Waarom ontstaat een bloedneus, en hoe ga je ermee om??

Attentie!Als u of een dierbare dit ongeluk is overkomen en onmiddellijk noodadvies nodig heeft, ga dan meteen naar punt 4. Als alles achter de rug is en u meer wilt weten over het probleem van neusbloedingen, kunt u gerust bij het begin beginnen te lezen.

Neusbloeding is waarschijnlijk de bekendste en meest openlijke vorm van bloeding voor iedereen in de buurt. Het kan plotseling gebeuren, overal: op het werk, thuis, in het theater, op straat. Je hemd of jurk is onmiddellijk bedekt met druppels bloed, en je begint je passend te gedragen: probeer je hoofd achterover te kantelen, je neus met je handen vast te klemmen. Er kunnen andere soorten bloedingen zijn, zoals darm- of baarmoederbloedingen, maar in dat geval zijn ze iets anders. Zowel de darm als de baarmoeder zijn inwendige organen, de bloeding zal vertraagd zijn, en natuurlijk niet zo merkbaar voor anderen.

In het geval van een bloedneus is er geen orgaan waaruit bloed vrijkomt… Ja, de neus bloedt, maar de neus is geen orgaan. Veel mensen denken dat mensen die regelmatig neusbloedingen hebben, vooral als ze een hoge bloeddruk hebben, geluk hebben, omdat ze veel minder kans hebben op een beroerte: dit komt doordat de druk in het lichaam wordt verlaagd, omdat de bloedstroom door de neus de bloeddruk verlaagt. Maar dit is een duidelijke mythe, want de hoeveelheid bloed die iemand verliest bij een bloedneus is duidelijk niet genoeg om de bloeddruk aanzienlijk te verlagen. Een aloude aderlating is in zo’n geval veel effectiever.

Wetenschappelijk gezien wordt neusbloeding, of neusbloeding, epistaxis genoemd, een proces waarbij het lichaam bloed verliest via de neusgaten, of één neusgat.

Algemene opmerkingen

Het slijmvlies van de menselijke neusholte is zeer rijk aan een netwerk van bloedvaten, omdat de door de neus ingeademde lucht vochtig en warm moet worden gehouden. Vaten kunnen worden beschadigd door trauma, bijvoorbeeld als iemand een vinger met een ongesneden nagel lange tijd gebruikt om zijn neus te “reinigen”, of het kan spontaan gebeuren. Tijdens hun leven hebben 6 van de 10 mensen minstens één keer een bloedneus gehad… Als het gebeurt tegen een achtergrond van hoge bloeddruk, stopt het bloeden niet lang en is het iets moeilijker onder controle te krijgen.

Therapie met verschillende anticoagulantia, zoals warfarine, kan ook de duur van het bloedverlies verlengen, en deze komen meestal voor bij ouderen en volwassenen. Houd er rekening mee dat de slijmvliezen van ouderen in het algemeen dunner en droger zijn, de vaten kwetsbaarder zijn, hun vermogen om samen te trekken minder groot is dan op jonge leeftijd, en daarom het bloed op eigen kracht slechter tegenhouden dan bij jongeren. Als u daar een hoge bloeddruk aan toevoegt, die zeer vaak voorkomt bij ouderen, kunt u concluderen dat ouderen een risicogroep vormen voor een hoge incidentie van neusbloedingen.

Wetenschappelijk gezien moet een bloedneus een druppel zijn, zonder enig schuim, en het bloed moet uit de neusgaten komen, of als de bron van de bloeding dieper in de neusholte ligt, kan het langs de achterkant van de keel lopen, en dan wordt het bloed onwillekeurig doorgeslikt. Mensen die thuis het bloeden niet kunnen stoppen, worden opgenomen in een KNO-kliniek, en uit de statistieken blijkt dat zij een op de 30 van alle opnames in deze klinieken uitmaken. Wat is de meest voorkomende plek in de neus die bloedingen veroorzaakt??

Waar komt de bloedneus vandaan??

