De 10 meest extreme sporten

*Beschouwing van de beste volgens de redactie. Op de selectiecriteria. Dit materiaal is subjectief en vormt geen reclame of koopgids. Specialistisch advies vereist vóór aankoop.

Iedereen die van de sport houdt kan zijn eigen redenen daarvoor bedenken. Er zijn mensen voor wie het niet meer is dan een eenvoudige oefening, een manier om hun lichaam te strekken en in vorm te houden. Sommigen worden aangetrokken door het competitieve element, om zichzelf te laten zien in verschillende wedstrijden. En sommigen nemen graag risico’s, voelen de adrenalinestoot, brengen zichzelf in een toestand waarin overleven uitsluitend afhangt van hun sportieve vaardigheden… De volgende zijn enkele van de meest extreme sporten die er bestaan.

Beoordeling van de meest extreme sporten

Nominatie	plaats	productnaam	beoordeling
Ranglijst van de meest extreme sporten	1	Rodeo op een stier	5.0
2	Heliski	4.9
3	Basejumping	4.8
4	Horseboarding	4.7
5	Slackline	4.6
6	Bergbeklimmen	4.5
7	Grotduiken	4.4
8	Paragliding	4.3
9	Streetlifting	4.2
10	Rafting	4.1

1e plaats: Rodeo op een stier

Beoordeling: 5.0

Eerste plaats voor extreme en gevaarlijke rodeo, een traditionele sport onder Amerikaanse cowboys. De deelnemers moeten een stier berijden en hem 8 seconden vasthouden – het dier mag niet stilstaan met een berijder op zijn rug, maar moet alles in het werk stellen om hem naar beneden te gooien. De ruiter gebruikt sporen om de stier boos te maken en het spektakel is spectaculair genoeg… Naast het hoofdgebeuren zijn er vaak extra gebeurtenissen zoals het lasso-en van een dier of het vangen en op de grond laten vallen.

Zelfs ervaren stierenlopers zijn niet immuun voor blessures. Bij een val komen verwondingen aan de wervelkolom, arm- en beenbreuken en ontwrichtingen vaak voor. Maar het is veel enger als het dier al zijn woede op de ruiter richt. Veel deelnemers sterven wanneer een boze stier hen met zijn horens slaat, hen vertrapt met zijn hoeven of een man met geweld gooit zodat hij zijn nek breekt. Om dit te voorkomen is er een stierenvechter in de arena – een clown wiens taak het is om de stier af te leiden van de gevallen cowboy. Natuurlijk is het niet altijd de stierenvechter die lijdt, en in sommige gevallen is het slachtoffer zichzelf…

2e plaats: Heliski

Beoordeling: 4.9

Heliski is de meest extreme skisport. Deelnemers gaan met een helikopter de ongerepte berghelling op, trekken ski’s aan en racen naar beneden… Tijdens de vlucht kun je de helling verkennen, maar dat neemt het element van onvoorspelbaarheid niet weg – je weet nooit wat je kunt verwachten op een onvoorbereide baan. Populaire Heliski locaties zijn de Alpen, IJsland en Groenland, Alaska en Canada, Nieuw Zeeland en andere bergachtige gebieden. In Nederland wordt deze sport beoefend op Kamchatka en in de Kaukasus rond de Elbrus.

De grootte van de groep skiërs die tegelijkertijd aan de rit deelneemt, kan afhangen van de capaciteit van de helikopter. Meestal is er een gids onder de mensen die bekend is met de gekozen helling. Elke deelnemer moet een lawinedetector, een lawinesonde, graafgereedschap en andere uitrusting voor het vinden van onder de sneeuw bedolven mensen bij zich dragen.

Maar soms falen alle voorzorgsmaatregelen en wordt het skiteam bedolven onder een lawine… Mensen sterven door vallen in bergkloven, raken ernstig gewond door het raken van stenen en ongelukkig remmen. De deelnemers worden voortdurend per helikopter in de gaten gehouden, en als het weer verandert, kan de gids weigeren de race uit te voeren. De moeilijkheidsgraad van het parcours wordt berekend op de vaardigheden van de zwakste deelnemer.

3e plaats: Basejumping

Beoordeling: 4.8

Basejumping is een extreme parachutesprong vanaf hoge grondobjecten. Het eerste deel van de naam komt van het acroniem B.A.S.E., die de belangrijkste soorten structuren codeert waarvan de jumpers uitgaan: gebouw – gebouw, antenne – antenne, overspanning – brugoverspanning, aarde – grondoppervlak. BASEKEEPERS klimmen op huizen, communicatie torens, steile kliffen, vallen er vanaf en openen de parachute.

In tegenstelling tot wedstrijdparachutespringen, waarbij uit een vliegtuig of helikopter wordt gesprongen, wordt bij basejumpen vanaf een veel lagere hoogte geland. Daarom nemen baseboarders slechts één parachute mee – er is geen tijd om een reserve te gebruiken – en openen die in de eerste seconden van de val.

