Hoe huiswerk maken zonder ruzie en driftbuien. Hoe krijg je kinderen in de les?

Veel ouders van kinderen in de schoolgaande leeftijd kennen dit probleem. Kinderen zien het maken van huiswerk vaak als een straf en volwassenen als een beproeving.

Wat niet van een kind verwacht mag worden

Een kind wil absoluut geen huiswerk maken en studeren! Hij denkt absoluut niet aan zijn toekomst! Wat zal hij worden??! Hoe hij de kost gaat verdienen! Dit zijn vragen die volwassenen vaak stellen wanneer zij zien hoe kinderen hun lessen volgen. Maar is het mogelijk de verwachtingen van volwassenen aan kinderen over te brengen, die volgens hen redelijk zijn en het kind zouden moeten motiveren om te leren?? Absoluut en absoluut niet!

Dus, in plaats van de ontwikkeling te stimuleren van het overeenkomstige gebied van de hersenschors dat juist voor dit leren bij een kind verantwoordelijk is, “stampt” een volwassene het met al zijn aanvallen, bovendien fluistert hij “hier was ik op jouw leeftijd!!”.

1. Allereerst,dit “op jouw leeftijd”, is de illusie van onze waarneming, die een volwassene ziet door het prisma van de reconstructie van zijn bewustzijn uit zijn eigen verleden. Je kunt de discrepantie tussen deze perceptie en de realiteit van het leven alleen opmerken als je er zorgvuldig aan werkt.

2. Tweede, in “onze jaren” was er een heel systeem van invloeden van de hele staatsonderwijsmachine om juist die zone te stimuleren. Zodra een kind naar de kleuterschool gaat, heeft hij het al gehoord: “Waar werk ik dan, wat doe ik?? Ik word liever timmerman, ze zouden het me moeten leren… Een timmerman is goed, maar een ingenieur is beter… Ik word liever vliegenier, ze zouden het me moeten leren…” enzovoort. Vanaf de 5e klas maakten de leerlingen kennis met verschillende beroepen via excursies naar verschillende productie-eenheden, en vanaf de 8e klas werd een systeem van opleiding in opleidingscentra aangeboden aan degenen die niet naar technische scholen en vakscholen gingen. hogescholen.

Nu moeten we de informatieruimte van toen en nu vergelijken. Wat vinden moderne kinderen van moderne beroepen als programmeur, accountant, ontwerper of HR-manager?? Extreem speculatieve noties. In dergelijke omstandigheden is het niet realistisch om een gericht actieplan voor het kind te formuleren.

Het deel van de hersenen dat verantwoordelijk is voor langetermijn- en langetermijnplannen heeft zijn definitieve vorming tegen de leeftijd van 25 jaar. Bij gebrek aan een gericht programma dat de informatieruimte met professionele oriëntatie vult, zullen de enige “gids” voor kinderen de volwassenen zijn die dicht bij hen staan.

Een veelgemaakte fout van volwassenen is het overdrijven van de capaciteiten van kinderen en een achteloze houding tegenover hun verantwoordelijkheden als opvoeder.

Wat is de basis van de acceptatie door een kind van de noodzaak om huiswerk te maken?

Nieuwsgierigheid, of interesse met andere woorden, is de belangrijkste drijvende kracht achter de cognitieve activiteit van een kind. Interesse op zich is een emotie, en deze emotie moet, net als elke andere positieve emotie, bij het kind worden aangemoedigd. Deze belangstelling kan worden gevoed, versterkt en in stand gehouden door stimulering.

Op jonge leeftijd is nieuwsgierigheid oppervlakkig, concentratie is nog niet beschikbaar voor een kleuter, maar nieuwsgierigheid zelf is onuitputtelijk. Als een volwassene dit in het kind ondersteunt en versterkt, is het probleem van de belangstelling voor leren wanneer het kind naar school gaat, opgelost.

Ouders raken gefrustreerd als hun kinderen niet willen leren. En in feite is het banaal en eenvoudig – ze zijn niet geïnteresseerd. Het is mogelijk dat zij in het begin geïnteresseerd waren in leren, maar later kregen kinderen te maken met veel onaangenaamheden voor zichzelf – het kind moest zich lang op het onderwerp concentreren, ze werden overspoeld met onbegrijpelijke informatie en bovendien begonnen ze te straffen voor mislukkingen. De natuurlijke reactie is om gewoon “af te haken”, om het simpel te zeggen, van school.

