10 van de meest bijzondere bloemen op aarde die het bekijken waard zijn

*Beschouwing van de beste volgens de redactie. Over de selectiecriteria. Dit materiaal is subjectief, geen reclame en niet bedoeld als koopgids. Win professioneel advies in alvorens te kopen.

Bloemen behoren tot de verbazingwekkendste en mooiste vertegenwoordigers van het immense plantenrijk. Vanaf de oudheid tot heden hebben ze een belangrijke rol gespeeld in de menselijke cultuur. Talentvolle botanici hebben vele unieke variëteiten ontwikkeld, maar geen enkele is zo bijzonder en grillig als de bloemen in deze selectie. Deze planten vallen duidelijk op door hun vorm, grootte of smaak.

De meest bijzondere bloemen op aarde, voor iedereen het bekijken waard

Nominatie	plaats	naam	beoordeling
De meest ongewone bloemen op aarde	1	Titan aronskelk	5.0
2	Rafflesia Arnold	4.9
3	Nepenthes Attenborough	4.8
4	Lotus hazelnoot	4.7
5	Hooker’s lippen	4.6
6	Jade wijnstok	4.5
7	Jatropha apenbes	4.4
8	De bijenorchidee	4.3
9	Leeuwengeeuw zaad	4.2
10	Tacca Chantrier	4.1

Titan Arum

Beoordeling: 5.0

Titan Arum of Amorphophallus titanicus is een van de grootste bloemen ter wereld, met bloeiwijzen die gewoonlijk twee en een halve meter of, in zeldzame gevallen, zelfs drie meter hoog zijn. De plant kan tot 75 kg wegen, inclusief de knol. Naast zijn indrukwekkende omvang is de reus ook beroemd om zijn geur, die hem in zijn geboorteland de welluidende bijnaam “kadaverbloem” heeft opgeleverd. De geur van rottend vlees is ondraaglijk voor de menselijke reukzin, maar het trekt wel bepaalde soorten vliegen en aaskevers aan. Het is dankzij deze insecten dat de bestuiving van de bloem op natuurlijke wijze plaatsvindt. Titan Arum is een endemische soort, die alleen groeit in de tropische oerwouden van Java en Sumatra, hoewel hij tegenwoordig uiterst zeldzaam is in het wild. U kunt het echter bewonderen in een van de grote botanische tuinen. Deze plant bloeit om de tien jaar of zo, duurt slechts een paar dagen voordat hij volledig open gaat, maar brengt het grootste deel van zijn levenscyclus door in een soort winterslaap.

Arnold’s Rafflesia

Beoordeling: 4.9

Deze Rafflesia-soort is genoemd naar de Engelse naturalist Joseph Arnold, die deelnam aan een onderzoeksexpeditie op het Indonesische eiland Sumatra. Vroeger was het plaatselijk bekend als de “bunga patma”. Zijn leefgebied is zeer klein: behalve op Sumatra komt hij ook voor op het eiland Kalimantan (Borneo). De plant bloeit maar een paar dagen en bloeit dan met enorme roodbruine bloemen tot een meter in diameter, waarmee Rafflesia Arnold de grootste bloem ter wereld is. Elke bloem heeft vijf vlezige bloemblaadjes, die rond zijn en ongeveer drie centimeter dik. Een enkel exemplaar van Rafflesia kan tot 11 kilogram wegen. Net als de vorige plant trekt hij bestuivende insecten aan met zijn stinkende “kadaver”-geur, en de gerijpte zaden worden meestal verspreid door dieren die op de vrucht trappen. Het heeft geen bladeren of stengels omdat het een parasiet is en leeft van de Tetrastigma liaan zonder fotosynthese.

Nepenthes Attenborough

Beoordeling: 4.8

Nepenthes Attenborough is endemisch voor het Filippijnse eiland Palawan en groeit op de hellingen van de berg Victoria. De plant werd pas onlangs ontdekt, in 2000, door christelijke missionarissen tijdens een poging om de berg te beklimmen. Biologen waren onmiddellijk geïnteresseerd in de ongewone kruikachtige bloemen, maar het duurde zeven jaar om een expeditie te organiseren om de soort in meer detail te bestuderen. Deze plant wordt anderhalve meter hoog en zijn pot is ongeveer 25 centimeter lang en 12 centimeter breed en dient als een valstrik. Nepetnes Attenborough is de grootste van de vleesetende bloemen, die niet alleen insecten, maar zelfs knaagdieren zoals muizen kan vangen en verteren. Dankzij de gladde binnenwanden van de kruik kan het slachtoffer niet ontsnappen en wordt het langzaam verteerd in de spijsverteringsvloeistof. Attenborough is genoemd naar de naturalist en natuurpresentator David Attenborough.

Lotus hazelnoot

Beoordeling: 4.7

De bloemen van de lotus nucifera komen voor in vele tropische en subtropische gebieden van Azië, in het noordoosten van het Australische continent, alsook in sommige streken van Nederland. De lotus is een van de oudste planten op aarde en archeologen hebben fossiele lotusresten gevonden in sedimenten uit het late Krijt. De soort is met succes bewaard gebleven tot op de dag van vandaag, niet in de laatste plaats vanwege haar unieke vermogen om lang te blijven ontkiemen – het is bekend dat haar zaden honderden jaren na de oogst nog ontkiemen. Een vaste waterplant die voorkomt in stilstaande wateren en rivieren met een langzame stroming. De bladeren van de Nachtschade Lotus zijn zwevend, schildvormig en tot 70 centimeter groot. De felroze bloemen worden 25-30 cm in diameter en zweven boven het wateroppervlak. Maar het meest interessante deel van de lotus is de vrucht, die de vorm heeft van een omgekeerd-conische doos met zaden-noten erin. Ze zitten allemaal in hun eigen peul, met in totaal tot twintig zaden.

