Komkommers buiten kweken. Zorg, grotere opbrengst

Komkommer is de populairste groente in heel Nederland. Groenten die buiten worden geteeld hebben een aparte smaak. Gepekeld en ingemaakt voor de winter. De voordelen en het aroma van verse komkommers uit het tuinbed zijn superieur aan groenten uit de kas. Een goede oogst van een komkommerbed in de klimatologische omstandigheden van noordelijke streken is niet gemakkelijk, maar mogelijk.

Biologische kenmerken van komkommer

Het lamsgras behoort tot de pompoenfamilie. Komkommer is inheems in de tropen en subtropen van India. Planten met een korte daglichtperiode. De bloei begint wanneer de nacht langer of gelijk is aan de dag. In de praktijk betekent dit dat u de komkommer midden juni of eind juli in de volle grond moet zaaien.

Bijzonderheden van komkommer:

1. De hoofdwortel zit diep en er is een dicht netwerk van zijwortels in de 20-25 cm dikke oppervlaktelaag.

2. De stengel is pubescent – een liaan van 2-5 m lang, die zich met zijn snorharen aan de steun vastklampt. Uit bladoksels groeien zijscheuten van de 2e, 3e en 4e orde.

3. Bladeren groot, solitair, vijflobbig, behaard.

4. Een monodome plant, met mannelijke en vrouwelijke bloemen. Bestuivers – insecten. Er zijn parthenocarpe rassen die geen bestuiving nodig hebben.

5. De vrucht is een langwerpige, langwerpige peul met binnenin een zaadkamer. De huid is glad of voorzien van witte of zwarte stekels. Technische rijpheid als groene scheuten 7 dagen, biologische rijpheid meer dan 100 dagen, volledige vergeling van de schil.

6. De zaden zijn groot, plat eivormig. Behoudt kiemkracht tot 10 jaar. Meest productief op 3-5 jarige leeftijd.

Honderden kort- en langstelige variëteiten en hybriden, struikachtig, met verschillende rijpingsdata, geselecteerd voor specifieke klimaatomstandigheden.

De komkommers bevatten 97% water, proteïnen, suikers, vetten en vitaminen. Maar het belangrijkste is dat ze cucurbitancine bevatten, wat de vrucht een bittere smaak geeft en een natuurlijk antibioticum bevat dat ontstekingen verlicht en wormen uit het lichaam verdrijft. Zeer regenererend en deoxiderend, de komkommer wordt gebruikt in cosmetica.

Veeleisend voor de bodem, evenwichtige voeding, temperatuur en regelmatige bewatering.

Keuze van de locatie

Bereid het bed voor op komkommers vanaf de herfst. Kies een zonnige, tegen wind beschermde locatie. Het is het beste als het op een zuidoostelijke of zuidwestelijke helling ligt. De bedden zijn terrasvormig. Goed licht en bescherming tegen noordenwind – een garantie voor opbrengst. Geen helling – vooraf langs de omtrek van het toekomstige bed kunt u struiken van peulvruchten, zonnebloem, maïs planten, waardoor een gesloten contour ontstaat, waarin de temperatuur 1-3 graden hoger zal zijn.

De voorlopers voor komkommers moeten zijn:

1. Peulvruchten (laten stikstofbindende bacteriën achter in de wortelknolletjes)

2. Kool en vroege aardappelen, met daarna zoden;

3. bieten;

4. korrels.

Het zijn deze planten die zwarte aarde, zandige leem, luchtige en waterdoorlatende bodems achterlaten. Het toevoegen van compost en humus onder het graven zal de structuur en de vruchtbaarheid van het bed alleen maar verbeteren.

Groep van voorloperplanten geeft de voorkeur aan neutrale bodems, verdraagt kalkbehandeling vanaf de herfst. Komkommers hebben een substraat nodig met een pH van 6,5-7, maar met bekalking voor eerdere teelten.

Soorten bedden

Komkommers zijn een technisch gewas. Het wordt gezaaid op ongerepte velden in gevormde voren door zaad. Geen enkel huishouden kan zonder komkommerscheuten. Er zijn vele soorten bedden.

Verhoogde bedden op het veld of in de moestuin

In de herfst wordt het bed ontdaan van plantenresten en wordt er een emmer mest en een eetlepel herfstmest, met fosfor, kalium en calcium, per vierkant aangebracht voordat er diep wordt gegraven. Bleek dat lagen niet uit elkaar vallen.