Als het bloed via de neusgaten wordt afgevoerd, wordt dit een voorste bloeding genoemd, die het vaakst voorkomt. Wanneer er bloed uit de achterkant van de keel loopt, ontstaat dit in de achterste neusholte, en komt dit minder vaak voor dan een bloeding aan de voorkant, maar is meestal ernstiger en massaler. In zeer zeldzame en vrij ernstige gevallen veroorzaakt een verhoogde bloeddruk een stijging van het bloed in de nasolacrimal duct en dan huilt de persoon letterlijk “bloedige tranen” als het bloed door de oogkas wordt uitgestoten.

Als iemand bij een retroperitoneale bloeding per ongeluk bloed in de maag inslikt, veroorzaakt dat natuurlijk misselijkheid en braken. Het braaksel lijkt op de kleur en het karakter van koffiedik: omdat de hemoglobine van volbloed reageert met het maagsap en wordt omgezet in zoutzuur hematine. Toch blijkt uit de statistieken dat 90% of meer van alle gevallen anterieur, of anterieur-lateraal zijn. Dit “kritieke gebied” van de neusholte wordt de plexus kisselbacher genoemd. En slechts ongeveer 5-7% van de mensen zijn “slachtoffer” van een retroperitoneale bloeding. Wat is deze interessante Kisselbach’s plaats??

Over de plexus van Kisselbach

Dit is de naam, naar Wilhelm Kisselbach, de Duitse KNO-arts, van een speciaal vasculair netwerk van 5 verschillende slagaders die bloed naar het neustussenschot voeren. Bedenk dat het neustussenschot voornamelijk bestaat uit de blindedarm, een speciaal bot, en dat er bloedingen ontstaan uit de bloedvaten naast het middelste neustussenschot. Als u zo hard prikt als u wilt met uw vinger, niet in het midden, maar naar buiten, waarbij u de binnenkant met uw vinger uitwaaiert en de neusgaten masseert, krijgt u geen bloedingen. En als je je vinger dichter bij het centrale, harde septum legt, bestaat het risico dat je deze plexus beschadigt… In feite werd deze plexus 140 jaar geleden voor het eerst in detail beschreven, nog voor Kisselbach, door James Little, een Amerikaanse chirurg.

Bijzonder belangrijk is het feit dat alle vijf deze slagaders samenvloeien in één netwerk, en een zogenaamde anastomose vormen… Daarom leidt zelfs een kleine beschadiging van de plexus kisselbach ertoe dat alle vijf de slagaders betrokken zijn bij de bloeding… Wat zijn die slagaders?? Dit zijn de vaten die takken zijn van de oculomandibulaire, maxillaire en gezichtsslagaders. We zullen ze hier niet in detail noemen. Het is de kisselbah-zone die het gevoeligst is voor vingerwonden, vooral bij kinderen, en in droge en hete lucht kan het slijmvlies spontaan verwond worden, omdat men voortdurend droge en hete lucht inademt, waardoor de trofische werking van het slijmvlies wordt verstoord. Dus wat zijn de andere redenen dan de bovenstaande waarom een regelmatige bloedneus kan voorkomen??

Wat zijn de oorzaken van bloedingen?

Natuurlijk kunnen de oorzaken zowel lokaal zijn, d.w.z. direct in de neus, als algemeen, waardoor de eigenschappen van de bloedvaten en het bloed zelf kunnen veranderen. Wat zijn de lokale factoren die artsen kennen? Dat zijn vooral:

1. Huiselijk trauma aan de neus, het “porren” met de vinger;

2. Diverse ontstekingsziekten van de ENT organen. Dit zijn chronische sinusitis, voornamelijk sinusitis maxillaris en frontitis;

3. vrij ernstige allergische rhinitis, of acute virale luchtweginfectie;

4. hoofdtrauma, bijvoorbeeld een hersenschudding of hersenkneuzing;

5. Diverse anatomische vaatafwijkingen, bijvoorbeeld bij de erfelijke ziekte van Osler-Randu;

6. neustumoren, verschillende soorten “gevorderde” nasofaryngeale carcinomen die het stadium van verval hebben bereikt;

7. droge lucht, en het gebruik van een zuurstofkatheter via de neus (intranasaal), omdat zuurstof ook de neus uitdroogt en bloedingen kan veroorzaken;

8. Barotrauma, bijvoorbeeld van artilleriegranaten, of zelfs vuurwerk als de persoon zich in de buurt van een artilleriebatterij bevindt, een snelle opstijging van duikers uit diep water

9. er kan regelmatig bloedverlies optreden na een mislukte septale plastische chirurgie.

