Aktiferrin en Maltoferrin vergeleken: wat is beter?

Actiferrine en Maltoferrine zijn beide ijzerhoudende geneesmiddelen. Ze worden in de praktische geneeskunde gebruikt om bloedarmoede door ijzertekort te behandelen. Binnen twee tot drie maanden herstellen ze de toevoer van dit element in het bloed, stimuleren ze de synthese van rode bloedcellen en verbeteren ze de toestand van de patiënt. Op het eerste gezicht lijkt de werking van deze geneesmiddelen hetzelfde, maar is het?

Onze deskundigen hebben de samenstelling en het werkingsprincipe van elk van de voorgestelde remedies bestudeerd en ontdekt hoe Aktiferrine verschilt van Maltoferrine. Actiferrine blijkt sneller te werken maar wordt minder goed verdragen, vooral bij kinderen. Het effect van Maltofer is trager, maar het veroorzaakt minder bijwerkingen.

Betekent dit dat Maltoferrine beter is dan Actoferrine?? Helemaal niet. Elk van de betrokken geneesmiddelen heeft zijn eigen toepassingsgebied en indicaties voor gebruik. Laten we samen uitzoeken hoe deze ijzerhoudende producten werken, en wat de belangrijke verschillen ertussen zijn.

Samenstelling is belangrijk: zoveel verschillend ijzer

Alle ijzerhoudende producten lijken op elkaar – ze bevatten het element dat helpt bij de behandeling van bloedarmoede. Maar de structuur van dit ijzer kan verschillend zijn, wat de verschillende eigenschappen van de geneesmiddelen verklaart. Wij hebben de samenstelling van de betrokken preparaten geanalyseerd en vastgesteld dat Aktiferrine fundamenteel verschilt van Maltoferrine.

Actiferrine

Actiferrine is een tweewaardig ijzer (ijzersulfaat). Gedurende vele jaren werd deze vorm van geneeskunde beschouwd als de “gouden standaard” in de behandeling van bloedarmoede. Er zijn veel wetenschappelijke publicaties over ijzersulfaat. Talrijke klinische studies hebben aangetoond dat de tweewaardige vorm van ijzer snel wordt opgenomen in de dunne darm en in de bloedbaan terechtkomt. Binnen korte tijd (1-1,5 maand) herstelt het de ijzerreserves en stimuleert het tegelijkertijd de synthese van reticulocyten, de voorlopers van rode bloedcellen. Men zou denken dat waarom naar iets anders zoeken, als er zo’n handig, snel, effectief en, wat even belangrijk is, goedkoop medicijn bestaat?

Het blijkt niet zo eenvoudig te zijn, en ijzersulfaat heeft zijn nadelen:

1. Tweewaardig ijzer irriteert het slijmvlies in het spijsverteringskanaal. Het heeft een negatieve invloed op de maag en twaalfvingerige darm – waar het geneesmiddel wordt geabsorbeerd.

2. De absorptie van ijzer is passief en dosisafhankelijk. Hoe meer van het geneesmiddel in de darm komt, hoe sneller het wordt opgenomen – en hoe groter het risico van een overdosis. Te veel ijzer is gevaarlijk voor de gezondheid en het leven, vooral voor kinderen. Volgens de medische literatuur komt vergiftiging met ijzerzout in 1,6% van de gevallen voor en is de sterfte hoog – tot 41,2% (Koltsov O. ., 2002 ).

Actiferrine is een vertegenwoordiger van geneesmiddelen met tweewaardig ijzer, en het is niet zonder alle bovengenoemde nadelen. Maar het wordt gebruikt in de klinische praktijk – overal waar een ijzertekort snel moet worden hersteld. Maar laten we eens kijken wat er als alternatief beschikbaar is.

Maltoferrine

Maltofer bevat driewaardig ijzer op basis van een polymaltosehydroxidecomplex. Bij opname moet deze vorm van ijzer worden omgezet in tweewaardig ijzer. Dit proces verloopt langzaam, en het effect van het geneesmiddel wordt vertraagd – 2 maanden of meer vanaf het begin van de behandeling. Dit is een nadeel bij de behandeling van matige tot ernstige bloedarmoede, waarbij de patiënt zo snel mogelijk moet worden behandeld.

