Hoe plant en verzorgt u witte frambozen?

Bij het horen van de naam “witte framboos” denken veel tuiniers dat kwekers een ongewone frambozenvariëteit hebben gecreëerd. Helemaal niet. De witte framboos is een kruising tussen een braam en een framboos. In tegenstelling tot de rode framboos die wij gewend zijn, is de witte (of gele) framboos niet aangepast aan strenge winters…

Botanische beschrijving en kenmerken

De gele framboos lijkt op een gewone rode framboos. Door het kruisen van bramen met frambozen hebben kwekers een nieuw ras gecreëerd met een ongewone kleur bessen, variërend van delicaat abrikoos tot diep oranje. Vergeleken met gewone frambozen bevatten de witte rassen hogere gehaltes fructose, glucose en droge stof.

Opmerking!De kruipende wortelstok geeft aanleiding tot uitlopers, wat resulteert in jonge groei en vermeerdering van het gewas. Hoewel de jonge planten zeer vermoeiend zijn voor de moederstruiken.

De scheuten ontwikkelen zich op de uiteinden van twee eenjarige scheuten of in de oksels. Als er vruchten uit de oksels komen, dragen frambozen slechts één keer per seizoen vruchten, waarna de scheuten verschrompelen.

Als de vruchtknoppen aan de uiteinden van de scheuten worden gelegd, draagt het gewas tweemaal per jaar vruchten. Deze worden remontante rassen genoemd.

De biologische verschillen tussen gele en rode frambozen:

1. de groeikracht van de struiken en hun spreiding (er zijn sterke, zwakke en sterk spreidende variëteiten);

2. Schorskleur van twee eenjarige scheuten (kan grijs, bruin of lichtbruin zijn)

3. plaatsing van de doornen (de doornen zijn eenvoudig en gebogen, en kunnen over de hele scheut of alleen onderaan geconcentreerd zijn);

4. Bladtype (met of zonder pubescence, gerimpeld of glad, gekruld of recht);

5. Vorm en aroma (rond, kegelvormig, stompe kegel, met een duidelijk of zwak aroma);

6. Type vruchtvorming (enkelvoudig, remontant).

Veel tuinders geven de voorkeur aan de remontante rassen, omdat de oogst 2 keer per seizoen geoogst kan worden.

Gewone witte frambozenrassen

De volgende variëteiten zijn opgenomen in het staatsregister: Amber, Yellow Giant, Golden Dome, Apricot, Golden Autumn, Runaway, Orange Wonder. Tuiniers geven de voorkeur aan de ouderwetse: Spirina wit, Honing, Altai dessert, Ananas, Golden Everest.

Abrikoos

Remontant wit frambozenras, geschikt voor regionalisatie in de regio Central. Struiken zijn niet krachtig, groeien middelgroot, licht spreidend. Naar beneden gebogen doornen op het onderste deel van de plant. Goud-apricotische druiven met lichte pubescence en een gewicht van 3g. Kan 2 kg bessen per seizoen opleveren.

Runaway

Het remontante ras groeit goed in de Centrale regio. Vroege vruchten. De tweede oogstgolf vindt begin augustus plaats. Middelgrote, licht spreidende struiken. Kleine doornen aan de onderkant van de scheuten. Gouden bessen van 2,5 g. Per struik kan tot 3 kg fruit worden geoogst. Goed bestand tegen vorst.

Gouden Everest

Buitenlandse selectie. Zeer goed bestand tegen vorst. Kan temperaturen aan tot -30°C. Zeer statig met krachtige spreidende en opgaande scheuten. Bij technische rijpheid, oranje kleuring. Gewicht per bes: 4 g. Oogsten in de vroege herfst. Veel tuinders vinden hints van persimmon in de zuurzoete smaak van de vrucht. Een veelzijdig ras.

Gele Reus

Produceert eenmaal per seizoen vruchten en is geschikt voor teelt in het noordwesten. De oogst kan eind juni beginnen. Zeer krachtige struiken met veel scheuten, maar weinig verspreidend. Bessen wegen 3g. Opbrengst per plant 1,5 kg. De aren verspreiden zich over de hele lengte van de scheuten. De gele reus heeft een hoge weerstand tegen ziekten, maar een lage weerstand tegen koude.

