Elena Rudenko. Streef naar nieuwe hoogten

Nieuwe interieurtrends, professionalisme, klanten, creativiteit: daarover praat ontwerpster Elena Rudenko. Ze rust nooit op haar lauweren.

Spel en beroep. Als kind vond ik een spel uit: ik schaakte en damde uit dozen ( de dozen waren mijn kamers ) en van dammen maakte ik tafels en stoelen. De schaakstukken, de koning, koningin en hun baby huisdieren leefden in deze kamers, en stonden 's morgens op in leunstoelen, ontbijten, enz.. Als ik thuis "schaak, dan buiten.. Naar de zee en de stad. Rond een plas-zee van kiezels en bladeren aan de kust, groeiden mijn steden op. Ik zou er uren mee kunnen prutsen.

Een andere jeugdhobby was naaien. Op de leeftijd van 8-9 jaar maakte ik al poppenjurken van restjes, modelleerde verschillende stijlen… Mijn moeder moedigde mijn hobby aan door alles te kopen wat ik nodig had, en toen ik 14 was naaide ik niet meer voor mijn poppen maar voor mezelf. Proberen het stuk in één dag te doen, helemaal opgaan in het werk, eten en rusten vergeten. Ik dacht dat ik modeontwerpster zou worden, dus schreef ik me in voor de naaiafdeling van het Textiel Instituut in St. Petersburg. We noemden het "Het Instituut van Bruiden" voor een goede reden – Onder de studenten waren er alleen meisjes! En al snel was ik getrouwd.

Design als hobby. Het was niet gemakkelijk in de vroege jaren '90. Op een gegeven moment, jeugdige "luchtkastelen" ingestort, en ik wist helemaal niet meer wat ik wilde doen met mijn leven. Ik ging naar een handelsinstituut omdat ik gewoon geld moest verdienen. Ons jonge gezin woonde in de ene of de andere gehuurde kamer, en telkens verbouwde ik het interieur naar mijn hand. Daarom zocht ik zelfs naar slechtere kamers en flats, die gerenoveerd moesten worden, zodat de eigenaars zonder meer akkoord zouden gaan met de renovatie. Ik herinner me dat ik ooit aan de kant van Petrograd een kamer huurde aan de Neva van 25 vierkante meter. Ik had een plafond van vijf meter en een prachtig stucplafond. Ik heb zelfs een buurtschoonmaakdag georganiseerd, en de bewoners hebben geholpen om de plafonds en muren van de gemeenschappelijke ruimtes te schilderen. Iedereen was zo enthousiast over het proces, vooral ik..

En toen we naar Amsterdam verhuisden en ons eigen huis kochten, besloot ik dat ik het herontwerp zelf zou doen, maar ik besefte dat ik niet genoeg kennis had…

Design als beroep. Ik ging naar de Academic School of Design, een zeer sterke openbare school, waar professoren van de MArhI werden uitgenodigd om te werken. In mijn lessen met Alexander Tyurin bouwden we bijvoorbeeld modellen van interieurs en modellen van openbare gebouwen met vloeren en trappen. Hij verdiepte zich letterlijk in het vak door me de ruimte van binnenuit te laten voelen, alle ergonomie, de aansluitingen, inclusief elektra en watervoorziening. Tegenwoordig, met 3D-printers, lijkt het overdreven, maar toen was prototyping een vaardigheid. En Alexander zei dat als je iets niet weet, lees dan de literatuur en vertrouw niet op andere professionals die alles voor je komen doen. Ik herinner me dat hij zei dat één jaar studie aan de Academic School of Design gelijk staat aan twee of drie jaar studie aan de MArhI. En inderdaad, de cursus was zo intensief dat van de zestien kandidaten er vier, waaronder ikzelf, het diploma hebben gehaald.

Verwante beroepen. Als je volledig verantwoordelijk bent voor een project, doe je aan ontwerpbegeleiding, dus moet je alles begrijpen, tot en met het aantal, waar en wat voor stopcontacten je in de keuken moet plaatsen, of op welke hoogte je de leidingen onder de gootsteen moet trekken. Elke voorman, wanneer hij voelt dat je zijn taal spreekt, begint hij je anders te behandelen, met respect.

