Temperaturen boven de 28 graden zijn stressvol voor de bloem. Als de temperatuur lange tijd rond + 4 wordt gehouden, zal de plant zich niet ontwikkelen;

4. ondiepe beplanting;

5. De rustperiode, waarin nieuwe bloemknoppen worden gelegd;

6. Als de Ethiopische calla in de winter binnen wordt gehouden – in de open lucht overleeft hij geen vorst – kan hij in de zomer in de tuin worden geplant, of tenminste in de frisse lucht op een loggia of balkon worden gepot.

De calla-lelie van Ethiopië is niet inheems in Ethiopië, maar komt voor in de moerassige gebieden van Zuid-Afrika. In het wild bloeit hij van augustus tot eind januari. In deze tijd op het zuidelijk halfrond, het late voorjaar en de vroege zomer. De plant is zeer buigzaam en met een paar verzorgingsmethoden kunnen de bloeitijden worden verschoven. Maar waar de plant niet zonder kan is een korte rustperiode. Als hij niet mag rusten, raakt hij snel uitgeput en stopt hij met bloeien. Alle verzorgingspraktijken – bewatering, voeding, regeling van de luchttemperatuur – moeten worden aangepast aan het regime van actieve vegetatie en rust.De meest gebruikelijke methoden zijn de volgende:

1. Als ze uitgebloeid zijn, wordt de watergift geleidelijk verminderd over een periode van een maand of twee, meestal tussen oktober en november;

2. Verwijder de verdorde bladeren;

3. De temperatuur kan worden verlaagd tot 12-15 °C;

4. Geef een paar keer een zwakke minerale meststof zonder stikstof;

5. De plant kan 8 tot 10 weken in deze omstandigheden worden gehouden.

Dit is normaal gesproken van december tot januari. in kassen: het groeiseizoen begint in de herfst en de bloei piekt in de winter; stekken zijn dan bijzonder populair en duurder.

Als de bloei in de zomermaanden moet plaatsvinden, wordt de rustperiode verlengd, soms tot 4 à 6 maanden. Verhoog dan geleidelijk de watergift en verhoog de luchttemperatuur. De bloem ontwaakt opnieuw en moet nu opnieuw worden geplant en dat kan één keer per jaar.

Het verpotten van de Ethiopische Callas

Verpot de plant wanneer deze uit de rustperiode komt.

Grond

Calla vereist grond met een zure reactie, rijk aan humus van de volgende samenstelling:

1. Voeg 2 delen kasaarde, 2 delen zode en 2 delen compost toe;

2. Verse turf en zand – elk een deel.

Calla planten groeien goed in een mengsel van gelijke delen blad- en zodegrond, zand, turf en humus.

Dezelfde grond is nodig voor het planten van de bloem in de tuin of kas.

De pot

Ervaren bloemisten adviseren een keramische ongeglazuurde pot te kiezen voor Ethiopische Zantedesia. Het is poreus, zodat de wortels kunnen ademen en houdt geen overtollig vocht vast. De pot moet laag zijn, omdat de wortelstok ondiep is en eerder in de breedte dan in de diepte groeit. Planten bloeien niet goed in een te kleine pot en bloeien pas in een te grote pot als ze de volledige capaciteit ervan hebben gebruikt. Kies bij het planten alleen een pot met een paar centimeter meer diameter als de vorige pot te klein is voor de wortels.

Het planten van

Als dit niet goed gebeurt, mist u niet alleen de bloesem, maar verliest u ook de plant door wortelrot.Algoritme voor het overplanten:

1. leg op de bodem van de pot een drainagelaag van maximaal 5 cm kleidiet of rivierzand;

2. het plantmengsel wordt besprenkeld met een oplossing van wortelstimulator;

3. haal de kluit uit de pot, verwijder de oude bladeren, scheid de enten en de nakomelingen met een diameter van 0,5 tot 1,5 cm, die voor de vermeerdering zullen worden gebruikt;

4. Vul de pot voor de helft met de met voedingsstoffen voorbereide grond;

5. Leg de kluit ondersteboven en bedek hem met een laag grond van maximaal 2 cm dik;

6. De basis van de valse stengel bevindt zich op bodemniveau;

7. Zachtjes water.

Houd de plant na het planten enkele dagen in de penumbra.

Voor informatie over de verzorging van de Ethiopische calla lelie, zie de tabel.

