Hubert le Gall over favoriete materialen en een project met Maison Ruinart

Ontwerper Hubert Le Gall kwam naar de Biënnale van Amsterdam om de 250ste verjaardag van het Huis van Champagne Ruinart in Nederland te vieren. In zijn tweede interview voor Ruinart sprak hij over hoe hij de schoonheid van de wijngaardvallei in glas kan uitdrukken, hoe een functioneel ding verschilt van een kunstobject en wat de toekomst brengt voor het Ruinart-project.

Over het project met Ruinart. De vertegenwoordigers van het huis kwamen gewoon naar me toe en begonnen te praten over de ideologie van Ruinart. Het zou zo goed passen bij wat ik doe, hoe ik de wereld om me heen zie en begrijp. Ik denk dat ze wachtten op mij om iets in brons te maken. Maar ik dacht meteen aan glas. Het licht en de kleur van champagne vastleggen, zoiets ongrijpbaars, dat kon alleen zij. Al bij de eerste ontmoeting besloot ik dat ik met dit materiaal zou gaan werken. En dat was heel belangrijk, want ik begreep.. zal ik het zijn, maar het zal volledig nieuw zijn. Als je naar een champagneglas kijkt, denk je niet aan al het werk dat is gedaan, de traditionele technieken, de champagneproductie en het glas. Je denkt alleen aan plezier. En ik wilde zoiets doen gewoon een genoegen, geen technische problemen. Daarom wilde ik niet de ingewikkelde oude manieren van glas maken gebruiken… Ik vond het eenvoudigste ding: een houten stok.. een symbool van de natuur, een onderwerp dat ook symbool staat voor de druivenproductie van Ruinart. Champagne is voor ons levenskunst. — «"levensstijl." ) puur plezier. En het glas is voor mij ook over dit plezier, emotioneel, tactiel, smakelijk…

Het belang van tijd. Toen, een paar maanden later, zei ik tegen Jean-Christophe Lezos- ( Jean-Christophe Lezos- Directeur Public Relations bij Maison de Champagne Ruinart )´Het goede nieuws is dat ik weet wat ik moet doen, het slechte- Het is niet één onderwerp, het zijn er 12. Het was erg belangrijk voor me. Niet omdat het beter is om 12 eenvoudige kleine objecten te maken dan één zeer complexe. Maar omdat het me leek dat de kwestie van tijd erg belangrijk was in het hele verhaal. Want als je de essentie van Ruinart, de wijngaardvallei, wilt uitdrukken, moet je er rekening mee houden dat hij er in elk seizoen anders uitziet: herfst, winter… Het landschap is heel anders. Proberen al deze beelden te mengen, het is gewoon te ingewikkeld. Daarom heb ik besloten om.. Nou, tijd is erg belangrijk voor de natuur en voor de champagne zelf. Het kost tijd om het te maken, het kost tijd om het te drinken. Dus het tijdsaspect was erg belangrijk.

Mijn favoriete materiaal. Mensen zeggen altijd dat ik de voorkeur geef aan brons omdat het zo sculpturaal is. Maar dat is het niet. Ik denk dat er een groot verband is tussen de vorm en het materiaal dat je gebruikt. Brons is soms een goed materiaal, en hout is soms een goed materiaal. In het algemeen heb ik geen bijzondere voorkeur. Maar er zijn momenten dat ik iets leuker vind. Op dit moment richt ik me bijvoorbeeld op glas en Ruinart. Ik wil lampen, vazen en meubels van glas maken en met dit materiaal werken. Maar het is een kwestie van één moment.

Over productie. Alle beelden voor het project zijn gemaakt in Murano. Ik was onder de indruk van de kwaliteit van het lokale glas. Misschien waren het de karakteristieke luchtbelletjes in de dikte van het glas die mij bijzonder aanspraken. Het was belangrijk voor mij om de natuur in elk stuk tot uitdrukking te brengen. En niet alleen om het uit te drukken, maar om het te controleren. Het is een heel Frans idee. Het is als Franse tuinen: de mens probeert de natuur te beheersen, maar die is altijd sterker. Het Murano glas laat het ook zien. De mens probeert zich te onderwerpen zijn. Het is hetzelfde met wijn. Het is een productieproces, maar veel hangt af van de natuur, de zon, de regen.

