Niet meer snauwen naar je kind: 6 stappen van agressie naar vrede

De beroemde literaire criticus en essayist van de 19e eeuw, D.. Pisarev, gaf een interessant idee over de relatie tussen de persoonlijkheid van het kind en de opvoedingsstijl van de ouders: “Als een kind bang wordt gemaakt, gegeseld en op alle mogelijke manieren overstuur wordt gemaakt, dan begint het zich al heel jong eenzaam te voelen. Dit citaat gaat over hoe kortstondige ouderlijke zwakheid in de vorm van negatieve emoties jegens een baby de vorming van zijn/haar persoonlijkheidskenmerken, menselijke interactiemechanismen, enz. beïnvloedt.. Elke persoon heeft tenminste één keer toegegeven aan de wil van sterke emoties en “stoom afblazen” op naasten. Jonge kinderen handelen vaak niet om hun ouders een plezier te doen… Veel in de toekomst van een kind hangt af van hoe vaders en moeders reageren op hun capriolen.

Als u merkt dat u tegen uw kind snauwt, hebt u twee keuzes: ofwel stopt u ermee en laat u het los, ofwel probeert u het goed te maken en een goed emotioneel klimaat te scheppen voor het kind in het gezin. Als je nu hier bent, betekent het dat je besloten hebt het tweede spoor te nemen. De informatie in het artikel zal u helpen uw eigen manier te vinden om met emotionele pieken om te gaan, leren hoe u constructief met uw kind kunt omgaan, en de weg uitstippelen naar harmonieuze ouder-kindrelaties.

Waarom breek je?

Woede ontstaat niet zonder reden. Elke pech die je niet beseft heeft zijn oorsprong in een of ander probleem. Om te begrijpen hoe de huidige toestand kan worden gecorrigeerd en hoe men van systematische woede-uitbarstingen kan afkomen, is het nodig de ware oorzaak te vinden. Hier zijn de eenvoudige en meest voorkomende oorzaken van ouderlijke pech:

1. Overwerkt. Deze reden geldt meer voor jonge moeders met jonge kinderen. Baby’s vragen een maximale inzet van de nieuwe ouders: voeding per uur, langdurig tactiel contact, organisatie van de omgeving van de baby, enz.. Wanneer de fysieke en psychologische middelen uitgeput zijn, is het “kookpunt” bereikt. De kleinste vervelende opmerking, gebeurtenis leidt tot emotionele uitbarstingen… Ouders kunnen een overweldigend schuldgevoel jegens hun kind krijgen nadat de negativiteit is geuit, omdat zij leren dat de woede die zij voelen op geen enkele reden is gebaseerd.

2. Overdracht van ervaringen. Problemen op het werk, een slechte dag, een conflict met een collega of een vriendin – al deze emoties komen samen in een kluwen. Als je naar huis gaat en je ziet je baby zich misdragen, ga je tot het uiterste om. Uitschelden, schreeuwen, ook al is de echte reden voor uw woede niet het wangedrag van uw kind. Waarom gebeurt het?? We beschouwen de mensen die ons het meest nabij zijn als vanzelfsprekend en negeren soms hun gevoelens, waardoor we externe emoties in het gezin opnemen. Misschien kunt u de oorzaak hiervan achterhalen door de relatie met het kind opzij te zetten en de huidige moeilijkheden buitenshuis te analyseren.

3. Gebrek aan verlangde vrijheid. Kinderen in de baby- en vroege kinderjaren kosten veel tijd en energie. Een nieuwe moeder heeft het verlangen om uit deze beklemmende sfeer te ontsnappen: om naar de winkel te gaan, voor een kopje koffie met een vriendin, om weer aan het werk te gaan. Het niet vervullen van deze verlangens leidt vaak tot een intense uiting van opgebouwde negatieve attitudes ten opzichte van een kind.

4. Levens- en huwelijkscrises. Veel ouders proberen op zulke momenten afstand te nemen van hun kinderen om hen niet bij persoonlijke problemen te betrekken. Maar er is een sterke band tussen moeder en vader en hun kind, en peuters vanaf twee jaar ontwikkelen empathie (het vermogen om gevoelens van anderen te herkennen en te analyseren). Wanneer een kind merkt dat er iets mis is, reageert het op verschillende manieren: trucjes uithalen om aandacht te krijgen, zich terugtrekken in zichzelf, enz.. Een negatieve reactie van een zoon of dochter leidt tot persoonlijke problemen en verandert in woede.

