De invloed van ouderlijke houdingen op het succes van een kind op volwassen leeftijd

Een baby is een herhaling en weerspiegeling van zijn ouders en familieroutines, en zijn opvoeding begint letterlijk vanaf zijn eerste dagen. De kleine hersenen absorberen de gebaren, intonaties, emoties van volwassenen om de meest effectieve reacties voor te bereiden… Het basiscomplex van psycho-neurale verbindingen in de hersenen wordt gevormd vóór de leeftijd van 5-6 jaar, en dan ontwikkelt het kind zich intellectueel en fysiek, en neemt het morele normen waar, maar het zijn de onderliggende, fundamentele regels en manieren van communiceren die hij leert in de voorschoolse kindertijd.

We wilden de beste..

Elke ouder die een kind opvoedt, gaat ervan uit dat hij moet zorgen voor de best mogelijke levensomstandigheden, de nuttigste, educatieve activiteiten, het lekkerste, gezondste voedsel. Gebruikt een massa stereotiepe, verouderde indrukken, niet bereid om kritisch te zijn over zijn kennis en gewoonten. Daarom doen ouders veel onnodige, nutteloze handelingen, in de overtuiging dat ze het hebben geprobeerd zoals het hoort.

Jonge moeders vragen zich af waarom zij veel ontwikkelingsboeken en speelgoed kopen, hun baby naar een school voor vroege ontwikkeling brengen, omdat hij of zij anders hopeloos “achterop raakt” bij de anderen. En observeert dan met afschuw hoe een kind georganiseerde activiteiten haat tegen de eerste klas, omdat hij op 3-4-jarige leeftijd wilde rondrennen en plasticine op de muren smeren, en niet stokken en mentaal rekenen wilde oefenen. Het is antimenselijk, antipedagogisch, antifysiologisch.

Dan studeert en onderwijst het kind van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat (blijkbaar volgens de voorschriften van Lenins grootvader), bezoekt het clubs en afdelingen, doet het veel onnodige, zinloze projecten. En dromen van kamperen en leren hoe je een vuur maakt… En nogmaals, hij haat de schoolorde met elke vezel van zijn wezen. De zorgzame moeder vraagt zich opnieuw af waarom het kind op 30-jarige leeftijd een uitstekende student is en niets heeft bereikt. Hij is gewoon om “A’s” te krijgen en daarom is hij bang om een fout te maken, om iets verkeerds te doen, om er dom uit te zien, zodat hij geen prestigieuze carrière krijgt, het heeft leiders nodig, geen nerds.

De belangrijkste vaardigheden en houdingen in de kindertijd

Laten we de universele opvoedingsattitude bespreken bij kinderen van 3 tot 7 jaar, wanneer het kind actief interageert met de wereld om hem heen, de grenzen van zijn persoonlijkheid bepaalt, maar onvoorwaardelijk zijn ouders en ouderen in het algemeen vertrouwt. Houding is een signaal van volwassenen, dat wordt omgezet in de mentale structuur van het kind, een interne drijfveer en overtuiging wordt, en de richting en het resultaat van gedachten en handelingen bepaalt.

1. Cognitief-intellectuele houdingen– Het algemene idee is om niet de hoeveelheid kennis, maar de hoeveelheid leer- en cognitieve vaardigheden te accumuleren. Het kind moet niet alleen voorbeelden en antwoorden uit het hoofd leren, maar verschillende manieren van doen gebruiken, verschillende manieren van denken toepassen, logische operaties. kan observeren, analyseren, vergelijken, generaliseren, interpreteren, evalueren, voorspellen en andere mentale activiteiten uitvoeren.

2. Gedrags- en vrijwillige houdingen– zijn gericht op het vormen van een persoonlijk motivatiesysteem. Het kind moet bewust beslissingen nemen, toezien op de uitvoering ervan en de resultaten corrigeren, en daarbij persoonlijke en collectieve verantwoordelijkheid nemen. Gevoeligheid, reactievermogen en ontvankelijkheid zijn leidende eigenschappen van de geest van het kind, die is aangepast om zo snel mogelijk van volwassenen te leren. Daarom is het de herhaling van feiten, regels en handelingen die de basis wordt van het gedragspatroon in de kindertijd totdat het kind de aangeleerde vaardigheden automatisch begint te reproduceren.

3. Emotionele en sensuele houdingen– misschien het belangrijkste gebied van mentale ontwikkeling in de kindertijd, dat de inhoud en de aard van spel, communicatie en cognitieve activiteiten bepaalt. Aanvankelijk beoordeelt het kind de situatie op een “goed – slecht” niveau en geleidelijk wordt de gradatie complexer. Het probeert voortdurend alles in te schatten en te rangschikken, wie het belangrijkst is, wat de beste manier van handelen is, welke personages het meest geliefd zijn.

De houding van de ouders dringt geleidelijk door in de geest en het onderbewustzijn van het kind, en bepaalt zijn of haar stemming en psychologische toestand, en zelfs vele natuurlijke vaardigheden. Beïnvloeden van denken en gedrag, en stellen doelen en manieren om die te bereiken, daarom worden ze vaak doelverklaringen genoemd. Het zijn de houdingen die het “overdrachtsmechanisme” vormen tussen dergelijke blokken in de structuur van de psyche als behoeften en de noodzaak ze te bevredigen.

