De 10 grootste scolopendra’s ter wereld

*Editor’s review van de beste. Selectiecriteria. Dit materiaal is subjectief en vormt geen reclame, noch is het een verkooppraatje. Overleg met een professional voor de aankoop.

Scolopendras zijn grote duizendpoten die leven in warme, hete klimaten. Volgens de biologische classificatie behoort het geslacht Scolopendra tot de klasse van de gestekelde miljoenpoten (Chilopoda). Er zijn ongeveer 8 000 soorten scolopendra’s. Ze worden door veel mensen gevreesd, en met reden: hun beet is zeer pijnlijk en hun gif – in tegenstelling tot andere miljoenpoten zijn scolopendra’s giftig – kan ook gevaarlijk zijn voor mensen, vooral als je een allergische reactie krijgt. Ondertussen zijn er ook mensen die zich aangetrokken voelen tot deze ongewone dieren en scolopendras thuis kunnen houden.

Het vermogen van Scolopendra om mensen bang te maken hangt af van de grootte – grotere geleedpotigen worden meer gevreesd. Dit artikel zal u vertellen over de meest angstaanjagende en gevaarlijke, die de meeste aandacht trekt – de grootste scolopedra ter wereld.

Het grootste scolopendras ter wereld

Nominatie	locatie	productnaam	Maximale lengte
De grootste scolopendras ter wereld	1	Scolopendra gigantea (tot 35 cm)	35cm.
2	Scolopendra heros (tot 20 cm)	20CM.
3	Scolopendra subspinipes (tot 20 cm)	20CM.
4	Scolopendra cataracta (tot 20 cm)	20CM.
5	Scolopendra alternans (tot 18 cm)	18CM.
6	Scolopendra galapagoensis (tot 17cm)	17CM.
7	Scolopendra viridicornis (tot 16 cm)	16CM.
8	Scolopendra hardwickei (tot 16cm)	16CM.
9	Scolopendra polymorpha (tot 16 cm)	16CM.
10	Scolopendra cing ata (tot 15 cm)	15CM.

1ste plaats: Scolopendra gigantea (tot 35 cm)

Beoordeling: 5.0

De grootste scolopendra ter wereld heeft een toepasselijke naam – de reuzenscholopendra. Het natuurlijke verspreidingsgebied van de soort omvat het noorden en westen van Zuid-Amerika en de eilanden Trinidad en Jamaica. De gebruikelijke lengte is ongeveer 23 centimeter en kan oplopen tot 25-30 centimeter, met een maximaal geregistreerde lengte van 35 centimeter. Bestaat uit 21 tot 23 segmenten met een paar poten die van elk ervan uitstralen. Lichaamskleur koper of bruin, poten helder geel met rode “dijen”. De antennes hebben 17 segmenten, waarvan 9-12 zonder haren.

De reuzenscholopendra voedt zich met andere dieren, soms zelfs groter dan hij – insecten, spinnen en schorpioenen, kikkers, hagedissen, slangen, vogels en vleermuizen. Als hij zijn prooi aanvalt, spuit de scolopendra gif in het lichaam van zijn slachtoffer. De gifklieren zijn via kanalen verbonden met de klauwen van een van zijn voorpoten, die in het aangevallen dier steken. Uit zelfverdediging kan de miljoenpoot ook gif in mensen spuiten.

Het gif van de reuzenhylopendra bevat hormonen en enzymen – histamine, serotonine, acetylcholine, lecithine en hyalunidase – die de weefselpermeabiliteit verhogen. De door de scolopendra geïnjecteerde dosis is dodelijk voor kleine dieren. Bij mensen veroorzaakt de beet een plaatselijke zwelling, die na enkele uren verdwijnt, soms gedurende enkele dagen malaise.

2e plaats: Scolopendra heros (tot 20 cm)

Beoordeling: 4.9

De Californische scolopendra is de tweede grootste na de reusachtige. Gevonden in het zuidwesten van de VS en het noorden van Mexico, in droge gebieden. Gemiddelde grootte van 17 centimeter, groeit tot 20 centimeter in het wild, kan nog langer worden in gevangenschap. Heeft 21-23 segmenten. De voorkant van het lichaam is oranje, de achterkant is kraaienpoot… De kleuring is uit voorzorg – roofdieren zijn op hun hoede voor gif en vallen niet aan.

Deze scolopendra is een nachtdier. Als roofdier voedt hij zich met insecten in de lucht, amfibieën, reptielen en knaagdieren, waarbij hij zijn prooi immobiliseert met gif. gif bevat histamine en serotonine, eiwitten, waaronder eiwitcardiotoxinen, enzymen voor gedeeltelijke weefselvernietiging. Het bevat ook twee verschillende neurotoxinen – een die het zenuwstelsel van insecten verlamt, de andere die het zenuwstelsel van gewervelde dieren onderdrukt.

