Hoe bereid je een schets voor?.

Dictee maakt nu deel uit van de verplichte syllabus voor het Unified State Exam in jaar 9, en de resultaten van het schrijven ervan door leerlingen laten, zoals uit de statistieken blijkt, veel te wensen over.

✅ het essay zelf is, om het kort en begrijpelijk te zeggen, een werkstuk dat het midden houdt tussen een rigoureus dictee en een volledig creatief essay. Je moet goed naar de tekst luisteren, de betekenis en de essentie ervan begrijpen, en het dicht bij de tekst opschrijven. Als je het schrijfproces goed bekijkt, is het zeker gemakkelijker dan dicteren… Aangezien de woorden die twijfel veroorzaken in de spelling, kunt u die vervangen waarin u zeker bent, maar die qua betekenis dicht bij elkaar liggen. Bovendien is extra creatieve literaire inspanning, zoals vereist in het essay, hier niet vereist.

Dit artikel zal het hebben over welke technieken en technieken je zullen helpen je voor te bereiden op het schrijven van een essay op het hoogste niveau.

Een schets voor het essay

Deze tips worden door veel leraren gegeven voordat zij een schets schrijven, en zij zijn geen gebied van “geheime kennis”. In dit artikel worden ze gepresenteerd in de vorm van het volgende schema:

1. Maximale aandacht besteden aan het luisteren naar de tekst, voorgesteld overzicht. Daarbij moet je proberen het thema en de stilistische formulering van de tekst te achterhalen en de sleutelzinnen voor jezelf te identificeren.

2. Actief deelnemen aan de discussie over de tekst.Als u de kans krijgt, moet u deelnemen aan het navertellen van de tekst. Met deze aanpak is de assimilatie in de geest veel beter en blijven details lang in het geheugen hangen. Alleen al het hervertellen en de discussie met het publiek zorgt voor een extra lading in de vorm van verhoogde hormoonspiegels die de hersenen mobiliseren om actiever te worden.

3. Vervolgens schrijven alle leerlingen in de klas een schets van het verhaal. Het plan moet in ruwe vorm worden geschreven om het werk van het visuele en mechanische geheugen te activeren. U schrijft uw schets het best in de vorm van hoofdrubrieken, met aanzienlijke tussenruimten. Schrijf in deze ruimten, na een tweede lezing van de tekst, de sleutelwoorden, zinnen en zinnen met betrekking tot de onderwerpen van de subkop.

4. Het is nooit een goed idee om te proberen alles woord voor woord op te schrijven met de leraar. De leessnelheid bij uiteenzettingen is veel hoger dan het vermogen om aantekeningen te maken, en de hersenen hebben slechts één taak te vervullen bij elk intellectueel werk. Dus terwijl de geest gefixeerd is op het opschrijven van één zin, zullen de volgende twee, of zelfs drie lezingen niet door de geest worden gefixeerd. In het schema moeten namen, plaatsen en belangrijke beschrijvingen van gebeurtenissen worden ingevuld onder de titels van de paragrafen. Dit opnameformaat vergemakkelijkt de weergave van de hele tekst.

5. Nadat het voorbereidende werk is gedaan, moet de tekst eerst in een ontwerp worden opgeschreven. Aan het einde van dit proces moet u het meerdere malen zorgvuldig doorlezen om de weggelaten feiten en details te ontdekken.

6. Soms, nadat iedereen een schets heeft geschreven, vraagt de leraar aan één leerling om deze voor te lezen aan de hele klas. Je moet heel goed luisteren naar een klasgenoot; misschien noemt hij details die zijn weggelaten uit de tekst die je in het ruwe ontwerp hebt geschreven.

7. Controle van de “uitvoeringstechniek– Spelling en interpunctie. Zelfs een opstel dat goed geschreven is en dicht bij de bron staat, zal geen hoog cijfer waard zijn als het verkeerd wordt uitgevoerd. Als er twijfel bestaat over de spelling van bepaalde woorden of over de regels van de interpunctie, is het mogelijk voordeel te halen uit het schrift door woorden te vervangen die zinvol zijn maar geen verband houden met de spelling, en de zin te vereenvoudigen door problemen met de interpunctie op te lossen.

8. Kalm en bedachtzaam, met maximale zorgvuldigheid, de tekst herschrijven naar het bewijs, waarbij u met alle middelen probeert vlekken in de tekst te vermijden.

