Hoe een kind van driftbuien af te helpen

Ouders worden vaak geconfronteerd met driftbuien bij hun kinderen. Voor veel kinderen zijn ze een onoverkomelijk probleem. Volwassenen begrijpen niet welke factoren dergelijk gedrag uitlokken en hoe ze ermee moeten omgaan. Psychologen hebben de mogelijke oorzaken achterhaald en weten hoe heftige emotionele reacties met geschreeuw, tranen, rollen op de grond kunnen worden voorkomen.

Redenen voor driftbuien

Vóór de leeftijd van 1,5 jaar is de baby zich nog niet bewust van zichzelf als persoon. De chagrijnigheid komt als ze de betekenis van het ‘nee’ deeltje begrijpt. Op de leeftijd van 2 jaar wil het kind onafhankelijk zijn en probeert het volwassenen te manipuleren. Ouders van tweejarigen horen voortdurend: “Ik kan me zelf aankleden/openen/opruimen, ik wil mijn hand niet volgen”. Peuter dringt aan op onafhankelijkheid, maar ouders kunnen geen vrijheid geven. Vanwege zijn ongevormde emotionele intelligentie protesteert hij door te schreeuwen en te huilen. In een driftbui verliest hij zijn humeur en slaat hij zijn hoofd tegen de muur of de vloer.

Gedrag wordt bepaald door: leeftijd, psychotype, gezinsopvoeding. Na onderzoek van het probleem identificeerden psychologen gemeenschappelijke factoren. Een van de belangrijkste is “Let op mij”. Ouders brengen niet genoeg tijd door met hun kind in de dagelijkse sleur. Om er 30 minuten uit te persen om iets te doen, duwen ze hen voor de televisie of leiden hen af met een spelletje op de tablet. Naarmate het opgroeit, beseft het kind dat het “in de rij” staat voor aandacht en pakt het het probleem aan op een manier die het kan begrijpen. Alle driftbuien zijn “Ik wil je liefde en zorg”…Andere redenen:

1. Het onvermogen om ontevredenheid te uiten. Wanneer een favoriet stuk speelgoed wordt afgepakt, omdat het onmogelijk is woede en wrok in woorden uit te drukken, begint het kind te protesteren met geschreeuw en tranen.

2. Grenzen stellen. Opgroeiend zal je baby ervaren wat je wel en niet kunt doen, en welke ouders meer reageren op de grillen van hun ouders…

3. Vermoeidheid en slaaptekort,Elk ongemak prikkelt het zenuwstelsel. Kinderen met een beweeglijke psyche reageren bijzonder sterk op afwijkingen van de dagelijkse routine.

4. Verlangen om te imiteren. Een kind imiteert volwassenen en het is dom om hen te straffen voor hun humeur en geschreeuw als je je zelf ook zo gedraagt.

5. Verstikkende liefde.Buitensporige zorg en voogdij bij vrijheidslievende kinderen veroorzaken intern protest. Vandaar dat relatiecrises in verschillende perioden van volwassenheid.

6. Gebrek aan duidelijke grenzen.Als mama toestaat dat er vandaag met speelgoed wordt gegooid en morgen niet, weet het kind niet hoe het zich moet gedragen.

Woedeaanvallen ontstaan vaak als reactie op categorische eisen van ouders, emotioneel onuitgesproken houding ten opzichte van handelingen, gebrek aan methoden van aanmoediging en bestraffing, toegeeflijkheid.

Soorten zenuwstelsel en kenmerken

Woedeaanvallen worden niet alleen veroorzaakt door foutief ouderschap. De oorzaken zijn fysiologisch en hangen af van het type zenuwstelsel. Concepten: “sterk, mobiel en inert, zwak” werd geïntroduceerd door de fysioloog I.A. Kreutzmann. .Pavlov. Ze beïnvloeden de activiteit en reactietijd. . . Ushinsky benadrukt: hoe eerder de ouders bepalen het type zenuwstelsel in de baby, hoe eerder zal de ontwikkeling van het juiste gedrag. De beroemde pedagoog raadde aan om op te merken hoe snel hij in slaap valt, reageert op regimewisselingen, welke spelletjes hij verkiest.

Als u kinderen ziet spelen, zult u merken dat zij zich anders gedragen in dezelfde situatie. De een is vrolijk, de ander zeurt zonder reden, de derde is een pestkop, de vierde zit aan de zijlijn en richt zich op zichzelf. Geen enkel type zenuwactiviteit kan als goed of slecht worden beschouwd. Het succes van onderwijs wordt bepaald door het vermogen om een onderwijsmethode te vinden die voldoet aan de typologische kenmerken van het centrale zenuwstelsel.