Gouden koepels

Een remontant ras voor de centrale regio. Van gemiddelde hoogte en spreidend volume. Weinig doornen verspreid over de lengte van de scheuten. Bladeren licht gedraaid. Heldergele, afgeronde bessen van 4g. Per seizoen kan tot 3 kg bessen van één struik worden geoogst. Het ras is bestand tegen ziekten en plagen.

Gouden herfst

Het remontantras kan in elke regio worden geteeld. Middelgrote struiken, zachte doornen bezetten de onderkant van de scheuten. Bladeren sterk gerimpeld. De bessen zijn groot en wegen ongeveer 5 gram. Kan tot 5 kg per seizoen oogsten, zelfs als de plant 2 keer vrucht draagt. Slechte weerstand tegen ziekten en plagen maakt het een onderwerp van grote aandacht.

Oranje wonderland

Het remontantras doet het goed in elke regio, ongeacht de weersomstandigheden. Gekenmerkt door sterke struikkracht. Medium verspreiding. De doornen zijn verdeeld over de gehele lengte van de scheut. Gerimpelde, sterk gedraaide bladeren. De glanzende, langwerpige bessen zijn oranje van kleur en wegen 10g. Bessen bevatten veel vitamine C. De recordbreker in heilzame eigenschappen onder alle rassen! Opbrengsten tot 5 kg per plant.

Amber

Het remontante ras is geschikt voor wijdverspreide teelt. Het onderste deel van de scheuten behoudt neerwaartse doornen. De bladeren zijn licht gekroesd. De amberkleurige variëteit is droogtetolerant.

Aanplant en verzorging van witte frambozen in de tuin

De witte framboos heeft vrijwel dezelfde verzorging nodig als de witte framboos. Maar er moet rekening worden gehouden met enkele details.

Keuze van de plaats van aanplant

In tegenstelling tot rode frambozen, die zelfs in halfschaduw kunnen groeien en oogsten, heeft de witte variëteit voldoende zonlicht nodig om de bessen te vullen en te laten rijpen.

Bovendien hebben witte frambozen veel ruimte nodig. Het terrein moet worden beschermd tegen tocht.

De grond voorbereiden

Een goed groeiend gewas zorgt voor een goede opbrengst als u een leem- of zandleembodem kiest. Zandgrond vereist extra aandacht omdat het snel uitdroogt en voortdurend bevochtigd moet worden. Zware kleigronden zijn helemaal niet geschikt voor witte frambozen.

Timing van het planten

De beste tijd voor het planten van gele rassen is van eind september tot half oktober. In warmere streken kan hij in het voorjaar worden geplant.

Tuinders geven de voorkeur aan de geulplantmethode. Tussen de rijen moet een afstand van 1,2-1,5 m worden aangehouden voor laaggroeiende rassen, 2 m voor hooggroeiende. Er moet een geul van 50 cm breed worden gegraven. De afstand tussen de zaailingen hangt af van het ras en begint bij 40 cm.

Attentie!Het is belangrijk de zaailingen bij het planten niet onder te dompelen!

Bewatering

Het gewas heeft constant vocht in de grond nodig, maar overleeft geen overbewatering. Overvloedig water geven als er geen natuurlijke regenval is. Moeten ook goed bewaterd worden tijdens het groeiseizoen, zodra de actieve groei begint, na de oogst. Overmatig water geven zorgt ervoor dat de bessen vochtig en waterig worden en hun zoete smaak verliezen. Om ervoor te zorgen dat de bodem langer vocht vasthoudt, wordt mulchen met stro, humus of gemaaid gras aanbevolen.

Bemesting

Het gewas reageert goed op organische en minerale meststoffen. De beste tijd voor bemesting is de lente en de herfst.

