Respect voor ouderen: Opvoeden van de jongste in het gezin

Dit artikel moet beginnen met een passage uit het genie van de Nederlands literatuur, Leo Tolstoj:

“Als je beseft dat we anderen alleen via onszelf kunnen opvoeden, dan verdwijnt de vraag naar onderwijs en is er maar één vraag: hoe moeten we onszelf opvoeden??”

Uit de ervaring van de mensheid, uit praktische experimenten en uit de pedagogische praktijk komt deze waarheid voort – respect van het kind voor de volwassene kan alleen worden gevormd door het voorbeeld van de volwassene zelf.

Het belang van het respect van een kind voor zijn ouders kan onmogelijk worden overschat. Het volstaat te zeggen dat mensen voor zichzelf bepalen hoe zij leven en wat zij doen door het gedrag te imiteren van personen die respect afdwingen of, met andere woorden, gezag hebben. Deze conclusies werden onderbouwd en bewezen door de psycholoog Albert Bandura in zijn werk “A Theory of Social Learning”. Dit was echter al lang voor hem bekend; hij was gewoon de eerste die de taak op zich nam om deze waarnemingen te veralgemenen en de patronen af te leiden.

Zonder respect van een kind voor zijn ouders is het onmogelijk om hem alle vaardigheden, kennis en bekwaamheden mee te geven die nuttig zijn voor hem in het leven, en het gebrek aan respect voor de ouderen in het gezin zal leiden tot de scheiding van het kind van het solide platform van de gezinssamenleving en zal ertoe leiden dat het op zoek gaat naar een verandering van referentiepunten en daarmee verband houdende autoriteiten in de externe sociale omgeving. Gezien de heersende maatschappelijke machtsstrijd om de nog onvolgroeide geesten van jongeren te manipuleren voor egoïstische doeleinden, loopt dit vaak slecht af voor het kind. Laten we deze stellingen in het artikel opsplitsen in componenten en regels afleiden.

Een experiment in zoopsychologie

Mensen hebben zeker een component die eigen is aan dieren. Dit mag een mens in geen geval gelijkstellen met een dier, maar het helpt wel om sommige motieven achter complex menselijk gedrag, gebaseerd op tamelijk primitieve dierlijke handelingen, te verklaren.

Een groep wetenschappers onder leiding van L. . Firsov heeft een reeks experimenten met chimpansees uitgevoerd, waarvan de essentie als volgt kan worden samengevat. Eerst werd de aap “beneden” in de sociale hiërarchie van de roedel de listige manier geleerd om een banaan uit een complex apparaat of een doolhof te halen. Ze werd dan vrijgelaten in de roedel en kreeg de kans om de vaardigheid te demonstreren aan de rest van haar soortgenoten. Niemand dacht er zelfs maar aan om te leren, ze namen haar gewoon de banaan af, zij die hoger in de hiërarchie stonden.

Vervolgens werden dezelfde methoden van bananen vangen gebruikt om de “alfa vertegenwoordiger” van de roedel te leren en hem zijn vaardigheden te laten demonstreren. Nu durfde niemand in het kamp der verwanten zich aan de buit van de leider te vergrijpen, maar al zijn stamgenoten begonnen zijn handelingen krachtig te imiteren om de gekoesterde techniek van het beheersen van de banaan op dezelfde manier onder de knie te krijgen.

Ondanks het feit dat de organisatie van zijn denken veel complexer is dan die van alle vertegenwoordigers van de dierenwereld, begint de mens te leren door de mensen te imiteren die voor hem het gezag vertegenwoordigen op een onbewust niveau van instinct, zonder het bewustzijn te gebruiken. Het kind zal zowel de succes creërende gedragspatronen als de verkeerde, schadelijke handelingen van de “sterren” die zijn of haar autoriteit zijn, kopiëren.

De vraag of een kind zijn of haar ouders en ouderen respecteert is een principekwestie. Als het kind geen gezag heeft in de ogen van de volwassenen in zijn omgeving, zal hij hen niet imiteren, maar andere mensen. Het is verre van zeker dat deze mensen een kind onbaatzuchtig het juiste zullen leren.

Grote fouten en misvattingen van volwassenen over het feit dat een kind respect voor hen krijgt.

De belangrijkste fouten die volwassenen maken bij het bevorderen van respect voor ouderen zijn

De volwassene denkt dat het kind hem moet gehoorzamen omdat hij zegt “de juiste dingen te doen in het leven”.

Zelfs de beste instructie in het leven zal de geest of het hart van een kind niet bereiken als de volwassene niet ingaat op de kwestie van het respect van een kind. De volwassene moet een zeer specifieke plaats innemen in de geest van het kind: hij of zij moet een autoriteitsfiguur zijn voor het kind.

De volwassene geeft er niet om zichzelf het voorbeeld te geven van de houding die hij het kind probeert bij te brengen.

