Hoe weer in jezelf te geloven – oefeningen van psychologen

Wat het betekent om in jezelf te geloven?

Om deze vraag te beantwoorden, stel je een zelfverzekerd persoon voor (want vertrouwen en zelfvertrouwen zijn in wezen synoniem). Zo iemand weet dat hij alle obstakels aankan, kan krijgen wat hij wil en kan slagen. Voor hem zijn er geen hopeloze situaties of onoplosbare problemen, alles ligt in zijn macht.

En zijn exacte tegenpool – degene die altijd aan zichzelf twijfelt, over zijn capaciteiten.

Daarmee is het duidelijk. Maar hoe komt het dat de een overtuigd is van zijn eigen kracht en de ander verzandt in twijfel en zelfspot?? Het is het uitzoeken waard.

Het woord “geloof” impliceert dat wij iets als waarheid aannemen dat geen bewijs heeft, dat niet logisch of feitelijk bewezen kan worden…Het betekent vertrouwen hebben in jezelf,Geloven in jezelf betekent niet twijfelen dat obstakels overwonnen zullen worden, dat alles zal lukken, dat acties tot succes zullen leiden. En dit geloof vereist geen externe versterking in de vorm van successen uit het verleden.

Hoewel het geloof in zichzelf in deze logica niet zozeer gebaseerd zou moeten zijn op informatie over wat men gelukt is als wel op vermoedens over wat had kunnen zijn, baseert iemand zich bij zelfvertrouwen in feite meestal op zijn of haar ervaringen uit het verleden. Als er in zijn leven veel minder overwinningen dan nederlagen zijn geweest, en alle pogingen om een of andere zaak tot een goed einde te brengen op een fiasco zijn uitgelopen, zal het heel moeilijk zijn om weer vertrouwen in zijn eigen kracht te krijgen.

Aan de andere kant zijn er niet veel mensen die nog nooit een mislukking hebben meegemaakt… Iedereen heeft te maken met afwijzingen, moeilijkheden, obstakels op weg naar het doel… Iedereen heeft momenten gehad waarop hij het opgaf en wilde stoppen. Maar zij die vertrouwen in zichzelf hadden, gingen door en bereikten de finish…

Wat er gebeurt is..? De cirkel sloot zich. We geloven in onszelf als we slagen; en we slagen als we in onszelf geloven? En een opeenvolging van nederlagen maakt van ons verliezers?

In feite is het een beetje ingewikkelder dan dat.

Zelfvertrouwen en aangeleerde hulpeloosheid

Een van de redenen, dat sommige mensen het opgeven na een reeks mislukkingen, terwijl anderen slechts wankelen, en met elke nieuwe nederlaag hun geloof in eigen kunnen versterken, en elke nieuwe nederlaag wordt gezien als een stap dichter bij het gekoesterde doel,is aangeleerde hulpeloosheid.

Dit fenomeen werd ontdekt door Martin Seligman. Een wetenschapper deed een experiment op honden. Hij verdeelt ze in drie groepen. De eerste twee groepen honden zaten in de box, met stroom aan, de derde zonder. In de eerste groep konden de honden zich losmaken nadat ze op een bepaald punt in hun gezicht waren gestoken. De honden van de tweede groep konden de situatie op geen enkele manier beïnvloeden – de doos zou opengaan ongeacht hun acties.

Toen tenslotte alle proefdieren weer in de speciale kamer met de stroom op de vloer werden geplaatst, toonden de honden van de tweede groep volledige apathie – ze probeerden niet eens om eruit te komen en aan de pijn te ontsnappen, ze gingen gewoon op de vloer liggen en jankten zielig. De honden van groep één en drie sprongen over het schot en werden bevrijd…

De mentale toestand van de testhonden uit de tweede groep wordt aangeleerde hulpeloosheid genoemd – een dergelijk zelfbeeld, waarin de gedachte overheerst dat het resultaat niet afhangt van onze handelingen en inspanningen en wij geen invloed hebben op de uitkomst van gebeurtenissen. We geloven daardoor niet meer in onszelf.

Of de toestand van aangeleerde hulpeloosheid zich al dan niet ontwikkelt na herhaalde tegenslagen, en hoe intens die is, hangt af van het soort attributie, d.w.z.. van,hoe het individu gebeurtenissen die hem of haar zijn overkomen interpreteert. Als iemand zichzelf de schuld geeft van elke mislukking en negatieve gebeurtenissen als natuurlijk beschouwt, zal hij eerder geneigd zijn om op te geven. Bij een meer optimistische benadering, waarbij een persoon mislukking ziet als een gevolg van toeval en het ziet als een ongeluk, is hij of zij meer geneigd om te worstelen.