5. We denken dat een kind “uit wrok” doet. Baby’s doen nooit iets uit wrok. Ze kunnen alleen nog geen vergelding of schade veroorzaken. Hun acties waardoor je je ongemakkelijk voelt zijn niet meer dan een ongeluk.

Misschien vindt u uw eigen reden voor woede. Het belangrijkste is om je bewust te zijn van wat je voelt en niet de schuld op anderen af te schuiven. Eerlijk zijn tegen jezelf kan je helpen een snellere en effectievere oplossing voor het probleem te vinden.

Hoe breakdowns het kind beïnvloeden

Peuters en tieners reageren sterk op de stijl van de ouder-kind relatie. Onderzoekers hebben bijvoorbeeld aangetoond dat een gezonde ontwikkeling van de emotioneel-volwassen sfeer van een kind rechtstreeks afhankelijk is van de opvoeding. Een autoritaire stijl veroorzaakt onvolwassen emoties, verlegenheid, onvermogen om met mensen om te gaan, enz.. Een volwassen baby wordt zelfbewust van zijn gevoelens, onzeker en geleid door de mening van anderen, omdat zijn ouders hem de waarde van zijn persoonlijkheid niet hebben bijgebracht. Welk effect uw emotionele uitbarstingen hebben op uw kind:

1. Peuter denkt dat hij slecht is.Uw woorden om het gedrag van uw kind te bekritiseren kunnen worden opgevat als kritiek op het kind. Deze eigenaardigheid van de waarneming houdt verband met het egocentrisme van kinderen… Het kind plaatst zichzelf in het middelpunt van alle gebeurtenissen die hem of zijn naasten overkomen. Respectievelijk, uw negatieve emoties en moeilijkheden met zelfbeheersing, hij neemt het persoonlijk op. Het legt het idee vast van ongewenste trekken in zijn persoonlijkheid en creëert schuldgevoelens voor wat er gebeurt.

2. Sluiting. Als hij niet begrijpt waarom mama of papa zo tegen hem schreeuwt, moet hij huilen. Het huilen van de baby wordt door de ouders opgevat als een extra irritatie en zij beginnen nog meer te schreeuwen. Het onderdrukken van emoties maakt dat je je gevoelens verbergt. Dit werkt als negatieve versterking: als je je gevoelens toont, krijg je een zweepslag. Als een kind opgroeit, vragen ouders zich af waarom hun kind zo afgesloten is van de wereld en andere mensen…

3. Angst. Als een kind zich ongemakkelijk voelt in het gezelschap van mensen die geacht worden hem te beschermen, te behoeden en lief te hebben, zal hij angst ontwikkelen, wat zal leiden tot de vorming van verschillende fobieën. Het is bewezen dat kinderen van gefrustreerde ouders opgroeien met hoge niveaus van persoonlijke en situationele angst.

4. In de toekomst zal het kind een onstabiele, agressieve persoonlijkheid worden…Het ouderlijk voorbeeld is een sterke factor in de opvoeding van een persoonlijkheid. Leraren zeggen dat volwassenen zich moeten bijscholen om eerst goed te zijn. Na een goed voorbeeld zullen deze kwaliteiten bij hun kinderen ontstaan. Ook met manieren van reageren op stress – je baby kijkt naar mama of papa die begint te vloeken als het moeilijk wordt. Dit gedragspatroon wordt geïnternaliseerd en vervolgens geïmplementeerd door kinderen.

Manieren om te kalmeren in tijden van agressie

Je kunt niet altijd perfecte ouders zijn. Er zijn momenten waarop emoties moeilijk te bedwingen zijn… Als je voelt dat je het gaat verliezen, probeer dan dit eenvoudige algoritme te volgen:

1. Haal diep adem. In tijden van stress gaat het hart sneller kloppen en wordt de ademhaling verkort. Om het hart goed te laten werken, controleer bewust zijn ademhaling… Haal diep adem met je neus en adem uit met je mond. Het is belangrijk dat de uitademing iets langer is dan de inademing. Doe minstens tien van deze cycli. U zou de situatie beter moeten kunnen beoordelen en u beter moeten voelen na het uitademen.

2. Verberg je ware gevoelens niet. Zoals gezegd ontwikkelen kinderen vanaf twee jaar al een empathie voor anderen. In plaats van hun frustratie en verdriet te tonen door te schreeuwen, toon ze in hun huidige gedaante. Je mag zelfs huilen, je emoties verbaal uiten… Door het openlijk uiten van gevoelens, zul je laten zien dat alle menselijke emotionele uitingen niet beschamend zijn, en een uitlaat moeten vinden. Als je moe bent op je werk – deel het met je kind. Een alternatief voorstellen – in plaats van actieve en luidruchtige, rustige spelletjes (bordspelletjes, tekenen, boetseren, enz.)..).