Woorden van volwassenen betekenen niet veel voor tegenstanders en in gemeenschappen van volwassenen als ze niet worden ondersteund door concrete acties. Ze betekenen nog minder voor het kind. Modern onderzoek heeft aangetoond dat een man die volwassen wordt slechts voor 30% een product is van de opvoeding van zijn ouders, maar voor 70% een spiegelbeeld daarvan, van genetica tot gedragspatronen, David Myers, “Social Psychology”

Dus louter woorden die niet worden ondersteund door echte voorbeelden, spelen weinig rol bij het kweken van respect voor volwassenen in het gezin.

hoe leer je je kind respect te hebben voor de ouderen thuis

Het is de moeite waard eerst alle regels op te sommen en vervolgens elke regel in detail te bespreken om ze beter te begrijpen.

1. Een kind moet weten en zich geliefd voelen.

2. Behandel uw kind zo eerlijk mogelijk.

3. Een volwassene moet de winnaar zijn in de ogen van een kind…

Regel één

Een kind moet liefde “kennen” en “voelen” van een volwassene die dicht bij hem of haar staat. De regel is heel eenvoudig – uw kind moet praten over uw liefde voor hem/haar en uw woorden moeten worden ondersteund door specifieke acties. Er zijn echter enkele typische fouten die volwassenen onderweg maken:

1. Chantage door genegenheid te voelen voor je kind. Het ziet er ongeveer zo uit: “Als je zo ondeugend bent, zal ik niet van je houden”!”. Vaak komen dergelijke uitspraken uit de mond van de moeder, wat volstrekt onaanvaardbaar is.

2. Gebrek aan steun van een ouder wanneer andere volwassenen een kind uitschelden. Het kan een oude dame zijn die regelmatig op het bankje in de buurt hangt, een leraar of een conciërge. Hier geldt een eenvoudige regel – ze hebben niet het recht een ander kind uit te schelden. Het is aanvaardbaar een kind te berispen, te adviseren of te begeleiden, maar niet uit te schelden. Agressie door derden is niet aanvaardbaar en een volwassen ouder moet garant staan.

Als zo’n situatie zich voordoet, moet het kind apart worden genomen en op een koelbloedige, maar krachtige manier de kwestie met de agressieve volwassene oplossen – hij/zij mag iets niet leuk vinden, hij/zij mag op zijn/haar eigen manier denken, hij/zij mag zelfs zijn/haar mening geven, maar je staat niet toe dat hij/zij je kind beledigt, punt uit. Dit is ongeveer het formaat van.

Ook daarna moet de situatie met het kind worden besproken en moet het kind als een volstrekt onpartijdige rechter worden behandeld. De specifieke situatie evalueren en de meest geschikte manier voor het kind vinden om in soortgelijke situaties te handelen. Uiteraard moet de vorm van de discussie binnen het intellectuele bereik van het kind liggen.

Als de aard van de klachten van de volwassene passend is voor de situatie, moet dit aan het kind worden verteld en moet de reactie van de volwassene worden uitgelegd.Het kind niet veroordelen, maar hem of haar laten zien waar het fout is gegaan, verkeerd heeft begrepen, zich niet heeft gerealiseerd of het gewoon niet heeft opgemerkt, om te voorkomen dat dit opnieuw gebeurt.

1. Proberen om liefde te “kopen”. Sommige volwassenen denken een kind om te kopen door geschenken, concessies, schending van het gevestigde regime en de liefde van het kind te krijgen door dat. Kinderen zijn zich maar al te bewust van een volwassene en zullen gemakkelijk herkennen dat ze worden omgekocht. Dit “kopen” van liefde is de slechtste manier om een relatie met een kind op te bouwen… De reactie zal het tegenovergestelde zijn en het zal het kind bewijzen dat de volwassene niet van haar/hem houdt.

2. Het laatste punt, –De baby moet beseffen dat strengheid van de volwassenen in zijn omgeving voor zijn eigen bestwil is, in plaats van te proberen hen als sterkste op hun plaats te zetten of, erger nog, hun eigen negativiteit op hen af te reageren.

Dit zijn de basiselementen: vertel je kind dat je van hem/haar houdt, koop hem/haar niet om, stel de volwassene niet in vraag, en wees vooral een beschermer voor hem/haar. Aandacht, tederheid, empathie…. kwaliteiten zijn niet in aanmerking te nemen en zijn a priori verplicht. Hun uitingen moeten een reden hebben, want soms kunnen kinderen optreden als chanteurs, die “in het openbaar” overstuur raken; in deze gevallen moet men natuurlijk gematigd zijn in zijn gevoelens.

Als het gedrag van de volwassene deze componenten niet toepast op kinderen, zal er geen respect van hen zijn.

Regel Twee

Een kind is op het eerste gezicht erg vertrouwend en de volwassenen die het dichtst bij hem of haar staan zijn in eerste instantie de waarheid. Theoretisch weet iedereen dat je een vertrouwend kind niet mag bedriegen zonder deskundig advies. Maar het is heel gemakkelijk om een kind te misleiden en het is nog gemakkelijker om tegen hem/haar te liegen over iets, dus een volwassene verspilt roekeloos het “krediet van vertrouwen” dat een kind hem/haar geeft.