Veel voorkomende, of systemische, oorzaken zijn:

1. arteriële hypertensie en hypertensieve crisis;

2. Allergische pathologie met frequente allergische reacties;

3. frequente consumptie van sterke alcohol, die verwijding van de bovengenoemde slagaders veroorzaakt;

4. bijwerkingen van bloedverdunnende medicatie, vooral bij oudere patiënten: de oorzaak van bloedingen zijn ontbindingsstoffen, en anticoagulantia. de meest voorkomende oorzaken zijn een overdosis acetylsalicylzuur, of warfarine en zijn analogen.

5. Vitamine K-tekort en een tekort aan ascorbinezuur, dat de bloedstolling verlaagt;

6. Tekort aan plasmastollingsfactoren bij patiënten met een chronische leverziekte en een laag plasma-eiwitgehalte, vooral albumine, wat zich uit in een hemorragisch syndroom en frequente neusbloedingen. Een van de meest voorkomende oorzaken van deze aandoening is chronische alcoholhepatitis en cirrose.

Zeldzamere oorzaken zijn diverse systemische bloedziekten zoals anemie, hemoblastose, systemische bindweefselziekten zoals reumatoïde artritis, systemische lupus erythematosus, sclerodermie, enz. die zich uiten via vasculaire pathologieën.

Misschien moet nog een andere oorzaak worden genoemd, die leidt tot een verhoogde kwetsbaarheid van de kleine vaten van het neustussenschot: dit misbruik van verschillende druppels en sprays voor de neus, die een vaatvernauwend effect hebben. Patiënten met chronische door geneesmiddelen veroorzaakte rhinitis die misbruik maken van naftizine, en andere druppels en sprays met de vorming van naftizineverslaving.

Symptomen en complicaties

Het belangrijkste symptoom van een bloedneus is duidelijk de “bloedneus”, of de onvrijwillige stroom van bloed langs de achterkant van de keel, gevolgd door slikken. Achterste epistaxis is in dit opzicht verraderlijker, omdat er soms helemaal niets uit de neusgaten druipt.

Wat kunnen bijkomende symptomen zijn van een acute of chronische neusbloeding?? Hier zijn ze:

1. misselijkheid en bloederig braken; bij langdurige terugkerende bloedingen kan het bloed door het maagdarmkanaal stromen en worden uitgescheiden als melena of zwarte ontlasting.

2. Als bloed uit de nasofarynx in de larynx komt, niet in de slokdarm, en in de lagere luchtwegen, kan er sprake zijn van hoesten, inclusief expectoratie van vers, uitwendig gekleurd sputum met bloed. Er zal geen bloed in het sputum zitten omdat de bijmenging van buitenaf komt;

3. ernstige systemische symptomen van verlaagde bloeddruk. Deze omvatten een verhoogde hartslag en een verminderde polsslag, koud zweet en een daling van de bloeddruk, lawaai in hoofd en oren, en het optreden van duizeligheid;

4. Als we het hebben over mogelijke complicaties van aanhoudende en ernstige neusbloedingen, kunnen dat hemorragische shock, de ontwikkeling van posthemorragische anemie en de gemakkelijkst mogelijke complicatie flauwvallen zijn.

Vergeet niet dat na een aanzienlijk bloedverlies chronische ziekten kunnen verergeren, en tegen de achtergrond van een sterke daling van de bloeddruk kan er een scheuring van de hartspier optreden, met zuurstoftekort. Patiënten met coronaire hartziekten, vooral onstabiele angina pectoris, kunnen een aanval krijgen, of zelfs een hartinfarct. Daarom moeten neusbloedingen niet lichtvaardig worden opgevat. Wat te doen en hoe eerste hulp te verlenen?