Angst kan worden gebruikt als stimulans. Kinderen kunnen een angst ontwikkelen voor straf, om gepest te worden door de mogelijkheid te falen, of om vernederd te worden. Maar talrijke studies op dit gebied hebben aangetoond dat dit leren totaal ondoeltreffend is.

Het enige criterium en de drijvende kracht achter het leren van kinderen was, en is nog steeds, het woord “interessant”. Alle menselijke intellectuele activiteit en ook alle creativiteit is gebaseerd op de emotie van interesse en wordt geleid door dezelfde interesse. Het kind zal creatief en vindingrijk zijn op elk gebied van kennis, als het onderwerp hem aanspreekt en een verlangen om te leren opwekt. Alleen onder deze omstandigheden wordt leren een opwindend avontuur in plaats van een pijnlijke beproeving.

Dit is alleen mogelijk als een volwassene elke uiting van belangstelling van zijn of haar kind aanmoedigt. Als een volwassene erin slaagt omstandigheden te creëren waarin belangstelling voor alles wat ongewoon en nieuw is, gepaard gaat met vreugde en plezier – zullen er geen leerproblemen ontstaan.

De Amerikaanse neurowetenschapper John Media beschrijft in zijn boek “Brain Rules” een gedetailleerde en toegankelijke organisatie van vele mechanismen van de denkactiviteit van mensen in het algemeen en kinderen in het bijzonder. Om hem te citeren: “Als kinderen nieuwsgierig mogen zijn, kunnen ze hun natuurlijke neigingen tot onderzoek en ontdekking ontwikkelen tot ze 101 jaar oud zijn.

Als u de moeite neemt om de biografieën te bestuderen van mensen die in dit leven succes hebben geboekt, zult u verbaasd zijn dat zij een breed scala aan interesses hebben en zoveel verschillende dingen hebben geprobeerd. Dit komt voort uit een goed ontwikkelde interesse emotie, en al hun succes en leren komt in eerste instantie voort uit deze emotie.

Hoe organiseer je het leren van een kind

De bovenstaande beschrijving en motivering van de criteria waarop de basis voor de liefde van een kind voor de lessen en het leerproces moet worden gebouwd. Het is echter waarschijnlijk dat er iets verloren is gegaan in de voorschoolse periode, zodat we het moeten inhalen toen het kind naar school ging. Daar gaan we het nu over hebben. Hoewel het nog steeds beter is om te proberen de belangstelling van kinderen op jongere leeftijd te stimuleren. Dan zal het kind veel zelf doen, op basis van innerlijke motivatie.

Voor een effectieve en productieve les zonder stress en conflicten gelden de volgende algemene regels.

1. Dienstregeling.

2. Afleidingen worden zoveel mogelijk beperkt.

3. Splitsing van de les in verschillende delen.

4. Samen met een volwassene lessen volgen.

5. Een tijdige en vlotte overgang naar het eigen huiswerk van het kind.

Dagelijkse routine – voor een betere organisatie van het leven van het kind. De routine wordt niet gecreëerd omwille van zichzelf, maar om te fungeren als een ondersteunend instrument, als een geconditioneerde reflex, wanneer het op een bepaald moment tijd is om de lessen te doen. De hersenen, afgestemd op bepaalde tijdstippen, zijn meer geneigd om te gaan leren als deze tijdstippen constant zijn. Het kind moet rechtstreeks betrokken zijn bij het uitwerken van de dagelijkse routine.

na thuiskomst van school iets eten om het lichaam weer energie te geven en een uur of twee rusten; voor kinderen op de basisschool is een dutje ook mogelijk. Pas na deze tijd moet je beginnen met de lessen. Het ideale tijdsinterval hiervoor is van 15.00. Tot 18 jaar.00. Deze tijd is de meest productieve, het kind heeft zijn lichaam verfrist, tijd gegeven om voedsel te verteren, is uitgerust en klaar om te beginnen met leren.

Het is belangrijk een vaste regel te stellen – er mogen geen vreemde activiteiten plaatsvinden totdat het huiswerk af is. Het vooruitzicht van uitgaan, spelen en andere positieve ervaringen na de voorbereidende lessen dient als een extra stimulans om zich meer op de taken te concentreren en te proberen deze sneller af te ronden.

De regeling moet altijd voorzien in korte pauzes tussen de taken, die een “snack” in de vorm van fruit of een glas sap met een koekje kunnen omvatten. Voortdurend taken uitvoeren in een zittende houding en zich urenlang, zelfs een uur lang concentreren op alleen maar lesgeven, is een manier om kinderen een hekel aan leren te geven.