In het voorjaar, maar ruim voor het planten, wordt het bed vormgegeven, met bemesting per vierkant:

1. Mest of compost vergaan door de emmer.

2. Strooi gegranuleerd superfosfaat over een luciferdoosje.

3. Kaliumsulfaat – een eetlepel zonder lepel.

4. Bevochtig de grond met een oplossing van ureum of ammoniumnitraat in een concentratie van t. . per 10 liter water.

De verhoogde bedvormde grond moet worden gemengd door deze diep los te maken, ondiep te eggen tot een diepte van 3-5 cm met rollen – aanaarden of ploegen. Het blijft wachten tot de grond is opgewarmd tot 15 graden op een diepte van 5 cm om plantvoren, gaten te vormen, zaden te zaaien of zaailingen te wortelen.

De grond die volgens laboratoriumproeven voor beplanting is voorbereid, bevat:

1. Stikstof in de vorm van NO3+NH4 – 55-80 mg/l

2. Oplosbaar fosfor 60-80 mg/l

3. Kalium – 175-200 mg/l

4. Magnesium – 60-80 mg/l

5. Calcium – 1000-15000mg/l

De aanwezigheid van calcium is eenvoudig uitgelegd, het maakt deel uit van de mineralen waaruit de bodem bestaat, belangrijk voor het creëren van de juiste structuur

Bed van mest

In Siberische dorpen worden al heel lang komkommers geteeld op mestbedden. Tijdens de winter verzamelen ze afval – stromest – van talrijke runderen. Vorm in het voorjaar een grote hoop, giet er kokend water op en wacht tot de hoop in de zon ligt. Zonder bedekking, na het gladstrijken van de smeulende massa, gaten van aarde erin maken en komkommers zaaien.

Zolang de mest doorbrandt, geeft hij gelijkmatig en zo effectief warmte af dat komkommerzaailingen, licht bedekt, een volgende vorst comfortabel kunnen doorstaan. De groenten in de moestuin zijn nog niet ontwikkeld, en de eerste komkommer is op St.

In Siberische dorpen wordt de methode vereerd… Alle voeding die de wortels krijgen van de uitgebrande mest… Ze ontwikkelen zich heel goed, maar moeten vaak water krijgen – het water wordt naar de bedding beneden geleid. Geen ziekten, groen wordt per emmer geoogst.

Compostbedden

Alternatief voor mestbedden, compost. Werkt volgens hetzelfde principe, recycling van organisch afval tot vruchtbare compost. De bedbereiding gebeurt in lagen.

1. Knaagdiergaas van metaal. Bodem en doos gestoffeerd.

2. Gezond tuinafval van de herfstoogst – afgezaagde takken, schors, afgesneden frambozen, koolwortels – wordt eronder gelegd.

3. Bladeren, oogst- en tuinafval, maaisel.

4. Verse, paarden- en koeienmest.

5. Vruchtbare, kruimelige, bemeste grond…

De verbranding is minder intensief dan op een bed van mest, maar de scheuten bevinden zich in gunstige omstandigheden en ontwikkelen zich sneller dan op een bed van aarde.

Temperatuursomstandigheden voor komkommer

Ontwikkelingsfase	Omgevingstemperatuur
Nominaal 0	Optimaal 0
Ontkieming van het zaad	15-18	20
Sterke groei	20	25
Begin van de bloei	15	18
Rijping van het stuifmeel	17	19

Het is belangrijk te weten dat een temperatuur van 4-6 graden Celsius gedurende enkele dagen de planten kan doden.

Bij temperaturen onder de 10 graden zien de komkommers er futloos uit en vertraagt hun groei.

Een korte ochtendkoelte van 0 graden zal de plant doden.

Kiezen tussen uitzaaien of zaaien

De bijzonderheid van pompoenen is de structuur van hun wortelstelsel: de centrale wortel mag niet worden beschadigd. Daarom verdragen komkommers het verplanten niet, de ontwikkeling van de plant stopt een tijdje. Kweek de planten zodra de grond is opgewarmd tot 15 graden. Gezien de verplichte aanpassingsperiode blijven zaadstruiken niet veel achter in hun ontwikkeling, maar zijn zij superieur aan zaailingen in hun sterke immuniteit en aanpassing aan weersomstandigheden.

