Hoe realistisch worden: 7 effectieve acties

We leven allemaal in een half-ideale, verzonnen wereld die het resultaat is van individuele percepties en dominante houdingen van het doel. Het blijft soms onopgemerkt en wordt vaak de oorzaak van conflicten en misverstanden. Iedereen is een doelwit, maar het is in je eigen voordeel om te proberen realistischer te zijn over dingen…

Defensieve mechanismen van de psyche – het is vertrouwd en handig

Achter de schermen blijven van echte gebeurtenissen is comfortabel genoeg als het een fatsoenlijke levensstandaard en begrip mogelijk maakt. Je hebt het recht om je eigen waarden en overtuigingen te verkondigen, zolang ze je helpen om je te verbinden en je dagelijkse taken uit te voeren. Maar soms moet je de manier waarop je gewend bent veranderen.

Realiteitsvermijding verwijst naar de beschermingsmechanismen van de psyche, wanneer een persoon een intern stabiel model van denken en gedrag creëert, de interpretatie van wat er gebeurt, waarbij externe factoren worden aangepast.Psychologische bescherming is in deze situaties geboden:

1. Er zijn gevaarlijke, onvoorspelbare elementen in de communicatie die de psychofysiologische toestand compliceren;

2. er is een verlangen naar nivellering, naar neutralisering van crisisverschijnselen met een minimum aan inspanning.

Comfort en veiligheid zijn menselijke basisbehoeften; voortdurende conflicten en stress putten de psyche uit en creëren een verlangen om zich te distantiëren, om zich te verbergen. Alle verdedigingsmechanismen worden geactiveerd door onbewuste impulsen die iemand doen vluchten en verstoppen… Psychologische verdedigingsmechanismen helpen om de gevolgen “onschadelijk” te maken en er een aanvaardbare waarde aan te geven, als de gevolgen ervan niet volledig kunnen worden uitgesloten.

De mens wordt gedwongen om ofwel de ondervonden problemen bewust te overwinnen, ofwel deelname te vermijden, om zich bezig te houden met een verwrongen interpretatie binnen het kader van zijn eigen werkelijkheid. Bij het oplossen van een probleem, een kritische tegenstrijdigheid, een tegenstrijdigheid in het leven, moet men op de een of andere manier reageren, verantwoordelijke beslissingen nemen… Daarna is het noodzakelijk de plannen uit te voeren, resultaat te boeken en de doeltreffendheid ervan te evalueren. Lang en vermoeiend, het is makkelijker om te doen alsof er niets aan de hand is.

Als we niet adequaat reageren op bestaande omstandigheden, moeten we een denkbeeldige comfortabele werkelijkheid creëren, waarin er geen irritante omstandigheden zijn. Dit is een manier om de gevolgen van psychologische trauma’s te voorkomen en een stabiel zelfbeeld te behouden.

Het instinct van zelfbehoud staat soms in de weg..

Mentale verdedigingsmechanismen zijn een zelfregulerend systeem dat nodig is om negatieve, traumatische ervaringen te elimineren… Elk individu streeft naar een stabiel, voorspelbaar bestaan om met zo weinig mogelijk energie te reageren op invloeden van buitenaf…Zo ontstaan duurzame manieren van zelfbehoud:

1. Maskeren, het elimineren van bronnen van stress uit het bewuste deel van de geest, waardoor ze een ‘illegale’ status krijgen;

2. Modificatie, transformatie van negatieve ervaringen, herconfiguratie van perceptie om stress te ontlopen.

Deze aanpassing helpt bij het creëren van een eigen gedragspatroon, gebaseerd op angsten en gewoonten. Maar het echte leven kent niet zulke ernstige gevaren, zoals in het verleden, in de vorige eeuw, toen men moest vechten tegen honger, ziekten, armoede, huiselijke wanorde. Maar onze hersenen hebben de gewoonte iedereen te verdenken en niemand te vertrouwen, moderne neurotici kunnen een onschuldige opmerking interpreteren als een ernstige “aanval” en de hele strategie van antwoord voorstellen.

