Huiscactussen: soorten, vermeerdering, planten, water geven, bemesten

Cactussen – een combinatie van bizarre vormen, stekelige stengels, prachtige bloemen en opmerkelijke winterhardheid. Hun vermogen om onder extreme omstandigheden te overleven en hun kenmerkende uiterlijk hebben botanici lang gefascineerd. Ze werden al in de 16e eeuw door Amerikaanse kolonisten als sierplant in Europa geïntroduceerd. En 5 eeuwen lang hebben ze hun populariteit niet verloren…

Home cactussoorten

De Cactaceae-familie omvat 127 geslachten met 1.750 soorten. De meerjarige bloeiende planten zijn onderverdeeld in onderfamilies. De indeling is gebaseerd op de volgende stabiele kenmerken van cactussen: structuur van de eierstokken, vorm, kleur, plaats van de bloeiwijzen op de scheuten, voortplantingskenmerken. Bijgevolg heeft zij nu 4 onderfamilies:

Naam	Inleiding tot
Peyrescens	De oudste en meest primitieve onderfamilie omvat slechts één geslacht. Zijn vertegenwoordigers lijken sterk op bladverliezende planten: de niet-succulente scheuten zijn bedekt met volgroeide, afwisselende bladplaten. Enkele bloemen of gegroepeerd in een bloeiwijze hebben een onderste of bovenste eierstok. Dit geslacht is een evolutionaire schakel die de cactussen en bladvertegenwoordigers van de flora verenigt
De Opuntiaceae	De familie wordt gekenmerkt door gereduceerde bladen op de jonge succulente scheuten. Na verloop van tijd vallen ze eraf. De intensiteit van de stengelsegmentatie kan variëren tussen de verschillende soorten. Maar ze worden allemaal gekenmerkt door eencellige groeisels – glochidia. De naaldachtige, miniatuur stekels zijn zeer scherp, taai en gekarteld. De aren staan in bundels. Deze laatste bedekken dicht de gebieden naast de areolae
Mauchiniaceae	Na studies die de fylogenetische afstand tussen leden van deze groep en andere aantonen, is zij als zelfstandige groep onderscheiden. Vroeger werd 1 geslacht van 2 soorten opgenomen in de hierboven beschreven klasse. Mauchiniaceae worden vertegenwoordigd door kleine planten met kleine (tot 1 cm) langwerpige groene bladeren. Ze hechten zich aan kleine, cilindrische scheuten zonder glochidia. De vorstbestendigheid van de groepsleden is zeer hoog
Cactussen	Dit omvat de resterende scheuten. Deze laatste soorten zijn zowel epifytisch als xerofytisch in verschillende vormen. De stengels van alle vertegenwoordigers zijn niet bedekt met glochidia, maar met rudimentaire bladeren op bloembuizen

Ter informatie!Een andere (eenvoudiger) indeling voor de indeling in soorten is gebaseerd op visuele kenmerken: Arboreaal, Kruidachtig, Mammillaria, Lianen, Selenicereus.

Maar niet alle cactussen zijn geschikt om thuis te worden gekweekt. Sommige zijn erg groot en hebben niet genoeg ruimte.De meest populaire van de geschikte:

1. Cactusvijg.In het wild ontwikkelen de planten zich als struiken met opgaande of afgaande scheuten; bomen komen minder vaak voor. Ze worden gekenmerkt door sappige gesegmenteerde stengels bedekt met miniatuur glochidia. De bloemen zijn solitair en geel, oranje of rood van kleur. De grootte hangt af van de soort binnen het geslacht.

2. Notocactus. Op deze kleine bolvormige of cilindervormige planten met opvallende bloemen verschijnen zelden zijscheuten. De planten bereiken in hun natuurlijke omgeving vaak een maximale hoogte van 1 m. Naarmate cactussen rijpen, veranderen de stijfheid van de doornen en hun kleur: eerst zijn ze zacht en grijs, later zijn ze ruw en bronskleurig. Er zijn veel noctocactussoorten in cultuur. Ze zijn gemakkelijk te onderhouden en gemakkelijk te verzorgen.

3. Chathiora.De tropische flora is aangekomen op vensterbanken uit de vochtige bossen van Zuid-Amerika. Bladverliezende planten met gesegmenteerde, sterk vertakte scheuten ontwikkelen zich als epifyten of lithofyten. De scheutfragmenten kunnen cilindrische of platte gebieden hebben. De kruidachtige stengels worden met de jaren houtachtig. Kan een stam vormen indien correct gevormd.