Eerste hulp: wat te doen?

De meest voorkomende fout is proberen op de rug te gaan liggen. Dit kan leiden tot congestie van de luchtwegen, reflexmatig hoesten en verhoogde bloeddruk met verergering van de bloeding, zelfs als de bloeding voor en niet achter zit. Dus wat doen we? Dit zijn de opeenvolgende stappen:

1. Een comfortabele zithouding, bij voorkeur met uw hoofd iets naar voren, en met uw buikspieren volledig ontspannen zodat ze geen druk opbouwen;

2. zorg ervoor dat je je riem losmaakt, je kraag losmaakt en een container voor je gezicht plaatst om bloed op te vangen;

3. In het neusgat aan de bloedende kant moet een tampon worden ingebracht, die kan worden gedrenkt in 3% waterstofperoxide, dat altijd beschikbaar is in het huishouden en de EHBO-doos. Artsen kunnen een ampul adrenaline met een concentratie van 0,1% in hun medicijnkastje hebben, en u kunt een in adrenaline gedoopte tampon in één neusgat inbrengen. De in de neus ingebrachte tampon wordt gedurende 15 minuten naar buiten gedrukt, over de neusvleugel naar het septum;

4. U moet ontspannen, diep en langzaam door uw mond ademen en geleidelijk het bloed uitspugen dat u in uw keel hebt als u een rugbloeding hebt;

5. plaats een ijspack of een product uit de vriezer op de brug van de neus, gewikkeld in een plastic zak en vervolgens in een servet. Een pakje boter of zelfs een zakje bevroren knoedels zou kunnen helpen. Als er geen geïmproviseerd middel of ijs beschikbaar is, kunt u gewoon een met koud water bevochtigde tissue neerleggen. Als het bloeden na 15-20 minuten niet is gestopt, moet een ambulance worden gebeld.

Een ambulance moet ook worden gebeld als zich grote stolsels vormen, als er een bloeding is opgetreden dagen na een neus-keelholteoperatie, na operaties in het KNO-gebied, bv. na een adenoidectomie. Bij bloedingen door een harde klap of hoofdletsel moet onmiddellijk een ambulance worden gebeld.

De ambulance artsen nemen uw bloeddruk op en herhalen eerst alle eerste hulp maatregelen. Als de bloeddruk te hoog is, zal het stoppen van de hypertensieve crisis samen met de gebruikelijke maatregelen in de meeste gevallen de bloeding stoppen. Als de bloeding aanhoudt, wordt de patiënt opgenomen op een KNO-afdeling waar artsen een neustamponade uitvoeren, hetzij anterieur, hetzij posterieur.

Vrij lange gaasjes, bevochtigd met vaatvernauwende oplossingen, worden strak tegen elkaar in de neusholte ingebracht. Het doel hiervan is om de hele holte zo dicht mogelijk te vullen, waardoor de bloedvaten worden afgekneld en het bloeden stopt. Dit is een voorste tamponade.

Als de patiënt posterieur bloedt, moet een posterieure tamponade worden aangebracht door een speciaal apparaat in de neus te steken, het door de choana te halen, het vervolgens uit de mond te trekken en een tampon vast te binden die met een vasoconstrictoroplossing is bevochtigd.

De tampon wordt dan door de neus naar achteren getrokken, naar de achterkant van de neusholte, en drukt de plaats van de bloeding stevig samen. Er zijn speciale wegwerpapparaten die snel en efficiënt een rugtamponade kunnen uitvoeren. Als er systemische symptomen zijn, schrijf pressoramines, vasoconstrictors, infuustherapie voor, voer tests uit voor noodgevallen. Toediening van vitamine K, epsilon-aminocaproïnezuur en andere maatregelen om de bloeding te stoppen. Als tijdens een spoedrhinoscopie een gescheurd bloedvat of een instortende tumor wordt ontdekt, wordt de patiënt met spoed geopereerd en wordt de bloeding als gevolg van de onderliggende ziekte bestreden.

