Oorzaken van emotionele burn-out

In de psychologie is het emotionele burn-out syndroom, gedefinieerd door de Amerikaanse psychiater Herbert Freudenberg in 1974, emotionele uitputting, het onvermogen om adequaat te reageren op wat er gebeurt, het negeren van gewone prikkels… Beïnvloedt alle gebieden van de mentale structuur, met inbegrip van motivatie, wilskracht, cognitieve attitudes, communicatiekenmerken.

Onderdelen van een toestand van burn-out

De meeste psychologen en psychoanalytici steunen dit model van “emotionele burnout”:

1. emotionele uitputting– onvermogen om gevoelens en emoties te uiten, zelfs onder kritieke, stressvolle omstandigheden; weigering om deel te nemen aan gewone activiteiten en processen;

2. Depersonalisatie, “depersonalisatie” van het individu– Onwil om een individuele houding aan te nemen tegenover wat er gaande is, verlies van eerder persoonlijk gedragspatroon in temperament, karakter, uitdrukkingen en handelingen

3. Vermindering van persoonlijke prestaties– twijfels over eigenbelang en competentie, hopeloosheid over prestaties.

Onverschilligheid voor de resultaten van het werk en voor wat er in het gezin of op het werk gebeurt. Er kan zelfs sprake zijn van ontmenselijking in de vorm van een negatieve houding tegenover andere werknemers, bezoekers en patiënten die als bronnen van stress worden beschouwd. Dit leidt tot een gevoel van zelfhaat, een onvermogen om op de werkplek te zijn en de gebruikelijke regels na te leven. Leidt tot een wens om de werkplek te verlaten en helemaal te stoppen met werken, niet alleen een verandering van personeel of werkplek.

De meest voorkomende oorzaken van een burn-out zijn communicatie, teamwerk, hoge eisen en psychofysiologische overbelasting.De belangrijkste punten:

1. Een wanverhouding tussen persoonlijke capaciteiten en professionele eisen;

2. Verhoogde werkdruk in verhouding tot de gemiddelde prestaties;

3. Een snelle weg naar een deadline of een dringende werkopdracht;

4. Strikte voorschriften, controles en verificaties die de psyche meer aantasten dan de kwaliteit van het werk;

5. Conflicten op het werk of binnen het gezin, langdurige problemen die door de geleverde inspanningen niet veranderen;

6. Grotere verantwoordelijkheid voor het welzijn van anderen, emotionele betrokkenheid bij het werkproces.

Soms wordt emotionele burn-out niet veroorzaakt door intensieve deelname aan het werkproces, maar door gebrek aan persoonlijke en professionele prestaties, gebrek aan zichtbare, significante indicatoren, wanneer men dynamiek wil zien in zijn handelen op de werkplek.

overspannenheid en emotionele burn-out moeten worden onderscheiden: in het eerste geval is het voldoende om een paar dagen te rusten of de aandacht te verleggen naar andere activiteiten om een nieuwe impuls van inspiratie en verlangen om terug te keren naar de werkplek te voelen.

In de familie– emotionele burn-out in het gezin wordt in verband gebracht met een langdurig destructief samenwonen, bijvoorbeeld wanneer echtgenoten een gewelddadige relatie of alcoholproblemen hebben, zieke of bejaarde familieleden hebben die voortdurend toezicht nodig hebben. Burn-out in het gezin is nog belangrijker en moeilijker dan professionele burn-out, omdat je niet kunt “stoppen” met je werk.

Als je emotionele uitputting negeert, ondermijn je de grondbeginselen van het gezinsbestaan, dat een bron van bescherming en energie is, het laatste toevluchtsoord van een uitgeputte ziel. Daarom moeten we de oorzaken van een burn-out zoeken en de gezinssituatie beïnvloeden, zelfs door conflicten en stress.

Aan het werk– Het leidende principe van het behoud van professionele belangstelling: laat werkproblemen op het werk liggen. Soms besmetten werknemers letterlijk alle gezinsleden met hun beroeps”ziekte”, waaraan zij alle belangen en middelen ondergeschikt maken en na de werktijd aandacht en steun opeisen. Eindeloos details vertellen over werk en collectieve relaties, klagen over moeilijkheden en ondraaglijke werkomstandigheden.

Dit is verkeerd met betrekking tot zowel gezin als werk, je thuisomgeving moet je ondersteunen, maar werkonderwerpen mogen niet overheersen of de stemming bepalen tijdens familiediners. U moet thuis rusten, uw huishoudelijke taken doen, zodat u met hernieuwde energie weer aan het werk kunt…

Veel onderzoekers koppelen begrippen als “chronisch vermoeidheidssyndroom” en “emotionele burn-out” die cognitieve, emotionele en vrijwillige houdingen op een complexe manier beïnvloeden. Ze hebben vergelijkbare symptomen in periodes van verergering en in een chronische toestand merkt de persoon apathie, depressie, constante ontevredenheid en irritatie, die snel verandert in ongerechtvaardigde aanvallen van agressie, hysterie.

Denk eraan, er zijn geen hysterieën zonder oorzaken, er kan een kleine reden zijn: een ongelukkige uitdrukking, een slecht getimede actie, maar in feite gooit de persoon een woedeaanval uit het feit dat voor een lange tijd voelt onbegrip, disrespect, gebrek aan energie.