4. Mammillaria.Het talrijke geslacht wordt vertegenwoordigd door prachtig bloeiende kleine planten. Op de top van de cilindervormige scheut bloeit een prachtige diadeem van verschillende miniatuurbloemen. Bolvormige exemplaren zijn vaak volledig bedekt met buisvormige, klok- of schijfvormige bloemen met smalle bloemblaadjes. Ze variëren sterk in grootte en kleur tussen de soorten.

5. Astrophythum.Bolvormige of cilindervormige stervormige planten met een geribbelde stengel. Het bestaat uit ten minste vijf fragmenten. Bedekt met lichte haren die een vervilt effect creëren. Hun functie is beschermend: ze beschermen tegen droogte door vocht uit de lucht te absorberen en voorkomen ook zonnebrand door de verzengende stralen van de actieve zon te weerkaatsen. De cactussen bloeien in verschillende tinten geel.

Beplantingsregels

De beste tijd om te planten is het voorjaar. Maar eerst moeten de containers en het substraat worden voorbereid.

Containers van glas, klei of plastic worden gebruikt voor het planten van cactussen. Naar onze mening zien verzamelingen van verschillende soorten in gekleurd zand in het aquarium er zeer aantrekkelijk uit. De stenen kunnen worden gebruikt om de top van de plant te versieren met een kleurrijke decoratieve kiezel.

De grootte van de pot hangt af van de structuur van het wortelstelsel van de geplante plant. De pot moet diep en smal zijn voor verticaal groeiende wortels en ondiep en breed voor horizontaal groeiende wortels. Op grond hiervan hebben aporocactussen een diepere bak nodig en mammiliaria, die veel nakomelingen produceren, een bredere. Geen eisen aan de vorm van de pot. De cactussen moeten naar onze mening alleen worden geacclimatiseerd aan het interieur van de flat, zodat ze opgaan in de ruimte en een opvallende decoratie worden.

Bodemvereisten

Volgens ons hangt het substraat af van de cactus. Maar er is een universele bodem, waarin elk lid van de familie zich goed zal voelen. Voor de voorbereiding van de drainage hebt u kleine stenen, grof zand en voor het substraat – fijne kiezels (85-90%) en houtgrond (10-15%) nodig. Bepaalde soorten groeien goed in een eenvoudig grondmengsel van graszoden en zand. Maar drainage is nog steeds nodig.

De bosgrond moet eerst worden ontdaan van wortels en puin en vervolgens worden ontsmet. De beste manier is 20 minuten bakken in de oven op 200 °C. Kiezels worden ook behandeld om de ontwikkeling van ziekten te voorkomen: ze worden gekookt.

Planttechniek

Als alles is voorbereid, is het belangrijkste werk gedaan. Volgorde van de stappen:

1. Drainage van kiezels en de bodem van de pot vullen met potgrond.

2. Maak een gat in het midden.

3. Leg het plantgoed erin en spreid de wortels voorzichtig uit. De wortelhals moet gelijk liggen met de grond.

4. Strooi de wortels.

5. Verdeel de potgrond gelijkmatig door de pot te schudden.

6. Maak voor een natuurlijk microklimaat een toplaag van kiezels.

Dan krijgt de cactus water. Vervang de plant meteen, want cactussen worden niet graag verplaatst.

Verzorging van de plant

Cactussen zijn pretentieloos en zeer winterhard. Maar om tot bloei te komen, moet een microklimaat worden gecreëerd dat lijkt op dat van de natuur. Cactussen zijn lichtgevoelig. Om te voldoen aan de behoefte aan helder en overvloedig licht zijn ze geïnstalleerd in de buurt van zuidelijke ramen. In de zomer buiten, op een balkon of terras. In de winter trekken de cactussen zich terug in een slapende toestand en hebben ze niet veel licht nodig – ze kunnen zonder aanvullende verlichting worden gekweekt. Als ze die echter ook in de zomer missen, zullen de planten hun sierwaarde verliezen en ziek worden.

Ze hoeven niet te groeien bij hoge temperaturen. In het wild groeien leden van de Cactaceae-familie in omstandigheden met drastische temperatuursveranderingen. Tijdens de actieve vegetatieperiode is het temperatuurregime in de flat geschikt voor hen. Optimale winterrust is 6-14°C.

