Leonardo da Vinci’s top 10 uitvindingen

*Een overzicht van de beste volgens de redactie. Over de selectiecriteria. Dit materiaal is subjectief, het is geen reclame en dient niet als leidraad voor aankoop. U moet een deskundige raadplegen alvorens te kopen.

Leonardo da Vinci – of met zijn volledige naam, Leonardo di ser Piero da Vinci – was een Italiaanse geniale wetenschapper. Zijn geest symboliseerde niet alleen de Renaissance, maar definieerde deze letterlijk. Hij stond bekend als de “universele man” – musicus, kunstenaar, wetenschapper, schrijver, uitvinder, hij omvatte bijna alle kennisgebieden van de late Middeleeuwen, en liep daar in veel opzichten op vooruit.

Hoe geniaal Leonardo da Vinci was, blijkt uit zijn uitvindingen… Als je de geschriften van deze ingenieur doorneemt, is het moeilijk voor te stellen dat hij in de 15e en 16e eeuw leefde. Da Vinci’s werk omvatte tekeningen van tanks, helikopters, zoeklichten en zelfs de echte robots.

Wij vertellen u in dit materiaal over de beste uitvindingen van Leonardo da Vinci.

Leonardo da Vinci’s beste uitvindingen

Nominatie	stoel	naam	beoordeling
Leonardo da Vinci’s beste uitvindingen	1	Tank (carro armato)	5.0
2	Een parachute	4.9
3	Duikpak (scafandro)	4.8
4	Helikopter, zweefvliegtuig (vite aerea)	4.7
5	Zweefvliegtuig, ornithopter (maccina volante)	4.6
6	fiets (bicicletta)	4.5
7	Auto (Carro semovente)	4.4
8	Perpetuum mobile	4.3
9	Robot Knight (L’automa cava) ere)	4.2

Tank (carro armato)

Beoordeling: 5.0

Het is moeilijk te zeggen of Leonardo da Vinci de echte tank heeft ontworpen – of gewoon het prototype ervan heeft uitgevonden, om het in moderne termen te zeggen. Wij zijn geneigd deze gevechtsvoertuigen als zelfrijdend te beschouwen, wat betekent dat zij een verbrandingsmotor hebben om de hoop metaal op de grond rond te trekken.

Leonardo da Vinci’s tank was niet zelfrijdend. In die tijd waren er nog geen verbrandingsmotoren en zelfs geen stoommachines uitgevonden… Het was nog drie eeuwen weg. De machine ontworpen door het Italiaanse genie was een gepantserde wagen die van alle kanten gesloten was…

De wagen was bekleed met metalen platen om de soldaten te beschermen tegen kogels. Het was ook uitgerust met verschillende ‘snuiters’ – kanonnen die bedoeld waren om op de vijand te vuren. De soldaten in de tank dreven hem ook aan met een mechanisme dat leek op dat van een fiets. De wagen leek op een schildpad of een UFO.

De observatietoren op de top huisvestte schutters. Ze gebruikten kleine ramen om het vuur op de vijand te richten. Het onderste deel was uitgerust met kanonnen, die volgens het plan van de geleerde tot 36 stuks konden tellen. De tank moest zo hoog zijn dat er ladders in gebouwd moesten worden… En zijn bemanning zou bestaan uit 8 soldaten, waarvan de meesten gewoon het logge mechanisme in beweging zetten…

Moderne geleerden denken dat deze tank alleen kon worden gebruikt als terreurwapen, maar nooit als gevechtseenheid. Door zijn massa kon de strijdwagen niet worden voortbewogen door spierkracht… Bovendien kon het niet over ruw terrein rijden… U kunt de in Franse en Berlijnse musea ontwikkelde modellen bewonderen.

Parachute (paracadute)

Beoordeling: 4.9

Als er enige twijfel bestaat over de bruikbaarheid van de tank, dan zou de door Leonardo da Vinci gecreëerde parachute zeker hebben gewerkt. De wetenschapper beschrijft het als een stoffen piramide van 12×12 el – of, in moderne meeteenheden, 7×7 meter. Ongeveer dezelfde afmetingen als de parachutes die nu worden geproduceerd en ontworpen om van elke hoogte af te dalen.

Volgens het idee van de wetenschapper zou een dergelijke parachute gemaakt moeten zijn van gesteven stof – voor extra verhoging van de luchtweerstand. De vorm is piramidaal, meer als een tent dan als een moderne koepel.

Opmerkelijk is dat Da Vinci de parachute niet vanuit het niets heeft uitgevonden. Zelfs vóór deze wetenschapper hadden mensen geprobeerd van hoogte af te dalen met behulp van apparaten die op paraplu’s leken. Geen van hen was echter in staat de luchtweerstand correct te berekenen – en dus eindigden de meeste van dergelijke experimenten met verwonding of dood van de testpersoon. De wetenschapper had de juiste afmetingen bepaald waardoor in de toekomst een parachute kon worden gebouwd die het gewicht van een mens kon dragen tijdens de afdaling vanaf elke hoogte.

