*Een overzicht van de beste volgens de redactie. Over de selectiecriteria. Dit materiaal is subjectief, niet bedoeld als reclame en dient niet als leidraad voor aankoop. Voordat u het koopt, moet u een deskundige raadplegen.
Een varken is het enige dier dat uitsluitend voor vlees wordt gefokt… De grootste varkensrassen in de wereld, degenen die veren en pluisjes geven voor kussens… Maar een varken is alleen een bron van vlees. Maar wat een! Van een volwassen zwijn van sommige rassen kunnen meerdere kwintalen filet, spek en bacon worden afgenomen. Dit is genoeg om een heel gezin 4-6 maanden te voeden.
En ook al houden sommige mensen niet van de smaak van varkensvlees… Vlees dit dier geeft echt veel – en dit is zeer belangrijk. Voor wie nooit meer naar de markt wil voor spek of varkensvlees, hebben we een lijst samengesteld van de 8 grootste varkensrassen ter wereld.
Ranglijst van ’s werelds grootste varkensrassen
| Nominatie | plaats | Ras | Maximaal gewicht |
| Ranglijst van de grootste varkensrassen ter wereld | 8 | Wit Engels Varken | 280Kg. |
| 7 | Lets wit varken | 320KG. | |
| 6 | Mirgorod varken | 330KG. | |
| 5 | Landras | 330KG. | |
| 4 | Oekraïens steppewit varken | 350KG. | |
| 3 | Groot wit varken | 370KG. | |
| 2 | Duroc | 370KG. | |
| 1 | Groot zwart varken | 400KG. |
8e plaats: Wit Engels varken (tot 280 kg levend gewicht)
Rangschikking: 4.3
De English White is ideaal voor fokkers die snelle opvolgingscycli zoeken. Leden van deze soort komen enkele malen actiever aan dan de meeste andere. Een beer weegt de eerste 200 dagen van zijn leven 100 kg en bereikt een gewicht van 280 kg op de leeftijd van 1,5 jaar.
Hierdoor wordt de teeltcyclus aanzienlijk verkort. Het slachten hoeft geen jaren te duren, de eerste resultaten zijn al het volgende jaar na de opening van het bedrijf zichtbaar. Dit is ook nuttig voor beginnende eigenaren, die vaak niet bestand zijn tegen het lange mestproces voordat het dier een verkoopbaar gewicht bereikt.
De snelheid van de score is te wijten aan de eigenaardigheden van het fokken. Het Engelse witte zwijn vindt zijn oorsprong in drie rassen – Portugees, Chinees en inheems Brits. Het eerste en tweede dier leiden hun vroege volwassenheid af en het derde stelde het dier in staat zich aan te passen aan de minder gunstige klimaatomstandigheden van het land van oorsprong. Het is overigens om deze reden dat het ras zelden ziek of kreupel is wanneer het in Midden-Nederland en de aangrenzende GOS-landen wordt gefokt.
Het Engelse Witte Zwijn is een vlezig varken. Dat betekent dat na het slachten meer dan 60% van het eindproduct filet zal zijn. Daarom onderscheidt hij zich eigenlijk door zijn grote omvang – in zijn “rijpe” vorm bereikt hij een lengte van 2 meter.
7e plaats: Lets wit varken (tot 320 kg levend gewicht)
Beoordeling: 4.4
Latvian White is een van de “jongste” varkensrassen. Officieel geregistreerd sinds 1967, het fokken van de soort gaat terug tot het einde van de vorige eeuw. Tot zijn voorouders behoren niet alleen lokale varkens, maar ook Duitse en Engelse witte rassen. Vanwege de jeugdigheid van het ras is het vrijwel zeldzaam in Nederland, en komt het meestal alleen voor in kleine achtertuinen in het noordwesten van het land.
Het resultaat is een “universeel”, vleesetend ras. Uit het karkas wordt tot 60% filet en tot 3,7% spek verkregen. De dikte van het vet is echter vrij gering en aanzienlijk minder dan die van de speciaal gefokte Oekraïense rassen – het gemiddelde is 2,8 cm. Dit is echter voldoende voor de dagelijkse voeding.
Bovendien staat het Letse witte varken bekend om zijn “vroegrijpheid”. Slechts 6 maanden na de geboorte weegt het dier tot 100 kg. Zijn maximale gewicht is 320 kg, hetzelfde als bij beren. Het ras is gemakkelijk te fokken aangezien het een gemiddeld nest van 11-12 biggen heeft, die een melkgift van 70 kg bereiken.
Maar vette en massieve varkens moeten voorzichtig worden gefokt. Door hun magere gestel en hoge vetgehalte kunnen ze ziek worden. Bovendien is het een vraatzuchtig ras, dus heeft het bijna meer voer nodig dan andere rassen.