Schrijftechnieken

De volgende technieken zijn toegestaan bij het schrijven van een essay:

1. Substitutie is een techniek waarbij afzonderlijke woorden worden vervangen door gewone betekenissen. Bijvoorbeeld – “Scholieren en schoolmeisjes zijn leerlingen”, “Mama en papa zijn ouders”.

2. Samenvoegen is een techniek waarbij twee zinnen tot één zin kunnen worden samengevoegd, mits de betekenis van de tekst niet verandert. Bijvoorbeeld, – “Sasha was vroeg op school. Hoewel Sasha eerder dan iedereen naar school kwam, was hij te laat voor de eerste les…

3. Expressie is een techniek waarbij, als er lange reeksen voegwoorden en herhalingen in een zin voorkomen, deze worden weggelaten en de zin wordt ingekort zonder verlies van betekenis. Bijvoorbeeld – “Elke verantwoordelijke en competente werknemer moet zijn taken zo goed mogelijk uitvoeren”, wordt ingekort tot “Elke werknemer moet zijn taken uitvoeren”.

Hoe fouten vermijden

Al het voorbereidende werk vóór het schrijven is niet in het belang van de actie zelf, maar als vangnet voor mogelijke fouten. Men moet er aandacht aan besteden en het niet formeel behandelen omwille van een “vinkje”.

1. Vasthouden aan het schrijfplan.Een schets wordt niet gemaakt om te plannen, maar als leidraad voor het voltooien van het verhaal. Als het aantal alinea’s in de tekst minder of meer is dan het aantal alinea’s in het plan, kan een cijfer voor de inhoud worden verlaagd.

2. Versier de tekst niet met uw persoonlijke “literaire lekkernijen”. Voorkomen moet worden dat aan het materiaal van de verklaring woorden of zinswendingen worden toegevoegd die beslist niet in de tekst zelf voorkwamen en niet in de categorieën van de substitutiemethode passen. Een schets is geen essay, en dit moet in gedachten worden gehouden.

3. Het is gebruikelijk dat docenten complexe woorden op het bord schrijven die in de presentatie voorkomen en niet in de syllabus worden onderwezen. Men moet ze zeker gebruiken bij het schrijven van de tekst van een essay, bij voorkeur zonder dat er iets ontbreekt.

4. Woorden vervangen bij twijfel over de spelling. U moet ook overwegen de zinsbouw te wijzigen als er twijfels zijn over de plaatsing van leestekens.

5. Controleer de tekst zorgvuldig,Woorden zorgvuldig lezen, de regels voor de spelling ervan onthouden, evenals de regels voor interpunctie en zinsbouw. Als het nodig is en de tekst niet onmiddellijk begrijpelijk is, is het de moeite waard de tekst meerdere malen te lezen.

6. Haast en drukte moeten worden vermedenwanneer je een essay schrijft, en je mag niet worden afgeleid door vreemde gedachten en dingen die je moet doen wanneer je dit werk doet.

De meest voorkomende fouten die leerlingen tegenwoordig maken bij het schrijven van een essay

Door de manier waarop kinderen tegenwoordig informatie lezen, vinden zij het moeilijk om geschreven teksten te produceren die hen worden voorgelegd. Hoewel het schrijven van een schets deel uitmaakt van het lesprogramma van de basisschool, blijven de basisproblemen en -fouten voor bijna alle leerlingen bestaan. De belangrijkste problemen bij het schrijven van een essay zijn drie, overweeg ze.

Vaak proberen leerlingen de hele tekst schriftelijk weer te geven, inleidende woorden opschrijven, secundaire constructies in de tekst niet weglaten en dienstdelen dupliceren. Het gevolg is dat een kind ophoudt de lezer te volgen in zijn schrijven, de essentie van het materiaal dat hem tijdens het lezen wordt aangereikt verloren gaat en de zin van wat hij schrijft zijn integriteit verliest.

Deze fout is de meest voorkomende. Een schets voor een essay bevat gewoonlijk een lange uiteenzetting van de essentie van de dingen en de problemen die ermee samenhangen, gepresenteerd vanuit het standpunt van de auteur van het essay. Bijgevolg is het van vitaal belang de draad van de gedachte onderweg vast te houden.

