Thuja-ziekten: symptomen en behandeling

Thuja is een van de meest gewilde vertegenwoordigers van coniferen in huisplaatsen, parken en tuinen. Door de verscheidenheid aan kroonsoorten en naalden in verschillende kleuren kan het op grote schaal worden gebruikt in het landschap. Zijn relatieve pretentieloosheid draagt ook bij tot zijn brede verspreiding. Om thuja met succes te kweken moet je niet alleen de kweekmethoden kennen, maar ook de ziekten die deze planten hebben.

Ziekten van het wortelstelsel

Wortelstelsel ziekten omvatten:

1. Phytophthora;

2. Wortelrot;

3. Fusarium verwelking.

Een wijdverspreide en zeer gevaarlijke ziekte: Phytophthora. De ziekte wordt veroorzaakt door parasitaire schimmels. Het wortelstelsel is aangetast. De wortels worden donkerbruin en broos. Bij de wortelkluit, onder de schors, wordt het weefsel donkerder en wordt een bruin exsudaat afgescheiden. Een bedorven geur komt uit de wortelzone. De naalden beginnen geel te worden. Geleidelijk vervormen van de uiteinden van de scheuten. Het wortelgedeelte van de stam wordt zacht. In dit stadium is er geen kans om de thuja te genezen. Stilstaand water in de wortelzone bevordert het actieve ziekteverloop. Daarom is het belangrijk een locatie te kiezen met een goede waterdoorlaatbaarheid. De bodem is licht, met een laag kleigehalte. Thuja-planten op een plaats met veel zonlicht zijn minder gevoelig voor phytophthora. Ter preventie in het vroege voorjaar en het late najaar wordt het onderste deel van de plant bespoten met een oplossing van 1% kopersulfaat of een Bordeaux-mengsel. Zwaar zieke planten moeten worden gedood. Het planten van thuja op hun plaats is ongewenst. De ziekteverwekker blijft lange tijd in de bodem aanwezig. De grond wordt grondig behandeld met kopersulfaat.

Thuja wortelrot is een even gevaarlijke schimmelziekte. De ziekte tast eerst het verlies van glans van de naalden aan, hun afstomping. Later wordt het donkerbruin. De schors aan de basis van de takken schilfert af. De scheuten worden bedekt met witte vlekken van schimmel mycelium. De groei van de aangetaste thuja boom wordt vertraagd. Dit wordt veroorzaakt door schade aan de wortels en het onvermogen van de wortels om voedingsstoffen aan de grond te leveren. In het algemeen wordt het veiliger geacht door endemisch wortelrot aangetaste thuas te verwijderen dan te proberen ze te genezen. Vooral in de zwaar verwaarloosde fase. Ook na het verwijderen van zieke planten moet de grond worden ontsmet met kopersulfaat.

Wortelsysteemziekten omvatten ook fusarium verwelking. De ziekte wordt veroorzaakt door een schimmel genaamd fusarium. De schimmel mycelium en zijn afscheidingen verstoppen de wortelvaten. De toevoer van voedingsstoffen naar het oppervlak van de plant wordt belemmerd. De toppen van de stengels verwelken. De naalden worden geel of rood en vallen af. Brengt sterke schade toe aan jonge planten. Niet zo gevaarlijk op volwassen planten. Bij het verschijnen van symptomen is het noodzakelijk om te spuiten met Fundazol – zowel de plant als de grond in de wortelzone, tweemaal met tussenpozen van 10-15 dagen.

Om alle thuja-wortelziekten te voorkomen, moet u zeer zorgvuldig zijn met de keuze van het plantgoed. Zaailingen van gespecialiseerde kwekerijen of tuinwinkels verdienen de voorkeur. Voor het planten van de zaailingen is het zeer nuttig een biopreparaat zoals trichodermin of fytosporine op de grond aan te brengen om deze te ontsmetten. Het is ook belangrijk om geschikte plantplaatsen te kiezen met een goede afwatering en verlichting.

Ziekte op de bovengrondse delen

De meest voorkomende ziekten van thuja stengels en naalden:

1. Schütte;

2. Roest;

3. Bruine scheuten.

Een van de meest voorkomende ziekten is schutte of sneeuwschimmel. Een parasitaire schimmel veroorzaakt de ziekte… De aantasting vindt plaats in de herfst. In de winter is er een actieve ziekteontwikkeling met een hoog sneeuwdek. Als de sneeuw smelt, verschijnen er grijze naalden met een grijze patina die op dikke spinnenwebben lijken. Later worden de aangetaste naalden donker en zitten ze vast met het mycelium van de schimmel. Deze ziekte is gevaarlijk voor jonge planten. Bespuiting met schimmelwerende middelen zoals Fundazol, Ridomil. Vroeg in het voorjaar en in het najaar moet koper sulfaat worden gespoten. Vermijd uit voorzorg de takken onder te dompelen in sneeuw. Verwijder tijdig sneeuw rond de beplanting en dun de kroon uit. Probeer de afstand tussen de planten zo klein mogelijk te houden (60 – 80 cm).) op plaatsen waar ’s winters veel sneeuw ligt.

Een andere schimmelziekte van thuja planten: roest. Een kenmerkend symptoom van deze luis is dat de naalden uitlopen en dan afvallen. De ziekte kan in het voorjaar beginnen en de hele zomer doorgaan. Ontwikkelt zich in zowel droge als vochtige omstandigheden. In dichte aanplantingen infecteert de ziekte zeer snel naburige bomen. Rozen verliezen hun schoonheid, worden zwak en verdoofd. Verwijder de zieke stengels zodra de symptomen worden waargenomen, als het er maar een paar zijn. Sproeien met koperhoudende producten is essentieel: CHOM, kopersulfaat. De grond in de aanloopstrook moet grondig worden gereinigd van plantenresten en ook worden behandeld met bijvoorbeeld fundazool. Als de ziekte eenmaal optreedt, moet u de rozen de hele zomer lang om de twee weken behandelen. Roestsporen kunnen worden overgedragen van fruitbomen. Dus zo’n buurt is niet wenselijk.

Bruine scheuten zijn niet altijd een ernstig probleem voor boomverzorgers. Maar de ziekte kan ernstige schade veroorzaken. De scheuten beginnen vaak in het vroege voorjaar aan de bovenkant te vergelen. Dan worden de naalden bruin en vallen af, en de geïnfecteerde scheuten verdorren. De ziekte wordt vermoedelijk bevorderd door de verhoogde zuurgraad van de grond. Als de grond echt zuur is, moet u de wortelzone met kalk besproeien. De belangrijkste remedie is het verwijderen van de zieke scheuten en het behandelen met fungiciden. Kopersulfaat, fundazol zal de truc doen.

Soms kan een verandering in de kleur van de naalden worden veroorzaakt door een gebrek aan stikstof in de voeding. Dit is vooral merkbaar op arme gronden. Met de juiste bemesting kan de groene kleur van de naalden worden hersteld. Door de ziekte besmette vorken krijgen nooit hun normale kleur terug. Dit is het belangrijkste verschil tussen de ziekte en een voedingsstoornis.

Door zorgvuldige en systematische observatie van de planten kunnen de eerste stadia van de ziekte worden opgespoord en kunnen de nodige maatregelen worden genomen om de ziekte uit te roeien.