Meeldauw op rozen: methoden om de ziekte te bestrijden

De koningin van de bloemen heeft vele ziekten. Maar echte meeldauw is waarschijnlijk de meest voorkomende… Er zijn momenteel geen rozenrassen die volledig resistent zijn tegen deze ziekte. Daarom is het belangrijk de biologie van de schimmel en de factoren die de schade verergeren te kennen.

Je moet de vijand van gezicht kennen

Roze meeldauw wordt veroorzaakt door de onvolkomen parasitaire schimmel Sphaerotheca pannosa. Het mycelium van deze microscopische schimmel ontwikkelt zich op bladeren, scheuten en rozenknoppen. De ziekte verschijnt eerst als kleine vlekjes met een poederachtig laagje. Later zullen de bladeren vervormen, donkerder worden en afsterven. De uiteinden van de aangetaste scheuten krullen omhoog en verschrompelen ook. De knoppen verliezen hun verkoopbaarheid en de bloemstelen buigen door. Tenzij de ziekte wordt bestreden, zal de plant onvermijdelijk sterven.

De schimmel overwintert op plantenresten, gevallen, zieke bladeren en in scheuren in de schors. Aantasting van levend weefsel bij het begin van de zomer. De beste omstandigheden voor de ontwikkeling van de ziekteverwekkers zijn temperatuurschommelingen met een hoge relatieve vochtigheid. Begint op de onderste stengels en bladeren en verspreidt zich geleidelijk over de hele plant. De voortplantingssnelheid is zeer hoog onder gunstige omstandigheden. Besmetting wordt bevorderd door wind, regenachtig weer, insecten, sporen verspreid door gereedschap en kleding tuinman.

Preventie

Sterke, goed gevormde planten staan bekend als minder gevoelig voor ziekten en plagen. Dit kan ook volledig worden toegeschreven aan echte meeldauw. Verzwakte planten zijn bijzonder gevoelig voor de ziekte en zijn veel minder bestand tegen de verspreiding ervan. Ga ook niet over tot drastisch snoeien, want dat verzwakt de planten. Door de struik in goede conditie te houden is hij beter bestand tegen echte meeldauw. Overwoeker de planten echter niet. De planten moeten goed gelucht worden en, indien mogelijk, op een plek met veel zon staan. Geef rozen niet te veel stikstofmeststoffen. Een teveel aan stikstof leidt tot verzwakking van de celwanden en maakt het gemakkelijker voor infecties om de cellen binnen te dringen. Bij het besproeien moet ervoor worden gezorgd dat het water niet op de bladeren en stengels druppelt. Probeer water te geven bij warm weer. Controleer de planten grondig, vooral na koude periodes, zware dauw en regen. Vroegtijdige opsporing van de ziekte helpt om de bestrijding efficiënter te organiseren. Zorgvuldige verwijdering zonder echte meeldauw kan verdere verspreiding van de ziekte voorkomen. De aangetaste bladeren en stengels worden zorgvuldig afgesneden en in een plastic zak gedaan, die moet worden verbrand.

Behandeling met chemische fungiciden

Toepassing van chemische fungiciden ter bestrijding van echte meeldauw op rozen – de elementaire en meest doeltreffende methode. Er zijn systemische en contactfungiciden. Systemisch, dringt door in het plantenweefsel, voorkomt aantasting gedurende lange tijd. Contact – de ziekteverwekker aantasten door er rechtstreeks mee in contact te komen. De ziekteverwekkers worden echter zeer snel resistent tegen de actieve bestanddelen van de preparaten. Daarom worden voortdurend nieuwe, effectievere fungiciden ontwikkeld.Producten als Planriz; Topaz hebben een goed effect:

1. Kantelen;

2. Quadris;

3. Topaz;

4. Skor.

In verband met het bovenstaande moeten de verschillende producten worden afgewisseld, waarbij meer dan 3 behandelingen met hetzelfde fungicide per seizoen moeten worden vermeden. De door de fabrikant aanbevolen concentraties voor de bereiding van de oplossing moeten strikt in acht worden genomen. Sproeien wordt aanbevolen bij rustig, koel weer. Vermijd overbewatering van uw planten met. Zorg ervoor dat het oppervlak volledig nat is, maar druppel niet te veel van de bladeren. Hoe kleiner de druppelgrootte in de verstuiver, hoe doeltreffender de behandeling. Voor een beter effect kan aan de oplossing een hulpstof worden toegevoegd, een stof die de oppervlaktespanning van het water verlaagt. Elke vloeibare zeep is goed. Een dergelijke oplossing bedekt het behandelde oppervlak met een dunne film, zonder druppels.

Biologische fungiciden

Wetenschappers hebben ook biologische fungiciden ontwikkeld ter bestrijding van echte meeldauw. Ze zijn echter minder doeltreffend dan chemische zepen. Zij zijn meer geschikt in de beginfase van de controle en als preventieve maatregel. Deze omvatten:

1. Trichodermin;

2. Planriz;

3. Fytosporine.

Bij de keuze van een biologisch fungicide moet rekening worden gehouden met de vervaldatum van de werkzame stof. Meestal veel korter dan met chemische fungiciden. De aanbevelingen voor opslag, gebruik en volgorde van bereiding van de oplossing moeten zeer strikt worden opgevolgd. Chemicaliën mogen niet worden gebruikt nadat een biofungicide is toegepast, omdat ze de werkzaamheid ervan kunnen verzwakken of tenietdoen.

Door deze aanbevelingen tot een minimum te beperken, wordt de schade aan de rozen door echte meeldauw tot een minimum beperkt.