Manieren om emotionele burn-out te overwinnen

Als u een werknemer bent van een organisatie die niet alleen de mechanische uitvoering van taken vereist, maar ook emotionele betrokkenheid en het tonen van persoonlijke kwaliteiten, moet u speciale aandacht besteden aan het evenwicht tussen sociale en individuele belangen, professionele en emotionele parameters.

1. Professionele afstand– Alleen een precieze scheiding tussen werkverantwoordelijkheden en persoonlijke emoties kan iemand helpen “overeind te blijven”. U bent verplicht om de persoon volgens de instructies te helpen door bepaalde administratieve en professionele activiteiten uit te voeren, maar u mag niet emotioneel reageren op zijn/haar situatie, anders zal dit de kwaliteit van de dienstverlening aantasten en de rest van de deelnemers aan het proces hinderen.

2. Argumenten in plaats van overtuigen– logisch en rationeel handelen, zonder emotionele componenten op te nemen. Het vermogen om anderen van hun gelijk te overtuigen is ook een criterium voor een normale intellectueel-emotionele toestand…

3. Verandering van arbeidsvoorwaarden, verhoging van kwalificaties– Houdt verband met het feit dat de werknemer andere resultaten van het werk wil zien, in plaats van zulke voorspelbare, “automatische” resultaten, wanneer het lijkt alsof die niet van zijn inspanningen afhangen.

4. De werkomgeving en de gevolgen van je eigen acties begrijpen, hoeveel ze afhangen van persoonlijke betrokkenheid, hoe je de resultaten kunt beïnvloeden, heroverweeg je betekenis.

5. Zowel de positieve als de negatieve aspecten van het werk accepteren, die de specificiteit ervan bepalen, een gevoel van verantwoordelijkheid voor persoonlijke en collectieve prestaties. Besef van de toekomst – wat er over een maand, over een jaar enz. zal gebeuren.

6. Streven naar zelfontplooiing, zelfregulering, zelfbeschikking(persoonlijke motivatie) om de individuele en professionele vaardigheden te versterken.

7. Zelfdiagnose en preventieve geestelijke gezondheidscontroles– Vermogen om negatieve veranderingen in de psyche te zien, die leiden tot een verstoring van de perceptie en het gevoel van eigenwaarde. De symptomen van psychologische stress en “burnout” zijn vrij duidelijk; het volstaat om gedurende 3-4 weken de voortdurende tekenen van apathie, angst, onwil om officiële taken uit te voeren op te merken.

Radicale methoden

De huidige psychotherapeutische trends benadrukken persoonlijke, individuele vooronderstellingen en neigingen, waardoor sociale normen en eisen buiten het bereik van de communicatie vallen. Dit is menselijk en redelijk, in deze context die een verandering van activiteiten inhoudt, een zoektocht naar een manier van zelfrealisatie.

Maar er is een grootschalige devaluatie van inspanningen uit het verleden wanneer iemand heeft geprobeerd, onderwijs en ervaring heeft gekregen, carrièresuccessen heeft behaald… Dit alles wordt vergeten ten gunste van de populaire bewering dat je je leven in één minuut kunt veranderen. Neem ontslag – en zoek een andere baan, scheid van een mishandelende echtgenoot – en zoek een nieuwe roeping.

Maar in werkelijkheid zijn er veel meer problemen dan positieve veranderingen: het aanleren van een nieuwe activiteit kost tijd en financiële investeringen. Op elk gebied waar veel vraag naar is, is de concurrentie groot genoeg, men moet “opnieuw beginnen”, zonder de eerdere autoriteit en prestaties.

Daarom is het zinvol te “pauzeren” in moeilijke, energie-intensieve relaties, Neem extra vrije tijd, ga naar een psychotherapeut… Op deze manier kan het individu zijn eigen inspanningen evalueren en de dramatische veranderingen in zijn gedachten en gevoelens zien. Om zijn “geduld” te begrijpen, zijn vermogen om te mobiliseren, welke verborgen middelen er in zijn.

Niet zonder reden spreken veel psychologen van “het motief van de tweede geboorte”, wanneer een persoon als het ware opnieuw wordt gerealiseerd in de gekozen sfeer, de afgelegde weg herhaalt en nieuwe referentiepunten en mogelijkheden vindt. U zult in ieder geval klaar moeten zijn voor veranderingen, dus wees verstandig bij het nemen van radicale beslissingen wanneer u “alles achter u wilt laten”, “zo ver mogelijk weg wilt gaan”. We kunnen niet aan onszelf ontsnappen, alle innerlijke tegenstrijdigheden volgen ons totdat de reden van een burn-out is gevonden en geëlimineerd.

Het is beter in korte tijd een compromisoplossing te vinden dan een chronisch conflict in stand te houden dat een systematische factor in de gezinsrelaties kan worden. Een echte “epidemie van vermoeidheid en onverschilligheid in huis” begint, wanneer de leidende leden van het gezin niet bereid zijn hun situatie te veranderen en deel te nemen aan het oplossen van de gezinsproblemen.

In het algemeen is conflict een normaal onderdeel van relaties, zoals koorts tijdens een ziekte de plaats van de ontsteking aangeeft. Maar om de een of andere reden hebben veel coaches en psychologen zulke relevante, betekenisvolle begrippen als “conflict” en “probleem” gestigmatiseerd, en allerlei vage eufemismen bedacht als “probleem”. U moet dus uw vaardigheden in “conflictbeheersing” ontwikkelen, die van pas komen bij introspectie en gezinstherapie.