Vergelijking van dierlijke en plantaardige eiwitten | belangrijke verschillen

Eiwit is de belangrijkste voedingsstof in de menselijke voeding. Je kunt ze krijgen met zowel dierlijke als plantaardige producten. Maar voedingsdeskundigen waarschuwen dat hun waarde varieert. Onze deskundigen hebben uitgezocht wat het verschil is tussen dierlijke en plantaardige eiwitten, wat hun belangrijkste bronnen zijn en welke waardevoller zijn voor het lichaam. Laten we ook uitzoeken waarom de gezondheid van vegetariërs in gevaar kan zijn.

Eiwit: rol in het menselijk lichaam, soorten

Eiwit is een organische verbinding die de basisbouwsteen is van cellen en lichaamsweefsels. Ze bestaan uit aminozuren (AMA’s) die door peptidebindingen met elkaar verbonden zijn en waaruit spieren, pezen, ligamenten, inwendige organen, gedeeltelijk botten en kraakbeen zijn opgebouwd.

Eiwitten vervullen een aantal essentiële functies in het lichaam:

1. nemen deel aan het metabolisme van vetten, koolhydraten, mineralen en vitaminen;

2. vormen antilichamen die beschermen tegen bacteriën en virussen;

3. Zuurstof vervoeren in de bloedsomloop;

4. genetische informatie doorgeven;

5. Reguleren CNS en hersenactiviteit;

6. Zorg voor een normale huid, tanden, haar en nagels;

7. Dienen als energiebron (1 g eiwit geeft 4 kcal).

Er zijn ongeveer 500 aminozuren bekend, maar slechts 22 daarvan spelen een rol in het menselijk leven. 12 daarvan kunnen in de darmen worden gesynthetiseerd uit vet, koolhydraten en andere aminozuren, en 8 zijn essentieel. Deze omvatten:

1. Valine is essentieel voor het spiermetabolisme en de goede werking van het zenuwstelsel;

2. isoleucine – helpt de spieren herstellen na zware lichamelijke inspanning, en werkt als een modulator van het immuunsysteem;

3. Leucine – betrokken bij stofwisselingsprocessen, productie van insuline en hemoglobine;

4. Threonine – is een onderdeel van collageen en elastine, het is noodzakelijk voor vorming en behoud van sterk botweefsel, immuniteit;

5. Methionine – ontgift gifstoffen, neemt deel aan de synthese van enzymen, zorgt voor sterk haar en sterke nagels;

6. Lysine – essentieel voor een goede eiwitvertering, spiergroei en synthese van collageen en elastine;

7. Fenylalanine – betrokken bij de productie van vele enzymen, helpt de lever en de nieren bij het afvoeren van metabolische afvalstoffen;

8. tryptofaan – essentieel voor de productie van serotonine – “gelukshormoon” en vitamine B3 (niacine), regelt stemming, slaap.

Deze aminozuren komen alleen uit eiwitvoedsel van dierlijke of plantaardige oorsprong – ze worden niet zelf gemaakt.

Naast de essentiële aminozuren zijn er zeven voorwaardelijk essentiële aminozuren:

1. Arginine – regelt de hormoonspiegels, het cardiovasculaire systeem;

2. histidine – helpt de organen van zuurstof te voorzien, herstelt beschadigd weefsel, versterkt het immuunsysteem;

3. glutamine – ondersteunt het immuunsysteem, beïnvloedt de spiergroei, voorkomt degeneratieve neurologische ziekten;

4. Glycine – betrokken bij de werking van het CZS, het spijsverteringsstelsel, de productie van collageen en elastine, beschermt tegen kanker;

5. Proline – essentieel voor kraakbeen, gezonde gewrichten, spieren en huid;

6. tyrosine – beïnvloedt de productie van hormonen, verhoogt de concentratie, beschermt het lichaam tegen de ontwikkeling van depressie en de gevolgen daarvan

7. cysteïne – helpt het uithoudingsvermogen, ontgift het lichaam, beschermt tegen straling en kanker.

Deze aminozuren worden zelfstandig gesynthetiseerd in de darm, maar alleen bij een volledige opname van voedingsstoffen uit de voeding, de productie van bepaalde enzymen en hormonen. Tijdens ziekte of zware lichamelijke inspanning kan hun productie onvoldoende zijn om aan de metabolische behoeften van het lichaam te voldoen.

