*De beste volgens de redactie. Over de selectiecriteria. Dit materiaal is subjectief en vormt geen reclame of verkooppraatje. Voordat u het koopt moet u specialistisch advies inwinnen.
Rupsen zijn beestjes waar de meeste mensen een hekel aan hebben, hoewel ze voor hen weinig bedreigend zijn. Het komt allemaal door het niet zo aangename uiterlijk van de insecten. Hoewel er enkele nogal ongewone en amusante voorbeelden tussen zitten. Vandaag gaan we het hebben over de grootste daarvan. Bij de selectie van de deelnemers aan de beoordeling hebben onze deskundigen zich vooral laten leiden door de grootte van de motten, die worden verkregen uit rupsen die het coconstadium zijn gepasseerd. De meest indrukwekkende vertegenwoordigers van hun soort zijn.
De reuzen van de insectenwereld: De top 10 grootste rupsen ter wereld
| Nominatie | plaats | naam | beoordeling |
| De 10 grootste rupsen op de planeet | 10 | Owings | 4.1 |
| 9 | De wijnkroonkever | 4.2 | |
| 8 | Boomhappers | 4.3 | |
| 7 | Groot pauwenoog | 4.4 | |
| 6 | Linde Rups | 4.5 | |
| 5 | Zwaluwstaart | 4.6 | |
| 4 | Kaya mot | 4.7 | |
| 3 | De harpijhagedis | 4.8 | |
| 2 | Pauwoogrups atlas | 4.9 | |
| 1 | De koningsnootmot (Tsarenmot) | 5.0 |
Rupsen
Beoordeling: 4.1
Het is moeilijk om een van de meest verspreide rupsen in Nederlands breedten de grootste op aarde te noemen, maar het is zeker een van de langste. Het langgerekte lichaam samen met onderontwikkelde valse poten in het voorste deel van het achterlijf bepalen de eigenaardige bewegingen van de rups: De rupsen worden vaak “landmeters” genoemd omdat ze door het gebied lopen als door een landmeterketting (bonte). De meeste motten worden als plaagdieren beschouwd: zij kunnen over een groot gebied aanzienlijke schade aan fruitbomen toebrengen.
Leuk weetje. Een van de grootste vlinderfamilies: omvat meer dan 2000 geslachten en 23000 soorten.
De meeste soorten motten worden als plaagdieren beschouwd vanwege hun zwakheid voor inheemse planten en fruitbomen. De grootste in Nederland en Europa wijdverspreide vraatzuchtigen zijn de dennenmot, de wintermot, de kruisbes en de kruisbes.
De havikmot is een meester in camouflage: hij is moeilijk te zien tussen boomtakken en kan zelfs voor een tak worden aangezien. De reden is zijn kleur: hij versmelt bijna met de schors en heeft geen haren. De rups heeft een interessante eigenschap: in geval van gevaar kan hij lange tijd bevriezen en zijn lichaam in een rechte lijn onder een bepaalde hoek omhoog strekken. Dit is mogelijk door hun sterk ontwikkelde spieren. Op zulke momenten lijkt het erg op een gewoon droog twijgje.
Wijnkruiper
Beoordeling: 4.2
Deze imposante rups bewoont bij voorkeur druivenbladeren van half juni tot augustus, waarna hij zich gaat verpoppen. De wijnkleurige mot kan tot 5 cm lang worden, de kleur varieert van lichtgroen tot verschillende tinten bruin. Maar in sommige delen van onze planeet kun je ook de zwarte geteerde wijnkever vinden.
Door zijn heldere kleur en ongewone oogvormige symmetrische vlekken is de wijnkever niet te verwarren met een andere rups. Aan het einde van het lichaam zit een knoop die op een hoorn lijkt. Het dieet van de ongewone reus wordt gedomineerd door wilgenthee, druivenbladeren en, minder vaak, de bloemen van planten uit de balsemfamilie.
Het is vermeldenswaard dat de mot een matige eetlust heeft: aangezien de rupsen niet veel bladeren eten, veroorzaken zij na een plaag slechts geringe schade aan planten (hoewel de tabaksrups niet zo vaak voorkomt, omdat deze ernstige schade veroorzaakt aan tabaks- en tomatengewassen).
De geurende specht
Rangschikking: 4.3
Wijdverbreid in Nederland, de grote pauwoogrups die zich voornamelijk voedt met hout, met een voorkeur voor populieren en wilgen, komt soms ook voor op fruitbomen. Wordt beschouwd als een plaag omdat hij aanzienlijke schade veroorzaakt aan schors en stamhout. Maar vaak vestigen de drevotocheten zich op oude en zelfs zieke bomen en overwinteren in hun stammen.