In een flat	In de tuin
Bewatering	Onder optimale omstandigheden zodanig water geven dat de kluit niet uitdroogt, ook niet in het bovenste gedeelte. Na 20 minuten bevochtigen wordt het water uit de bak afgetapt. Als de luchtvochtigheid en de temperatuur niet helemaal overeenkomen met de optimale waarden, is het beter om de bovenste bodemlaag tussen de irrigaties door te drogen. Tijdens de rustperiode moet er minder water worden gegeven, maar de kluit mag niet volledig uitdrogen. De frequentie van het water geven moet om de 10 dagen zijn . Om de vochtigheid te stabiliseren moet u dagelijks sproeien met warm zacht water, er mogen geen druppels op de sprei vallen. Houdt van uitwerpselen en warme douches.	Regelmatig water geven; de grond mag niet uitdrogen, maar ook niet in een moeras veranderen. De hoeveelheid water neemt toe bij warm weer. Verzuur irrigatiewater 3 keer per seizoen met azijn of citroenzuur. Sommige kwekers gebruiken hiervoor accuzuur. . per 10 liter water. Het water geven begint pas wanneer de scheuten aan het grondoppervlak verschijnen. Als de rustperiode in de zomer valt, geef de planten dan één keer per decennium water.
Bemesting	Maandelijkse bemesting buiten de rustperiode met N:P:K = 20:10:20, tijdens de rustperiode 2 meststoffen met verminderde stikstof.	Er moet regelmatig worden bemest. Bij het planten wordt een startmeststof in de vorm van humus aangebracht en daarna moet om de vijfde keer water worden gegeven; in het begin overheerst stikstof, maar wanneer de knoppen beginnen te bloeien, overheersen fosfor en kalium.
Licht en ligging	Buiten de rustperiode – helder diffuus licht op het oostraam, in de winter de pot verplaatsen naar het zuidraam. Verhoog de daglengte tot 12 uur met fytolampen als de calla-lelie blijft bloeien.	Natte plek in de schaduw van de bomen.

De plant zal u vertellen welke voedingsstoffen hij nodig heeft:

1. Als het oppervlak van de bladeren gematteerd is en hun uiteinden naar beneden hangen – een gebrek aan stikstof;

2. Als de bladeren donkergroen en rechtopstaand zijn, bemesten met kaliumhoudende meststof.

Groeiende eigenschappen

Zoals elke plant hebben calla planten hun eigen bijzonderheden:

1. Knollen en wortelstokken doen er erg lang over om te ontwaken – soms wel een maand tot ze een wortelstelsel hebben opgebouwd;

2. Ze zijn erg kwetsbaar, dus graaf ze op en verpot ze voorzichtig;

3. elke bloem duurt tot 4 weken;

4. Zodra de bedekking groen begint te worden, kan de aar worden afgesneden als hij niet door zaad zal worden vermeerderd;

5. het is belangrijk een evenwicht te vinden tussen direct zonlicht, dat de bladgroei bevordert, en schaduw, dat een positief effect heeft op de bloei;

6. het verschil tussen dag- en nachttemperatuur stimuleert de bloei.

Verzorging van de knollen

Het belangrijkste verschil tussen een rhizomatische calla en een knolgewas is de rustperiode. Bij de eerste kunt u de planten met speciale technieken op elk moment van het jaar laten rusten, maar bij de Remann- en Elliott-callas begint de rustperiode in de herfst en duurt tot het voorjaar. Planten werpen hun bladeren volledig af en slapen heel diep.

De rustperiode

Knollen van Calla-lelies moeten worden opgegraven na de eerste lichte vorst of, bij voorkeur, kort daarvoor – zelfs lichte vorst kan ze doden. Haal de planten voorzichtig uit de grond – de wortels zijn zeer broos en breken gemakkelijk af, evenals de nakomelingen. De bladeren worden niet ingekort: hun taak is de knollen alle opgeslagen voedingsstoffen te geven.

Voorbereiding voor opslag:

1. De opgegraven planten worden gedurende 2 weken in een warme, droge ruimte bij een temperatuur van 15 tot 20 graden Celsius bewaard totdat de bladeren volledig zijn verdord;

2. Gedurende deze periode worden de knollen bedekt met een dikke laag en zullen ze uiteindelijk rijpen;

3. De bladeren kunnen nu gemakkelijk van de knollen worden losgemaakt; tegelijkertijd worden de wortels teruggesneden;

4. controleer ze en als ze beschadigd of verrot zijn, snoei ze dan terug tot gezond weefsel en behandel de sneetjes met groene thee;

5. Droog ze opnieuw en wikkel ze in papier – elke knol apart;

6. doe ze in een kartonnen doos of mand met gaten, zet ze in een koele kelder, waar ze de hele winter worden bewaard bij een temperatuur van 5 tot 10 graden Celsius;

7. als er geen kelder is, is het groentecompartiment van de koelkast ook geschikt, maar dan moeten de knollen in een geperforeerde zak worden gelegd.