Over imperfectie. Imperfectie en gebreken creëren perfectie. Ik probeer te werken met onvolkomenheden. Transformeren wat de natuur biedt. Maar het resultaat is niet altijd hetzelfde. Het is belangrijk dat ik dat gevoel heb en Murano glas geeft het altijd. In zekere zin is het een droom van mij geweest.. Om te werken met de fabrieken in Murano. In Parijs heb ik het altijd vreselijk druk, en hier zei ik.. een maand weg om in Murano te werken… Waanzin! Maar het was interessant om aan dit project te werken omdat het me veel over mezelf leerde. Het was prachtig omdat er in Frankrijk, net als in Nederland natuurlijk, mensen zijn die dit soort werken kunnen maken. En ik ben nu geïnteresseerd in het vinden van kleinere fabrikanten die soortgelijke dingen kunnen produceren… Dus de volgende keer zal het een Frans product zijn.

Over functie en pure kunst. Toen ik begon, vond ik het idee van kunst totaal.. kunst in alles. En toen ik deze beelden maakte, was ik ook geïnteresseerd in hun functie. Als je een functioneel ding maakt, is het maar de vraag of je het leuk vindt of niet. Als je kunst maakt, is het subjectiever. Dus in zekere zin was het voor mij een dekmantel: "Nee, nee, het zijn maar meubels". Er zit geen functionele lading in deze beeldjes, maar in sommige gieten we water dat is mijn idee van functie hier. Ik heb nu het idee om iets totaal niet-functioneels te maken. Noem het wat je wilt, zelfs met het voorvoegsel kunst. Kan me niet schelen. Vandaag de dag maken architecten meubels, ontwerpers ontwerpen voedsel… Ik denk dat ik mezelf was in dit werk omdat het het verhaal was. Er zit altijd een idee achter de vorm van mijn meubels…

Over de Biënnale van Amsterdam. Jean-Christophe Lezos: Ruinart werkt mee aan 35 tentoonstellingen wereldwijd. Toen we iets in Nederland wilden doen, besloten we samen te werken met de Biënnale. We treden op als de officiële champagne van de show. Zoals altijd bij dergelijke projecten hebben we onze eigen stand. Deze keer kon ik slechts 4 van de 12 stukken van Hubert. Wij waren ook zeer geïnteresseerd in de Nederlands tentoonstelling. Want zoals ik weet zijn de Europese en Aziatische kunstmarkten zeer nauw verbonden met de Amerikaanse markt, en de Nederlands markt is een beetje apart, zij is zeer bijzonder en gesloten. In zekere zin is het vergelijkbaar met de Spaanse markt. De andere shows zijn meer internationaal. En in Nederland zijn meestal alleen Nederlands auteurs vertegenwoordigd. Wij waren benieuwd of er in die zin iets is veranderd.

Hubert le Gall: Ik verkoop mijn stukken ook aan Nederlands klanten en dat worden er steeds meer. En ik ben benieuwd wat ze vandaag leuk vinden. Want smaken veranderen heel snel en het is belangrijk voor mij om aan te voelen waar vandaag vraag naar is.

Over de toekomst van het project. De tournee na de Biënnale van Amsterdam is nog niet voorbij, we hebben nog een lange reis voor de boeg. Daarna gaat het project over naar het museum en de Ruinart-collectie. Deze collectie heeft een actief leven, ze wordt meegenomen naar tentoonstellingen, veel mensen bezoeken de tentoonstelling zelf. Ik heb ook een idee om na afloop van de wedstrijd een serie lampen te maken, die natuurlijk niet precies hetzelfde zullen zijn als deze beelden, maar gewoon als inspiratie zullen dienen.