3. Minder praten en meer luisteren. Geef uw kind de kans om de reden voor de overtreding uit te leggen. Als hij zichzelf uitlegt, zul je zien dat zijn acties niet bedoeld waren om je te kwetsen… Zo zegt u geen vervelende, kwetsende woorden tegen uw kind en lost u het conflict op zonder te schelden.

4. Uw woorden moeten de actie bekritiseren, niet de persoonlijkheid van het kind. Als je een debriefing wilt, weet dan de juiste woorden te vinden. Alle kritiek moet betrekking hebben op de overtreding – een vaas kapot gooien, een muur beschilderen, zijn kleren vuil maken. Zeg nooit dat hij een slons is, slordig, onoplettend, enz.. Je zegt de woorden zonder na te denken, en het kind lijdt een levenslang psychologisch trauma…

5. Weet hoe je om vergeving moet vragen. Ja, als je je stem hebt verheven, geef dan je fout toe. Zeg hen dat je het niet had moeten doen en vraag hen je te vergeven. Je laat zien dat een persoon het recht heeft om een fout te maken, maar dat hij of zij deze moet kunnen corrigeren. Door de identiteit van een kind te respecteren, geeft u het een gevoel van zijn waarde en belang…

6. Als je voelt dat je geen controle hebt, loop dan weg.Als u het moeilijk vindt om uw emoties in het hier en nu onder controle te krijgen, bewaar het gesprek dan voor later. Ga naar een andere kamer, neem een paar minuten om een luchtje te scheppen… Alleen, zul je in staat zijn om rustig na te denken over de situatie… Na een tijdje zult u beseffen dat het niet nodig is om te snauwen en dat u erover kunt praten zonder harde woorden – u zult uw zoon of dochter niet kwetsen.

Regels voor gedrag in tijden van verstoring, om uw kind niet te kwetsen

Voordat u kwetsende woorden spreekt, moet u zich vertrouwd maken met basisregels die het gesprek met uw kind constructief en zinvol maken:

1. Erken dat u de situatie anders waarneemt.U ziet het wangedrag van het kind als een volwassene – het voorwerp is beschadigd, niet meer te repareren. Als gevolg daarvan ziet u de financiële kosten en de noodzaak van nieuwe acquisities. Uw kind ziet de dingen anders – het heeft per ongeluk een vaas omgestoten die u dierbaar is. Zijn doel was niet om het voorwerp te breken, maar bijvoorbeeld om er een servet onder vandaan te halen. Vanuit het oogpunt van een kind worden oorzaak en gevolg relaties slecht begrepen. Wees je bewust van het verschil in perceptie tussen een volwassene en een kind voordat je schreeuwt.

2. Word niet boos als een kind slecht gedrag herhaalt. Herhaling van negatieve ervaringen is een eigenschap die niet uniek is voor het kind. Je hebt het zelf herhaaldelijk gedaan, wetende dat er onaangename gevolgen zullen volgen… Als u het niet kunt weigeren, waarom vindt u dan dat uw kind? Probeer hem te begrijpen.

3. Het gedrag van uw kind is niet bedoeld om u kwaad te maken. Een peuter handelt uit interesse om nieuwe dingen te leren en met voorwerpen te experimenteren… Hij heeft geen motief om je te kwetsen of je negatief te laten voelen… Als u onbegrip in de ogen van uw baby ziet, probeer dan rustig de reden te verduidelijken. Zorg ervoor dat hij/zij je geen pijn wil doen.

4. Begrijpen en meeleven met je kind.Als ouder moet je je kind begrijpen. Als je hun gevoelens niet respecteert en geen empathie toont, zal niemand… Laat ze het belang van zorgen inzien en leer ze hoe ze ermee om moeten gaan. Onuitgelokte inzinkingen en kwetsende woorden helpen uw kind niet om het belang van emoties en gevoelens te begrijpen.

Conclusie

Uw wens om een harmonieuze en gezonde relatie met uw baby op te bouwen is een zeer belangrijke en verantwoordelijke opvoedingsbeslissing. Laat hem zoveel mogelijk rustig blijven in stressvolle situaties, het resultaat van de inspanning zal overeenkomen met uw inzet. Door het beheersen van negatieve emoties krijgt u het gewenste resultaat – leer hoe u een constructieve dialoog opbouwt, het kind beter begrijpt, het belang inziet van het respecteren van zijn gevoelens, en uw manieren van gedrag en emotionele respons verbetert. Ik wens je veel succes met je werk.