Bewatering

Bevochtig de grond onder de cactus als deze uitdroogt. Verschillende factoren beïnvloeden de frequentie en het volume van de besproeiing:

1. soorten;

2. Seizoen;

3. temperatuur;

4. verlichtingsniveau.

Wanneer het buiten koel en regenachtig is, moet u afzien van waterprocedures, zelfs in de zomermaanden. Met het begin van de winter wordt het water geven aanzienlijk verminderd, en tijdens de rustperiode helemaal niet meer. Na het ontwaken, wat blijkt uit het verschijnen van nieuwe scheuten, wordt de niet-gewassen soort besproeid met zoet water. Pas na het begin van de actieve groei wordt het water geven hervat. De optimale methode is via een lekbak. De pot wordt ongeveer 20 minuten in een kruik met warm water gezet. Geef op verschillende tijden water, afhankelijk van het seizoen:

1. In de lente en de herfst, in de ochtend;

2. In de zomer – ’s avonds.

Het besproeien moet gebeuren met leidingwater dat vrij is van zware metalen. Het mag niet koud zijn. Voeg maandelijks citroenzuur toe. Hoeveelheid water per 1 liter – 0,5 g.

Bemesting

Cactussen groeien langzaam. Ze zijn gewend aan arme gronden, dus moeten ze met grote zorg worden gevoed. Als ze elk jaar worden overgeplant, kan de maatregel zelfs worden weggegooid. Volwassen planten die niet vaak worden verplant, kunnen tijdens de intensieve groei elke week wortelvoeding krijgen.

Het bemesten gebeurt na de normale watergift om de wortels niet te verbranden. Speciaal voor cactussen ontwikkelde verbindingen worden gebruikt voor bodemverrijking. Ze bevatten een optimale concentratie stikstof, fosfor en kalium.

Verpotten

Jonge planten elk voorjaar overplanten in een grotere pot. Verleng het interval voor oudere planten tot 2-3 jaar. Maar elk jaar moet de toplaag van het substraat worden vernieuwd. Verpot planten door ze te verpotten, zodat de wortels niet getraumatiseerd worden. Na de procedure wordt het gewas regelmatig bewaterd totdat de verwondingen genezen zijn.

Fokmethoden

De cactussen vermeerderen met zaden of stekken (zaailingen). De zaadmethode is arbeidsintensief. Het kan een paar weken tot een paar maanden duren voordat het wortel schiet.Werkstappen:

1. De zaden worden ontsmet door ze gedurende 20 minuten in een mangaanoplossing te leggen.

2. Vul het verwarmde substraat in het kweekbakje met een laag van 1 cm.

3. De zaden worden erover verdeeld.

4. Bedek het gewas met plastic folie.

5. Ventileer en bevochtig ze dagelijks.

6. Verwijder de folie na het kiemen.

Het signaal voor herbeplanting is het bedekken van de scheuten met stekels. Wij adviseren de zaden zo te zaaien dat ze in het voorjaar uitlopen.

De vegetatieve vermeerderingsmethode is gemakkelijker en productiever. Bij veel soorten is de vorming van zaailingen met wortelknoppen intensief. Pel ze gewoon af met een steriel mes en leg ze in de vochtige grond. Om te voorkomen dat de zaailingen gaan rotten, moeten de stekken binnen 3-4 dagen worden gedroogd. De wortels van de zaailingen beginnen te groeien in de voorbereide grond en zullen uiteindelijk een goed ontwikkeld wortelstelsel vormen.

Hoe ze te laten bloeien

De belangrijkste voorwaarde voor het ontstaan van bloemknoppen is de duur van het licht… Maar niet alle soorten hebben meer daglicht nodig. Bijvoorbeeld de Hatheora, de Mammillaria en de Cactus. Dit stimuleert een overlevingsinstinct: bloeien voor de voortplanting.

Bovendien creëren ze extreme omstandigheden voor de cactussen: minder water geven, niet meer bemesten. Zodra de bloemknoppen zijn uitgekomen, is het belangrijk om de positie van de cactus niet te veranderen. Veranderingen of gewoon het draaien van de pot kan ertoe leiden dat de knoppen vallen.

Cactussen zijn veeleisende planten. Ze groeien zeer goed zonder regelmatige verzorging en zijn geschikt voor het inrichten van zomerhuizen, kantoren en reizigersflats.

Bronnen:Günther Anderson: “Cactussen bij ons thuis”, Arlen Burenkov: “Cactussen als bezoeker en thuis”;