6e plaats: Mirgorod varken (tot 330 kg levend gewicht)
Beoordeling: 4.5
Het Mirgorod ras is een vet ras, wat betekent dat het voornamelijk vet produceert. Er zijn niet veel filets. Maar deze “beren” zijn er niet voor gefokt.
Het vet van het Mirgorod ras wordt beschouwd als de referentie. Gemiddeld is hij ongeveer 4,5 cm dik. Bovendien wordt de smaak van dit product erkend als uitstekend. De inwoners van Mirgorod zijn trots op die veeteeltprestatie, en elk jaar, begin december, houden ze een festival gewijd aan hun gefokte ras.
Het ras is nogal moeilijk te fokken geweest. De voorouders werden gefokt door het volk van Oekraïne. Toen werden de beste vette vertegenwoordigers gekruist met Europese witte varkens – en kregen het zeer Mirgorodiaanse ras. Hij wordt gekenmerkt door zijn ongewone kleur, zwart-rood (daarom ook “bonte” genoemd), en een groot, robuust gestel.
Zoals gewoonlijk hebben beren meer massa dan wijfjes. Hun levend gewicht kan oplopen tot 330 kilogram! De dieren bereiken met 36 maanden hun normale grootte – gewicht 275 kilo in de regel. Het vlees zelf is mager – tot 55% van het karkas (bij 85% van het slachtgewicht). Het ras wordt beschouwd als relatief gemakkelijk te fokken, aangezien het een vruchtbaarheid heeft van 10-11 biggen per worp. Alleen hebben ze iets nodig om dit varken te voeden, want de jongen komen tot 700 gram per dag aan.
Fokkers hebben vastgesteld dat het beste voer voor deze soort bestaat uit volumineuze. De “beren” krijgen het snelst spieren en vet op aardappelen, kuilmaïs en soortgelijke materialen.
5e plaats: Landras (tot 330 kg levend gewicht)
Beoordeling: 4.6
Het Landras is het eerste varkensras dat specifiek voor de productie van spek werd gefokt. Het fokken vond plaats in Denemarken en er werd gebruik gemaakt van lokale fokkers. Ze werden gekruist met een groot wit varken, en hun dieet bevatte meer eiwitproducten van dierlijke oorsprong.
Bijgevolg bevatten de karkassen van Landrace-varkens een grote hoeveelheid mager vlees. Zijn onderhuidse vetlaag is vrij dun. Met verschillende vetlagen, afgewisseld met spierinplantingen, is het echter uitstekend spek.
Het belangrijkste voordeel van Landrace is “vroegrijpheid”. Dus, een dier bereikt een gewicht van 100 kilogram na een half jaar mesten. Het enige waarmee rekening moet worden gehouden, zijn de hoge eisen die worden gesteld aan de levensomstandigheden en de noodzaak om voldoende eiwitten van dierlijke oorsprong binnen te krijgen. Alleen dan is het vlees en de andere producten echt lekker.
Het landras is wijd verspreid in de plaatselijke veeteelt vanwege zijn “vroegrijpheid” en aangename smaak van het vlees. Ze komen zowel in achtertuinen als op grote industriële boerderijen voor. Volwassen beren kunnen een gewicht van 330 kg bereiken, maar worden gewoonlijk geslacht bij ongeveer 300 kg.
Varkens van landrassen worden ook gebruikt als nakomelingen van andere rassen. Ze paren gemakkelijk met gewone soorten op de boerderij en een worp produceert 10-12 gekruiste biggen. De kwaliteit van hun vlees is ook zeer goed.
Rangschikking 4: Oekraïens Steppewit (tot 350 kg levend gewicht)
Beoordeling: 4.7
Het Oekraïense Steppe-varken is een van de meest voorkomende rassen in de veehouderij in ons land. Het werd gekweekt door de Nationale Agrarische Academie op de basis van het Askania Nova Biosphere Reserve, gelegen in Kherson oblast en werd voor het eerst gedocumenteerd in 1934. Tegenwoordig wordt hij actief gefokt in het zuiden van Oekraïne en in Nederland in de regio’s Rostov, Stavropol en Krasnodar. Bovendien is het ras vertegenwoordigd in verschillende landen van de voormalige Sovjet-Unie.
Hij heeft zich bijzonder goed weten te handhaven in hete, droge klimaten en is daarom geografisch verspreid. In gematigde weersomstandigheden gaat het minder goed met de varkens, die langzaam in gewicht toenemen en een commercieel gewicht bereiken.
Het ras behoort tot het veelzijdige, vleesgroeiende ras. goede vertering van voedselarme ingrediënten (bv. plantaardig materiaal en ander volumineus voer) en pretentieloze leefomstandigheden. Wordt relatief langzaam zwaarder – hij is ongeveer 7-8 maanden oud en weegt 100 kg – maar zal uitgroeien tot een aanzienlijke omvang. Een volwassen zwijn weegt tussen 300 en 350 kg. Slachtrendement – tot 84%.
