Baneocin wordt gebruikt om geïnfecteerde wonden te behandelen. Het is verkrijgbaar als zalf en als poeder. We hebben beide doseringsvormen uitgesplitst om te bepalen welke het beste is.
Formulier voor vrijgave | Voordelen | Nadelen |
De zalf | Breder gebruiksspectrum; Lagere kosten; Kan worden gebruikt na chirurgische ingrepen | Bij overdosering zijn systemische effecten op het lichaam mogelijk; Er is een risico op een allergische reactie; Niet compatibel met sommige andere antibiotica |
Poeder | Wordt geleverd met een lepel, waardoor het gemakkelijk aan te brengen is; Het wordt gebruikt voor zweren en wonden; Aangewezen voor navelinfecties bij zuigelingen | Hogere prijs; Niet zo effectief voor droge wonden |
Algemene beschrijving van het product Baneocin
Baneocin is een plaatselijk product, verkrijgbaar als zalf en poeder. De twee doseringsvormen onderscheiden zich door de wijze van toepassing en het gehalte aan hulpstoffen in de samenstelling. Er zijn twee antibiotica – bacitracine en neomycine – als belangrijkste werkzame bestanddelen.
De zalf bevat hulpstoffen als paraffine en lanoline, en het poeder is zetmeel, met maximaal 2% magnesiumoxide. Het is verkrijgbaar in tubes van 20 g en potjes van 10 g.
Het wordt op de markt gebracht als een antibacterieel geneesmiddel voor de behandeling van zweren en droge wonden van infectieuze en niet-infectieuze oorsprong.
De antibacteriële stoffen in de samenstelling hebben een bacteriedodende werking. Zij remmen de synthese van het membraan en de eiwitten van de bacterie, wat tot hun dood leidt. Het product is werkzaam tegen streptokokken en stafylokokken, alsmede tegen sommige gramnegatieve bacteriën.
De combinatie van twee antibiotica resulteert in een breed werkingsspectrum tegen een aantal ziekteverwekkers. Het geneesmiddel heeft echter veel contra-indicaties en het risico van bijwerkingen. Overdosering is ook mogelijk.
Onderzoek en doeltreffendheid
Een artikel “Experience with Baneocin in the treatment of infected wounds, burns and trophic ulcers” is gepubliceerd in het tijdschrift Acta Biomedica Scientifica. Auteur Buslaev O.., Hoofd van de chirurgische afdeling, observeerde 50 patiënten met purulente inflammatoire huidinfecties die 2-3 keer per dag Baneocin gebruikten.
Op basis van een studie beweert de auteur dat de doeltreffendheid van de behandeling met Baneocin superieur is aan de standaardtherapie. Het middel wordt aanbevolen voor introductie in de dagelijkse praktijk vanwege de unieke samenstelling, de mogelijkheid van gebruik in verschillende stadia van de ziekte, en de gemakkelijke vorm van afgifte in twee varianten.
Contra-indicaties
Het product in verschillende doseringsvormen heeft soortgelijke contra-indicaties.
Baneocin mag niet worden gebruikt bij de volgende aandoeningen:
-
Significante schade aan de huid, waarbij het risico van ototoxische effecten bestaat;
-
Ernstige nierinsufficiëntie;
-
oogpathologie, zoals voor de poedervorm;
-
Overgevoeligheid voor antibiotica in de formulering.
Tijdens de zwangerschap en de periode van borstvoeding mag alleen worden voorgeschreven als het absoluut noodzakelijk is. De behandeling bij zwangere vrouwen moet door een arts worden goedgekeurd.
Bijwerkingen
Mogelijke bijwerkingen zijn voornamelijk allergische reacties. Bij plaatselijk gebruik kan het product ongewenste symptomen veroorzaken zoals droogte, roodheid van de huid, jeuk, uitslag. Deze verschijnselen zijn zeldzaam.
Nog minder vaak komen systemische effecten voor. Wanneer er een uitgebreide huidlaesie is, wordt het geneesmiddel afgeraden. Er bestaat namelijk een risico op ototoxische en nefrotoxische effecten, en mogelijke aantasting van de spiergeleiding.
Dosering
Het poeder moet tot 4 keer per dag in een dunne laag op de huid worden aangebracht, de zalf tot 3 keer per dag. Bij brandwonden mag het product slechts eenmaal per dag worden gebruikt. De dosis neomycine mag niet meer bedragen dan 1 g, wat overeenkomt met 200 g poeder of zalf.
De zalf kan samen met turundas worden gebruikt voor geïnfecteerde wonden. Het is effectief bij chirurgische incisies, secundaire spanning en oorontstekingen.
Wie is geschikt?
Baneocin in verschillende vormen heeft enkele verschillen in termen van indicaties. Er zijn omstandigheden waarin een bepaald type geneesmiddel effectiever zal zijn.
Wanneer Baneocin zalf wordt voorgeschreven:
-
Cutane letsels – carbuncles en furuncles, ook na chirurgie;
-
Stafylokokkenletsels, purulente wonden, ernstige folliculitis;
-
Beperkte bacteriële infecties, waaronder beenzweren, geïnfecteerd eczeem, dermatose, besmettelijke impetigo;
-
Preventie van infectie na de operatie.
-
Baneocin poeder heeft de volgende indicaties voor gebruik:
-
Voorkom navelinfecties bij kinderen;
-
Preventie van infectie na de operatie;
-
Bacteriële huidinfecties in beperkte delen van de huid.
Na een operatie moet het in combinatietherapie worden gebruikt. Het geneesmiddel wordt ook vaak voorgeschreven bij cosmetische chirurgie en huidtransplantaties.
Kosten en overeenkomsten
Formulering | Kosten | Analogen |
De zalf | 20 g – van 360 roebel | Altargo; Bactopik; Bactroban; Bonderm |
Poeder | 10 g – van 380 roebel |
Wat is beter
De doeltreffendheid van de twee vormen is dezelfde. Het is echter beter om poeder te gebruiken voor zweren en zalf voor steenpuisten. Voor de preventie en behandeling van navelinfecties bij zuigelingen gaat de voorkeur uit naar de eerste optie. Als het nodig is om geld te besparen op de behandeling, moet een zalf worden gekozen. Bovendien vinden veel mensen het handiger om.
Wat zijn de verschillen tussen Baneocin in zalf- en poedervorm en welke vorm wordt over het algemeen als effectiever beschouwd? Is er een specifiek doel waarvoor één vorm beter geschikt is dan de andere?