de naar de plaats van de lasvorming toegevoerde beschermgassen dienen om het lasbad en de boog te beschermen tegen atmosferische gassen, hetgeen de kwaliteit van de verbinding ten goede komt. Bovendien hebben de beschermende gassen zelf invloed op de samenstelling van het plafond, waardoor de dichtheid en de penetratiediepte ervan toenemen en de microstructuur van het metaal wordt verbeterd.
Voor lastoepassingen worden twee soorten gas gebruikt: lasmengsels en zuiver kooldioxide zonder toevoegingen.
Onze deskundigen hebben de eigenschappen en het gebruik van elk type beschermend gas, de voor- en nadelen ervan bekeken, wat u zal helpen de juiste keuze te maken, aangezien elke soort zijn eigen toepassingsgebied heeft.
Lasmengsels
Het belangrijkste bestanddeel van lasmengsels is het inerte gas argon, dat niet alleen met andere inerte gassen maar ook met actieve gassen kan worden gemengd. Bovendien kunnen de actieve rassen ook met elkaar worden gemengd. De volgende lasmengsels worden gebruikt:
-
Argon met koolstofdioxide – gebruikt voor het lassen van koolstof- en laaggelegeerde staalproducten. De samenstelling bevordert een soepeler en plastischer verbinding, vermindert de vorming van poriën en vergemakkelijkt de overdracht van het elektrodemateriaal;
-
Argon met zuurstof (max. 5%) – geschikt voor gelegeerd en laaggelegeerd staalwerk. Verhoogt de lasdichtheid door de porositeit van het metaal te verminderen, maakt het gemakkelijker om het elektrodemateriaal te stralen. Maakt het gebruik van een breder scala aan vuldraden mogelijk;
-
Argon met waterstof – gebruikt om roestvrij staal en nikkellegeringen te verbinden;
-
Argon en helium – creëert een volledig inerte omgeving en wordt gebruikt voor het verbinden van aluminium, koper en titanium elementen en chroom-nikkel staal;
-
Kooldioxide en zuurstof – gebruikt bij het lassen van koolstof- en laaggelegeerd staal. Maakt een vlakkere las mogelijk door het voorkomen van metaalspatten, verhoogt de productiviteit door een aanzienlijke verhoging van de lastemperatuur. De nadelen zijn een verhoogde oxidatie van het materiaal, waardoor de sterkte-eigenschappen van de verbinding afnemen.
Kooldioxide
Kooldioxide of koolstofdioxide in zuivere vorm wordt gebruikt voor laswerkzaamheden. Gebruikt voor koolstof en laaggelegeerde stalen onderdelen, alsmede nikkel en ijzer-nikkel legeringen, en dikkere onderdelen.
Zuiver kooldioxide heeft een hogere dichtheid dan lucht, en wanneer het in de laszone wordt geïnjecteerd verdringt het de lucht, waardoor een beschermende omgeving ontstaat. Geur- en kleurloos kooldioxide wordt opgeslagen in recipiënten van vloeibaar staal onder druk en met behulp van een drukregelaar in de werkruimte geïnjecteerd. Kan worden gebruikt voor elk soort laswerk – handmatig, halfautomatisch of automatisch. Kooldioxide wordt het meest gebruikt in semi-automatisch lassen.
Het ijzer en de koolstof in de te lassen delen zullen tijdens het lassen in en onder invloed van koolstofdioxide oxideren. Daarom wordt een speciale lasdraad gebruikt die silicium en mangaan bevat en oxidatie van het metaal voorkomt. Het kooldioxideverbruik hangt af van verschillende factoren: de metaaldikte van de te verbinden werkstukken, de diameter van de lasdraad en de elektrodestroom.
Tabel van voor- en nadelen
| Naam | Voordelen | Nadelen |
| Lasmengsels | + hogere productiviteit door de grotere massa lasmetaal per tijdseenheid; + Vermindering van onnodig verbruik van vulmateriaal door minder spatten + Grotere ductiliteit, hogere dichtheid door minder porievorming en daardoor een aanzienlijk hogere verbindingssterkte; + Vermindering van schadelijke aërosolen en dampen op de werkplek, waardoor de hygiënische werkomstandigheden verbeteren; + Processtabiliteit, zelfs bij onregelmatige aanvoer van lasdraad. | – voor argon-zuurstofmengsels verhoogde oxidatie van metalen, hetgeen de sterkte van lassen vermindert, alsmede de vorming van schadelijke koolmonoxide; – Het mengsel van argon en kooldioxide is explosief en vereist speciale voorzorgsmaatregelen bij het hanteren – Koolstofdioxide of koolstofdioxide in zijn zuivere vorm wordt gebruikt bij het lassen, bv. een mengsel van argon en koolstofdioxide, genereert ook koolstofmonoxide door de interactie van koolstofdioxide en luchtzuurstof; daarom moet de operator een speciaal masker dragen. |
| Kooldioxide | + het vermogen om dunne metalen platen te lassen die niet kromtrekken, alsmede relatief dikke werkstukken in elke ruimtelijke positie, d.w.z. horizontale, verticale en bovenhoofdse verbindingen; + goede boogvorming, wat handig is voor lassers met weinig ervaring; + lage kosten van het lasproces en de kooldioxide zelf; + veiligheid op het werk; + het vermogen om metalen met verschillende eigenschappen te lassen; + ongecompliceerde en toegankelijke lasapparatuur; + hoge kwaliteit van de lassen; + kooldioxide genereert veel warmte bij het verbinden van dikkere onderdelen, wat de productiviteit ten goede komt. | – Veel spatvorming, waardoor de lassen na het lassen moeten worden gereinigd; – lassen hebben een lagere lassterkte dan onder poederdek en elektrode technieken en worden niet aanbevolen voor toepassingen die worden blootgesteld aan lage temperaturen of hoge schokbelastingen. |
De belangrijkste verschillen zijn
De belangrijkste verschillen tussen kooldioxide en lasmengsels zijn
-
Kooldioxide kan alleen worden gebruikt voor het lassen van bepaalde metalen – koolstof en laaggelegeerd, lasmengsels hebben een breder toepassingsgebied – zij kunnen worden gebruikt voor het lassen van onderdelen van non-ferrometalen en diverse legeringen;
-
Kooldioxide is homogeen en lasmengsels bestaan uit verschillende gassen die in strikt gecontroleerde verhoudingen moeten worden gemengd met behulp van speciale apparatuur;
-
lasproductiviteit van lasmengsels is bijna tweemaal zo goed als lassen met kooldioxide.
Wat zijn de overeenkomsten tussen de materialen
Lasmengsels en kooldioxide hebben één ding gemeen: ze worden gebruikt om een omgeving te creëren die de kwaliteit en de productiviteit van de las verbetert.
Conclusies: Samenvattend kunnen wij concluderen dat lasmengsels een voordeel hebben ten opzichte van kooldioxide wegens de ruimere mogelijkheden om met verschillende materialen te werken, de hogere productiviteit en het verkrijgen van kwalitatief betere en sterkere verbindingen. Er zij op gewezen dat het werken met kooldioxide de voorkeur kan verdienen in een beperkt werkgebied met bepaalde materialen en voor halfautomatisch lassen.
Wat zijn de specifieke voordelen en nadelen van een vergelijking tussen koolstofdioxide en lasverbindingen? Welke toepassingen zijn geschikt voor elke methode? Hoe zit het met de beheersing van kosten, veiligheid en efficiëntie? Ik ben benieuwd naar de verschillende factoren die mensen overwegen bij het kiezen van een methode.