De beroemde ontwerper Hubert Le Gall kwam naar de Biënnale van Amsterdam om de 250ste verjaardag van het Huis van Champagne Ruinart in Nederland te vieren. In dit interview legt de ontwerper uit waarom zijn meubels erg Frans zijn, wat hij daarmee bedoelt, met welke klanten hij het beste werkt en hoe je zelfs in plagiaat de pluspunten kunt vinden.
Aan het begin van zijn reis. Ik ben opgeleid in een klassiek programma dat ook financiën omvatte. Mijn vader wilde dat ik het deed. Ik heb daar een tijdje voor een internationaal bedrijf gewerkt, maar als ontwerper. Maakte ze een film, tekenden kleine boekjes. Daarom denken sommige mensen soms dat ik een financiële haai ben, maar dat ben ik niet. Ik heb drie jaar lang films gemaakt en toen stopte ik en zei tegen mezelf.. Ik weet nu precies wat ik wil doen. Ik bracht mijn vader op de hoogte van mijn beslissing. Ik stopte met schilderen in 1990. En van het een kwam het ander en ik begon meubels te maken. Die tijd was heel anders dan nu was er toen niet veel vraag naar design meubilair. Het is de combinatie van design, kunst en schilderen in de meubelmakerij die mij aansprak. Zoals aan het begin van de 20e eeuw in Wenen. Het idee dat meubels kunst kunnen zijn. Langzaam stopte ik met schilderen omdat het hard werken is. Ik denk dat als je een kunstenaar bent, dat alles is wat je moet doen, het is erg moeilijk. Nou, in ieder geval voor mij.
Op het productieproces. Het ontwikkelde zich geleidelijk. Eerst deed ik alles zelf, daarna vroeg ik vrij snel hulp aan mijn assistent, want ik had geen gespecialiseerde kennis van meubels, ik bewoog instinctief. hoewel ik mijn hele leven al kleine meubels voor mezelf maak… Het kostte me vijf of zes jaar om de juiste handwerktechnieken te vinden. Want in Parijs weet men hoe men glas en meubels moet maken… maar het kost allemaal veel geld. Het kostte me een tijdje om vertrouwd te raken met al deze traditionele technieken. Tegenwoordig wordt een deel in mijn werkplaats gemaakt, maar alles daarbuiten wordt gemaakt door professionele ambachtslieden in Parijs.
Op de Franse traditie. Mijn meubels zijn erg Frans. En ik denk dat mensen die naar Frankrijk komen dat zoeken. Het is heel belangrijk.. om een gevoel te krijgen voor de kwaliteit van het werk. Ik wil mijn meubels niet in een ver land produceren… Ten eerste, omdat ik werk met kleine volumes. Het heeft geen zin om 20 meubels ergens in India te bestellen. Ten tweede, als de productie dichtbij is, kan ik het zien en de kwaliteit garanderen. In het begin besefte ik dat mensen het niet erg vinden om zoveel geld te betalen voor echte kwaliteit, dus koos ik die weg voor mezelf. De Franse traditie van meubelmaken gaat honderden jaren terug. En ik denk dat ik deel ga uitmaken van die traditie. Het is mijn eigen ontwerp, ik ben niet bang om nieuw en oud te mengen, nieuwe materialen met oude materialen. Ik meng bijvoorbeeld klassiek brons met plastic.
Over plagiaat. We worden allemaal gekopieerd. Ik ook, heel veel. Ik heb één console die ik overal zie. Het probleem is dat het heel gemakkelijk te produceren is en dus gemakkelijk te kopiëren. Maar omdat ik kleine series van 20 stuks produceer, is het niet moeilijk voor mij om ze te verkopen… Maar als het erom ging honderdduizenden objecten te maken, zou er een probleem zijn met vervalsingen. Maar ik heb weinig klanten, ze willen mijn ontwerp en mijn kwaliteit ze zijn niet geïnteresseerd in kopieën. Aan de andere kant, soms maak ik meubels, stel ze tentoon, en ze worden snel populair. Terwijl andere modellen een jaar of twee nodig hebben. Je weet nooit hoe het zal gaan. Ik produceer een nieuw meubelstuk, ik verkoop 3 of 4 stuks per jaar, en dan zijn er ineens kopieën van. Mensen zien ze, het model wordt populair en ik begin mijn originelen veel sneller te verkopen. Daarom is het voor mij zo rendabel om mijn meubels zo vaak mogelijk te tonen: op tentoonstellingen, in tijdschriften en op thematische websites.
Ik had eens een gesprek met de ontwerper
 Paraplubak Narciso 7490 uit de collectie Inspired by nature van Tonin casa |  Callas 7528 spiegel uit de collectie Inspired by nature van Tonin casa |  Tonin casa Fly tijdschriftenhouder |
Beste lezer, ik ben benieuwd naar de visie van Hubert Le Gall op de fijne kneepjes van de productie. Wat zijn zijn belangrijkste inzichten en technieken? Daarnaast wil ik graag weten hoe hij omgaat met plagiaat in de kunstwereld. Heeft hij zelf ooit te maken gehad met plagiaat en zo ja, hoe heeft hij hierop gereageerd? Ik kijk uit naar het horen van zijn perspectief op deze onderwerpen.