Zelfs het aanraken van de giftige ledematen van de duizendpoot is pijnlijk voor mensen. Het gif is echter niet erg gevaarlijk en veroorzaakt meestal alleen plaatselijke effecten – pijn en zwelling van de huid. Er zijn geïsoleerde gevallen van ernstigere symptomen, waaronder nierfalen en een hartaanval, maar overlijden na een beet is onbekend.

3e plaats: Scolopendra subspinipes (tot 20 cm)

Beoordeling: 4.8

De Vietnamese of roodharige scolopendra is de op twee na langste ter wereld en kan tot 20 centimeter lang zijn. Komt voor in Oost-Azië en Japan, de eilanden in de Indische Oceaan, Australië en Zuid- en Midden-Amerika. Er zijn verschillende ondersoorten. Heeft 22 segmenten. Zijn lichaamskleur is meestal roodbruin of rood met oranje-gele poten. Sommige ondersoorten kunnen een andere kleur hebben, zoals een blauwachtig gekleurd lichaam, maar de kop blijft rood of roodachtig.

Habitat: moerassige bossen. Hij eet voornamelijk spinnen en schorpioenen, maar de grotere exemplaren kunnen ook muizen en kleinere reptielen aanvallen. Scolopendra grijpt zijn prooi met zijn ledematen en bijt hem dan met zijn kaken, waarbij hij gif in zijn prooi injecteert tot deze sterft. Het gif kan gevaarlijk zijn voor mensen, ooit veroorzaakte de beet van deze soort de dood van een zevenjarig meisje op de Filipijnen. Er zijn geen sterfgevallen onder volwassenen geregistreerd. Het kan gebeuren dat een schorpioen in iemands schoen klimt en hem bijt als hij de duizendpoot niet opmerkt en zijn schoenen begint aan te trekken.

Scolopendra subspinipes mutilans – een in China inheemse ondersoort – in de volksmond bekend als de Chinese roodharige scolopendra. Deze soort is kleiner en meet slechts 14-16 centimeter, maar is ook zeer giftig en sterft binnen een halve minuut na een beet. In de Chinese traditionele geneeskunde wordt het gebruikt voor de behandeling van huidziekten door de kop van de scolopendra op de plek te leggen waar uitslag of een ander huidprobleem wordt waargenomen.

4e plaats: Scolopendra cataracta (tot 20 cm)

Beoordeling: 4.7

Deze soort is endemisch in Zuidoost-Azië en komt voor in Vietnam, Laos en Thailand. Zijn lichaamskleur is groenachtig zwart, en hij is tot 20 centimeter lang. De bijzonderheid van deze soort is zijn vermogen om te zwemmen en tijd onder water door te brengen – als de scolopendra bang is, heeft hij de neiging zich in een waterstroom te verstoppen in plaats van in het bos. In de vloeistofkolom beweegt deze miljoenpoot zich met horizontale, golvende lichaamsbewegingen en kan zich ook over de bodem van de zeebodem bewegen. De coatings zijn waterafstotend en druipen niet na op het droge te zijn aangekomen.

Het werd ontdekt in 2001, toen de Engelse bioloog George Beccaloni in Thailand aankwam om zijn huwelijksreis te vieren. Toen hij bij een waterval zwom, ontdekte hij tot zijn verbazing een reusachtige scolopendra, die zich onder de rotsen op de bodem probeerde te verbergen. Een bioloog ving het en plaatste het in een tank met water en bracht het naar het British Museum… Maar collega’s geloofden niet dat er een drijvende scolopendra bestond. Pas 10 jaar later, toen nog twee exemplaren in Laos werden gevonden, werd de ontdekking van een nieuwe soort – de eerste bekende aquatische soort van scorpopendra – bevestigd. De soort heet cataracta, Latijn voor ‘waterval’.

5e plaats: Scolopendra alternans (tot 18 cm)

Beoordeling: 4.6

Scolopendra alternans is een soort die inheems is op de eilanden van Midden-Amerika en de noordkust van Zuid-Amerika, Cuba, Jamaica, Hawaï en de Maagdeneilanden. Lengte tot 18 centimeter. verschilt van de Vietnamees door de vele kleine stekels op zijn voorpoten. Er zijn slechts twee of drie subspinipes. Dit is een zeldzame eigenschap bij andere scolopendras dan s. Alleen de s heeft zulke stekels. Galapagoensis en reuze scolopendra. De antennes bevatten 17 segmenten.

Zijn lichaamskleur kan per regio verschillen. Vaak aangetroffen met donkergroene poten en lichaam en zwarte kop (bij jonge exemplaren kan het lichaam blauw zijn), of groen lichaam, gele poten en rode kop. Gele exemplaren worden gevonden in Florida, op het eiland Key West.

De soort wordt soms in gevangenschap gehouden door liefhebbers van exotische dieren. Een scolopendra heeft een constante toevoer van water, 60-80% vochtigheid en een lage temperatuur in de buurt van kamertemperatuur (18-21°C) nodig. Het voedt zich met insecten, zoals kakkerlakken.