Het arsenaal aan chirurgische ingrepen door KNO-artsen is vrij rijk. Als het bloeden niet gestopt wordt door tamponade, kan je..:

1. het bloedende vat dichtschroeien of coaguleren;

2. U kunt het slijmvlies en kraakbeen in het gebied van het septum hydraulisch losmaken en het bloeden stoppen;

3. Als een bloedende poliep de schuldige is, kunt u die verwijderen met fotocel of argonplasma;

4. Het is mogelijk om de slagader over een bepaalde lengte te ligeren. Dit kan de hals- en intracraniële slagader of de externe halsslagader zijn. In extreme gevallen, indien levensbedreigend, kan men zelfs overgaan tot het ligeren van één zijde van de gemeenschappelijke halsslagader voor korte tijd.

Kortom, het arsenaal aan hulpmiddelen om het bloeden te stoppen maakt het in verreweg de meeste gevallen mogelijk.

Wat voor soort bloeding is gevaarlijk??

Ondanks de dramatische aard van neusbloedingen, zijn ze zelden fataal. Er zijn bijna geen Nederlands statistieken over dit onderwerp, maar in de Verenigde Staten van Amerika zijn er gemiddeld 3-4 doden per jaar door directe nasale epistaxis, tegenover 2,5 miljoen doden, wat ongeveer één dode per miljoen andere gevallen is.

Een gevaarlijke soort bloeding is die van epistaxis, die plotseling begint, snel verloopt en dus veel bloed verliest, met de ontwikkeling van systemische symptomen: bloeddrukdaling, collaps, flauwvallen en shock.

Meestal is het kisselbache gebied niet meer de schuld van zulke bloedingen. Het wordt veroorzaakt door een breuk van een groot bloedvat in de neusholte, of een breuk van een aneurysmatische verwijding van een dergelijk bloedvat, of het uiteenvallen van een kwaadaardige tumor in de neusholte, die een slagader heeft uitgehold en vernietigd. In al deze alarmerende gevallen moet u onmiddellijk een ambulance bellen, zonder 15 tot 20 minuten te wachten. Wanneer is het nodig om een patiënt met een bloedneus in het ziekenhuis op te nemen??

Wanneer is een ziekenhuisopname nodig??

De volgende aandoeningen vereisen ziekenhuisopname voor een bloedende patiënt. Eerst en vooral zijn dat:

1. Ondoeltreffendheid van ambulante maatregelen. Het is ook noodzakelijk om zowel anterieure als posterieure neustamponades uit te voeren. De spoedarts beschikt waarschijnlijk niet over de nodige instrumenten en een comfortabele plaats om deze nogal delicate procedure uit te voeren;

2. Het is noodzakelijk om een patiënt met een bloeddrukdaling naar het ziekenhuis te brengen met KNO-pathologie: als de patiënt beweert een langdurige chronische sinus maxillaris te hebben, of een vreemd lichaam.

Als het een secundaire bloeding is, moet de patiënt worden opgenomen in een gespecialiseerd ziekenhuis. Als een patiënt bijvoorbeeld door een oncoloog wordt behandeld voor een tumor en deze bloedt meerdere malen, dan moet de patiënt worden opgenomen op een oncologieafdeling.

Waaraan te denken nadat het bloeden is gestopt?

Als de bloeding al is gestopt en dit niet de eerste keer is, moet de patiënt zelf nagaan of hij aspirine, warfarine, andere anticoagulantia of heparine gebruikt. Hij moet onthouden of hij wordt behandeld met niet-steroïde ontstekingsremmers.

Dringende onderzoeken zijn nodig voor totaal eiwit, leverfunctie, leverenzymen en echografie van de lever. Het is belangrijk om te onthouden welke kant van de neus bloedt, of het terugkerende? Het is raadzaam de hoeveelheid bloedverlies te noteren en uw bloeddruk te meten nadat het bloeden is gestopt. Natuurlijk kunnen deze tips patiënten helpen bij wie deze situatie regelmatig voorkomt.