Sprookjes zijn een favoriete “literaire trend” voor alle kinderen, zonder uitzondering. Sprookjes worden geassocieerd met de warmte van zonnige kinderdagen, geloof in wonderen en buitengewone avonturen. De begrippen leven, goed, kwaad en morele grondslagen komen via sprookjes het leven van een kind binnen. Een sprookje leert, waarschuwt en vermaakt eenvoudigweg. De verhalen vallen in twee grote kampen uiteen, afhankelijk van hun auteurschap. Ze kunnen volks en literair zijn. Zij hebben bepaalde verschillen en enkele overeenkomsten, die in dit artikel zullen worden besproken.
Het verschil tussen een volksverhaal en een literair verhaal
Het fundamentele onderscheid blijkt uit de naam zelf,– volksverhalen waren de vrucht van de folklore van het volk en werden vele jaren, zelfs eeuwen, mondeling doorgegeven; later werden de meeste ervan opgeschreven. Het volksverhaal is de oudste literaire “cast” van een etnische groep, die de visie van de voorouders op de aard van de dingen en de relaties om hen heen weergeeft. Deze verhalen leggen de grondbeginselen vast van het menselijk samenleven in een strijd om het voortbestaan van het ras en de gemeenschap als geheel. ⭐ Sprookjes tonen duidelijk de grens tussen goed en kwaad en bevatten nationale kenmerken, karakteropvattingen en alledaagse elementen die de mensen gemeen hebben.
Het literaire sprookje heeft een auteur, maar het is veel later ontstaan, als gevolg van de ontwikkeling van de literatuur. Pas in de tweede helft van de achttiende eeuw werden in de Europese literatuur bewerkingen van sprookjes opgenomen en pas in de negentiende eeuw begonnen schrijvers traditioneel sprookjesachtige onderwerpen te gebruiken. Men kan denken aan de klassiekers van het genre, erkende meesters als Hans Christian Anderson of de gebroeders Grimm. Geleidelijk aan houden de folkloristische elementen van het verhaal in de literaire behandeling op een strikte plotlijn te volgen en worden ze door de auteur gebruikt om metaforische ideeën over te brengen die meer typisch zijn voor een parabel, maar met een artistieke toets
In een volksverhaal moet de verteller zich aan de verhaallijn houden, …gebouwd volgens een traditioneel schema… Dit schema maakte het mogelijk de richting van het verhaal niet te verliezen en de betekenis ervan te behouden wanneer het van generatie op generatie herhaaldelijk door de ene persoon aan de andere werd verteld.
Het verhaal, geschreven door de auteur, is samengesteld als uit segmenten of puzzels van folkloristische elementen van het volksverhaal, maar gecombineerd in een vrije versie, afhankelijk van de bedoeling van de auteur. De auteur trekt zich niets aan van het traditionele schema in het literaire verhaal, hij probeert gewoon zijn idee te bekleden met de attributen van het verhaal. Als de auteur echter de verhalende stijl van folklore wilde nabootsen, kan dit schema worden gevolgd.
Het literaire verhaal draagt de stempel van het auteurschap…Het is onvermijdelijk dat de details duidelijker worden beschreven – het uiterlijk en het karakter van de personages, de plaatsen waar de gebeurtenissen plaatsvinden en de gebeurtenissen zelf worden gedetailleerder beschreven. De houding van de auteur tegenover elk van de personages in het verhaal laat zich gemakkelijk raden.
Het volksverhaal is een afspiegeling van een hele cultuurlaag van een hele etnische groep. De concepten zijn groter en tegen de achtergrond van deze concepten zijn de details en fragmenten vager en onmerkbaarder. Als de verteller meer uitgesproken was, kon hij het verhaal “kruiden” zonder de betekenis ervan aan te tasten, en als hij conservatiever was, kon hij het aan de kinderen vertellen, gebruik makend van de herinnering en de traditie, en het zou de bedoelde betekenis niet verliezen. In dit opzicht kunnen experimenten met variaties in een literair sprookje leiden tot het ontstaan van “Pinocchio” uit “Pinocchio”, waarbij, zoals bekend, het oorspronkelijke verhaal verloren gaat en er een nieuw.
Een basiskenmerk van het volksverhaal– Het is de mondelinge vertelling ervan, die het op één lijn stelt met liederen, spreekwoorden en gezegden… Zo wordt de hele betekenis van de vertelde essentie vastgelegd, maar kan de verteller zijn verhaal variëren. Volksverhalen worden, afhankelijk van het verhaal, geclassificeerd als magisch, bylinisch, werelds, satirisch, en dierenverhalen nemen een aparte plaats in. De laatste onderzoekers houden verband met oude heidense rituelen
Het literaire sprookje is een genre van fictie, met een complex systeem van metaforen overgebracht op de attributen van het verhaal, met een infusie van oude heidense overlevering en magie, maar volledig ondergeschikt aan het idee van de auteur bij het vormen van de plot, het kiezen van de personages en de kenmerken van deze personages. Eenmaal geschreven en gepubliceerd blijft het onveranderd, tenzij, natuurlijk, het wordt bewerkt tot een film… Dan gaat de vlucht van creativiteit verder, zoals iedereen kan overtuigen door te kijken naar moderne verfilmingen van sprookjes, waarin soms alleen de titel overblijft van de oorspronkelijke bron.
Volksverhalen zijn ontstaan in de oudheid en waren bedoeld om de fundamentele morele normen door te geven aan de volgende generatieelementen van overtuigingen, ideeën van mensen over goed en kwaad, en de wereld om hen heen. Verschillende naties, met verschillende manieren van kijken naar deze kwesties en verschillende culturele tradities, al deze elementen zijn gemakkelijk te traceren bij het lezen van een volksverhaal.
Veel later ontstaan dan volksverhalen, die vooral de ideeën van de auteur zelf overbrengen. Natuurlijk gaf hij ook een visie op de problematiek op basis van de sociale omgeving waarin hij leefde, maar zijn visie was meer beperkt en omvatte niet de hele mentaliteit van de etnische groep. Anderzijds werden veel momenten duidelijker, dieper en, wat belangrijk is voor de waarneming van een kind, artistieker en levendiger getekend.
Zo’n lange excursie in de wereld van de sprookjes.
Dit artikel is gebaseerd op een boek van S.. Rassadin, B.. Sarnov: Verhalen over literatuur, 1977., .. Efimov “Geschiedenis van de Nederlands literaire taal” 1961. en pedagogische praktijk van het personeel van Solnyshko Kindertehuis RK domsolnyshko.Het verschil tussen een lyceum en een normale school
Wat is het verschil tussen een literair sprookje en een Russisch volksverhaal, en wat zijn de overeenkomsten?