Zwakke type

Indrukwekkende kinderen beginnen traag en stoppen traag. Dat zijn ze:

1. zijn ongezellig en haatdragend;

2. Vermijd conflicten;

3. Aanpassen aan nieuwe omstandigheden voor een lange tijd;

4. Geneigd om te lang na te denken en frustraties te herbeleven;

5. Onderhevig zijn aan frequente stemmingswisselingen.

Paniek, controle verliezen, onvoorspelbaar handelen bij stress. Volwassenen mogen de aandacht niet abrupt verleggen, niet vaak afleiden van spelletjes en activiteiten, geen snelle reacties verwachten op opmerkingen.

Sterk

Excitatie en inhibitie zijn in evenwicht. Kinderen zijn sociaal, gaan snel om met hun leeftijdsgenoten, lossen zelf interpersoonlijke conflicten op. Echter, ze zijn wispelturig in hobby’s, snel oplichten en afkoelen. Zijn niet ijverig, nemen de stof oppervlakkig op, zijn onvoldoende georganiseerd. Het is belangrijk dat ouders een stapsgewijze aanpak vormen, meer aandacht besteden aan opbouw, aandachtspelletjes.

Speelse

Het isPrikkelbare kinderen, waarvan de cortex meer prikkelbaar is dan remmend. Ze reageren heftig op zelfs een nieuw speeltje. Ze gedragen zich luidruchtig, hebben de neiging anderen te leiden, zijn snel afgeleid en moe van eentonigheid, maken niets af. Agressief reageren op harde opmerkingen, liever krijgen wat ze willen door schandalige acties. Psychologen adviseren ouders verstandig te begeleiden bij spelletjes, leer ze het spel af te maken.

Als u voelt dat uw baby geïrriteerd begint te raken, verander dan snel van onderwerp en leid hem/haar af. Versterken dat dit niet de juiste manier van handelen is. Omdat ze graag imiteren, geef een voorbeeld met je kalmte… Het is wat A. . Makarenko in “Lectures on the Education of Children”.

Inert

Ze worden ook wel “mompelaars” genoemd. Hun remming wint het van de opwinding. Peuters zijn kalm, verstandig, nonchalant, verdragen goed eenzaamheid en zijn getemperd met emotie. Ze kiezen voor rustige activiteiten: bordspellen, blokken en puzzels bouwen, lang naar een verhaal luisteren.

Dit type is het minst gevoelig voor driftbuien. De belangrijkste redenen – fysiek ongemak, vermoeidheid, overmatige bewaring. Ze nemen hun tijd om te “schommelen”, nemen hun tijd en zien de dingen door… ⭐ De rol van ouders is het stimuleren van actie, het aanleren van vaardigheden en snelle reacties. Laat je niet uitschelden omdat je langzaam bent en altijd te laat komt. Tussen de vertegenwoordigers van de extreme types is er een groep met een gemiddelde zenuwstelsel typologie. Peuters die zwak en onstabiel zijn, hebben meer kans op driftbuien.

Soorten driftbuien

Als de baby op zijn voeten staat, loopt hij voortdurend risico… Een gevoelige baby kan heel hard stoppen met huilen nadat hij lang tegen meubels heeft geslagen. Als hun moeder hen een knuffel geeft, kalmeren ze snel. Een vierjarige huilt met gebroken knieën. Ze huilen nog harder bij het zien van groen. Bemoedigende woorden en “laat me blazen” zijn vaak genoeg om hen te kalmeren.

Er is niets gebeurd en de baby huilt. Je was bezig toen hij naar je toe kwam met een uitnodiging om te spelen, en je zei tegen hem: “Wacht 2 minuten, mama zal haar zaken afronden. Maar hij heeft besloten wat er nu nodig is, maar jij hebt het verzoek afgewezen, en hij slaat alarm… Zie het niet als een gril en probeer duidelijker uit te leggen dat je het druk hebt en vraag om hulp.

Simulaties

Emotionele uitbarstingen veroorzaakt door een verlangen naar speelgoed of snoep komen vaker voor. In de winkel zie je zulke demonstratieve spontane driftbuien: de baby schreeuwt, stampt met zijn voeten of valt op de grond en eist het felbegeerde artikel van mama op. Zodra ze het in hun handen krijgen, vertoont hun gezicht een glimlach.

Als het 2-5 keer niet lukt om een toren in elkaar te zetten of een figuur te boetseren, worden dobbelstenen en plasticine met vurige tranen over de zijkanten uitgestrooid. Je hoeft alleen maar het speelgoed te pakken en voor te stellen dat ze samen gaan creëren.