Duikpak, scafandro

Beoordeling: 4.8

Ontworpen door Leonardo da Vinci ziet het duikpak (ruimtepak) er nogal intimiderend uit, maar het werkt zeer effectief. Het was gemaakt van echt leer, aan elkaar genaaid om volledige luchtdichtheid te garanderen, en voorzien van een ademhalingsapparaat.

De ademhalingsapparatuur van dit pak was bijzonder indrukwekkend. Twee lange buizen – ook van leer – voor lucht kwamen uit de onderkant van het masker. De veronderstelling was dat de duiker de ene inademde en de andere uitademde. Zoals de wetenschapper het bedacht had, kon met een dergelijke constructie tot elke diepte worden ondergedompeld (uiteraard afhankelijk van de lengte van de buizen) zonder lucht en kooldioxide te mengen.

En opdat de duiker iets zou kunnen zien op de bodem, was het pak voorzien van twee oogspleten, waarin een rond glas hermetisch werd ingebracht. Er was ook een grote zak op de borst van het pak… Het moest gevuld zijn met lucht wanneer de duiker aan de oppervlakte kwam…

Begin jaren 2000 bouwden een Franse duiker en cameraman een wetsuit gebaseerd op de ontwerpen van Leonardo da Vinci en doken daarin naar de bodem van een kleine vijver. Het ontwerp van de Italiaanse wetenschapper bleek geschikt voor de taak. Het pak bleek echter zeer oncomfortabel te zijn vanwege het complexe ademhalingsapparaat en de natuurlijke huid, die zich niet erg “adequaat” gedraagt wanneer hij in de waterkolom is ondergedompeld.

Helikopter, zweefvliegtuig (vite aerea)

Beoordeling: 4.7

Nog een van Da Vinci’s uitvindingen, ongelooflijk zijn tijd vooruit. De wetenschapper kon de constructie en het ontwerp begrijpen, maar niet de feitelijke uitvoering – zoals het geval was met de tank. Dus in theorie werkte zijn uitvinding, maar in de praktijk niet.

De gyroplane, ontworpen door Leonardo da Vinci, was een vliegtuig dat in de lucht werd ondersteund door een grote propeller van stijf linnen doek. De passagier en piloot van dit apparaat trapten. Dit draaide de propeller, stortte in de lucht, genereerde lift en steeg op… Tenminste, zo zag het er op papier uit.

Dergelijke speelgoedachtige helikopters waren erg populair onder Florentijnse kinderen in de XVe eeuw. Hij besloot de fiets niet opnieuw uit te vinden (maar hij vond hem wel uit, maar daarover later meer) en vergrootte gewoon de omvang van de constructie. De straal van de schroef, zoals ontworpen, was 4,8 meter.

Het door de uitvinder voorgestelde ontwerp heeft veel nadelen. Eerst zou het de hele zaak draaien – samen met de piloot-passagier. Dus, rijden zonder je ongemakkelijk te voelen is geen optie. Ten tweede is er geen manier om te landen – zelfs als je de propeller langzamer gaat draaien, zou de val nog steeds te snel en (waarschijnlijk) dodelijk zijn. En tenslotte is het onmogelijk om dit vliegtuig te besturen.

Dus Da Vinci’s helikopter bleef slechts een interessant en amusant prototype. Niemand – noch zijn tijdgenoten, noch zijn nakomelingen – heeft zelfs maar geprobeerd het te realiseren. Grote constructies zoals de gyroplane werden gemaakt – maar alleen om ze te zien opstijgen, dan kantelen en vallen.

Een deltavlieger, een ornithopter (maccina volante)

Beoordeling: 4.6

Een andere uitvinding die de wetenschapper niet vanuit het niets deed, maar geïnspireerd werd door bestaande ontwerpen. Meer precies kwam het idee deze keer uit de oude Griekse mythen over Daedalus, een ingenieur die vleugels maakte door zijn handen in te smeren met was en er vogelveren op te lijmen.

Da Vinci’s ontwerp gebruikte geen was en veren… Een wetenschapper onderzocht de vliegmechanismen van vogels en gebruikte ze om een ornithopter te maken… Hij noemde het “De Veer”.

De vogelvlucht was een houten apparaat met enorme vleugels en een staart die de vogel nabootste. Ze waren gemaakt van dunne latten bedekt met stof. Er was een “kooi” in het midden, waar de menselijke piloot zat. Om te vliegen, moest hij met zijn vleugels klapperen, en ze voortbewegen door spierkracht…

Verrassend genoeg bleek deze gyroplane heel functioneel te zijn. In de geschiedenis is niet vermeld of da Vinci zelf het ontwerp al dan niet heeft getest, maar aan het eind van de jaren negentig hebben ingenieurs in Groot-Brittannië de “Veer” nagebouwd met dezelfde materialen en ontwerpen die in de 15e eeuw beschikbaar waren. De door de testers bestuurde ornithopter kon opstijgen en een hoogte van 15 meter bereiken en vervolgens soepel landen. Maar het was onmogelijk om te sturen, dus de piloot was volledig onder controle van de wind…

De fiets (bicicletta)

Beoordeling: 4.5

Leonardo da Vinci heeft tenslotte de fiets uitgevonden! En het verschilde niet veel van de modellen die erna kwamen… Te oordelen naar de blauwdrukken, was Florence ook opmerkelijk voor zijn wegen van hoge kwaliteit.