Bij een poging om de hele tekst achter de lezer te “steno”, gaan onvermijdelijk een of zelfs meerdere semantische coherenties verloren. Bovendien impliceren de essayvereisten dat je beknopt moet zijn bij het schrijven van je eigen tekst. Op grond hiervan zijn alle pogingen om de tekst woordelijk te herhalen bij voorbaat gedoemd tot een laag cijfer in de test.

Dus zelfs als een kind goed is in snelle “steno” met supersonische snelheid en alles achter de lezer aan weet te schrijven, krijgt het niet de maximale score voor zijn werk. Omdat volgens de criteria van semantische compressie van zijn tekst het resultaat nul zal zijn. Een dergelijk punt wordt opgenomen in de examencijfers voor een schets en de examinator is verplicht er rekening mee te houden bij de berekening van de cijfers.

Hieruit volgt de belangrijkste regel om deze fout te vermijden – woordelijke reproductie van de tekst lost het probleem van de uiteenzetting niet op. Wanneer men een uiteenzetting voorbereidt, moet men leren te formuleren, met andere woorden, wat gehoord werd. Om deze vaardigheid te oefenen moeten, als dit een probleem is, korte teksten van 100 tot 150 woorden worden gebruikt en aan het kind worden voorgelezen, waarna het wordt gevraagd deze in eigen woorden op te schrijven.

De woordenschat en de uitdrukkingen van een moderne scholier staan ver af van de taal van de werken en auteurs die worden voorgesteld om in de vorm van een uiteenzetting te worden opgevoerd. Op basis van deze realiteit is de betekenis van sommige zinnen voor een modern kind elementair “onvertaalbaar” en voor hem volledig onbegrijpelijk. Ze worden vaak weergegeven door citaten die de auteur aanhaalt om de ideeën die hij in de tekst presenteert te bewijzen.

Annotaties, allegorieën, verwijzingen naar beroemde denkers van de afgelopen eeuwen, en hun aforismen kunnen in veel gevallen slechts trieste verbijstering veroorzaken bij een moderne schooljongen.

Er kunnen twee adviezen zijn. In de eerste plaats moet uw kind betrokken worden bij het lezen van klassiekers en in de tweede plaats moeten volwassenen uit de omgeving van de leerling worden ingeschakeld om alle wendingen en zinnen uit te leggen die beroemde auteurs uit het verleden in hun teksten gebruiken.

Dit laatste probleem houdt verband met het feit dat het denken van moderne kinderen meer verbonden is met visuele en emotionele beelden, gekleed in korte zinnen en tussenwerpsels, die ook rijkelijk “gearomatiseerd” zijn met vervormde Engelse woorden uit het moderne jargon. Dit leidt tot het elementaire onvermogen van een kind om verschillende zinnen te combineren en te “verbinden” tot een samenhangende tekst. Deze zinnen, fragmenten van afzonderlijke gedachten hangen in een “vacuüm” van het bewustzijn dat gebruikt wordt om te werken met visuele beelden. Dit is de prijs die betaald moet worden voor een tijdperk van massaal “gedigitaliseerde” informatie ontvangen en de gadgetisering van alle tijd in het menselijk leven.

Er is één conclusie mogelijk: alleen door mentale training in het werken met tekstmateriaal is het mogelijk de vaardigheid te ontwikkelen om een samenhangende tekst samen te stellen. Het komt erop neer dat je je op school niet kunt beperken tot een expositieprogramma. Het programma zelf is bedoeld voor een kind “vóór het digitale tijdperk”, toen het land terecht werd beschouwd als het meest lezende land ter wereld. Nu hebben leraren, omdat zij meer tijd moeten besteden aan het onderwijs in het schrijven van essays en aan een goede tekstverwerking, fysiek niet veel tijd meer om het schrijven van essays te oefenen.

De overgrote meerderheid van de ouders, die tijdens de vorige periode van massale “digitalisering” van school zijn gegaan, is goed bekend met de vaardigheid van gebonden spraak. Dit is een vaardigheid die je je eigen kinderen moet leren. Om hen in staat te stellen met succes hun proefwerk te schrijven, moeten zij voorbereid zijn op een examen.

Dit artikel is gebaseerd op het boek: John Medina, “Rules of the Brain”. Wat u en uw kinderen moeten weten over de hersenen’, A. Kurpatov, Het gelukkige kind. Het werk van de leraren en de onderwijspraktijken van het personeel van het Solnyshko Weeshuis in de Republiek Kazachstan.