Maltoferrine heeft voordelen ten opzichte van Aktiferrine en andere tweewaardige ijzerpreparaten:

1. Irriteert het slijmvlies van het spijsverteringskanaal niet.

2. Wordt langzaam geabsorbeerd, zodat het risico van overdosering en vertrek minimaal is.

Er is een duidelijke internationale tendens om tweewaardig ijzer te vervangen door driewaardig ijzer, maar dit is niet altijd mogelijk. Klinische studies hierover zijn niet consistent. Eén bron zegt bijvoorbeeld dat driewaardig ijzer beter wordt verdragen en op lange termijn doeltreffender is. Andere studies tonen aan dat het hydroxy-complex niet goed genoeg is om bij alle vormen van bloedarmoede te worden gebruikt. Ook de gegevens in The Scientific World Journal uit 2012 doen ons twijfelen aan de wenselijkheid om tweewaardig ijzer volledig te vervangen door driewaardig ijzer.

Wanneer te nemen?

Terwijl wetenschappers discussiëren over welke vorm van ijzer het beste is, laten praktijkmensen zich leiden door gevestigde klinische richtlijnen. Volgens moderne concepten heeft elk van de voorgestelde geneesmiddelen zijn eigen toepassingsgebied en wordt het voorgeschreven voor verschillende varianten van het verloop van ijzergebreksanemie.

Activferrine wordt gebruikt bij lichte tot ernstige anemie (hemoglobine lager dan 90g/l, gegevens voor personen van 18 jaar en ouder). In deze situatie is het noodzakelijk de ijzerreserves zo snel mogelijk aan te vullen en het niveau van de rode bloedcellen in het bloed te herstellen. Actiferrin doet de truc. Het verlicht bloedarmoede en de belangrijkste uiting daarvan, hypoxie. Het geneesmiddel verbetert de zuurstoftoevoer naar het weefsel en verlicht de belangrijkste symptomen van de ziekte:

1. zwakheid, apathie, lethargie;

2. vermindert de aandacht en het geheugen;

3. aanvallen van duizeligheid;

4. hoofdpijn;

5. gevoeligheid voor flauwvallen;

6. misselijkheid;

7. intolerantie voor bepaalde voedingsmiddelen;

8. Droge huid, enz.

Maltofer is op lange termijn bijna net zo effectief als Actiferin. Het behandelt ook met succes de symptomen van bloedarmoede door ijzertekort, maar in een langzamer tempo. Het effect van het geneesmiddel is niet eerder dan 2 maanden merkbaar, terwijl tegen de achtergrond van het gebruik van Actiferrin de patiënt zich na een maand beter voelt. Daarom is Maltofer niet geïndiceerd voor matige tot ernstige bloedarmoede. Het wordt gebruikt bij milde vormen van pathologie (hemoglobine 90-110 g/l), evenals bij latent ijzertekort en een asymptomatisch verloop van de ziekte.

Hoe neem je?

Aktiferrine bestaat in verschillende vormen. Druppels zijn beschikbaar voor zuigelingen. Na 2 jaar wordt de siroop voorgeschreven. Volwassenen kunnen het geneesmiddel in capsules innemen. De dosering mag alleen door de arts worden berekend! Het type behandeling wordt individueel bepaald, afhankelijk van de ernst van de bloedarmoede, de leeftijd van de patiënt en andere factoren. Zelfmedicatie is niet mogelijk!

Maltofer is verkrijgbaar als druppels, siroop, kauwtabletten en capsules. Het wordt ook intramusculair toegediend. Wanneer een patiënt niet reageert op de orale toedieningsvorm of wanneer er contra-indicaties zijn voor orale toediening van Maltofera (spijsverteringsstoornissen, malabsorptiesyndroom, enz.), wordt het geneesmiddel in injecteerbare vorm voorgeschreven.).

De orale medicijnkuur varieert naargelang de hoeveelheid ijzer in de medicatie:

1. Actiferrin moet 1-2 uur voor de maaltijd worden ingenomen. De dagelijkse dosis moet worden verdeeld in 2-3 doses.

2. Maltoferrone wordt bij of direct na de maaltijd gegeven. De dagelijkse dosis kan in één keer worden ingenomen of in verschillende doses worden verdeeld.