Als er droog sphagnum mos is – strooi de knollen ermee, zonder ze in papier te wikkelen. Van tijd tot tijd het plantgoed herzien. Als er schimmel ontstaat, moeten de knollen worden afgeveegd, gelucht en bepoederd met een fungicide – Fondazol is prima. Daarna mogen ze niet in de buurt van levensmiddelen worden opgeslagen.

Als u calla planten binnenshuis plant en niet in de tuin, hebben ze ook een koele overwintering nodig. Wanneer de plant zijn bladeren heeft afgeworpen, kan hij in de pot naar een koele kelder worden gebracht, en in het voorjaar in nieuw substraat worden verplant.

Wakker worden en planten

Aangezien calla lelies worden geplant wanneer de grond is opgewarmd tot 15 graden,ervaren kwekers kweken ze in potten:

1. Houd verwelkte knollen 2-3 dagen in een vochtige doek, zodat de knoppen opzwellen;

2. Plantgoed moet zorgvuldig worden geïnspecteerd, alle beschadigde plekken moeten met een scherp mes worden schoongemaakt tot er gezond weefsel tevoorschijn komt, en de sneden moeten met groen worden gedept;

3. Voor het planten worden de knollen bewaard in een oplossing van fungicide – “Fundazole”, “Vitaros”, “Maxima”, de behandeling wordt uitgevoerd volgens de instructies;

4. Vul een pot van 3 liter met drainage op de bodem met losse grond van licht zure reactie, bestaande uit turf (2 tl/m2 ).), humus, compost, tuinaarde (elk 1 theelepel).) en zand (0,5 theelepel) in een pot van 3 liter ca.);

5. De grond wordt bewaterd met een oplossing van meststof, die bedoeld is voor het bewortelen van bollen;

6. Plant de bol met de rozet naar boven en bedek hem met een laag potgrond van maximaal 2 cm dik;

7. Water geven is niet meer nodig.

Zet de potten op een warme, tochtvrije plaats. houd de grond matig vochtig. Voeg elke week een volledige minerale of vloeibare humusmeststof toe aan het gietwater volgens de gebruiksaanwijzing.

Het duurt lang om te ontkiemen, soms ongeveer een maand. Eerst vormt zich het wortelstelsel, en dan ontspruiten de knollen. Herplant planten die op dezelfde manier in de kamer zullen leven.

Planten in de open lucht

Als de knollen niet eerder zijn ontkiemd, plant u ze begin mei in de volle grond; tegen die tijd zijn ze ontkiemd en wordt er geen vorst meer verwacht. Kies een plaats voor de calla lily die tot de middag zon krijgt, de rest van de tijd moet ze in de schaduw staan. Knolcilla’s zijn niet zo waterminnend als wortelstokcilla’s, ze verdragen vrij goed kortstondige droogte, dus geen stilstaand water of sterke wind op de plantplaats.

1. Voor het planten wordt de grond opnieuw bewerkt, waarbij 30-40 gram complexe minerale meststof per 1 vierkante meter wordt toegevoegd. .

2. De afstand tussen de gaten moet worden gekozen op basis van de hoogte van de cultivar en de grootte van de knol – een grote bol heeft een grotere voedingsruimte nodig, gemiddeld 40 cm.

3. De diepte van het gat moet 5-10 cm zijn.

4. De voorbereide knol wordt op de bodem van de pot gelegd, bedekt met een laag grond van maximaal 2 cm en bewaterd.

Water geven is niet meer nodig totdat de spruiten uitkomen.

De knollen planten als ze klein zijn

Het wordt uitgevoerd wanneer de echte warmte arriveert:

1. Graaf gaten op een afstand van 30-50 cm van elkaar, afhankelijk van de grootte van het wortelstelsel van de plant;

2. Voeg turf en humus toe;

3. Haal de plant uit de pot en plaats hem in het gat, waarbij u de stengel 1,5-2 cm ingraaft;

4. Vul de holtes op met vruchtbare grond;

5. Geef het water en bedek het met turf.

De eerste keer na het planten is het beter om de planten in de schaduw te zetten.

