Menselijke wormen – symptomen en tekenen, preventie

Momenteel, op verschillende sites zijn verschenen een groot aantal verschillende geadverteerde drugs, die, onder andere, helpen zogenaamd van parasieten, of worm infestaties. In feite is de overgrote meerderheid van dergelijke reclame nep en pure misleiding. Behandelingen voor worminfecties of door parasieten veroorzaakte ziekten moeten door artsen worden voorgeschreven op basis van een nauwkeurige diagnose. Profylactische medicatie voor parasieten is niets meer dan oplichterij. Bovendien bestaat er niet zoiets als “parasieten”.

Parasieten zijn insecten zoals luizen, vlooien en schurftmijten. Parasieten zijn ook protozoa, bv. dysenterie amoebe. Een groot aantal parasieten zijn wormen, of helminten. Helminthen worden verder onderverdeeld in rondwormen, platwormen en lintwormen. Een voorbeeld van een parasitaire besmetting met spoelwormaaltjes is enterobiasis, of het dragen van spoelwormen. Platwormen (trematoden) zijn katachtigen, de veroorzaker van opisthorchiasis. Lintwormen zijn boviene en varkenstethers, de veroorzakers van teniarethiasis en teniosis, en lintworm, een wormbesmetting die bekend staat als diphyllobothriosis.

Op alle websites die reclame maken voor wondermiddelen tegen parasieten, vindt u geen enkele ziekte, geen enkele diagnose, of de naam van een bepaalde parasiet. Al deze sites bevatten echter monsterlijke, schaamteloze en agressieve reclame. Hier zijn een paar tekenen van zulke sites, die je best onmiddellijk sluit en omzeilt:

1. een zeer opvallend zicht op de site zelf;

2. vermeldingen van enkele “geheime militaire” of “ruimtevaart” ontwikkelingen die pas onlangs bij het grote publiek bekend zijn geworden en in productie zijn genomen, terwijl dit “voedingssupplement” oorspronkelijk werd ontwikkeld voor “een contingent van de Nederlands geheime diensten in tropische landen”, enzovoort;

3. De aanwezigheid van grote namen van professoren, hun foto’s, alsmede foto’s van verschillende documenten met stempels, die zogenaamd bewijs zijn van de doeltreffendheid en authenticiteit van het geneesmiddel. Wanneer men probeert deze artsen en instellingen te vinden, en de stempels en formulieren van documenten zorgvuldig onderzoekt, blijkt dat deze instellingen en controlerende organisaties gewoon niet bestaan, en dat de namen “vals” zijn;

4. De aanwezigheid van schreeuwende banners voor kortingen, die letterlijk over een paar uur aflopen, met een countdown;

5. een uitdrukkelijke uitnodiging om op een bepaalde plaats op de site te klikken, een verzoek om het eigen mobiele telefoonnummer of e-mailadres in te voeren, een ban om de site niet te verlaten;

6. de belofte van korting op meerdere dozen tegelijk;

7. een verplicht attribuut van de nepdrug zou een letterlijk schreeuwende verklaring zijn over zijn volledige natuurlijkheid, multicomponent geheime samenstelling, de afwezigheid van enige contra-indicaties – vanuit het perspectief van de auteurs van de site, kan een dergelijke drug worden gebruikt door alle patiënten, gezonde mensen, evenals kinderen en zwangere en zogende vrouwen;

8. Een veel voorkomend teken van internetfraude is een verdacht hoge prijs. In de regel wordt het geneesmiddel aangeboden voor een prijs van ongeveer 1000 roebel. voor een pakje, terwijl officiële preparaten voor de behandeling van diverse parasitaire infecties en helminthiasis vrij goedkoop zijn bij de apotheek. Zo zal een van de duurste geneesmiddelen voor de behandeling van ziekten veroorzaakt door platwormen, of trematoden, Prasiquantel of Biltricid voor zes tabletten niet meer dan 500 roebel kosten, en de overgrote meerderheid van de geneesmiddelen voor wormbesmetting zal zelfs goedkoper zijn;