Strooi in het vroege voorjaar, voordat de sneeuw smelt, stikstofmest naast de plant. Als de sneeuw smelt, komen de voedingsstoffen vrij in de bodem. Deze behandeling vermindert de groei van scheuten.

Stikstofbemesting is vooral noodzakelijk in de eerste 3 jaar na het planten. Ze geven een goede vertakte groei en zorgen daardoor voor een goede opbrengst. Als voor het planten sleuven worden gebruikt, eenmaal per 2 jaar bemesten met minerale meststof.

Paarden- of koeienmest kan worden gebruikt als organisch materiaal. U kunt de struiken ook bedekken met plantenresten en eierschalen.

Vastbinden

De hogere variëteiten vereisen een armatuur, die bij voorkeur al bij het planten moet worden aangebracht. De palen aan de zijkanten van de sleuf kunnen als steun dienen. Tussen hen moet een draad worden gespannen in verschillende rijen. De eerste rij moet 1,2 m van de grond zijn. Dan rijen in stappen van 0,6 meter. Bind het gras op na de knopbreuk.

Snoeien

De stengels van remontante rassen moeten worden gesnoeid. De procedure moet in het najaar worden uitgevoerd. Dit bevordert een overvloedige vruchtdracht, maar slechts één keer per jaar – in de herfst. Bij tweejarige cultivars moeten de scheuten die in het lopende jaar vruchten dragen, worden verwijderd.

Oogsten

Bij de teelt van witte frambozen moet u weten dat u de rijpe bessen niet aan de takken mag laten zitten – ze moeten worden geoogst. Een van de bijzonderheden van de remontantvariëteiten is dat de rijpe bessen uiteenvallen. Bovendien kunnen de vruchten niet worden opgeslagen, zodat ze na de oogst moeten worden opgegeten of verwerkt.

Voorbereiding op de winter

Frambozen worden geacht bestand te zijn tegen lage temperaturen, maar er zijn rassen die in de winter kunnen doodvriezen. Aanbevolen om de struiken voor te bereiden op de winter. De frambozenscheuten moeten van de steun worden gehaald en naar één kant worden gebogen, zodat ze niet hoger dan 40 cm boven de grond uitkomen. In droge winters is het raadzaam de scheuten met stro te bedekken.

Teelt van witte frambozen

De snelste en handigste manier van vermeerdering is door stekken. Het vereist echter een investering in zaailingen. U kunt ook zaden kopen. Zaadvermeerdering is niet voor iedereen succesvol, omdat het proces complex is.

Het feit dat de zaden niet erg goed ontkiemen, zodat je veel moeite moet doen om gezonde zaailingen te kweken.

De zaden kunnen worden verzameld uit de bessen van uw eigen oogst. Pluk hiervoor een goed gerijpte vrucht, was de vrucht en verwijder de pitten uit het vruchtvlees. Na het drogen moet het zaad worden opgeslagen in papieren zakken.

De voortplanting zou eind september moeten beginnen. De zaden worden in gaasjes of watten gedaan en gedurende 24 uur in water op kamertemperatuur geweekt. Leg de zaden vervolgens in sphagnum mos of zand. Laat het zaad in deze staat tot de lente.

Verpot in de grond in april. Om plukken te voorkomen, moeten de zaden minstens 5 cm uit elkaar liggen.

De verzorging van zaailingen in de zomer bestaat uit water geven, de grond losmaken en onkruid verwijderen, bemesten. In de herfst worden de jonge planten overgeplant naar een permanente locatie.

Attentie!Bij het overplanten naar een vaste plaats is het belangrijk om aandacht te besteden aan het uiterlijk van de zaailingen. Als ze donkergekleurde doornen op hun scheuten hebben, moeten ze worden weggegooid omdat ze dan geen gele bessen hebben.

De vruchten van witte frambozen zijn niet alleen lekker, maar ook gezond. Ze boeien ook door hun ongewone kleur en opvallende verschijning. Onder de enorme verscheidenheid aan variëteiten, kunt u degene kiezen die aan alle parameters voldoet. Maar je moet weten dat het voor een goede oogst belangrijk is om er goed voor te zorgen.