Speciale kenmerken voor de verzorging van knolorchideeën

Het verschilt niet veel van de Ethiopische zantedeschia:

1. Geef deze planten minder water als ze binnenshuis en aan de rand van de pot worden gekweekt, maar laat de grond of de kluit niet uitdrogen;

2. Het irrigatiewater wordt meerdere keren per seizoen aangezuurd;

3. Wissel bij de voeding oplossingen van minerale en organische meststoffen af, in de fase van bladgroei met een licht overwicht aan stikstof, met fosfor en kalium wanneer de bloemstengels zich uitstrekken;

4. Vergeet niet te schoffelen en te wieden.

Calla lelies vermeerderen

Vermeerder deze planten vegetatief en door zaad.

Vegetatieve vermeerdering

De Ethiopische calla planten produceren veel nakomelingen. Als ze al eigen wortels hebben ontwikkeld, worden ze aan het einde van de rustperiode gescheiden en in aparte potten geplant. In het normale rust- en groeiseizoen moet dit in augustus of september gebeuren.De wortelloze enten zullen vrij goed wortelen als je ze in het volgende mengsel zet:

1. 2 stukken graszodengrond;

2. 1 deel bladaarde;

3. 1 deel veengrond;

4. Dezelfde hoeveelheid zand.

Om de grond te ontsmetten, wordt gemalen houtskool toegevoegd. Als calla-planten niet voor vermeerdering zijn bestemd, moeten de opkomende scheuten toch worden verwijderd, zodat de moederplant al haar energie aan de bloei besteedt.

De Ethiopische calla kan worden vermeerderd door de wortelstok te delen wanneer deze slapend is en elke snede moet een knop bevatten. De beschadigde gebieden moeten worden bedekt met houtskool. Scheid de spruiten in afzonderlijke potten; geef ze geen water totdat ze zijn uitgelopen. Verzorg ze dan zoals volwassen planten.

Knolgewassen worden vermeerderd door nakomelingen, die zich tijdens het groeiseizoen op de moederknol voortplanten. Scheid ze in het voorjaar na de rustperiode vlak voor het planten van de knollen.Als ze minder dan 1,5 cm in diameter zijn, moeten de zaailingen opnieuw worden opgekweekt:

1. Vul de bak met losse grond vermengd met superfosfaat; u kunt hiervoor ook een krat gebruiken;

2. Maak 6 cm diepe groeven in de grond;

3. Spreid de nakomelingen strak uit en bedek ze met 3-4 cm grond;

4. wanneer het eerste blad verschijnt, worden de zaailingen losjes geplaatst – op een afstand van 6 cm;

5. Ze worden gehouden bij een temperatuur van 16-18°C, krijgen regelmatig water en krijgen maandelijks een meststof met stikstof en kalium.

In het eerste seizoen hebben jonge zaailingen geen rustperiode nodig. In augustus-september van het volgende jaar – worden ze geplant op een permanente plaats en verzorgd als een volwassen plant.

Grote zaailingen worden onmiddellijk in aarde of in een pot geplant.

Zaadvermeerdering

Callas – zelfbestuivende planten, niet afgesneden bloemstelen geven zaden als je “werkt” in plaats van insectenbestuivers en het stuifmeel met een wattenstaafje overbrengt naar de plagende bloemen. Na de bloei verschijnen de ovale bessen met een diameter tot 10 mm en tot 50 bessen per bloeiwijze. Elke bes bevat ongeveer 3 zaden. Ze worden afgescheurd wanneer het membraan bruin wordt en zacht, tegen die tijd zijn de zaden volledig gerijpt. Verwijder het vruchtvlees en droog de zaden. Het kiempercentage van vers geoogst zaad is 100 %, maar daarna daalt het snel.

Ze worden gezaaid in de lente. Bereid grond van de volgende samenstelling: een deel bladhumus, zodegrond en zand, en voeg 20 gram beendermeel toe per 10 liter substraat. Week de zaden een dag in water (temperatuur – 25 graden) en week ze vervolgens 5 tot 6 uur in een groeistimulerende oplossing. Om de zaailingen sneller te laten opkomen, ontkiemt u ze een week lang tussen twee wattenschijven in een doorzichtige plastic bak met deksel. Verspreid de zaden over het oppervlak van het bevochtigde substraat met tussenruimten van 2-3 cm en druk ze lichtjes in de grond.Zaden ontkiemen in het licht en mogen niet worden bedekt met aarde. De volgende voorwaarden zijn vereist voor het opkomen van zaailingen:

1. temperatuur 21-23 graden;

2. 80-85% vochtigheid.