Basejumpen vereist een snelle reactie – een springer die aarzelt om de parachute te openen en sterft bij de botsing met de grond. Hoe lager de hoogte vanwaar je springt, hoe hoger de vaardigheid. Je moet ook de parachute kunnen beheersen, want je kunt vaak maar op een beperkt stuk land landen, en de wind kan de vlieger daar ver vandaan brengen.

4e plaats: Hoefijzer

Beoordeling: 4.7

Het is een vrij nieuwe vorm van extreme sport – het idee werd pas in 2005 geboren en uitgevoerd, toen de Engelsman Daniel Fowler met een idee kwam om de snelheid van zijn board te verhogen. Het is door een ruiter aangedreven paard vast te binden aan een skateboard. Het hoefijzervaren was geboren en won snel aan populariteit en officiële erkenning.

Het grootste gevaar bij paardrijden is een val die verwondingen veroorzaakt die vergelijkbaar zijn met die welke men oploopt bij het met hoge snelheid uit een auto springen. Een speciaal ruiterpak is ontwikkeld om hen te beschermen tegen verwondingen. Deelnemers moeten niet alleen op een plank kunnen staan, maar ook de sleepkabel die aan het dier is bevestigd, onder controle kunnen houden. De vaardigheid is vereist van de ruiter, en niet elk paard is geschikt.

Paardenspelers concurreren niet alleen in snelheid. Ze doen ook spectaculaire trucs zoals het maken van haarspeldbochten en het overwinnen van natuurlijke en door de mens gemaakte obstakels. Dit vereist coördinatie tussen ruiter, paard en kostganger, anders kan de truc voor de laatste zeer slecht aflopen. Een dergelijke samenhang vereist gewoonlijk lange perioden van gezamenlijke training.

5e plaats: Sleekline

Beoordeling: 4.6

Sleekline is lopen op een strop die op een bepaalde hoogte tussen twee punten (stations genoemd) is gespannen. Het lijkt erg op touwlopen, het enige verschil is dat er geen speciale balancers worden gebruikt, wat de handen meer vrijheid geeft en het mogelijk maakt verschillende trucs uit te voeren.

Beginners trainen meestal op korte stroppen die laag bij de grond zijn gespannen. De lengte van de lijn bedraagt in dat geval niet meer dan 40 meter, de breedte mag 1,5 tot 2,5 cm of meer bedragen. Soms varen slackliners ook over het wateroppervlak – ze moeten diep genoeg zitten om bij een eventuele val de bodem niet te raken.

Het extreme begint wanneer doorgewinterde bergbeklimmers grote hoogten beklimmen en lange paden van meer dan 40 meter afleggen. Daarbij demonstreert de klimmer zijn behendigheid door te springen, salto’s te maken, te draaien en te draaien. Op grotere hoogte wordt gewoonlijk een aan een strop bevestigde riem gebruikt, maar in sommige gevallen wordt deze verwijderd om de bewegingsvrijheid niet te beperken. Dan riskeert de slackliner echt zijn leven op het parcours…

6e plaats: alpinisme

Rangschikking: 4.5

Bergbeklimmers zijn liefhebbers van het beklimmen van bergen en kliffen, het overwinnen van obstakels op hun weg naar de toppen. Het onderwerp kan de hoogte van de klim, de lengte van de route en de moeilijkheidsgraad van de klim zijn. In het verleden, toen nog niet alle bergtoppen waren bedwongen, zochten klimmers naar een manier om op plaatsen te komen waar nog nooit iemand was geweest. Toen kozen ze de gemakkelijkste weg naar de top. Nu niemand meer verrast kan worden door een eenvoudige beklimming van een berg, zoeken bergbeklimmers naar nieuwe, moeilijkere en onontgonnen paden.

De sport wordt beschouwd als de thuisbasis van de Alpenlanden – Italië, Duitsland, Oostenrijk, Zwitserland. Omdat het bergbeklimmen in de Alpen begon, worden bergbeklimmers bergbeklimmers genoemd. Wanneer de verschillende alpiene routes reeds zijn gepasseerd, richten de atleten hun aandacht op andere bergsystemen – de Kaukasus, Tibet, de Himalaya, de bergkammen van Noord- en Zuid-Amerika, Afrika, Nieuw-Zeeland. In 1953 beklommen Edmund Hillary uit Nieuw-Zeeland en Norgei Tenzing uit Nepal eindelijk de hoogste berg ter wereld, de Everest.

Er zijn veel gevaren die klimmers te wachten staan op weg naar hun hoge doelen. Mogelijke lawines, die mensen bedekken met een laag sneeuw waar ze niet uit kunnen. Vaak zijn er defecten aan de uitrusting waardoor atleten vallen… Op grotere hoogte is de kou gevaarlijk – de temperatuur is zo laag dat het de grenzen van het menselijk uithoudingsvermogen nadert en het gebrek aan zuurstof. Daarom hebben de Everest en andere hoge bergen een “dodengordel” nabij de top – er liggen daar veel bevroren lijken, zonder dat iemand ze schoonmaakt en begraaft. Sommige van de bevroren lichamen, die al vele jaren op hun plaats liggen, dienen zelfs als een soort “oriëntatiepunten” op de weg voor klimmers.