3. Tijdstip van intramusculaire voeding maakt niet uit.

5 belangrijke regels voor de behandeling van bloedarmoede:

1. Klinisch bevestigde bloedarmoede kan alleen met medicijnen worden behandeld. Voeding is belangrijk, maar voeding alleen lost het probleem niet op.

2. De behandeling van bloedarmoede begint bijna altijd met orale medicatie (tabletten, capsules, druppels, siroop). Intramusculaire injecties worden alleen gegeven als er geen andere mogelijkheden zijn. IJzer in injecteerbare vorm veroorzaakt vaker ongewenste allergische reacties, tot en met een anafylactische shock.

3. De absorptie van ijzer wordt met 30% verbeterd in aanwezigheid van vitamine C (ascorbinezuur), maar er is een hoger risico op bijwerkingen.

4. Koper en mangaan bevorderen de opname van ijzer en kunnen daarom samen worden ingenomen. Zink en molybdeen blokkeren de opname van ijzer in het lichaam, dus moeten ze apart worden ingenomen.

5. Het effect van de behandeling is zichtbaar na 3-4 weken, maar de behandeling moet ten minste 2 maanden worden voortgezet. Dit is om het ijzerreservoir in het lichaam aan te vullen… Als u te snel met het medicijn stopt, komt de ziekte terug…

Deze regels gelden voor zowel Maltoferrine als Aktiferrine.

Welk medicijn wordt beter verdragen??

Uit klinische proeven en praktijkervaring blijkt dat Aktiferrin vaker ongewenste bijwerkingen veroorzaakt:

1. toxische effecten op het spijsverteringskanaal: buikpijn, misselijkheid, braken, constipatie of diarree;

2. Smaak van metaal in de mond;

3. Blijvende vlekken op tandglazuur en tandvlees;

4. Allergische reacties.

Als deze reacties optreden, is dat meestal een reden om de behandeling te staken. Uit statistieken blijkt dat een op de drie patiënten de behandeling automatisch vroegtijdig beëindigt vanwege ernstige bijwerkingen.

Tijdens de behandeling met medicijnen kan de ontlasting zwart worden, maar dit is niet gevaarlijk. In dit geval is een terugtrekking van het geneesmiddel niet aangewezen.

Maltofer wordt beter verdragen. Het heeft bijna geen nadelige effecten op het maagdarmkanaal. Het product maakt geen vlekken op tanden en tandvlees, leidt niet tot een karakteristieke metaalsmaak. Minder vaak veroorzaakt het een allergische uitslag van het type urticaria en soms hoofdpijn.

Voorzorgsmaatregelen

Actiferrine en Maltoferrine worden even vaak voorgeschreven tijdens de zwangerschap en tijdens het geven van borstvoeding. Maar er zijn geen betrouwbare gegevens over de veiligheid van deze geneesmiddelen en er is ondubbelzinnig bewijs voor een negatief effect op de ontwikkeling van de foetus.

Actiferrine wordt niet aanbevolen voor maag- en darmzweren – de ziekte kan verergeren. Beide geneesmiddelen worden met voorzichtigheid gebruikt bij leveraandoeningen.

IJzertabletten mogen niet tegelijk met niet-steroïde ontstekingsremmers worden ingenomen – het risico op bijwerkingen is groot.

Conclusies

Samengevat:

1. Aktiferrine wordt snel geabsorbeerd in het spijsverteringskanaal, wordt gemakkelijk opgenomen en wordt voorgeschreven bij matige tot ernstige bloedarmoede. Maltofer werkt langzaam, dus het wordt gebruikt voor milde bloedarmoede en verborgen ijzertekort.

2. Maltofer wordt beschouwd als een veiliger geneesmiddel. Het wordt beter verdragen en veroorzaakt minder snel ongewenste bijwerkingen.

3. Het gebruik van een van deze geneesmiddelen moet worden afgestemd met uw arts. Na een onderzoek zal de arts een diagnose aanbevelen, een behandelingskuur vaststellen en beslissen welk medicijn het beste is voor de toestand van de patiënt.