Voor een schimmeldodend effect wordt de pot afgedekt met een plastic zak. Laat de zaden ongeveer een maand ontkiemen; tijdens deze periode moet het substraat vochtig worden gehouden en moet het gewas dagelijks worden gelucht.

Zodra de planten hun eerste blad hebben geproduceerd, worden ze gepekeld en twee maanden later verspreid in aparte potten met een diameter van 7 cm. In de volgende zomer hebben ze een rustperiode nodig. Deze calla’s bloeien op het vijfde jaar en lijken totaal niet op hun ouders.

Ziekten en plagen

De meeste calla ziekten zijn schimmels en worden veroorzaakt door verkeerde verzorging:

1. Grijsrot verschijnt op de bloemen en bladeren als een grijsachtige bloeivacht;

2. Bij bruinrot zullen de bloemstelen en bladeren verwelken en moet u minder water geven en hydrogel aan de pot toevoegen;

3. wortelrot als de plant is aangetast door pythiosis wortelrot, rhizoctonia of phytophthora – er verschijnen waterige, slijmerige of donkere vlekken op de bladeren, ze verschrompelen en worden bruin;

4. Anthracnose begint met kleine ronde gedrukte bruine vlekken op de bladeren, die zich geleidelijk uitbreiden en concentrisch worden met een licht centrum, een roodachtige rand en een chlorotisch aureool; in een vochtige omgeving vertonen ze vruchtlichamen met roze vruchtvorming.

Vaak gaat een bacteriële infectie gepaard met wortelrot – de bladstelen en stelen worden aan de basis donkerder, de bladeren worden geel en verdorren geleidelijk. Bacterieel wortelrot kan niet worden genezen, de plant moet worden weggegooid.

In geval van schimmelaantasting worden de zieke delen van de callas verwijderd en worden de planten behandeld met fungiciden. Ook virussen kunnen de plant infecteren en gele vlekken en gele strepen veroorzaken. Trips dragen virussen en er is geen genezing mogelijk.

Schimmelziekten voorkomen:

1. vermijd overbewatering van de grond en de lucht;

2. Handhaaf een optimale temperatuur;

3. grond steriliseren voor het planten, knollen en wortelstokken desinfecteren;

4. In vochtige zomers preventieve behandelingen met schimmelwerende oplossingen toepassen.

Calla-lelies worden meestal aangetast door spint, herkenbaar aan gaatjes op de bladeren en een fijn spinnenweb aan de onderkant. Bij bladluizenplaag krullen de bladeren onnatuurlijk op. Trips, witte vlieg, schildluis en wolluis beschadigen de planten. Als er weinig insecten zijn, moeten de bladen, vooral de onderkant, de stengels en de stengels worden afgeveegd met zeepwater en moet de plant daarna worden gedoucht, waarbij erop moet worden gelet dat er geen zeepwater op de grond komt. In het geval van een groot aantal plagen zijn insecticiden of insecto-acariciden nodig. De biologische preparaten “Vertimek” en “Fytoverm” hebben goed gewerkt.

Problemen tijdens de teelt

De meest voorkomende klacht van bloemisten over gebrek aan bloei. Er kunnen verschillende oorzaken zijn:

1. Calla planten gekweekt uit nakomelingen, de bloei duurt slechts een jaar;

2. het heeft geen georganiseerde rustperiode;

3. Geen temperatuurschommelingen overdag en ’s nachts;

4. De pot is te klein;

5. Een gebrek aan voedsel of te veel stikstof.

Als de bladeren zich uitstrekken, is de bedekking ondiep – de plant heeft te weinig licht, te fel licht kan brandwonden veroorzaken. Overbewatering en overvoeding wordt aangegeven door verdonkerde bladpunten of volledig gele bladschijven. Als de calla-lelie wordt verpot met een volledige verandering van grond in plaats van door verplanten, kunnen de bladeren ook geel worden en duurt het lang voordat de plant zich herstelt.

Bladeren sterven af als de calla lelie zich voorbereidt op haar rustperiode.

Soms sterft er slechts één blad af – een natuurlijk proces; het verschijnen van een nieuw blad en het afsterven van het oude gebeurt maandelijks.

Calla planten zijn decoratief maar, zoals veel van de aroiden, giftig. Voorzichtigheid is geboden bij het werken met de bloem.