Het schema zelf moet visueel worden opgesteld en ergens in de buurt van de klok worden geplaatst, voor gemakkelijke verwijzing en als geheugensteuntje.

1. Minder afleiding, – Hoe jonger uw kind is, hoe moeilijker het is om zijn of haar aandacht bij één onderwerp tegelijk te houden. Deze eigenschap om van onderwerp naar onderwerp te springen is over het algemeen nuttig voor de ontwikkeling van het denken. Het is echter helemaal niet bevorderlijk voor het efficiënt leren van lessen. Nieuw onderzoek heeft aangetoond dat afleidingen van slechts 3 seconden het dubbele aantal fouten veroorzaken. De reden is dat het kortetermijngeheugen details van taken uit het oog verliest wanneer er afleiding is, wat leidt tot fouten.

2. Fractioneel huiswerk, – Verdeel de taken in verschillende brokken die betrekking hebben op afwisselende activiteiten. Laten we zeggen dat u drie taken wilt uitvoeren en dan wilt controleren of u ze goed heeft gedaan. Hierdoor bespaart het kind energie en kan het effectiever werken.

3. Samen met een volwassene lessen volgen– een vuistregel zodat het kind zijn onzekerheid bij nieuwe uitdagingen kan overwinnen. Op school kan hij door de leraar onder druk zijn gezet vanwege onjuist huiswerk; het kan zijn dat het kind iets in de klas gewoon niet begrijpt.

4. Als er geen volwassene in de buurt is, kunnen ondersteunen en uitleggen, zal bij het kind een gevoel van faalangst of verlegenheid ontstaan en in verband worden gebracht met het voltooien van de taken. Als de lessen gevuld zijn met een gastvrije sfeer en een bereidheid tot hulp van de kant van de volwassene, zal het voltooien ervan het kind aantrekken.

5. Naarmate het kind ouder wordt, worden de rol en de tijd van de volwassene in de activiteitde hoeveelheid tijd die zij samen met het kind doorbrengen moet gestaag afnemen. Eerst zal hij alles onder toezicht doen, dan alleen met een volwassene doen wat hij zelf niet begreep, dan de taak op een kladje doen en samen controleren en zo verder tot het kind volledig zelfstandig is. En het is belangrijk niet alleen te helpen bij het leren, maar ook succes aan te moedigen en te ondersteunen.

6. Overgang naar het zelfstandig uitvoeren van de taak. Wanneer een volwassene ziet dat een kind een niveau van autonomie heeft bereikt bij het voltooien van lessen, maar even vaak om hulp blijft vragen, zelfs in die mate dat de volwassene de taak namens hem/haar uitvoert, dan is het proces achteruitgegaan.

7. Op dit punt moet de hulp afnemen en moet het kind de lessen zelf gaan doen. Anders bestaat het gevaar dat het kind zich in alle opzichten volledig aan zijn autonomie onttrekt. U moet beginnen met uw kind duidelijk te maken dat de lessen uw verantwoordelijkheid zijn en dat u alleen in moeilijke gevallen zult helpen. Als een kind probeert te laten zien dat het het niet eens is met de veranderende regels, is het toegestaan en zelfs noodzakelijk om verboden toe te passen: voor tv-kijken en spelletjes spelen tot de lessen gedaan zijn of tijdelijke ontzegging van “financiële steun” in de vorm van zakgeld. Meestal ziet het kind de voor- en nadelen van de situatie en kan vrij gemakkelijk een compromis worden bereikt.

Hier worden alleen basisregels beschreven, die van toepassing zijn op alle gevallen waarin het nodig is een kind huiswerk te leren maken. Los daarvan moet rekening worden gehouden met het temperament van elk kind, zijn intellectuele vermogens, zijn gezondheidstoestand op een bepaald moment en zijn leeftijd. De juiste aanpak van de evaluatie van een combinatie van al deze factoren zal ertoe bijdragen dat het kind rustig en productief is tijdens de lessen.

Kortom, hoe eerder we beginnen met het versterken en ontwikkelen van de belangrijkste emotie van het leren – interesse, hoe minder problemen er zullen zijn met het verlangen om te leren van een kind.

Het artikel is gebaseerd op boeken van A. Gelukkig kind door Kurpatov. Universal Rules”; John Media “Rules of the Brain”; Jessica Lahey “The Gift of Failure” en de pedagogische en educatieve praktijken van het personeel van het kindertehuis “Sunshine” RK domsolnyshko.kz/o-nas/o-detskom-dome/