Eiwit is verdeeld in aminozuren:

1. tot volledige aminozuren, die alle essentiële aminozuren bevatten;

2. Onvolledig en tekort aan aminozuren.

Bovendien verschillen eiwitten in hun assimilatiegraad, d.w.z. hun biologische waarde. Sommige worden voor bijna 100% door het lichaam opgenomen, andere slechts voor 30%.

Meer weten over aminozuursamenstelling en eiwitverteerbaarheid geeft je inzicht in de aard van dierlijke en plantaardige eiwitten, en helpt je te begrijpen hoe ze op elkaar lijken en van elkaar verschillen.

Kenmerken van dierlijke eiwitten en hun bronnen

Dierlijke eiwitten bevatten een complete set essentiële en voorwaardelijk essentiële aminozuren, zodat ze als compleet worden beschouwd.

Hun belangrijkste bronnen zijn vlees, vis en zeevruchten. Ook zuivelproducten en eieren zijn er rijk aan.

De tabel toont de bronnen van dierlijke eiwitten en de hoeveelheid ervan in het voedsel.

Naam van het product	Eiwitgehalte, g per 100 g
Kipfilet	27-29
Kalkoenfilet	21-23
Rundvlees, varkensvlees	19-22
Lever	18-20
Bijproducten	15-17
worsten, frankfurters	12-14
Viskaviaar	28-31
Rode vis	28-30
Witte vis	18-20
Garnalen	17-19
Kaas	24-26
Cottage cheese	15-17
Eieren	12-13
Zuivelproducten	3-4
Melk	2-3

Eiwitten uit dierlijke voedingsmiddelen hebben ook een hoge biologische waarde. Zo is het eiwit van een kippenei voor 97% verteerbaar (de hoogste verteerbaarheid van alle eiwitproducten), terwijl kwark voor 93% verteerbaar is. Zuivelproducten geven meer eiwit dan volle melk.

Het regelmatig eten van voldoende hoeveelheden dierlijk voedsel garandeert dat uw lichaam de eiwitten krijgt die het nodig heeft (60-90 g/dag) om zijn vitale functies uit te voeren.

De kenmerken en bronnen van plantaardige eiwitten

Plantaardige eiwitten zijn armer aan aminozuren en kunnen 2 of 3 essentiële aminozuren missen (hoewel de totale hoeveelheid aminozuren hoger kan zijn dan in vlees). Hun bronnen (het gehalte in 100 g product is aangegeven)

1. sojabonen – 33-35 g

2. bonen – 22-25 g

3. linzen 21-23 g;

4. Mungbonen – 23-25 g;

5. Kikkererwten – 19-21 g;

6. Noten, zaden – 16-20 g

7. Zemelen – 19-21 g;

8. erwten – 12-14 g

9. 11-13 g pasta van harde tarwe

10. Boekweit -11-13 g

11. havermout – 10-12 g;

12. Tarwe en granen op basis daarvan – spelt, bulgur – 10 g;

13. champignons – 3-4 g;

14. groenten – 2-3 g.

Soja-eiwit is qua samenstelling zo dicht mogelijk bij dierlijke eiwitten (bevat 7 essentiële aminozuren – alleen methionine ontbreekt). Sojamelk, tofukaas, sojakiemen, luzerne. Eieren kunnen een goed alternatief zijn voor vlees.

Het nadeel van plantaardige eiwitten is hun lage biologische waarde. Ze worden slechts in 1/3e van de tijd door het lichaam opgenomen. Om de dagelijkse hoeveelheid eiwitten en alle essentiële aminozuren uit plantaardig voedsel te halen, is het noodzakelijk dagelijks voldoende peulvruchten, noten en granen te eten.

Overeenkomsten en verschillen tussen dierlijke en plantaardige eiwitten

Dierlijke en plantaardige eiwitten bevatten essentiële aminozuren. Dankzij hun regelmatige inname met voedsel krijgen we energie, nemen we voedingsstoffen op, bouwen we spiermassa op, enz.. Ze zijn in dit opzicht vergelijkbaar.

Maar er zijn meer verschillen tussen plantaardige en dierlijke eiwitten:

1. Hebben een andere aminozuursamenstelling – eiwitten uit plantaardig voedsel zijn arm aan essentiële aminozuren (kunnen slechts 2-3 van de 8 bevatten);

2. dierlijk eiwit heeft een hoge biologische waarde en is bijna 100% verteerbaar in het spijsverteringskanaal.

Eiwitproducten van plantaardige oorsprong bieden, in tegenstelling tot dierlijke, niet het noodzakelijke evenwicht van aminozuren in het lichaam: het gebrek aan één ervan kan de opname van de andere belemmeren.