De functie van de ouderlijke houding is het kind op te voeden op een alomvattende, evenwichtige manier:

1. Instructief – het verwerven en consolideren van nieuwe kennis, vaardigheden en bekwaamheden;

2. ontwikkeling – ontwikkeling van leeftijdsgebonden psychofysiologische indicatoren;

3. educatief – het ontwikkelen van gevoelens en emoties, een positieve houding ten opzichte van de omringende wereld

4. Adaptief – aanpassing aan het huidige sociale model van communicatie;

5. Motiveren – prioriteiten en levensdoelen stellen, het vermogen om te bereiken wat ze willen;

6. cumulatief – overdracht en accumulatie van levenservaring, leren over morele normen en regels;

7. methodologisch – beheersing van zinvolle regels voor communicatie en gedrag, interactie met andere mensen.

Bovendien hebben houdingen een evaluerende en controlerende functie – om te controleren en te evalueren wat er gebeurt in overeenstemming met de interne percepties en overtuigingen, om de resultaten te corrigeren. Het hebben van een houding helpt het kind adequaat te reageren op verschillende situaties en verschijnselen.

Regels voor de communicatie met het kind

Het is aan de ouders om te bepalen welke communicatiestijl het kind aanneemt: autoritair, dominant, onderdanig of vertrouwend, partnerachtig, verantwoordelijk. In de kindertijd vertrouwt het kind zijn ouders onvoorwaardelijk en probeert het alle instructies op te volgen… Dit legt hun extra pedagogische verplichtingen op om hun innerlijk potentieel te ontwikkelen, de voorwaarden voor hun harmonieuze ontwikkeling en hun aanleg om bepaalde activiteiten en taken uit te voeren, waaronder communicatieve, educatieve en creatieve activiteiten.

1. handelen in verhouding tot hun leeftijd en persoonlijke capaciteiten, zonder te idealiseren of zonder reden te bekritiseren. Een kleuter verschilt van een volwassen kind doordat het nog niet over de juiste psychologische verdedigingsmechanismen beschikt en niet in staat is de druk van volwassenen te weerstaan. Het doel van de opvoeding is het kind een constructief, productief patroon van communicatie en gedrag aan te bieden, in plaats van een “protesterend”, ultimatum.

2. Gebruik een dialoogvorm van communicatie met feedback, niet alleen op zoek naar gehoorzaamheid. Het kind moet zich bewust, verantwoordelijk en met passende communicatie- en gedragsreacties gedragen. Als een volwassene zijn stem verheft, wat vaak gebeurt in het gezinsleven, moet hij zich niet onder het bed verstoppen en vragen wat er gebeurd is, dat hij niet op zo’n toon wilde communiceren.

3. Vergelijk je baby alleen met zichzelf, in plaats van andere kinderen of ideaalbeelden van kleine genieën en talenten… Je zou kunnen zeggen “vandaag was je vloeiender en bijna foutloos in het doen van toonladders”, onaanvaardbaar: “Mozart gaf op jouw leeftijd al concerten voor royalty’s”. Alle motivatie gaat zo verloren: “Alle eilanden zijn allang ontdekt”, Mozart is niet meer in te halen.

4. Zachtjes de acties van een kind evalueren, Niet zijn of haar persoonlijkheid: Het is veel beter om te zeggen “je appliqué ziet er een beetje rommelig uit, laten we het samen overdoen” dan “ik wist dat je niet slim genoeg was om drie cirkels te lijmen”. Niet voor niets zegt het spreekwoord: “als je een man honderd keer een varken noemt, zal hij honderd keer knorren”.

5. Verantwoordelijkheid en autonomie stimuleren, Als je blijft zeggen “het is te vroeg voor je”, “je zult het wel begrijpen als je groot bent” enzovoort, waar zal je kind dan zijn nieuwsgierigheid en belangstelling vandaan halen, hoe zal het leren om verschillende vaardigheden te gebruiken. Deeg doen – geef het kind een stukje voor zijn eigen taart, schoonmaken – geef hem een nat doekje, laat zelfs strepen op de spiegel achter.

6. Aanmoedigen, het goede opmerken, motiveren..Door een positieve houding. Vergelijk hoe het klinkt: “Als je nu over een half uur je Engelse huiswerk maakt, kunnen we naar de bioscoop en een ijssalon. Of: “Als je je huiswerk NIET maakt, gaan we nergens heen. Dat wilde ik niet, want dan hebben deze ouders de neiging het kind te verwijten: “Wij hebben alles voor je gedaan, en jij bent gewetenloos, ondankbaar, doet helemaal niets terug”.

Een baby onthoudt en leert snel nieuwe informatie en communicatietechnieken, probeert aandacht en lof te krijgen door ouderlijke suggesties en geruststellingen te herhalen. Een opgroeiend kind moet zijn eigen verlangens en motieven, ideeën en doelen gebruiken in plaats van de levenswijze van zijn ouders te kopiëren.

Het is niet omdat u nog nooit naar een voetbalwedstrijd bent geweest of mieren onder een microscoop hebt bestudeerd, dat uw kind dat ook niet zou moeten doen. En omgekeerd is het ook verkeerd en inefficiënt om extra verantwoordelijkheid, veel taken en activiteiten op te stapelen volgens de methode “laat hem alles doen”.