9. Een verplicht kenmerk van de nepsite is de aanwezigheid op de voorgrond van een groot aantal uitzonderlijk positieve recensies, doorspekt met uitroeptekens en dankbetuigingen van patiënten die zichzelf, hun ouders, kinderen en zelfs katten en honden hebben “genezen” van wormbesmettingen. Wanneer je echter probeert je eigen recensie toe te voegen, lukt dat niet, omdat alle recensies niets meer zijn dan een simpele schermafdruk van een dode foto, zonder interactieve vorm;

10. Bovendien is het op een dergelijke site eenvoudigweg onmogelijk om een vraag te stellen en de eigenaar van het domein te vinden. Het blijkt dat de site heimelijk en gecamoufleerd is, en dat er geen officiële informatie is over de rechtspersoon of het bedrijf dat het product op de site produceert of verkoopt, of gewoon niet bestaat. Het is dus fysiek onmogelijk om legaal contact op te nemen, informatie te verstrekken of te klagen over de kwaliteit van dit product;

11. Ten slotte, in het geval dat een website een kentekenbewijs presenteert dat werkelijk bestaat en geen bedrog is, dan is er meestal geen sprake van een geneesmiddel of zelfs van een voedingssupplement. De overgrote meerderheid van deze preparaten heeft vergunningen en certificaten van de cosmetica-industrie, en doorloopt zelfs niet de registratieprocedures van het ministerie van Volksgezondheid en Roszdravnadzor.

Nu we de hoofdzaken hebben behandeld, en onze lezers hebben gewaarschuwd voor de mogelijkheid van bedrog op het internet, is het tijd om te praten over wat wormen en parasieten zijn. Zoals we hierboven al zeiden, is het aantal parasieten veel groter dan het aantal wormen. In feite kan een parasiet worden beschouwd als een protozoaire plasmodium, de veroorzaker van malaria, een intracellulaire parasiet die vlagen van koorts en geelzucht veroorzaakt. Dysenterie amoebe, die een gezond persoon in slechts enkele dagen kan doden met bloederige diarree, kan worden beschouwd als een parasiet.

Wat zijn spoelwormen??

Wormen daarentegen zijn parasitaire wormen, en de mens is voor hen een tussen- of eindgastheer. De eindgastheer is het organisme waarin de parasiet zich vermenigvuldigt en zijn eitjes legt. Een tussengastheer is elk organisme dat de parasiet vroeg of laat verlaat om een eindgastheer te vinden. Zo is bijvoorbeeld de ziekteverwekker opisthorchiasis, of kattenvlieg, “gastvrij” bij de mens, zoals in het lichaam van de eindgastheer.

Opisthorchiasis patiënten scheiden eieren uit in hun uitwerpselen. Maar niemand anders kan het in geen geval van een zieke krijgen. Immers, de levenscyclus van opisthorchus is zodanig dat deze eitjes noodzakelijkerwijs in zoet water terechtkomen, overwinteren in zoetwaterorganismen, in het spierweefsel van vissen van de karperfamilie terechtkomen, uitgroeien tot speciale levensvormen – metacercariae – en pas daarna in slecht gebakken of slecht gekookt visvlees op de menselijke tafel terechtkomen. Dit is de enige manier om besmet te raken. Zelfs als je vuile handen vol met opisthorchiale eitjes in je mond stopt, zul je geen schade oplopen. De eieren zijn alleen actief in zoet water.

Alle wormen zijn wormen. Ze kunnen zo klein zijn als speldewormen – niet meer dan 1 cm lang – maar ook ascariden, die bijna een meter lang kunnen zijn. De meeste rivieren in West-Siberië zijn natuurlijke reservoirs voor de bovengenoemde opisthorchiasis, waar bijna 100 % van de vissen van de karperfamilie besmet zijn.