Kweek de zaailingen

De gezaaide zaailingen worden gezaaid in een turfbakje of schaaltje met 0,5 liter potgrond met drainage. Het speciale substraat moet worden ontsmet door het op te warmen of door er een hete permanganaatoplossing overheen te gieten. De zaden moeten vóór het zaaien worden behandeld en ontsmet. Na de oogst moet er meer dan 2 jaar voorbijgaan. Zaai de zaden in rekjes die voor 2/3 gevuld zijn met aarde.

Containers met zaden moeten ’s nachts koel worden gehouden en overdag bij +(24-26)

0, Voor het ontkiemen. Vul daarna de potten tot de rand met aarde. Verlaag geleidelijk de temperatuur en creëer zo de voorwaarden voor uitharding. Ook wordt er minder water gegeven. In de fase van 3-6 bladeren op een hoogte van 15-25 cm zijn de zaailingen klaar voor het planten in de grond.

Bij warm, bewolkt weer worden de planten met ongestoorde kluit in putten of groeven geplant op een afstand van 15-20 cm. Het bed moet vooraf worden uitgerust met een kousenbandsysteem. Het bed bedekken met geperforeerde polyethyleenfolie of agroweefsel, zwarte agrile of folie.

Komkommerzaden zaaien

Komkommerzaden worden in de grond gezaaid bij een temperatuur van 15-18°C op een diepte van 5 cm. Vooraf moeten er groeven tot 5 cm diep op het bed worden gemaakt. Ze worden dicht bij de kousenbandpalen geplaatst. Vooraf werd een stijf frame gebouwd.

Ziektebehandelde, gedroogde zaden worden geplaatst op basis van het vermogen van de toekomstige struik om uit te groeien:

1. Sterk groeiend – 5 tot 6 zaden./1 2;

2. Compact – 10 stuks./2;

3. op een rij – 8-10 cm van elkaar;

4. Rijafstand 0,8-1,2 m.

Je hebt de manier van nestelen gekozen – de afstand tussen de gaten 25-30 cm, in een gat 2-3 zaden. De zaden worden gezaaid op een diepte van 2-3 cm. Leg een handvol humus onder elk zaadje, leg het zaadje op de rib, bedek het met het substraat en geef ruim water met warm water. Spruiten verschijnen na 5-7 dagen. De grond moet constant 65-85% nat zijn, anders kunnen de zaailingen uitdrogen.

Bewatering en bemesting

Komkommers alleen in de ochtend water geven, onder de wortel, met warm water. Frequentie – eens in de 4-5 dagen. Waterverbruik 15-20 l/m2. Elk bemestingsmengsel moet worden aangebracht na het water geven. Tijdens het seizoen is de behoefte aan water het grootst tijdens de vruchtzetting. Tegelijkertijd hebben ze ook extra voedingsstoffen nodig.

Voor liefhebbers van biologische landbouw zijn de volgende verbindingen geschikt:

1. Aan het begin van de bloei, wanneer de eerste eierstokken verschijnen, heb je magnesium en borium nodig. De planten krijgen ze van een oplossing van koemest of pluimveemest – 1 el.. per 10 liter water, water bij de wortel per liter.

2. Commerciële groene scheuten – laat een pakje gist weken in 10 liter warm water, water 1 liter per keer onder de wortel. Een ander recept – 50 g ureum, een half kopje as, een lepel cowpea per 10 liter water per plant.

3. Infusie van brandnetel, brood met enkele druppels jodium in een gezeefd mengsel – bladvoeding bij ongunstig weer.

4. Van tijd tot tijd is het nuttig om de bladeren te bestrooien met houtas, water geven met infusie van ui schillen onder de wortel.

Deskundigen op het gebied van minerale meststoffen adviseren kleine doses van maximaal 5 keer per seizoen. 2 weken na het planten moeten de struiken worden besproeid met een mengsel van nitraat en kaliumsulfaat. Bloeiende komkommers – bladvoeding met micronutriënten en boorzuur, bemesten onder de struik met calamagnesia. Volledige vruchtvorming wordt bevorderd door kaliumhumaatmeststof toe te dienen, 2 weken later bijmesten met superfosfaat. In elk geval kan multinutriëntmeststof worden gebruikt:

1. Cristalon,

2. Florovit,

3. Calciniet,

4. Rastrin,

5. Bioflora.

Zie voor de meststofconcentratie het etiket van de chemische stof

Een oplettende tuinier zal aan de hand van de conditie en de ontwikkeling van de plant bepalen of de komkommer alles heeft wat hij nodig heeft.