7e plaats: Grotduiken

Beoordeling: 4.4

Grotduiken is een vorm van duiken waarbij de zwemmer in met grotten gevuld water duikt. Dit wordt meestal gedaan door specialisten – hydrospeleologen die de onderwereld verkennen, maar er zijn ook extreme atleten die het proces zelf leuk vinden. Een speciaal geval van badmeesters die zwemmen op zoek naar andere mislukte duikers.

Grotduiken is nogal onpopulair in vergelijking met conventioneel duiken. De reden is de bijzondere uitdagingen waarmee de belangrijkste duikers worden geconfronteerd – duisternis, onmogelijkheid van onmiddellijke beklimming, een onvoorspelbare route en het gevaar van rotsvallen die de terugweg blokkeren. Weinigen durven in het water van de grot te duiken zonder speciale uitrusting – een voorraad zuurstof en een lamp.

Om te voorkomen dat u verdwaalt in de ondergelopen grottenlabyrinten en op het verkeerde moment zonder zuurstof komt te zitten, moet u de duik zorgvuldig plannen. Duikers werken meestal in teams, waarin mensen met ruime duikervaring zitten. Alleen zwemmen in een grot is het lot van zeer weinig waaghalzen, die niet allemaal terugkomen.

8e plaats: Paragliding

Beoordeling: 4.3

Prangliding of paragliding – vliegen met een speciaal gevormde parachute met behulp van opstijgende luchtstromen. De piloot stijgt gewoonlijk op vanaf een grote hoogte en probeert dan de verwarmde lucht op te vangen die naar de bovenste atmosfeer gaat. Hoewel een paraglider geen motor heeft, kan de vlucht, mits vakkundig geleid, vele uren duren, waarin duizenden kilometers worden afgelegd.

Het alternatief voor paragliding is deltavliegen. Het vangt de wind beter en vliegt sneller, maar is zwaarder en moeilijker te vervoeren. Het voordeel van een paraglider is dat je hem gemakkelijk in een rugzak kunt meenemen, naar een geschikte heuvel kunt opstijgen en van daaruit kunt beginnen.

Hoewel een goed gemaakt paraglider soms een veilige landing kan maken, zelfs als de piloot weinig of geen controle heeft, is het niet ongebruikelijk dat beginnende rafters gewond raken. Voor de veiligheid is het beter een helm en een speciaal pak te dragen. Het is niet aan te raden om solo te vliegen als je geen ervaring hebt.

9e plaats: Streetlagging

Beoordeling: 4.2

Deze extreme sport ontstond uit het idee dat het veel sneller is om zijdelings op een skateboard te landen dan staand. Streetwalking is het afdalen van een plank over een weg die langs de zijkant van een berg of heuvel wijst. De deelnemer ligt op zijn buik met zijn hoofd naar achteren en beheerst het bord met zijn bovenlichaam en benen, waarbij hij de bochten van het parcours volgt.

Struttlagging ontstond in de VS in de jaren 70… Het eerste evenement eindigde met veel verwondingen bij de deelnemers en als gevolg daarvan werd de sport verboden. Het bleef zich echter illegaal ontwikkelen totdat het weer werd toegestaan, met de eis om een uitrusting te dragen die het lichaam beschermt tegen schade.

Straatzwevers worden vaak op snelwegen gereden. Je moet het bord net zo goed besturen als een auto en botsingen vermijden. Het moeilijkste is het vertragen in de tijd, want skateboards hebben daarvoor geen versnellingen. Vaak moeten deelnemers tegen bomen, palen en andere obstakels botsen om te stoppen. Als iemand vergeet beschermende kleding te dragen, eindigt zo’n rit vaak in het ziekenhuis.

10e plaats: Rafting

Beoordeling: 4.1

Rafting is de sport van het raften op snelle en turbulente bergrivieren. Deelnemers zitten op vlotten – opblaasbare boten met 1-3 paar personen. Paragliding is vooral een commerciële sport waarvoor geen voorafgaande ervaring nodig is.

De belangrijkste moeilijkheden bij het raften zijn het overwinnen van stroomversnellingen, het sturen van de boot in snelle stromingen, het vermijden van obstakels tijdens het rijden. De routes zijn ingedeeld naar moeilijkheidsgraad, van één tot zes punten. Individuele hindernissen worden op dezelfde manier ingedeeld, maar de schaal begint bij nul (0-6).

Gevaren voor rafters bij watervallen, draaikolken en onderwaterzakken. Natuurlijk is de sport gevaarlijk voor mensen die niet kunnen zwemmen. In geval van letsel is er vaak niemand in de buurt om te helpen – rafters zwemmen in de bergen, ver weg van menselijke nederzettingen. Routes boven 3-4 moeilijkheidsniveaus zijn alleen geschikt voor degenen die al een tijdje zwemmen.