Hooker’s lippen

Beoordeling: 4.6

Algemeen bekend als Psychotria elata, groeit in de bossen van Costa Rica en duikt af en toe op in andere delen van Zuid-Amerika, zoals Panama, Ecuador en Colombia. Deze verbazingwekkende bloem wordt gekenmerkt door de vorm van haar schutbladeren die lijken op felrode lippen die zich uitstrekken om te kussen. Deze morfologische structuur is te danken aan de noodzaak om de aandacht van potentiële bestuivers – vlinders en kolibries – te trekken. Tegenwoordig wordt de plant met uitsterven bedreigd door ongecontroleerde ontbossing in Latijns-Amerika.

Jade wijnstok

Beoordeling: 4.5

Strongylodon macrobotrys behoort tot de familie van de peulvruchten en komt voor in de tropische wouden van de Filipijnen, Zuidoost-Azië, Afrika en Madagaskar. Voor het eerst ontdekt door Europese wetenschappers tijdens een onderzoeksexpeditie in de Filippijnen in 1936. De jade lotus groeit tot een stam van 20 m lang, met massieve bladeren en bloeiwijzen van ongeveer 100 cm lang. Elke bloeiwijze bevat ongeveer honderd kleine bloemen met een verbazingwekkende blauwgroene kleur. Hun kleur doet denken aan de zeegolf of de edelsteen jade, waaraan de plant zijn naam ontleent. De wijnstok heeft nog een andere ongewone eigenschap: hij kan in de schemering een lichte luminescentie uitstralen, waardoor hij vleermuizen aantrekt, zijn belangrijkste bestuivers. De plant wordt vaak gekweekt voor sierdoeleinden, maar buiten de tropen is hij alleen goed ingeburgerd in de botanische tuinen van Londen.

Apenorchidee

Beoordeling: 4.4

Monkey’s sjatnip is een overblijvende kruidachtige bloem, een lid van de orchideeënfamilie. Komt voor in een groot geografisch gebied, van delen van Noord-Afrika en West-Europa tot Iran en de Kaukasus. In Nederland groeit de soort ook op het Krimschiereiland. Als heliofiele plant geeft hij de voorkeur aan open plekken in bossen en struikgewas en groeit hij goed in bergachtige gebieden op hoogtes tot 1500 m boven de zeespiegel. De orchidee wordt ongeveer 50 centimeter hoog en de bloeiwijze bestaat uit een tros grote bloemen. De centrale bloemblaadjes doen denken aan het lichaam van een miniatuuraap met lange ledematen en een staartje, waaraan hij zijn naam te danken heeft. Tijdens de bloei verspreidt de meidoorn een zoet aroma dat lijkt op dat van een sinaasappel.

De bijenorchidee

Beoordeling: 4.3

Van alle manieren om de aandacht van bestuivende insecten te trekken, gebruikt deze plantensoort de meest ingenieuze. De bloem van deze orchidee, een geslachtsorchidee, is nectarloos, maar de vorm en de kleur imiteren de vrouwelijke bij. Bovendien verspreidt het, behalve een soortgelijk uiterlijk, een aroma dat lijkt op dat van de vrouwelijke geslachtshormonen van bijen. Het resultaat is dat de vliegende relmuis volledig voor de gek wordt gehouden en op het “vrouwtje” afstormt, gedreven door het voortplantingsinstinct. En tegen de tijd dat ze open is, is ze al bedekt met stuifmeel, dat ze snel naar dezelfde bloem zal brengen, opnieuw zonder de truc te merken, en zo de orchidee zal kruisbestuiven… Komt voor in Armenië, West-Europa en gebieden bij de Middellandse en Zwarte Zee.

Het zebrazaad van de leeuw

Beoordeling: 4.2

Antirrium, ook bekend als de leeuwen eelt, is een plant uit de weegbree familie. Komt voornamelijk voor in Noord-Amerika, maar is ook geïntroduceerd in Nederland, waar hij veel voor sierdoeleinden wordt gebruikt. De naam van de bloem komt waarschijnlijk uit de Griekse mythologie. Volgens de legende, nadat Hercules de reusachtige Nemean leeuw had verslagen, gaf de godin Flora hem het antirrium. Afhankelijk van de soort kan hij 15 centimeter tot een meter hoog worden. Zijn heldere, mooie bloemen worden gebruikt in het landschapsontwerp, in bloemperken, tuinen, ter decoratie van balkons en terrassen. Wanneer de bloem van de leeuwengap sterft, onthult ze een griezelige eigenaardigheid: wanneer ze gedroogd is, lijken de contouren ervan op een menselijke schedel.

Tacca Chantrier

Beoordeling: 4.1

De bloem van de Tacca Chantrieri lijkt op die van een vleermuis en heeft daarom de bijnaam “Chinese muizenval” gekregen. Deze fantastische plant komt voornamelijk voor in Zuidoost-Azië. Hij groeit in tropische bossen, aan de zeekust en op soortgelijke plaatsen met een rijke bodem en een hoge luchtvochtigheid. De grillige en licht griezelige vorm van de gotische zwarte bloemen, tot 30 centimeter in diameter, worden versterkt door lange ranken die naar beneden hangen. In het wild wordt de tacca chantrier bestoven door vliegen, die afkomen op de bijna niet waarneembare geur van bedorven vlees.