Een Noorse universiteit heeft een robot gemaakt die op vier poten over oneffen oppervlakken kan bewegen – zand, sneeuw, ijs… De machine heeft de naam DyRET gekregen.
Dankzij het vermogen van DyRET om van zijn fouten te leren, past het zich vrij snel aan nieuwe omstandigheden aan. Door verschillende hellingshoeken te leren, vallen en stijgen, vat het kunstmatige intelligentiesysteem informatie samen. De resulterende databank wordt onafhankelijk geanalyseerd en er wordt een bijgewerkte strategie opgesteld om op een bepaald gebied effectiever te zijn.
Zodra het nieuwe oppervlak onder de knie is, begint het werk aan het verminderen van de energie. Met een volledig opgeladen batterij beweegt de robot krachtig en maakt brede en zelfverzekerde stappen. Als je geen energie meer hebt, worden de stappen korter maar frequenter.
Je zou kunnen zeggen dat de DyREY-robot een evoluerend model is… Het ontwikkelt zich door verschillende scenario’s te verkennen en de beste te kiezen.
De ontwikkeling van robots die kunnen evolueren zal het werk van programmeurs, die maanden en jaren bezig zijn met het bijwerken van bestaande modellen, veel gemakkelijker maken.
Een populair model onder de zelflerende machines is de BAXTER-robot. Hij kan zelfstandig voorwerpen oppakken, ongeacht hun gewicht of vorm.
Wat bedoelt u precies met “evolutie” in de context van deze nieuwe robot? Is het in staat om zichzelf te aanpassen en nieuwe vaardigheden te ontwikkelen? Of refereren we hier naar een ander aspect van evolutie?