Postnatale depressie: symptomen, hoe lang duurt het, hoe ga je ermee om?

Zwangerschap, bevalling en de eerste maanden na de geboorte zijn fysiek en emotioneel zware periodes waarin een vrouw onder veel stress staat. Ernstige stress kan leiden tot angstige of depressieve perioden – postnatale depressie.

De prevalentie van deze aandoening varieert volgens verschillende studies van 8 tot 17,5 procent. De meeste mensen zijn het eens over het cijfer van 13%.

Depressie tast zowel de fysieke als de psychologische toestand van een vrouw aan.

Tegelijkertijd beschouwt de moderne geneeskunde gematigde uitingen van postnatale depressie in de eerste dagen van de kraamperiode als de natuurlijke reactie van het lichaam op de bevalling en het moederschap.

Oorzaken van postnatale depressie

1. Hormoonspiegels veranderen: het aantal vrouwelijke reproductieve.

2. Hormonen en schildklierhormonen worden drastisch verminderd. Circulerend bloedvolume en metabolisme verandert hierdoor. Deze fysiologische kenmerken beïnvloeden de psychologische toestand van de barende vrouw.

3. De overgang naar de rol van moeder geeft veel angst en zorgen…

4. Lichamelijke vermoeidheid en slaapgebrek.

5. Angst voor verlies van beroepsstatus en carrière. Als de vrouw vóór de bevalling een hoge positie bekleedde, kan zij het moeilijk vinden te aanvaarden dat haar sociale status voor langere tijd beperkt blijft tot het moederschap.

6. Sociaal isolement: vrouwen die voor de bevalling sociaal actief waren, vinden het moeilijk om met hun nieuwe situatie om te gaan. Beperking van sociale contacten, gedwongen terugtrekking kan je uit balans brengen.

7. Veranderingen in uiterlijk en seksualiteit. Veel vrouwen ervaren seksuele problemen en anorgasme in het jaar na de bevalling.

8. Verlies van financiële onafhankelijkheid.

9. Moeilijkheden met borstvoeding.

10. Pijn na de bevalling of keizersnede. Er is onderzoek dat aantoont dat moeilijkheden bij de bevalling de ontwikkeling van depressie kunnen uitlokken…

Wie loopt er risico??

1. De incidentie (50%) van postpartum depressie is hoger bij vrouwen met een geschiedenis van depressieve episodes.
2. Ook de leeftijd van vrouwen speelt een rol: jonge moeders onder de 18 jaar lopen een groter risico, evenals vrouwen boven de 35 jaar.
3. Onderzoekers wijzen op bepaalde persoonlijkheidskenmerken die een trigger kunnen zijn. Emotionele onvolwassenheid, hoge angstniveaus met verhoogde gevoeligheid, overprikkelbaarheid en impulsiviteit, hyperverantwoordelijkheid en perfectionisme. Postnatale depressie komt het meest voor bij vrouwen met een laag zelfbeeld en problemen met emotionele expressie en regulatie.
4. Huiselijk geweld is een andere risicofactor. Meer dan 50% van de vrouwen met een postnatale depressie heeft te maken gehad met misbruik door familieleden.
5. Pathologie en gezondheidstoestand van de pasgeborene kunnen de weg bereiden voor een postnatale depressie.
6. Vrouwen die niet van plan waren om een baby te krijgen hebben meer kans om te lijden…
7. Verergering van de postnatale depressie door een ongunstig gezinsleven, gebrek aan steun en hulp van familieleden en conflicten.
8. Stress in het derde trimester van de zwangerschap kan een uitlokkende factor zijn.

Symptomen en tekenen van postnatale depressie

Vrouwen ervaren emotionele, cognitieve en somatische stoornissen tijdens postnatale depressie.

Emotioneel

Allereerst wordt de emotionele toestand gekenmerkt door een afname van de stemming en een gevoel van diepe droefheid. De baby, ook al wordt er lang naar uitgekeken, is geen plezier om te hebben; het moeten verzorgen veroorzaakt irritatie en woede.

Verlaagde stemming van dag tot dag gedurende ten minste 2 weken.

Verdriet en depressie gaan gepaard met een verlies van interesse in het leven en een verlies van plezier in voorheen aangename activiteiten. Postnatale vrouwen ervaren meer angst en rusteloosheid, wat kan uitmonden in paniekaanvallen. Angst is vaak gekoppeld aan angst om de rol van moeder niet aan te kunnen. De vrouw is bang om alleen te zijn met de baby. Angst kan omslaan in prikkelbaarheid en agressie tegenover familieleden en de baby.

Het energieniveau van de vrouw neemt dagelijks af, ze raakt sneller vermoeid, haar spraakvermogen vertraagt en haar slaap en eetlust worden beïnvloed.

Laag zelfvertrouwen. Zelfmoordgedachten komen op. De toekomst wordt gezien in een zwart licht. Negatieve vooruitzichten in het leven. Schuldgevoel (“Ik ben een slechte moeder”) en zelfbeklag.

Cognitieve

1. Verminderde concentratie en moeite om gebeurtenissen te begrijpen.

2. Moeilijkheden bij de besluitvorming.

3. Verminderde cognitieve functies.

Somatisch

1. Gewichtstoename of -verlies door verstoring van de eetlust.

2. Slapeloosheid en andere slaapstoornissen.

3. Haaruitval, droge huid, broze nagels.

4. Pijn in verschillende delen van het lichaam.

5. Tachycardie en hoge bloeddruk.

6. Problemen met de lactatie.

7. Gedragsveranderingen

8. De vrouw stopt met het verzorgen van haar uiterlijk.

9. Vermijden van communicatie. Negeert en verwaarloost familieleden in toenemende mate. Intieme relaties kunnen verdwijnen.