De geboorte van een concept. Het klinkt misschien triviaal, maar architectuur het is echt bevroren muziek. Als ik met een klant praat, krijg ik een bepaald deuntje in mijn hoofd dat me helpt een goede sfeer te creëren. Als de melodie "niet klinkt", Ik probeer de klant duidelijk te maken dat het niet genoeg is om naar een professional te gaan, je moet op dezelfde golflengte zitten als zij! Ontwerper de tweede huid van de klant, geen persoonlijke ambitie. Er moet een absolute verstandhouding zijn tussen ontwerper en klant. Elk nieuw interieur.. eerst een schone lei. En het kan onverwacht beginnen, met elk detail. Als ik een foto zie van het toekomstige interieur "als geraden", Als in een waas begin ik te vragen wat de klant mooi vindt aan de materialen, de meubels… Hier, bijvoorbeeld, vind ik deze stoel mooi. Alles! Er is een detail! En de mist trekt langzaam op. Het is belangrijk om niet af te dwalen van het pad dat je gekozen hebt. De klant zei plotseling: "Laten we iets anders proberen, en dit gaat met zo-en-zo". Mijn antwoord in zulke gevallen is dat een nieuw object goed is, maar dat je precies moet hebben wat we hebben gekozen en afgesproken, anders is de harmonie uit balans.

Klanten en hun voorkeuren. Al mijn klanten hebben één ding gemeen: zakelijk succes. En voorkeuren hangen meer af van leeftijd en van het aantal verbouwingen in hun leven. Meestal is de vijfde.. de achtste renovatie gaat veel gemakkelijker, klanten zijn niet gericht op details, ze zijn klaar voor elk avontuur. Zij kopen selectief dure merkartikelen en weten deze op de juiste manier te accentueren. Het is het moeilijkst voor mensen die voor het eerst verbouwen: zij willen alle technische details weten… Degenen die hun eerste reparatie uitvoeren op de leeftijd van 35-45 jaar zijn minder flexibel.

Ik werk graag met jongeren. Ze begrijpen onmiddellijk het concept, zijn niet erg geïnteresseerd in de details van de constructie en tellen niet twintig keer of ze deze of gene richel nodig hebben. Het is niet het comfort dat belangrijk is voor de jongeren; het is hun eigen "coolness". Ik maak ook graag interieurs voor oudere klanten. Het is vaak niet hun eerste renovatie, en ze weten precies wat ze willen. Het belangrijkste is dat het interieur hun favoriete huis wordt, een huis waar ze naar terug willen keren.

In de regel geven deze klanten de voorkeur aan de juiste dingen boven een rigide eclecticisme van het type "pofjurk en sportschoenen". Als het klassiek is, dan moet het klassiek zijn. Het spreekt vanzelf dat kristalheldere interieurs qua stijl alleen in het theater of de bioscoop voorkomen, maar in het echte leven niet echo's van stijlen.

Modetrends. Klanten geven tegenwoordig bijvoorbeeld de voorkeur aan badkamers van een respectabele grootte, 12 tot 16 vierkante meter. . Denk maar aan het woord "badkamer". Het is niet langer alleen een badkamer, een functionele ruimte, maar een volwaardige ruimte waar je een fauteuil naast het bad kunt zetten en kunt ontspannen, alleen zijn met jezelf. Trouwens, je kunt een idee krijgen van de grootte van de badkamer..

Een andere trend Een eigen wereld in elke kamer! Maar in het algemeen volgt een huis of appartement dezelfde stijlregels. Daarom hebben man en vrouw steeds vaker aparte slaapkamers. Ik kan je een concreet voorbeeld geven. Mijn man, een gewezen militair, heeft een slaapkamer in groenige tinten ingericht met jachtgeweren, huiden en helmen en hij is er gelukkig. En mijn vrouw, die van de Provence houdt, heeft een slaapkamer met ruches en bloemetjesbehang, waardoor ze zich gewoon magisch voelt. Niemand staat in de weg. En als het om trends gaat, zijn trendy, actuele kleuren en patronen vooral te zien in de nieuwe textielcollecties, die ik voortdurend bekijk.

Waar je niet op moet besparen bij het maken van een nieuw interieur. Op het loodgieterswerk, op het ruwe spul dat verborgen is achter de afwerking, op het keukenmeubilair en alles wat lang mee moet gaan… En zaken als fauteuils en inrichting zijn misschien niet de duurste. Hetzelfde textiel kan altijd gemakkelijk worden vervangen. Ik ken iemand die het textiel in het seizoen verandert zonder een fortuin uit te geven aan hele dure stoffen.