De bufferfunctie van afweermechanismen helpt persoonlijke behoeften en percepties in overeenstemming te brengen met de realiteit van het leven. Een sluw, voorzichtig brein zorgt voor een dynamische persoonlijke ontwikkeling om zich zo goed mogelijk aan te passen aan de omgeving en de maatschappij. Bijvoorbeeld, religieuze mensen veranderen bereidwillig hun geloofssysteem om de meest geavanceerde verworvenheden in wetenschap en technologie te gebruiken.

Natuurlijk is psychologische verdediging gericht op nobele doelen: de ernst van psychische nood verminderen, het niveau van emotionele spanning reguleren. Maar na verloop van tijd verliest de gebruikelijke afweerregulering haar therapeutische eigenschappen en wordt het een palliatieve reactie… Dit soort verdediging heeft een kort bereik en is niet in staat een radicale verandering in iemands positie teweeg te brengen.

Gevoelde en reële gevolgen

Het regelmatig onderdrukken van negatieve emoties leidt tot apathie en emotionele burn-out, wanneer de diepte van de waarneming afneemt en positieve vreugdevolle emoties atrofiëren. De psyche is zo georganiseerd dat zij niet alleen kan worden afgestemd op de overdracht van positieve emoties, het zenuwstelsel is ook in staat om stressvolle, onaangename gevoelens te ervaren.

De vraag is hoe adequaat te reageren en met gevoelens om te gaan, niet hoe ze te vermijden, om van “onnodige” schokken en lijden af te komen. Smaakvariatie kan alleen worden ervaren met behulp van de “bittere” en “zoete” receptoren. Psychoprotectieve werkwijzen blokkeren improvisatie, creativiteit, creativiteit. Men is niet langer de auteur van zijn eigen biografie en conformeert zich bewust aan het script van een ander binnen de familie, de sociale referentiegroep…

De negatieve waarde van een dergelijke bescherming wordt ook gezien op het niveau van de individuele situatie, omdat het individu een zekere mate van opluchting ervaart en de werkelijke gevolgen negeert. Illusoire verlichting op korte termijn brengt uiteindelijk geen rust en geruststelling. Maar de gebruikte verdedigingstechniek wordt geconsolideerd als een nuttige gedragsvaardigheid, als een gewoonte om gelijkaardige situaties te overwinnen, omdat ze het energieverbruik en het tijdverlies tot een minimum beperkt.

Laten we uitzoeken wie de schuldige is

Het gebruik van psychologische afweermiddelen wijst op een wantrouwende, angstige perceptie van de omgeving. De veranderende, evoluerende samenleving beïnvloedt ook de individuele wijze van psychoregulatie. Beschermingsmechanismen komen zowel bij normaal als bij abnormaal gedrag voor; zij vormen een bufferzone, een contactzone tussen het private en het publieke domein. Zo wordt ook de verantwoordelijkheid voor de geestelijke gezondheid van elk individu gedeeld tussen hem en zijn omgeving.

Sommige mensen worden virtuoos in het produceren van persoonlijke verdedigingsmechanismen om een “aanval” te ontvluchten. Regelmatige onderbewuste impulsen dicteren regelmatige motieven, overtuigingen en houdingen.

AanbodEnkele mechanismen van psychoprotectie controleren,die hem helpen terug te keren naar de realiteit.

1. Herbeoordeling– Reductie of hyperbool, overdrijving van echte gebeurtenissen en relaties. Een persoon interpreteert zijn of haar acties zeer selectief, en probeert te presteren in een ideale, mooie rol… Als hij bijvoorbeeld een oude vrouw oversteekt, kan hij haar nu vertellen dat hij zich bezighoudt met gerontologie en het redden van de mensheid.Actie: haal je cv op of maak het opnieuw (leeftijd, opleiding, werkervaring, salarisniveau, burgerlijke staat) – dat is je echte levensbagage. Overdreven eigenwaarde voorkomt dat men zich concentreert op het bevorderen van zijn vaardigheden of het bereiken van belangrijke doelen.