Element	Het belang van	Gebrek aan	Overtollig
Stikstof	Groei, ontwikkeling,	Dunne scheuten, lichtgekleurde bladeren	Snelle groei van de massa, ten koste van de opbrengst
Fosfor	Wortelvorming, vruchtkwaliteit	Bladeren klein, hard, donker, langzaam rijpend	De struiken uitdunnen
Kalium	Ontwikkeling, groei, vruchtvorming, vorm	De vruchten zijn krom, peervormig en de bladeren zijn droog aan de randen	Niet gedetecteerd
Magnesium	Effecten op ontwikkeling en vruchtvorming	Vlekken, donkere strepen op de bladeren	Geen effect
Calcium	Het is essentieel voor de textuur van de grond	Geen effect
Micronutriënten	Deelnemer aan biochemische reacties; lid van de enzymenfamilie.	Vertraagt de groei, vermindert de opbrengst	Een teveel is schadelijk voor de consument.

Berekend is dat per honderdste van een komkommerplantage per seizoen 1-1,5 kg organische en minerale stikstof, ongeveer 1 kg kalium en dezelfde hoeveelheid fosfor (P2O5) nodig is.

Cultiveren en vormen

Het vormen van een bed vooraf kiest de methode van de teelt – in de planken (kolchoz-methode), met verticale of horizontale binding van de stengels, of met behulp van een grootmazig netwerk dat aan het frame is bevestigd. De keuze van de teeltmethode en de selectie van het zaad hangen met elkaar samen.

Een bed voor lui

De werkende tuinier wil alleen in het weekend tuinieren. Het zou goed zijn voor het planten van struikkomkommers op een vruchtbaar bed… Maak voren op het bed met een rijafstand van 30 cm. Verspreid de zaden 3-4 per rij. Bedek de rijen met een dubbele laag Artotextiel. Struikachtige of laag bloeiende komkommers hoeven niet te worden vastgebonden; de grond eronder houdt ze vochtig.

In een vat voor een week, infuus van gist, eierschalen, as… Introduceer de gefermenteerde vloeistof na een goede bewatering. Snoei zo nodig takken weg, zodat het bed niet overwoekerd raakt met onproductief groen.

Informatie over komkommerrassen die geen kousenbandgewassen nodig hebben werd ontvangen van wetenschappelijk directeur van het beroemde zaadbedrijf “Manul” Oleg Krylov. Hij gelooft dat de struikvorm van compacte planten niet gesnoeid hoeft te worden. Planten leveren vroege, vroeg rijpe gewassen op. De timing van het planten kan worden verlengd om langere groene scheuten mogelijk te maken.

Struikvariëteiten en hybriden zijn minder productief dan de rambler-vormen, maar ze groeien niet uit, ze zijn vroeg rijp. Er zijn bijenbestoven en zelfbestoven rassen voor de buitenteelt:

1. Malysh– Selectie van het experimentele station van Volgograd. De soort struik is courgette, aangetast door echte meeldauw.

2. Malyshok– door Agrofirma Poisk Ltd. in het staatsregister sinds 2009. Snel ontwikkelend bijenbestoven ras met witte stekelige knobbelige scheuten.

3. Hector F1– Nederlands ras, vrouwelijk gedomineerd, bijenbestoven, gekenmerkt door snelle rijping en resistentie tegen komkommermozaïekvirus en schimmelziekten.

4. Parthenocarpische Arshin F1met een taklengte van 40-60 cm in de kas groeit uit tot 170 cm. Niet nodig om het bed vast te binden. Zelfbestuiving helpt om ook bij slecht weer groenten te verkrijgen.

5. Zelfbestoven Artel F1Kan tot 90 cm lange scheuten hebben, maar hoeft niet te worden gebonden. Produceert een vroege stabiele opbrengst.

Tuinders raden aan aandacht te besteden aan andere struikkomkommers: Temp, Sarovsky, Valday, Bouquet. Nieuwe hybriden binnenkort

Tip!Ervaren tuiniers adviseren hoe de vruchtzetting van komkommers te verlengen zonder kousenband. Ze kunnen worden gezaaid van begin mei tot half juni.

Tussenstruiken en klimplanten, waarbij de laatste 7-10 dagen later worden geplant. Oogst en oogst eerst de struiken, terwijl de herfst oprolt voor de wandelaar.

Het vormen van de stengels

Bij het ontleden van de structuur van de komkommer werd vastgesteld dat verschillende orden van stengels tot 5 m reiken. Als alle energie van de plant naar de groei gaat, blijft er geen energie over om te vullen. De struik raakt overwoekerd, krijgt niet genoeg licht, er is geen ventilatie, er ontstaat witrot op vochtige delen, vlekken en necrose op de bladeren – de plant sterft af.