Rups heeft felroze kleur. In een later ontwikkelingsstadium verandert het insect zijn uiterlijk en wordt het geelrood gekleurd met een donkere (violetachtige) zweem op de rug en een zwarte kop. De geurige houtworm bereikt een lengte van 8-12 cm. In de buitenwijken van Amsterdam werd bijvoorbeeld een exemplaar van ongeveer 9 cm lang gevonden. Hoewel deze rups niet het grootste lid van de soort is, is het een record voor dergelijke breedtegraden.
Groot pauwenoog
Beoordeling: 4.4
De pauwoogoog is een zeer mooie middelgrote vlinder, maar als rups heeft hij een nogal indrukwekkende, misschien zelfs formidabele verschijning. De rups van de Grote pauwoog is vrij groot (tot 10 cm lang) en heldergroen van kleur.
Het hele lichaam van de rups is bedekt met knotsvormige haren, verdikt aan de uiteinden. Het is een zeer ongewoon exemplaar en moeilijk te missen. Maar het Grote Pauwoog is zelden te zien in het cultuurlandschap, omdat het zich bij voorkeur voedt met laagwaardige planten, die mensen vaak wegdoen. Hoewel de rups van het Groot pauwoog soms op fruit- en notenbomen te vinden is.
Hoewel hij overvloedig voorkomt in beschermde en geïsoleerde gebieden, heeft hij bescherming nodig. Om de populatie van deze mot te doen toenemen volstaat het brandnetels en klissen in weiden en velden te houden (vooral omdat deze planten niet als plaagdier worden beschouwd) en de rupsen niet te storen, hoewel ze nauwelijks aantrekkelijk zijn.
De lindebladkever
Beoordeling: 4.5
Zijn naam maakt meteen duidelijk dat lindebomen een duidelijke favoriet zijn voor deze rups. De reveller waardeert echter variatie in zijn dieet en bezoekt vaak elzen-, berken- of iepenbomen om hun bladeren te eten en kan soms ook op fruitbomen worden aangetroffen. De lindebladkever komt bijna overal voor in Europa, het Midden-Oosten, Klein-Azië, de Kaukasus enz..
De rups wordt tot 6 cm lang, heeft een lichtgroene kleur, schuine rode strepen over de hele lengte van het lichaam en gele strepen zijn duidelijk zichtbaar op het achterlijf. Maar vóór de verpopping verandert de lindebladkever zijn kleur in bruinachtig en overwintert hij in de grond in plaats van op een boom zoals de meeste andere rupsen. De boomspringers zijn meesters in camouflage en verbergen zich het liefst in het gebladerte: ze worden vaak pas gevonden als ze zich op de grond verpoppen.
Hier is een leuk feitje. Een van de verwante soorten van de lindebladkever is de zogenaamde “doodshoofdkever”. En de naam van de vlinder spreekt voor zich: hij heeft een schedelachtige, geelachtige vorm op de bovenkant van zijn lichaam. In sommige landen wordt de vlinder Adamskop genoemd. In Europese landen zijn de zwaluwstaarten lang beschouwd als voorbodes van de dood.
Zwaluwstaart
Beoordeling: 4.6
De rups van deze prachtige, grote vlinder is net zo groot en, voor een rups, heel mooi. Zijn verspreidingsgebied is vrij groot: de zwaluwstaarten zijn ook te vinden in Eurazië, Afrika en Amerika (noordelijke delen van de continenten). De ontwikkeling van de rups is verdeeld in 2 stadia. Tijdens de eerste periode (mei-juni) brengt de rups al zijn tijd door in vogelpoep, waar hij zich met succes verbergt voor talrijke roofvijanden. Tijdens dit levensstadium is zijn lichaam zwart met gelijkmatig verspreide rode “wratten” en een witte vlek op zijn kop.
Tijdens het tweede stadium (augustus-september) bereikt de rups zijn maximale grootte, de “wratten” verdwijnen en de kleur wordt heel ongewoon: het lichaam wordt groen met gelijkmatig verdeelde zwarte dwarsstrepen. Elke strook heeft een paar fel oranje klodders.
De natuur heeft het insect voorzien van een doeltreffend verdedigingsmechanisme: dit is het orgaan van de osmeteria, bestaande uit permanent samentrekkende vlezige uitlopers in de buurt van de kop. In geval van gevaar scheiden deze spruiten een vloeistof af met een doordringende, onaangename geur…
Kayah Beer
Beoordeling: 4.7
Deze ongelooflijke nachtelijke schoonheid wordt beschouwd als polyfaag, wat een divers dieet impliceert: hij eet vaak niet alleen de bladeren van fruit- en wilde bomen, maar ook bloeiwijzen en bladeren van bessenstruiken. Rupsen blijven lang (van september tot mei) en overwinteren zonder zich te verpoppen.