Wij vonden dus dat een toestand van zelftwijfel en onvermogen om zich te laten gelden een gevolg zou kunnen zijn van aangeleerde hulpeloosheid die een persoonlijkheidstrek wordt.Deze eigenschap, suggereert Seligman, wordt al in de kindertijd gevormd, rond de leeftijd van 8 jaar. iemands geloof in de doeltreffendheid van zijn acties, waarbij hij een rechtstreeks verband ziet tussen zijn eigen inspanningen en de resultaten,Gevormd door de invloed van ouders en hun opvoeding.

Ouders die hun kind weinig ruimte voor zelfstandigheid gaven, alles voor hem probeerden te doen, in al zijn behoeften probeerden te voorzien, droegen bij tot hulpeloosheid. Het is logisch dat een kind bij zulke moeders en vaders hulpeloos en zonder zelfvertrouwen opgroeit, want mensen leren van hun omgeving wat ze wel en niet kunnen doen. Als een overbezorgde ouder het kind niets laat doen, niet helpt om speelgoed op te rapen, schoenveters te strikken, enz. is het logisch dat het kind de houding internaliseert dat het niet in staat is om iets zelf te doen.

Bovendien groeit het hulpeloze kind op in gezinnen,waar de vader overdreven streng en controlerend is, met straffen voor ongehoorzaamheid…

Ouders zijn overtuigd van de onverbeterlijkheid en slechte gewoonten van hun kroost en tonen hen impliciet deze overtuiging.

Scholing is een andere bron van onzekerheid, waardoor het kind zijn capaciteiten niet kan ontplooien. Alle arrogantie is slecht voor het schoolsysteem, want kinderen die zelfverzekerd zijn, zijn moeilijker te managen, hebben hun eigen mening en vormen een gevaar en risico voor het schoolsysteem. Dus proberen kleuterleidsters en schoolmeesters het kind zo min mogelijk te laten opvallen en bescheiden te houden.“Ik ben de laatste letter in het alfabet,” wordt ons als kind geleerd.

Andere redenen die tot onzekerheid leiden zijn:

1. overschattingen en onrealistische verwachtingen; met deze aanpak kun je nooit voldoen aan de norm die je stelt en zul je jezelf altijd teleurstellen;
2. het onvermogen om fouten te vergeven;
3. Perfectionisme en voortdurend zelfmedelijden – je kunt nooit perfect zijn, dus je bent nooit goed genoeg voor jezelf.

Zelfvertrouwen en zelfeffectiviteit

Als aangeleerde hulpeloosheid een totaal gebrek aan geloof in jezelf is, een permanente menselijke toestand en een kenmerk van je persoonlijkheid, dan is self-efficacy een gebrek aan vertrouwen in jezelf in een bepaalde situatie. Het is meer situationeel en wordt uitgedrukt door de zin: “Ik geloof niet dat ik deze taak aankan”. In het algemeen kan iemand veel vertrouwen hebben in zijn of haar capaciteiten, maar een bepaalde taak als onhaalbaar beschouwen. Dit gevoel is rationeler dan het algemene gebrek aan geloof en is veel gemakkelijker om mee te werken.

Hoe het moreel op te krikken. Oefening

Om je kijk op jezelf te veranderen, moet je in verschillende richtingen tegelijk bewegen.

1. Ten eerste, begin aan jezelf te denken met respect en liefde…Omdat een nieuwe houding tegenover zichzelf begint met het afscheid nemen van destructieve gedachten over iemands tekortkomingen. Zelfs als je ouders je deze gedachten hebben ingeprent. Vergeet alle slechte dingen die je verteld zijn over je capaciteiten en verban gedachten als “ik ben een mislukkeling” telkens als ze in je hoofd opkomen.

2. Ten tweede, zoek naar gebieden waarin u zich competent voelt.Laat mij u eraan herinneren dat zelfvertrouwen grotendeels afhankelijk is van daadwerkelijk succes – hoe vaker je slaagt, hoe meer je gelooft dat nieuwe prestaties mogelijk zijn, en omgekeerd kan een slechte ervaring twijfel zaaien over je eigen capaciteiten.