De bicicletta die hij ontwierp leek sterk op een moderne fiets, maar was voorzien van houten wielen. De ingenieur vertelde ons niet hoe we met de hobbelige rit moesten omgaan. Ook had de fiets een traditionele riemaandrijving van de pedalen naar het achterwiel.

De vleugel van het achterwiel diende ook als zitplaats. Het stuurwiel was stevig in het frame ingebouwd, dus het is niet helemaal duidelijk hoe het precies moest draaien. Het zit ook vast in moderne modellen, maar die zijn niet ontworpen om mee te rijden, alleen maar tentoongesteld in een groot aantal musea over de hele wereld.

De huidige wetenschappers zijn er niet van overtuigd dat Da Vinci de fiets heeft ontworpen. Ten eerste is het ontwerp van zijn uitvindingen vrijwel zonder gebogen lijnen en ziet de bicicletta er ongelooflijk “gestroomlijnd” uit. Ten tweede is de tekening zelf gemaakt met dikke lijnen die ongebruikelijk zijn voor een kunstenaar – normaal tekende hij met lichte, bijna gewichtloze streken, maar de schets van deze tweewieler is gemaakt met zo’n kracht dat er zelfs een spoor van een grafietpotlood zichtbaar is op de achterkant van de pagina. Daarom geloven sommige historici dat deze tekening een vervalsing is, gemaakt in de 20e eeuw.

Car (Carro semovente)

Beoordeling: 4.4

De Carro semovente is eigenlijk een zelfrijdende kar. Maar het heeft vier wielen, dus de uitvinding kan worden beschouwd als het prototype van de moderne auto. Volgens historici werd het gebruikt als onderdeel van de theatervoorstellingen die Leonardo da Vinci opvoerde aan het hof van de koning in Milaan…

In tegenstelling tot veel andere machines van Da Vinci werd het draaistel niet aangedreven door spierkracht maar door een complexe veeraandrijving. Zij was het die de wielen liet draaien – en de Carro semovente, hoewel niet ver en niet voor lang… Toch heeft de wetenschapper zijn tekeningen niet afgemaakt en alleen het mechanisme maar niet het uiterlijk van een bicicletta gedemonstreerd. Het had net zo goed een lichaam kunnen hebben.

Het aandrijfsysteem van het draaistel was zeer complex – het omvatte een achterwieldifferentieel, een sturend voorwiel en zelfs – verrassend voor die tijd – de rem. Veel industriehistorici zijn van mening dat de uitvinding van het remsysteem aantoonbaar belangrijker is voor de vooruitgang in de wereld dan het ontwerp van de verbrandingsmotor zelf!

De carro semovente is vele malen uitgeprobeerd. In feite, bijna elk jaar bouwen amateur ingenieurs hun eigen versie van de kar-auto… En het gaat altijd!

Perpetuum mobile

Beoordeling: 4.3

Leonardo da Vinci probeerde, zoals veel wetenschappers uit de late Middeleeuwen en de Renaissance, de wetten van de natuurkunde te overwinnen en een perpetuum mobile machine te maken. Natuurlijk is hij daar niet in geslaagd. Niemand heeft de wetten van mechanica en thermodynamica geannuleerd… Toch heeft hij enkele fascinerende prototypes achtergelaten.

In 1494 werd hij echter moe van zijn pogingen een perpetuum mobile te construeren. Hij liet zelfs een briefje achter voor andere wetenschappers en erfgenamen om te zeggen dat ze niet moeten dromen van een perpetuum mobile – je kunt rechtstreeks naar de alchemisten gaan, naar hun niveau.

Een van de interessantste ontwerpen voor een perpetuum mobile was een gebalanceerd wiel met verschillende buizen waarop metalen kogellagers rollen. In theorie verschoven ze altijd het zwaartepunt weg van de as, waardoor de velg draaide. In de praktijk zal zo’n wiel inderdaad een tijdje draaien, maar dan ontstaat er een as waar de kogels in evenwicht zijn.

Een tweede interessant project is het supergebalanceerde wiel. Het heeft ook kogellagers en geleiders waarop ze bewegen. Alleen zijn het er 12, en ze rollen over kromme paden. Nogmaals, in het begin zal het wiel in onbalans zijn, maar op een gegeven moment zullen de kogels toch een symmetrieas van de massa’s vinden.

Robot Knight (L’automa cava

ere)

Beoordeling: 4.2