Aanvallen komen vooral voor bij driejarigen. Ze volgen verschillende scenario’s tijdens een crisis, maar ze hebben drie dingen gemeen: koppigheid, eigenzinnigheid en zichzelf willen bewijzen. Als ze het resultaat krijgen, eindigt de volgende keer het mislukte verzoek om een ander geschenk in een ingestudeerde voorstelling.

Temperamentvolle driftbuien

Na een grote emotionele schok heeft het kind geen controle meer. Hij kan zijn ouders niet horen en smeken om hem te kalmeren is nutteloos… Een manier om een luid huilende baby te kalmeren is de trigger te neutraliseren, haar op je schoot te zetten en te knuffelen, haar hoofd en rug te wrijven. Stel hem gerust dat alles goed is en dat hij veilig is.

Vaak zijn ouders niet in staat een manipulatieve driftbui te onderscheiden van een affectieve. Een indicator van een echte emotionele storm is het buigen van de rug en stuiptrekkingen… Soms leidt overstimulatie tot huilen. Woedeaanvallen bij kinderen zijn een kwestie van leeftijd. Op 5-jarige leeftijd:

1. Zijn wereldbeeld breidt zich uit;

2. Spraak wordt gevormd;

3. Emotionele intelligentie wordt opgebouwd;

4. wennen aan de sociale normen;

Baby’s leren toegeven, wachten, “stoom afblazen” in spelletjes, communiceren met leeftijdsgenootjes. Dus manipuleer ouders niet door te schreeuwen. Als ze aanhouden, kunt u uw ouderschap heroverwegen…

Hoe kalmeer je je baby?

Wees ervan bewust dat dit proces zich in fasen ontwikkelt: het begin, de piek en het verval. Probeer het eerst te voorkomen. Als u weet hoe de baby zich in bepaalde situaties gedraagt, kunt u altijd de risico’s berekenen. Als ze opgewonden raakt, stuur haar energie dan om. Stel een sportwedstrijd voor. Springen, achtervolgen, voetbal maakt energie vrij voor stressrespons.

Wat moeders moeten doen?

Het is niet mogelijk uw baby te kalmeren tijdens een actief moment: het protest is erop gericht inmenging van buitenaf te voorkomen. Zorg liever voor je eigen intrapsychische evenwicht, zodat de emotionele achtergrond van het kind sneller in balans komt. Als u boos bent, neem de baby dan een paar minuten mee naar een andere kamer zonder de controle over het opstandige kind te verliezen. De time-out methode is effectief bij het beheersen van woede. Waarschuw hem dat je terugkomt als hij kalmeert. Het belangrijkste is demonstratieve stilte.

Zet je schrap dat hij zijn speelgoed rondgooit, met zijn voeten op de grond slaat of met zijn hoofd tegen de muur… Haast je niet meteen naar de redding – de pijn zal de woede overstemmen en hij zal sneller bijdraaien. De volgende keer zal ze het niet meer doen.

Bereid je in de vervagende fase van de driftbui voor op hulp en steun: “Je hebt gelijk om boos te zijn als het je stoort (geef redenen). Maar laten we de volgende keer met kussens gooien, tegen een bal schoppen of papier verscheuren.

Wat te doen bij een driftbui in de winkel??

Als de woedeaanval op een openbare plaats plaatsvindt, laat omstanders er dan niet bij betrokken worden. Verraad uw zoon/dochter niet door samen te werken met begeleiders: “Tante zegt dat je een stout meisje bent”. Wanneer zij gekalmeerd is, verwoordt u uw houding tegenover de situatie met de reden: “Ik kan er niets aan doen – u luistert niet naar mij”.

Het is belangrijk dat ouders zich realiseren dat, ongeacht de reden, de baby de golf van negatieve emoties niet aankan, en deze zal uitbraken door huilen en schreeuwen. Probeer niet te kalmeren met strengheid en schreeuwen, billenkoek… Jouw taak is om een veilige omgeving te bieden, om de spanning te laten verdwijnen… Als ze kalmeert, ga dan op je schoot zitten en praat tegen haar. Als de reden van de inzinking niet duidelijk is, vraag dan eerst: “Ben je bang??!”, “Je huilde vanwege …”

Bespreek na driftbuien en spreek er nooit meer over. Een kind beseft vaak dat wat het gedaan heeft verkeerd is – en dit wordt bestraft. Geef hem een kans om het goed te maken: laat hem doen wat hij denkt dat juist is om zich te verontschuldigen. Dit is jouw non-verbale boodschap van vergeving.