U wilt bijvoorbeeld samba leren dansen, maar u beschikt niet over de nodige vaardigheden – ritmegevoel, goede coördinatie, muzikaliteit, enz.. Je moet dus veel moeite doen om zelfs de eenvoudigste bewegingen te leren en steeds weer falen. Met elke mislukking wordt het steeds moeilijker om in jezelf te geloven. En onze waarneming zit zo in elkaar dat ze een negatieve ervaring van de ene sfeer naar alle andere kan overbrengen. En na herhaalde mislukte pogingen om de dans onder de knie te krijgen, kan iemand denken dat hij/zij op alle andere gebieden niet succesvol en onbekwaam is.

Wat is het resultaat van dit voorbeeld?? Ken uw sterke en zwakke punten, zodat u uw talenten kunt benutten en uw moreel kunt opkrikken. Plus, voortdurend nieuwe kennis, vaardigheden en levenservaring opdoen en echt succesvoller en efficiënter worden. En dan zal ervaring met prestaties en goedkeuring van anderen het werk doen – op basis van deze ervaring zal het gemakkelijker zijn om later in jezelf te geloven, zelfs als er een moeilijke taak in het verschiet ligt.

Natuurlijk is geloof in jezelf een voorwaarde die niet zomaar kan worden genomen en toegeëigend door pure wilskracht. Om zelftwijfel te veranderen in zelfvertrouwen, moet je hard aan jezelf werken. Maar wat als je snel resultaten nodig hebt, hier en nu?? Wanneer een situatie vraagt om vastberaden en moedige actie? Er zijn een paar oefeningen die je kunnen helpen je geest te verlichten.

Omarm wie je bent. De praktijk van zelfverheerlijking

Schrijf alle bijnamen op die je familie en vrienden je noemen… Maak een lijst van de positieve kwaliteiten en rangschik ze in volgorde van belangrijkheid en waarde. Stel je voor dat je schrijft voor een vriend of geliefde. Probeer zoveel mogelijk poëtische beschrijvingen en vergelijkingen aan uw tekst toe te voegen – “scherp als een adelaar”, “zacht als suikerspin”. De fouten die je waarschijnlijk bij jezelf vindt, schrijf je op een complimenteuze manier op (“Niemand anders dan ik weet zo meesterlijk noten te draaien bij karaoke”). Lees de resulterende beschrijving voor aan zoveel mogelijk mensen in uw omgeving.

Vat het niet persoonlijk op

Wat anderen over je denken en zeggen is een projectie van hun eigen werkelijkheid. Wanneer u onflatteuze woorden over uzelf hoort, denk dan aan de persoon die ze zei als iemand met een persoonlijk probleem, tegenslag of een moeilijke ervaring uit het verleden.

In een moment van twijfel

Op het moment dat je gedachten van waardeloosheid begint te krijgen of twijfelt of een bestaand probleem oplosbaar is,stel jezelf vier vragen.

1. Wat ik nu denk over mezelf of de situatie is waar?
2. Ik voldoe eigenlijk nooit aan mijn eigen en andermans verwachtingen? Of, in mijn verleden, zijn er een paar voorbeelden waar het gelukt is?
3. Hoe ik reageer op gedachten over mijn waardeloosheid..? Ik word bang, boos of verdrietig?
4. Wie zou ik zijn zonder zulke gedachten?? Hoe zou ik me voelen als ik niet slecht over mezelf kon denken??

Vervang nu de oorspronkelijke gedachte over jezelf, die negatief geformuleerd was, door het tegenovergestelde. Bijvoorbeeld: “Ik heb niet de vaardigheden om een schilderij te schilderen” – “Ik zal een schilderij schilderen”, “Ik zal geen goede baan krijgen” – “Ik zal een goede baan krijgen”. Onderbouw deze gedachte met feiten: ik kan goed tekenen, ik heb de vaardigheid om te tekenen, ik schilder al lang en weet hoe ik veel dingen moet doen, enz..

Stel jezelf dan opnieuw de oorspronkelijke 4 vragen, maar nu over een nieuwe formulering. Deze praktijk helpt de twijfel aan iemands capaciteiten weg te nemen en op een andere manier naar zichzelf te kijken, zonder pessimistische bril.

Probeer je daarnaast te omringen met zelfverzekerde mensen, hun voorbeeld kan ons inspireren om niet te stoppen met proberen, niet op te geven en te streven naar nieuwe prestaties.