De recordbrekende lintwormen, die gigantische afmetingen bereiken, kunnen waarschijnlijk als de grootste parasieten worden beschouwd. De eerder genoemde brede lintworm, die bij de mens diphyllobothriose veroorzaakt, kan een lengte van meer dan 10 meter bereiken! En zijn hele lichaam, behalve de kop, bestaat uit repeterende, uniform gerangschikte segmenten, die rijpen, loskomen van het uiteinde van de parasiet, en een groot aantal eitjes in de uitwerpselen loslaten. Elk van deze leden mist een spijsverteringsstelsel en een zenuwstelsel, en is hermafrodiet, dat wil zeggen, tegelijkertijd een set mannelijke en vrouwelijke geslachtsorganen, testikels, en een zwangere baarmoeder die in staat is zichzelf te bevruchten, om een groot aantal eitjes te produceren. De volwassen wormen hebben gedefinieerde spieren, waardoor ze zelfs ’s nachts uit de anus kunnen kruipen en een tijdje actief kunnen zijn.

Deze wormen kunnen worden geacht de hoogste graad van perfectie en specialisatie te hebben bereikt, aangezien hun bestaan slechts één doel heeft: de productie van eieren, onder de meest geschikte omstandigheden. Ze zitten warm en veilig in het darmlumen, ze zuigen overal voedsel op en hebben niet eens een spijsverteringsstelsel. Maar filosofisch gezien is er weinig verschil in de bestaansreden van de mensheid met diezelfde wormen. Onze bestaansreden als soort is om ons voort te planten, net als elk ander schepsel… Laten we het hebben over welke wormen besmettelijk zijn en welke niet. Hierboven hebben we het er al even over gehad met het voorbeeld van opistorchose.

Over besmettelijke en niet-besmettelijke wormen

Er is een verschil tussen de twee: in de eindgastheer vermenigvuldigen de volwassenen zich en leggen eieren. Maar dit betekent niet dat een persoon die de bron is van grote hoeveelheden eieren altijd besmettelijk is. Zo moeten leverwormeieren die uitwerpselen hebben, noodzakelijkerwijs een zoetwatervijver bezoeken, moeten de larvale stadia een transformatie ondergaan door het lichaam van zoetwaterweekdieren te doorlopen, en worden de “jonge parasieten” pas het jaar daarop gevaarlijk voor de mens.

Ascariden die in mensen leven leggen voortdurend eieren. Maar ze moeten minstens een paar weken “zonnen” in de bovenste lagen van warme grond om het vermogen te verwerven om te infecteren. De meest voorkomende manier is door het eten van slecht gewassen kruiden.

Misschien is de meest merkwaardige en zekere methode uitgevonden door pinwormen. Ze weigeren om andere organismen te laten deelnemen aan hun ontwikkeling, om hun eieren in het externe milieu los te laten en alle “trucjes”. De vrouwelijke worm kruipt ’s nachts uit de anus en legt haar eitjes in de buurt van de anus. Een paar uur “frisse lucht” activeert de eitjes en ze veroorzaken jeuk. Als je krabt, komen de eitjes onder je nagels en vervolgens in je mond. Dit is hoe de faalveilige gesloten cyclus van zelfbesmetting tot stand komt, die zorgt voor persistentie van enterobiasis (zogenaamde pinwormparasitering) in één persoon, en in kindergemeenschappen.

Eenzame zwervers zijn moordenaars

Maar helaas planten helminths zich soms niet zo goed voort… Het is niet de bedoeling dat ze zich in ons organisme vermenigvuldigen, maar ze verzamelen zich in een ander organisme, maar dat lukt niet, zodat ze per ongeluk en niet op tijd in ons organisme terechtkomen. Er bestaat bijvoorbeeld een ziekte als trichinose. Het kan worden opgelopen door het eten van rauw vlees, zoals bevroren beer stroganoff. Eenmaal in de menselijke spieren krullen de larven zich daar op, kapselen zich in en nemen het menselijk lichaam over als een wild dier. In het wild is de kans groot dat een bepaald dier wordt opgegeten door een ander dier, bijvoorbeeld een wolf. En als gevolg daarvan zullen de larven uit de spieren onder invloed van het maagsap van de wolf overgaan in zijn organisme, en volgens het plan zullen zij daarin leven en leven, en uitgroeien tot volwassen parasieten en eieren uitscheiden.