De pasgeborene lijdt het meest: het emotionele contact wordt verstoord, wat zeer belangrijk is voor de toekomstige geestelijke gezondheid van het kind; slechte verzorging leidt ertoe dat de baby vaker ziek wordt en minder vaak aankomt.

De psychologische toestand van de moeder is ook van invloed op hoe de man met zijn rol als vader zal omgaan. Hoe ernstiger de depressieve symptomen van de vrouw, hoe groter de kans dat de vader zich emotioneel terugtrekt van de baby.

Soorten depressie

Verschillende soorten moederschapsdepressie kunnen worden ingedeeld in termen van ernst.

Elke vrouw ervaart bepaalde mentale veranderingen na de bevalling, maar niet alle veranderingen zijn depressief. Enig gevoel van verdriet of verlies wordt beschouwd als een normale reactie, die voorkomt bij 80% van de vrouwen. Deze aandoening wordt in de psychologische literatuur aangeduid als de “postnatale blues” of het “droevige zwangerschapssyndroom”. Zoals de naam al zegt, uit het syndroom zich in gevoelens van depressie en verdriet; de vrouw voelt zich onzeker en huilt veel. Deze aandoening treedt op in de eerste dagen na de bevalling en verdwijnt meestal binnen een week. Het hormonale evenwicht stabiliseert zich tegen die tijd, en de moeder past zich geleidelijk aan. De steun en zorg van een naast familielid is het beste medicijn voor de aanstaande moeder.

Als vlagen van verdriet en hulpeloosheid, emotionele schommelingen en andere symptomen niet langer dan twee weken verdwijnen en de emotionele toestand alleen maar erger wordt, is er al sprake van een lichte vorm van depressie. In dat geval kan een professioneel consult nodig zijn.

Van chronische depressie is sprake wanneer de symptomen een jaar of langer aanhouden. Wanneer dit gebeurt, is de hulp van een psychotherapeut of psychiater nodig…

Preventie

De ernst van postpartum moping hangt grotendeels af van het gedrag van de vrouw en haar houding tegenover de situatie.

De volgende tips kunnen uw emotionele toestand helpen verlichten.

1. Neem de tijd om alleen met jezelf te zijn. Je man, nanny, grootmoeder, grootvader of behulpzame vriend – elk van deze mensen zal zeker bereid zijn om je even van je moederlijke taken te ontlasten. Het belangrijkste is om niet te aarzelen om hulp te vragen. Je hebt tijd nodig, weg van de baby. Het is het beste om het huis uit te gaan – kleine ruimtes kunnen psychologisch belastend zijn.

2. Probeer niet alles te doen. De taken in huis die je voor de geboorte van de baby in je eentje deed, hoef je niet meer alleen te doen. Dus verdeel het onder de rest van het huishouden en probeer niet de perfecte gastvrouw te zijn. Als je dit eerder kon doen, is je grootste zorg jij en je baby, niet het opruimen van het huis. De chaos die om je heen heerst zal je moeten verdragen.

3. Gebruik de tijd dat de baby slaapt om te rusten.Je kunt het beste slapen of gewoon liggen. Je zou een boek kunnen lezen of een bad kunnen nemen met ontspannende oliën.

4. Deel uw zorgen met uw dierbaren. Het is geen goed idee om geduldig te zijn en te doen alsof je in orde bent. De steun en zorg van anderen in uw directe omgeving is van vitaal belang in deze moeilijke tijd. Als je je problemen voor jezelf houdt, kunnen de mensen om je heen je misschien niet helpen. En hun taak op dit moment is om voor u de meest comfortabele omgeving te creëren.

5. Emotioneel contact met uw pasgeborenehelpt ook spanning te verlichten. Speel, lach en houd je baby vaker vast.

6. Weg met onrealistische ideeën over het moederschap. Er is een overtuiging in ons collectieve bewustzijn dat een vrouw per definitie in staat moet zijn om een kind aan te kunnen… Bovendien compenseert het “moederinstinct” het slaaptekort, de aanpassingsmoeilijkheden en het onvermogen om tijd aan zichzelf te besteden. In feite moeten de vaardigheden om met een pasgeboren baby om te gaan onder de knie worden gekregen, en onvoorwaardelijke liefde voor het kind verschijnt niet altijd in de eerste uren na de geboorte. Elke moeder ervaart moeilijkheden, dus vergeet de term “ideale moeder” en probeer gewoon “goed genoeg” te worden.

7. Nu moet je net zo goed voor jezelf zorgen als voor je baby. Omdat jouw fysieke en psychologische toestand volledig afhangt van zijn welzijn.

Bronnen:

Dobryakov I.., Zashtirinskaya O.. – Perinatale psychologie

.. Gorky, Y.. Alexandrovich, A.. Miklyaeva, O..Riazanova, M..Corgoja PSYCHOPHILACIE VAN PORTUELE DEPRESSIE BIJ VROUWEN MET VERSCHILLENDE GEBOORTEVARIËTEITEN

Argunova I. . Postpartum depressie. Op het raakvlak tussen huisartsenpraktijk, verloskunde en psychiatrie.