Op de derde plaats: de Large White (tot 370 kg levend gewicht)
Beoordeling: 4.8
Het grote witte varken is een van de bekendste en oudste rassen. Het werd gefokt door Engelse fokkers in de voorlaatste eeuw. Het is nu een van de populairste rassen in de Nederlands landbouw, omdat het goed aangepast is aan een gematigd klimaat en gemakkelijk te houden is. Maar het heeft last van hitte en zon, wat komt door de witte huidskleur van het dier.
Volgens studies is ongeveer 85% van alle varkens in Nederland van dit ras. Hij is van het veelzijdige, vleesetende type, dus biedt hij uitstekende voedselbehoeften. Hij is ook vrij massief – volwassen beren kunnen tot 370 kg wegen.
De Large White neemt een bijzondere plaats in bij het fokken van andere rassen. Het is vaak gebruikt voor kruisingen met lokale rassen in een poging om betere landbouwkwaliteiten te verkrijgen. En met succes. Bijna alle rassen in onze ranglijst hebben de Large White in hun “stamboom”.
Het grote voordeel van dit ras is zijn uitstekende vleessmaak. Het is niet mager, zoals het lijkt, maar “gemarmerd”. De spiervezels zijn gestreept met stroken vet… Dit maakt het mals en sappig tijdens het koken, wat door klanten bijzonder op prijs wordt gesteld.
2e plaats: Duroc (tot 370 kg levend gewicht)
Beoordeling: 4.9
De Duroc is een spek- en vleesvarken dat zijn oorsprong vindt in Amerika. Het is heel anders dan andere rassen. Ten eerste heeft de Duroc een kenmerkende kleur (kleuring), variërend van guldenroede tot baksteenrood, en soms zelfs kersenrood. En ten tweede, varkens van deze soort hebben enorme, zeer zichtbare en indrukwekkend grote hammen. Daar zijn ze voor gefokt.
Het vlees van deze beren smaakt heerlijk. Deels vanwege het feit dat een normale ontwikkeling een strikte controle van de voeding van het dier vereist, is het toevoegen van meer eiwitproducten. Maar ze zijn niet zo kieskeurig wat betreft de huisvestings- en weersomstandigheden, en kunnen in verschillende klimaatzones worden gefokt. Maar voor Nederland en de GOS-landen is de Duroc nog steeds een te exotisch varken.
De voortplantingsprestaties van de durk zijn ook uitstekend. Ze kunnen in minder dan zes maanden een gewicht van 100 kilogram bereiken en tot 940 gram levend gewicht per dag aankomen. De groei vertraagt echter enigszins op latere leeftijd. Een volgroeid everzwijn van 2-3 jaar kan tot 370 kilogram wegen. Het slachtrendement is tot 86%.
De vruchtbaarheid van een Durk is minder dan die van andere varkens, met maximaal 9 tot 10 biggen. Zeugen zorgen echter voor hun jongen, wat zorgt voor een hoog overlevingspercentage. De Duroc heeft in het algemeen een goed en rustig temperament, maar vrouwelijke dieren tonen hun beste kwaliteiten tijdens het ouderschap: ze geven veel melk en zorgen voor de kinderen.
Rang 1: De Grote Zwarte (tot 400 kg levend gewicht)
Beoordeling: 5.0
Een veelzijdig ras met vleesgerichtheid. Het zwarte zwijn is het grootste varken ter wereld! Sommige beren kunnen 400 kg worden, maar de meeste beren stoppen met aankomen bij 350 kg. Meer dan 50% van zijn gewicht bestaat uit mager, mager vlees. Nog eens 40% is al reuzel.
Grote zwarte varkens zijn goed geproportioneerd en donker gekleurd, met relatief lange haren. Echter, enige rimpeling van de huid bederft het hele plaatje, en daarom zijn de dieren niet zo mooi als andere soorten. Maar we houden varkens meestal niet voor hun uiterlijk.
Grote zwarte varkens fokken goed. Een nest kan tot 12 biggen hebben. Bovendien is het gemakkelijk te kruisen met andere varkensrassen, zoals Grote Witte Beren. Dit helpt de overleving van de nakomelingen en de smaak van het vlees te verbeteren.
Een belangrijk nadeel van de Large Black is zijn relatief trage gewichtstoename. Bij ongeveer 100 kg bereiken ze normaal gesproken de 7-8 maanden. Hij heeft tot 4,5 voedereenheden per 1 kg gewichtstoename nodig. Maar de gewichtstoename is stabiel en langdurig, zodat ze op de leeftijd van 3 of 4 jaar ongeveer een halve ton zijn “aangekomen”.
Wat zijn de criteria om te bepalen welke varkensrassen worden beschouwd als de acht grootste ter wereld?