6e plaats: Scolopendra galapagoensis (tot 17 cm)

Score: 4.5

Deze soort leeft in de regenwouden van Noord-Amerika en op eilanden bij het vasteland in Ecuador, Noord-Peru, de Galapagos, Chatham Eiland en de westelijke hellingen van de Andes. Ze worden tot 17 cm lang, met gemiddeld 20 segmenten. Kan karakteristiek bruin zijn op zijn rug en blauw op zijn flanken, waardoor ze roze worden. Kaken rood. De ranken hebben de eerste 4-7 segmenten blauw met een stalen glans, de rest – oranje of rood. De kaken zijn ook rood. De poten zijn geel en worden naar het lichaam toe oranje.

Hij voedt zich met insecten en knaagdieren. Vergif is dodelijk voor deze dieren, maar niet voor mensen. Vanwege zijn mooie kleur wordt hij door sommige amateurs gehouden. In gevangenschap worden ze gevoed met krekels en kakkerlakken, en af en toe (binnen een maand) met muizen. Deze soort geeft de voorkeur aan een hoge luchtvochtigheid (80%) en een kamertemperatuur. Kan zich ook in gevangenschap voortplanten, maar het gebeurt vaak dat een door mensen verstoorde miljoenpoot zijn eigen eieren of jongen opeet.

Rang 7: Scolopendra viridicornis (tot 16 cm)

Rangschikking: 4.4

Scolopendra viridicornis, of Amazone reuze scolopendra, is een zeldzame soort die voorkomt in Zuid-Amerika in het Amazone regenwoud. Groeit tot 16 centimeter in lengte. Heeft een kop en segmenten die donker gekleurd zijn, met een rode rand rond de randen. Poten geel met zwarte strepen, laatste segmenten rood, achterste paar kersenkleurig. Te onderscheiden van andere soorten door een langwerpige groef in het midden van de laatste tergiet, de dorsale semiannulus van het laatste segment.

De effecten van het gif van deze soort zijn bestudeerd bij muizen. Zij werden gedood door 12,5 mg gif per kilo bij intramusculaire toediening en 1,5 mg/kg intraveneus. Een peptide uit het gif van deze duizendpoot, lacrain genaamd, is ook bestudeerd. Deze peptide vernietigt gramnegatieve bacteriën zonder menselijke bloedcellen te vernietigen, waardoor het geschikt is als antibioticum. In de Braziliaanse volksgeneeskunde wordt het gif van deze scolopendra ook gebruikt als pijnstiller.

8: Scolopendra hardwickei (tot 16 cm)

Beoordeling: 4.3

S. Hardwickei, of Indische tijger scolopendra, gevonden op het Indische schiereiland, Sumatra, de Nicobareilanden. Wordt 16 centimeter lang. Afgezien van zijn grootte heeft hij een unieke boa constrictor-kleuring – de rode of oranje en zwarte segmenten volgen elkaar op. De poten hebben dezelfde kleur als de lichtgekleurde lichaamssegmenten, behalve het achterste paar, dat zwart gekleurd is.

Eet en is vooral ’s nachts actief, overdag verstopt hij zich onder rotsen en in holen. Voedsel – meestal insecten, kan jonge muizen eten. Kannibalisme is mogelijk in gevangenschap, daarom worden ze als singles gehouden. Paring, zoals bij alle scolopendra’s, gebeurt door het doorgeven van de spermatofoor van mannetje naar vrouwtje. Het vrouwtje begraaft de eieren enkele centimeters diep in de grond, broedt ze uit en verzorgt de larven gedurende enkele maanden. Volwassenen worden volwassen op de leeftijd van drie jaar, de levensduur van de soort bedraagt tot 7 jaar.

9e plaats: Scolopendra polymorpha (tot 16 cm)

Beoordeling: 4.2

S. Polymorpha, een soort die voorkomt in Mexico, Texas, Californië, Arizona, Nevada. De kleur kan heel verschillend zijn, en vanwege de verscheidenheid aan vormen wordt de soort polymorpha genoemd. Elke soort kan zijn eigen “commerciële” naam hebben, bv. “Texaanse tijger” of “Arizona” Scolopendra. Kop meestal rood, oranje of bruin, lichaamssegmenten lichter oranje of bruin met op elk een donkere dwarsstreep, ledematen geel. De grootte varieert ook, van 10 tot 16 centimeter. De snorharen hebben 25 tot 31 segmenten, waarvan 7 tot 12 naakt en de andere borstelvormig.

Gevonden in droge plaatsen zoals woestijnen, steppen, bossen. Vaak gevonden in rottend afval, tussen planken, boomstammen, oude matrassen. In gevangenschap vereist lage vochtigheid (35-50%), hogere vochtigheid verhoogt de mortaliteit. Hij eet insecten zoals krekels en krekels, en kan ook kakkerlakken eten. De soorten zijn ’s nachts en ’s ochtends actief en houden zich de rest van de tijd schuil.

Rang 10: Scolopendra cing

ata (tot 15cm)

Beoordeling: 4.1