Maar als iemand zulk vlees eet, is er geen weg meer van de menselijke spier… Natuurlijk kan er een kleine kans zijn dat iemand met trichinose door iemand anders, bijvoorbeeld dezelfde wolf, wordt opgegeten en dan wordt de normale levensloop van trichinella hersteld. Maar omdat dit waarschijnlijk nooit zal gebeuren, veroorzaakt deze toevallige introductie van trichinellae uit berenstroganoff in ons lichaam een “biologische impasse”. En trichinella’s gaan nergens heen.

Het is mogelijk dat een persoon niet alleen eindgastheer is, maar ook tussengastheer… Het is de varkensketen die de ziekte teniasis veroorzaakt: als de eitjes uit de menselijke darmen naar boven, in de maag, of zelfs naar boven, b.v. met het braaksel, worden ingeslikt, kunnen ze veel narigheid veroorzaken.

Eenmaal in het maagsap, beginnen de eieren “uit te komen” en komen de levensvormen eruit die zich normaal zouden ontwikkelen in een varken, dat deze eieren kan eten samen met zijn voedsel dat vervuild is met menselijke uitwerpselen. Als het voorkomt in de maag van een persoon, als deze eitjes uit de dunne darm zijn gegooid, dan dringen de larven die uit de eitjes zijn ontsnapt de maagwand binnen, komen in de bloedbaan en worden verspreid door vele organen en systemen en groeien daar vervolgens als blaasjes, die kankergezwellen simuleren. Een dergelijke ziekte bij mensen met een tussenvorm van varkensgif wordt cysticercose genoemd.

Cysticerca kan zich ontwikkelen in de lever, in de hersenen, waar het lijkt op kwaadaardige tumoren en neurologische symptomen veroorzaakt, of zelfs in het oog. Het larvale stadium van de varkenskettingworm is in het kapsel omgeven door een dik membraan, en is vrij goed beschermd tegen verschillende geneesmiddelen, aangezien het is afgeschermd van de bloedbaan. Dergelijke stadia moeten chirurgisch worden behandeld, wat vrij ingewikkeld en tijdrovend is. Helaas loopt het niet altijd goed af, ook nu niet.

Kampioenen van de terreur

De gevaarlijkste van deze wezens zijn misschien wel de kleine wormen echinococcus en alveococcus, of meer bepaald hun larvale stadia. “Het idee van de parasiet (en de uiteindelijke gastheer zijn hoektanden), is dat met wolvenuitwerpselen besmet gras wordt gegeten door vee, de parasiet daarin zijn ontwikkelingscyclus doorloopt, en vervolgens het gevallen of opgejaagde dier wordt opgegeten door een wolf of vos.

Maar ook hier staat de mens de natuur in de weg: Zelden, maar niet besmet door contact met zieke honden (eitjes op de vacht), of door het verwijderen van de huiden van zieke vossen. Eenmaal in het menselijk lichaam vormt de echinokok blaren in de organen, die groeien en de grootte van het hoofd van een kind kunnen bereiken. Tegelijkertijd wordt in de blaas een vloeistof geproduceerd die het giftige barnsteenzuur bevat, wat betekent dat als de blaas barst (bv. bij een verwonding) ernstige vergiftiging mogelijk is.

Maar het ergste is dat zich binnen de bel voortdurend secundaire, tertiaire bellen vormen (dochter, kleinkind, enzovoort), als “matroesjka’s”. Elk van de bellen heeft een hoofd en haken met zuignappen, klaar voor “actie”. Bij een verwonding komt dit alles bijvoorbeeld in de buikholte terecht.