Vorming – systematische verwijdering van hoofdscheut en zijtakken. 2, 3, 4 orde snoeien.

Als hij goed gevormd is:

1. de plant werkt voor de oogst;

2. De struik is gemakkelijk te verzorgen;

3. bespaart ruimte;

4. goede verlichting

Snoeien en vastbinden van de hoofdstam aan een steun beschermt de plant tegen breken.

De snoeimethoden zijn afhankelijk van de bijzonderheden van de eierstokvorming. Als de oogst voornamelijk op de takken van de tweede orde wordt geproduceerd, beperk dan de groei van de hoofdstam om de stengels de kans te geven zich te ontwikkelen.

Opbrengsten worden gevormd op de hoofdstam – u moet deze voortstuwen door de zijgroei te onderdrukken. Voorbeelden van deze rassen zijn Courage F1 en Hermann F1. De steel wordt geleid door hem verticaal aan de steun vast te binden. Laat de stengels hard worden door de eerste 4 bladeren volledig te blinderen. Na twee etages blijft er slechts 1 eierstok over, nog twee toekomstige komkommers. De stengels ontgroeien de hoofdtak en worden naar beneden getrokken, de tweede stam blijft achter. Op één meter boven de grond is de hoofdscheut beperkt.

Belangrijk!De kousenband van de stengels maakt de snor overbodig; hij neemt voeding op, klampt zich vast aan de stengels. Moet worden verwijderd bij de conceptie.

Onbepaalde rassen produceren hun oogst op zijscheuten. Het groeipunt van de hoofdscheut wordt gesnoeid na 5-6 bladeren, nadat de struik aan een hekwerk is vastgebonden. De onderste twee scheuten worden als zelfstandige takken uitgevoerd, waarbij stengels en eierstokken tot 4 bladeren worden verwijderd, daarna blijven de 5 takken over met de eierstok en het bijbehorende voedingsblad, verder laat men de takken zich ontwikkelen, zonder verdikking.

Bij bijenbestoven rassen groeien de mannelijke bloemen op de hoofdstengel en de vrouwelijke bloemen op de zijstengels. Daarom moet het groeipunt van de hoofdstam boven het 8e blad worden gesnoeid, waardoor stiefkinderen van de tweede orde ontstaan en er 2 bladeren en 2 eierstokken overblijven op elk. Evenzo de derde-orde-stammen beheren, maar de vierde-orde-stam meedogenloos verwijderen.

Soorten kousenband

Bij het vormen van de nok, nog voor het zaaien, is het noodzakelijk om steunen te installeren, waarop het raamwerk is bevestigd. De stengels kunnen rechtop, schuin of horizontaal staan. De stokken worden met de hand aan de steunen bevestigd of door een ranken die zich aan het net naar boven vastklampen.

De horizontale methode

Een groene muur wordt gevormd door een raamwerk van twee stevige palen en veel houten palen. Ze zijn getwijnd in touwen die niet 25 cm uit elkaar liggen. Komkommerstokken klimmen omhoog door aan de horizontale touwtjes te hangen.

Verticale methode

Twee bolders aan de rand van het bed ondersteunen een stijve balk. Elke komkommer is aan een dwarsbalk gebonden met garen met een sliplus. De stelen worden met de klok mee om een draad gedraaid, het touw spant de steel aan en zet hem vast.

De hybride methode

Na het verankeren van de palen in het midden van het cirkelvormige bed worden de schuine palen geplaatst, waardoor het een visgraat wordt. Het hekwerk ziet er esthetisch uit en biedt een frisse ontwerpoplossing.

Boogvormig hekwerk

Rekbogen verbonden door horizontale dwarsbalken over het mestbed. Er ontstaat een groene tent van stengels, met elk blad naar de zon gericht. De stelen moeten met de hand aan het frame worden bevestigd. De wortels zijn in goede staat onder een bedekking van opstaande vleugels en bladeren. Het is gemakkelijk om water te geven en het groen te verzamelen dat binnenin hangt.

Conclusie

Moderne variëteiten en hybriden van komkommers voor buitengebruik maken het mogelijk in elke klimaatzone te oogsten. Het is belangrijk om meststoffen en teeltmethoden correct toe te passen. Behandel de plantage tijdig met ziekte- en plaagbestrijding.