Het insect heeft een ongewoon uiterlijk: zijn zwarte lichaam boven en oranje lichaam onder is bedekt met een dichte rij lange grijze piekvormige haren. Zo’n dreigende verschijning stelt de rups in staat talrijke vijanden effectief af te weren. Hoewel de kaaibeer in werkelijkheid een schuw en vrijwel ongevaarlijk dier is…
Waarom is het praktisch een rups?? De rups kan echter wel enige bedreiging vormen omdat hij een gif bevat op de punt van zijn haren, dat sterke allergische reacties veroorzaakt (bij contact met de ogen veroorzaakt het bindvliesontsteking). Bij gevaar valt dit insect snel uit de boom, krult zich op in een bal en doet alsof hij dood is.
De grote harpij
Beoordeling: 4.8
Er is een onzichtbare, witachtige en volledig onopvallende nachtvlinder. Niet zo met zijn rups, die wordt beschouwd als een van de meest bizarre op de planeet. Het lichaam van dit 6 cm lange insect is helder groen, een uitstekende camouflage, terwijl zijn rug is versierd met een violetkleurige ruit. De bruine kop lijkt naar binnen te zijn geschoven, zodat een nogal ongewoon uitzicht ontstaat.
Nog bijzonderder is het als de rups bij gevaar zijn voorkant dreigend omhoog steekt, alsof hij een grote rode ‘mond’ wil uitsteken. Zijn achterkant, compleet met twee lange vleugels, rijst ook omhoog. En de rode punten van deze spruiten beginnen dreigend te bewegen, als stekels. Natuurlijk zit er geen angel in, maar de rups heeft het effect dat hij heeft op zijn natuurlijke vijanden.
De pauwachtige satijnen pauw
Beoordeling: 4.9
De pauwoogvlinder is een van de grootste vlinders op aarde en zijn rups is ook indrukwekkend groot. Hij wordt als volwassene 10 cm lang en is ook nogal imposant van dikte. Zijn dikke lichaam is blauwgroen van kleur en geheel bedekt met vlezige uitlopers naargelang de kleur van zijn lichaam. Het lichaam van de rups is bedekt met witte wasafzettingen op de boven- en zijkanten.
De pauwoogoog leeft het liefst in bomen en struiken en leeft (in tegenstelling tot de meeste andere rupsensoorten) alleen solitair. De larve komt voor in tropische bossen in Zuidoost-Azië (in kunstmatige omstandigheden eet hij populieren-, eiken- en seringenbladeren). Het is geen plaag. De verpopping van de pauwoog satijnrups vindt plaats in een enorme bruingrijze cocon die aan het blad vastzit.
De pauwoogsatijn is van groot belang voor de mens: hij wordt actief gebruikt in het economische leven. In India bijvoorbeeld wordt de soort op grote schaal gekweekt voor zijde. Maar het resulterende product verschilt aanzienlijk van wat de moerbeirups de wereld geeft: de zijde die de pauwoogatlas uitscheidt heeft een bruine kleur en een sterke, wollige structuur. Dit is de zogenaamde phagar zijde. Inwoners van Taiwan gebruiken de lege cocons van het satijnen pauwoog vaak als stevige en handige portemonnees.
De koningsnootmot
Beoordeling: 5.0
De levenscyclus van deze mot is typisch voor zijn soort: de rups wordt niet in een cocon gewikkeld om te verpoppen, maar ingegraven in de grond om verder te gaan naar de volgende levensfase in een gecreëerde kleikamer. De rups van dit insect is in de eerste fase van zijn leven nachtelijk en solitair (overdag krult hij zich op tot een “c”-vorm en gaat hij op in het terrein, wat lijkt op een tweekleurige vogelpoep).
Tijdens de volgende fasen voedt de rups zich rustig de hele dag door en vervelt in deze periode 4 keer. Heeft een robuust, dik lichaam, bereikt een lengte van 15 cm, de kleur is blauwgroen. Elk lichaamssegment is bedekt met angstaanjagend uitziende stekels, en rond de kop ontwikkelen zich enkele formidabele “hoorns”: lange rood-zwarte uitlopers die hem een angstaanjagend uiterlijk geven.
Daarom heeft de rups een even angstaanjagende Latijnse naam (“horned hickory devil”). In werkelijkheid is de rups van de koningsnootmot volkomen ongevaarlijk: zijn uiterlijke bravoure is slechts een list… De stekels op het lichaam, hoewel scherp, steken niet.
Het insect vormt zich gedurende de hele zomer en aan het einde van het zomerseizoen komt er een imposante, prachtige vlinder uit zijn cocon, maar hij eet niet gedurende zijn korte leven en leeft als volwassene niet langer dan een week.
Wat zijn de 10 grootste rupsen op aarde?