Het blijkt dat het nog erger kan. Alveococcus, een parasiet van knaagdieren en honden, waarvan de eitjes in de mond kunnen worden meegenomen met ongewassen wortelgewassen en kruiden, is in staat tot de meest agressieve aanval: terwijl andere parasieten, die “volgzaam zijn aan het lot”, vredig leven in de spieren en interne organen van dieren, en wachten tot ze worden opgegeten, treedt alveococcus op.

Het brengt het einde van de tussengastheer dichterbij. Vanuit evolutionair oogpunt is dit een verstandige zet: het verkort gewoon de levensduur in het embryo. En alveococcus doet het heel sierlijk: zijn blaasjes vermenigvuldigen zich niet binnenin, onder de algemene schelp, maar buiten. Ze woekeren als een spons, schieten uit en vernietigen organen en weefsels, en daarom wordt de ziekte “parasitaire kanker” genoemd.

Alveococcose is de enige wormziekte met een zeer ernstige prognose en, in vergevorderde gevallen, een hoge mate van dodelijkheid.

De meeste wormbesmettingen verlopen echter gelukkig niet volgens het Alien-scenario, maar hebben duidelijke tekenen en symptomen waardoor je naar de dokter moet gaan. Naar welke symptomen wordt verwezen??

Klinische tekenen van besmettingen

Natuurlijk hangt veel af van de lokalisatie of plaats van de parasiet. In de meeste gevallen worden parasieten aangetroffen in de darmen, zodat het duidelijk is dat de symptomen van een wormbesmetting verschillende darmklachten kunnen omvatten. U moet er echter rekening mee houden dat het eerste contact met de parasiet leidt tot infectie en allergie, terwijl het langdurig samenleven een heel ander ziektebeeld tot gevolg kan hebben. Parasieten kunnen gifstoffen uitscheiden, onze eiwitten, vetten en koolhydraten absorberen, en leiden tot vermagering van de patiënt, ze verminderen de immuniteit. Aangetoond is dat langdurige infectie met opisthorchiasis de kans op leverkanker, of hepatocellulair carcinoom, aanzienlijk verhoogt. Wat zijn de tekenen van een acute worminfectie??

Acute symptomen van helminth besmetting

Bij de eerste introductie van de parasiet in het menselijk lichaam wordt het immuunsysteem onder druk gezet door de introductie van onbekende stoffen die de producten zijn van de parasiet. Komt vaak voor:

1. koorts;

2. Jeuk en jeuk in de huid, zoals bij de anus, netelroos;

3. Spierpijn;

4. hoesten, kortademigheid, bronchospasme, kortademigheid;

5. buikpijn, losse ontlasting, diarree;

6. Asthenovegetatieve symptomen (zwakte, lusteloosheid, verlies van arbeidsvermogen, slaperigheid overdag en slapeloosheid ’s nachts) zijn merkbaar;

7. bloedarmoede;

8. huiduitslag.

Er moet rekening worden gehouden met de specifieke aard van de parasieten en de wijze waarop zij in het lichaam migreren. Bij een pinwormbesmetting zal de huid voortdurend jeuken en wel bij de anus. Myalgias (spierpijn), oedeem in het gezicht intense pijn in alle skeletspieren zijn kenmerkend voor trichinellose, waarbij de parasietlarven zijn ingekapseld in de spier.

Pulmonale symptomen zijn kenmerkend voor migrerende larven, die via de kleine bloedsomloop in de longen terechtkomen. In sommige gevallen kunnen parasietdeeltjes worden gevonden bij directe sputummicroscopie. Dit is een direct bewijs van een besmetting en er moet een behandeling worden gestart.

De buikklachten komen het vaakst voor, omdat de meeste parasieten zich immers in de darmen bevinden. Kleine kinderen en ondervoede personen, vooral wanneer er grote hoeveelheden parasieten aanwezig zijn, kunnen naast buikpijn en losse ontlasting ook last hebben van het malabsorptiesyndroom. Door de invloed van de parasietengifstoffen wordt de eetlust verminderd en “eigent” de parasiet zich alles toe wat door de gastheer wordt gewonnen.