Devalueer de ervaring niet

Als de situatie voor volwassenen gewoon lijkt, kan het voor je kind op een tragedie lijken. “Er is speelgoed gebroken? Maak je geen zorgen, we kopen een nieuwe voor je. Hij wil geen andere. Het was zijn favoriet. Leg uit dat je het niet kunt repareren en dat hij een soortgelijke in de winkel zal kiezen. Een andere manier van devaluatie is onnodige stiptheid. Zo ontneem je jezelf de kans om de emotie te verwerken en los te laten. Als je merkt dat hij kalmeert, vraag dan: “Hoe kan ik helpen??

Technieken

Onvoorwaardelijke aanvaarding van gedrag zal helpen om elke crisis te overwinnen. Voor een goede geestelijke gezondheid is het belangrijk dat het kind weet dat het geliefd is zonder conventie. Ondanks frequente incidenten moet de houding dezelfde blijven. Herhalen hoe geweldig hij is, ondanks zijn stemmingen…

De “interpretatie” techniek is gebaseerd op het zeggen wat er gebeurt. In plaats van “Niet schreeuwen” zeg je “Wat een luide stem. Leg uit waarom je nu schreeuwt. Ik kan je altijd horen: als je rustig praat, zingt, mooie woorden zegt’. Als hij stil is, help dan: “Je schreeuwt omdat…”, verwoord je persoonlijke reactie op de situatie. Uw interpretaties kunnen helpen om het probleem de volgende keer onder woorden te brengen.

Help hen hun emoties te begrijpen

Als je je baby ziet huilen, vraag dan wat er mis is. Geef een voorbeeld van verbale uiting van emotie: “Ik raak ook geïrriteerd en boos als het me niet lukt”. Druk je verontwaardiging uit in woorden en probeer het opnieuw. Kan het een tijdje laten liggen en dan opnieuw doen. Het werkt altijd de tweede keer. Laten we het samen proberen.”.

Minder vaak “nee” zeggen

Ouders zeggen te snel ‘nee’ tegen verzoeken, wat snel tot een kookpunt leidt”, zeggen kinderpsychologen. Probeer uw kind te laten zien dat u het begrijpt: “Ik wil speelgoed kopen, maar het is duur”. Ik heb nog geen geld. Laten we wachten. Een “nee” is beter dan een kort “nee”.

Alternatieven voorstellen

De oorzaak van de woedeaanval kennende, de mogelijke gevolgen doorspreken. Als je gaat winkelen en je beseft hoe het zou kunnen aflopen, waarschuw dan: “Ik neem je mee als je niet vraagt om speelgoed te kopen”. Als de baby instemt, vraag dan wat er gebeurt als hij de afspraak verbreekt. Stel uzelf dus veilig voor een emotionele publieke show, leer uw zoon of dochter de oorzaak-en-gevolgrelatie van gedrag te herkennen, keuzes te maken.

De behoeften erkennen

Houd rekening met de wensen van je kleintje en vraag hem vaker om een cadeautje of om een wandeling. Hou ze niet aan een strak schema. Er zijn altijd regels, maar er zijn altijd uitzonderingen. Stel dat hij vraagt om wat meer op de speelplaats te spelen. Als er geen dringende zaken zijn, blijf dan 15-30 minuten weg, zodat u de tijd hebt om lichamelijk uit te putten. Een kleine concessie zal het huilen op weg naar huis wegnemen zonder de stemming voor beiden te bederven.

De regels uitleggen

Laten we zeggen dat de baby driftbuien heeft omdat hij geen gordel wil dragen in de auto. uitleggen dat rijden zonder veiligheidsgordel gevaarlijk is. Je moet jezelf steeds herhalen tot de informatie in je subcortex zit. Om de aandacht af te leiden naar een ander onderwerp, kunt u tijdens de maaltijd in uw favoriete boek bladeren, naar een liedje luisteren, om de beurt een gedicht voorlezen…

Niet chanteren

“Als je stout gaat doen, gaan we niet wandelen. Gehoorzame jongen krijgt een snoepje”. Deze methode is niet effectief. Baby’s kunnen hun stemmingen niet controleren. Uw bedreiging is emotioneel destabiliserend. Als er niet genoeg tijd is om uit te leggen, zijn heftige hysterische episodes onvermijdelijk. Vaker praten, voorbeelden van sprookjes en vergelijkingen gebruiken om gedragsregels uit te leggen, woorden leren om vreugde en verdriet uit te drukken. Dit helpt de weg te effenen voor leeftijdsgebonden crises. Onthoud dat ouderlijke liefde net zo noodzakelijk is als eten en slapen…