2. Ontkenning– Weigeren het bestaan van echte problemen te erkennen, aan zelfreflectie doen om ongemak, onaangenaamheid te identificeren. Je kunt het beter vergeten en zeggen dat het nooit gebeurd is. De persoon kan bijvoorbeeld voor zichzelf en anderen verbergen dat hij is ontslagen omdat hij ongeschikt was voor zijn baan, het is beter om te zeggen dat hij “zich met de bazen bemoeide”.Actie: Maak een lijst van verborgen problemen en conflicten vanuit een bewuste leeftijd. Dit maakt het gemakkelijker om toe te geven dat je in staat bent om drie Euro uit de zak van je ouders te stelen of weg te lopen van je eigen bruiloft.

3. Regressie– Het gebruik van eerdere denk- en gedragsmechanismen in veranderde omstandigheden. Je kunt niet je hele leven alleen de vermenigvuldigingstabel kennen, of tienerjargon gebruiken… Je moet je vaardigheden bijwerken, je communicatiestijl veranderen, als je een andere baan of een nieuwe gezinssituatie hebt.Actie: Schrijf de meest recente dramatische veranderingen in uw leven op (1-2 jaar). Kruis aan wat er in je gedrag veranderd is hierdoor, wat er veranderd moet worden, het blijkt dat er veel werk aan de winkel is.

4. Rationalisatie– het vermogen om elke actie of niet-actie te rechtvaardigen, om het een betekenisvolle betekenis te geven. Ik probeer geen nieuwe baan te krijgen, want er zijn geen geschikte vacatures en er is niemand om de bloemen water te geven. Actie: Schrijf vijf of zes kritiekpunten op die je gewoonlijk hoort van mensen uit je omgeving (vrienden, familie, collega’s). Zet een score van 10 tegen elk van hen, hoe eerlijk ze zijn, denk na over hoe dit kan worden toegepast.

5. Sublimatie– Omzetting van energie in luiheid, onverschilligheid. In zijn vrije tijd ging iemand een herbarium verzamelen, maar hij ging eigenlijk alleen naar de dichtstbijzijnde supermarkt. Je zou kunnen zeggen dat het een bescherming is tegen “oververhitting”, een opeenhoping van energie. Neem aan, maar om een of andere reden wordt deze situatie altijd herhaald.Actie: Schrijf uw drie grootste, meest ambitieuze dromen op (een succesvolle visser worden, een vloot tonijnvissers kopen, een tonijnhulpfonds oprichten). Schrijf onder elk daarvan drie praktische doelen en onder elk daarvan drie doelstellingen. Controleer waar je staat, of je levensdoelen een verzinsel zijn van je wildste verbeelding en stoutste fantasie.

6. Zelfcontrole– een veel voorkomende psychologische verandering, waarbij de terughoudendheid om te reageren en te handelen door de persoon wordt toegeschreven aan rigide zelfbeheersing. Zoals, ik kon mezelf nauwelijks tegenhouden om een tweede hogere opleiding te volgen, en waarom heb ik die nodig?.Actie: maak een lijst van 5-6 dringende problemen en schrijf voor elk probleem een score op een 10-puntsschaal, in hoeverre u de situatie kunt beïnvloeden. U zult waarschijnlijk verbaasd zijn over het resultaat, u zult uw eigen betekenis in de wereldpolitiek en de geschiedenis van het Nederlands liberalisme moeten heroverwegen.

7. Zelfisolatie– Zelfverwijdering van de werkelijkheid, de afwijzing van persoonlijke en sociale relaties. Op die manier worden gespannen, angstige momenten, die meestal samenhangen met een laag zelfbeeld, bij voorbaat uit de weg geruimd.Actie: vergroot je contactenbestand, bijvoorbeeld door elke dag contact op te nemen met 10 mensen die je niet kent op straat of op een kennissite. Er zullen goede, slechte, sympathieke en teruggetrokken mensen zijn. Je zult merken dat niemand je hoeft uit te lachen, maar er zijn veel meer aangename, vriendelijke mensen. De weerstand tegen sociale contacten neemt af, er ontstaan nieuwe hobby’s en contacten.