Bloedarmoede is een symptoom van intestinale lokalisatie van parasieten die de darmwand kunnen beschadigen. Zo hebben veel kettingen, naast zuigers, haken om op één plaats te blijven, en parasieten zoals ankylostomen (rondwormen), die in de darmen van mensen worden gezogen, voeden zich met hun bloed. Het resultaat is duizeligheid, bloeddrukdaling, slaperigheid, temperatuurdaling, bleekheid, plotselinge vermindering van de inspanningstolerantie, kortademigheid…

Uiteraard zijn alle symptomen meer uitgesproken bij kleine kinderen dan bij volwassenen.

Hoe je je moet gedragen om niet besmet te raken?

Tot slot willen wij u enkele eenvoudige tips geven om besmetting te voorkomen en een helminth-gastheer te worden:

1. fruit en groenten, vooral groene groenten, altijd zorgvuldig wassen op plaatsen waar zich aarde kan ophopen;

2. drink alleen water uit flessen tijdens het reizen en kamperen;

3. het is raadzaam de kruiden na het wassen met kokend water te koken en drinkwater te gebruiken;

4. Vliegenbestrijding, met name het voorkomen dat de vliegen op het voedsel kruipen, moet gebeuren door het te bedekken met een keseid;

5. Was uw handen grondig voor het eten en leer uw kinderen dat ook te doen; bijt niet op uw nagels en steek uw handen niet in uw mond;

6. drink geen rauw water en vermijd het inslikken ervan als u in zoet water zwemt

7. Ga niet op blote voeten in de tropen;

8. zwem niet in tropische zoetwatermeren, zelfs niet als de plaatselijke bevolking erin zwemt;

9. Eet geen rauw vlees (vooral geen rendier- en berenvlees), want dat kan leiden tot besmetting met trichinose;

10. vis moet gedurende minstens een uur grondig worden gebakken, gekookt of gefrituurd, vooral van de karperfamilie: brasem, karper, kroeskarper, ide, enz.;

11. Eet geen vlees van varkens en koeien die niet door een dierenarts zijn gecontroleerd.

Kortom, het is een slecht idee om ontwormingsmiddelen of anthelmintica te gebruiken voor preventie en als zelfmedicatie. Als iemand bijvoorbeeld last heeft van spoelwormen en hevige jeuk in de anus, is medicatie alleen niet voldoende. s Nachts als een persoon slaapt, zal hij automatisch de anusstreek krabben, en onder zijn vingernagels drijven de die nacht gelegde eitjes.

Als hij de preparaten neemt, zal hij nog steeds eieren onder zijn nagels hebben, en vroeg of laat zullen ze in zijn mond komen. Op deze manier zal het mechanisme van zelfinfectie ondanks behandeling blijven bestaan en zal een dergelijke behandeling nutteloos zijn. Kinderen moeten ’s nachts een wattenstaafje gedoopt in vaseline krijgen als behandeling om te voorkomen dat de steenvlieg eitjes afzet op de anus. De spoelwormen kunnen deze natuurlijke barrière niet overwinnen en kunnen geen eitjes leggen; ze worden blootgesteld aan de effecten van het geneesmiddel en sterven.

En als het kind kortgeknipte nagels heeft, als het zijn handen wast en het vuil onder de nagels met een borstel verwijdert, als het zijn beddengoed regelmatig verschoont en met een stoomstrijkijzer strijkt, en als niet alleen het kind, maar alle volwassenen die met hem samenleven, worden behandeld – dan neemt de kans op een succesvolle behandeling vele malen toe. Daarom moet u, voordat u onverantwoorde pogingen tot zelfdiagnose onderneemt, altijd een arts voor infectieziekten bezoeken, zich laten onderzoeken, een nauwkeurige diagnose stellen en de instructies van de arts opvolgen.