Daarom riskeren vegetariërs hun gezondheid – een onvolledig dieet zonder vlees kan leiden tot ernstige problemen met het zenuwstelsel, het endocriene stelsel en het hart- en vaatstelsel van het lichaam. Om dit te voorkomen is het nodig te zorgen voor een voldoende dagelijkse inname van verschillende groepen plantaardige eiwitten.

Zwakte, sufheid, vergeetachtigheid, frequente hoofdpijn en verkoudheid kunnen de eerste tekenen zijn van een eiwittekort.

De voordelen en nadelen van elk type eiwit

Hoewel dierlijke eiwitten duidelijk beter zijn dan plantaardige, zijn ze niet noodzakelijkerwijs gezonder. Ja, we krijgen de aminozuren die we nodig hebben uit eieren, vlees en zuivelproducten, maar we moeten rekening houden met hun totale voedingswaarde en hun vitamine- en mineralensamenstelling.

Er zijn een paar dingen te overwegen.

1. Eiwitrijke voedingsmiddelen van dierlijke oorsprong bevatten verzadigde vetzuren die in het spijsverteringskanaal worden gemetaboliseerd als “slecht” cholesterol. Overconsumptie van dierlijke vetten veroorzaakt atherosclerose (afzetting van cholesterol op de vaatwand) en leidt tot beroertes en hartaanvallen.

2. Volgens een studie van Amerikaanse wetenschappers lijden mensen die rood vlees eten vaker aan hart- en vaatziekten en kanker.

3. Eiwitrijke plantaardige voedingsmiddelen zijn rijk aan voedingsvezels, die essentieel zijn voor een normale darmwerking (dierlijke voedingsmiddelen hebben die niet). Ze bevatten ook veel vitaminen en antioxidanten, macro- en micronutriënten, zonder welke het lichaam niet goed kan functioneren.

4. Peulvruchten hebben speciale enzymremmende verbindingen in hun samenstelling. Zij vergemakkelijken een snelle verwijdering van giftige stoffen uit het organisme, voorkomen de ontwikkeling van ontstekingsreacties en de stichting van kankertumoren.

5. In tegenstelling tot bonen en granen bevat alleen vlees methionine en vitamine B12, belangrijk voor de normale werking van het zenuwstelsel.

6. Dierlijk voedsel bevat heemijzer, dat het lichaam veel beter opneemt dan non-heemijzer uit plantaardig eiwitvoedsel.

7. Kippenei-eiwit is een goed verteerbare bron van essentiële aminozuren, maar veroorzaakt vaak allergische reacties.

8. Sojaproducten zouden ideaal kunnen zijn als vleesvervanger. Maar ze bevatten fyto-oestrogenen, het equivalent van vrouwelijke geslachtshormonen. Veelvuldig gebruik ervan kan borstkanker veroorzaken bij vrouwen met een genetische aanleg, en verhoogt bij mannen het risico op de ontwikkeling van vrouwelijke vetophopingen, gynaecomastie.

9. De gezondste voedingsmiddelen voor extra eiwitten zijn vis, zeevruchten, kip- en kalkoenfilet. Ze bevatten vrijwel geen verzadigde vetten (zeevis heeft nuttige onverzadigde omega-vetzuren) en zijn rijk aan vitamine B, A, D, zink, ijzer, selenium, kalium.

Conclusie

Als we dierlijke eiwitten vergelijken met plantaardige eiwitten zijn de voordelen duidelijk: ze bevatten aminozuren die het lichaam niet kan aanmaken en worden beter verteerd. Maar als we kijken naar eiwitvoedsel in termen van voedingssamenstelling en algemene gezondheidsvoordelen, is de situatie gemengd. Voedingsmiddelen die plantaardige eiwitten bevatten, hebben geen schadelijke verzadigde vetten maar wel vezels, antioxidanten. Maar ze bevatten weinig vitamine B12 en ijzer.

Onze deskundigen concludeerden dus: een dagelijks dieet van een gezondheidsbewuste persoon moet producten van zowel dierlijke als plantaardige oorsprong bevatten. Verdeel ze in de loop van de dag als volgt

1. voor het ontbijt – kaas, eieren, kwark, granen;

2. voor de lunch – vlees, peulvruchten, pasta;

3. Voor het diner, vis, zuivelproducten.

Een gevarieerde voeding zorgt voor de opname van alle essentiële aminozuren, vermindert het risico op problemen met de immuniteit, de huid, de nagels en de inwendige organen. Een evenwichtige inname van plantaardige en dierlijke eiwitten is een garantie voor een goede gezondheid.