Experts hebben een interessante manier gevonden om Google’s slimme bril te gebruiken. Het apparaat bleek autistische kinderen te kunnen helpen de emoties van een andere persoon tijdens een gesprek te identificeren.
Autisme is een complexe persoonlijkheidsstoornis die zich uit in iemands beperkte vermogen om sociale contacten te leggen en te onderhouden. Met behulp van een Google Glass-bril kunnen kinderen met autisme beter navigeren in verschillende levenssituaties. De software die in het systeem met de bril draait is uitgeNederlandt met gezichtsherkenningstechnologie om het kind te helpen de aard van de emoties van de persoon in de buurt te zien. Het apparaat is bijvoorbeeld ingesteld om woede, vreugde, verdriet en enkele andere toestanden te identificeren.
Een onderzoek naar de effectiviteit van Google Glasses werd uitgevoerd door deskundigen van de Stanford University, waarbij Jenna Daniels het project leidde. De studie vroeg families van zieke kinderen om het google-bril-herkenningssysteem in de thuisomgeving te gebruiken. Bijna 90% van de proefpersonen meldde dat de therapie een aanzienlijke invloed had op het oogcontact met de kinderen, dat stabieler en langduriger werd. Aangezien de studie geen controlegroep omvatte om de positieve trends nauwkeuriger te beoordelen, waren de uitgevoerde experimenten meer van verkennende aard. Het is mogelijk dat de tests in de toekomst worden herhaald, waarbij de resultaten een benchmark worden voor het grootschalige gebruik van de nieuwe technologie.
Jenna Daniels merkt op dat het belangrijkste doel, dat de deskundigen nastreefden, was om kinderen te helpen zich op jonge leeftijd aan te passen aan de sociale omgeving. Dit zal hen helpen om minder pijnlijk te integreren in de omringende realiteit na enkele jaren, wanneer het contact met de maatschappij een onvermijdelijke realiteit wordt.
Hoe werkt deze slimme bril van Google precies en in welke opzichten kan het kinderen met autisme ondersteunen?
Zal de slimme bril van Google daadwerkelijk kinderen met autisme helpen? Hoe werkt het precies en welke specifieke functies zijn ontwikkeld om deze kinderen te ondersteunen? Is er al bewijs van effectiviteit of zijn er nog studies gaande? Ik ben erg benieuwd naar de potentie van deze technologie en de impact die het kan hebben op het dagelijkse leven van kinderen met autisme en hun familie.