Zoals elke lening moet deze worden terugbetaald en met “rente”… Naarmate ze opgroeien, zullen ze zich beginnen te realiseren dat ze in honderden verschillende situaties door volwassenen zijn voorgelogen. Dus de volwassene verliest de band met het kind, de ene onherroepelijke band gebaseerd op vertrouwen. Het kind is onderzoekend en nieuwsgierig; het zal de woorden van de volwassene toetsen aan de levenservaring en de woorden van anderen. Valsheid keert zich dan tegen de volwassene in de relatie, en hun gezag en respect voor degene die hen bedroog is verloren. Bovendien zal het kind een excuus hebben om zichzelf te bedriegen. Zoals volwassenen hem behandeld hebben, zo zal hij hen behandelen.

Het feit dat kinderen onwetend zijn op hele gebieden van menselijke kennis en relaties geeft volwassenen een gevoel van macht over hen, waarvan zij irrationeel gebruik maken. Zich bewust van hun onwetendheid, misleiden volwassenen kinderen… Door het te doen zowel in zaken van zeer ernstig en vitaal belang als in kleinigheden.

De wereld die zij aan een kind presenteren is ofwel een solide en zoete plus van het “Land van Roze Dromen” of een harde min in de vorm van de “verschrikkingen van het echte leven”. Kinderen die met dergelijke leugens zijn opgevoed, in het geval van de “rooskleurige droom”, worden herhaaldelijk teleurgesteld in de werkelijkheid, en degenen die een constante “dreiging” verwachten, worden cynisch en agressief, of lijden aan een verhoogde angst. Een volwassene die hen opvoedt met bedrog verliest alle geloofwaardigheid en respect in hun ogen…

Drie basiscriteria met betrekking tot eerlijkheid in de opvoeding:

1. correctheid aan anderen;

2. Een objectieve beoordeling van wat er aan de hand is;

3. Eerlijkheid in relaties en houding.

Deze drie componenten vormen de basis van vertrouwensrelaties die de “ideologische leer” in het gezin vormen. Natuurlijk is het onmogelijk om alles te onthullen waarin een kind geïnteresseerd zal zijn. Een volwassene moet uw baby echter antwoorden kunnen geven op vragen die enerzijds geschikt zijn voor hem of haar en anderzijds zo dicht mogelijk bij de werkelijkheid staan.

Regel drie

Onze tijd wordt gekenmerkt door een verdeling van mensen. De hele samenleving is verdeeld in winnaars en verliezers. Het heeft geen zin erover te twisten of dit goed of slecht is. Het is gewoon een voldongen feit waarin we allemaal leven… Er is een verdeeldheid en de houding tegenover leiders en “verliezers” is verschillend. Zelfs kinderen zien dit en daarom moet een volwassene, om in de ogen van een kind respect te hebben, zich naar de “pool” van winnaars bewegen.

Het is echt niet zo moeilijk. Vanaf het allereerste begin zijn ouders voor een kind de mooiste, sterkste en meest wijze mensen in de hele wereld. De uitdaging voor volwassenen is om dit beeld niet zelf te vernietigen. Daarvoor is het nodig zich niet over te geven aan een moeilijke taak, een actieve levenshouding te hebben, een positieve instelling te behouden en de toekomst moedig tegemoet te zien. Als persoonlijk voorbeeld is dit genoeg.

Het is ook belangrijk om te proberen vrede en begrip binnen het gezin te bewaren. Ruzies tussen ouders en andere naaste familieleden in het bijzijn van kinderen ondermijnen hun respect voor volwassenen.

Er zal altijd een winnaar en een verliezer zijn in een ruzie en uiteindelijk verliezen ze allebei. Kinderen oordelen categorisch en hebben geen ervaring om op terug te vallen. Hun conclusies zijn hard en verpletteren het gezag van beiden. Als de vader zo slecht is, waarom tolereert de goede moeder hem dan?? Als de moeder dom is, waarom zoekt de vader dan geen slimmere?? Vergelijkbare conclusies worden getrokken over onflatteuze opmerkingen in de familie over de grootouders van het kind en conflicten met hen.

De beste manier om een kind te leren volwassenen te respecteren is niet alleen conflicten te vermijden, maar elkaar te prijzen in het bijzijn van het kind. Niet het verhaal van wat een goede vader hij heeft in zijn afwezigheid, maar de opwinding van wat hij heeft gedaan in aanwezigheid van het kind. Bijvoorbeeld: “Wat is papa goed bezig, onze steun en toeverlaat, hoe goed heeft hij de picknick georganiseerd”!”. Bijvoorbeeld: “Wat een slimme meid is onze moeder, ze is de beste van de wereld, ze heeft alles zo mooi geregeld”!”.

Dit is hoe respect voor ouderen wordt gevoed in een gezin dat bestaat uit wederzijds respect en genegenheid van alle inwoners – zowel volwassenen als kinderen.

Van het kind houden, eerlijk tegen hem of haar zijn en de volwassene met respect behandelen, als een autoriteitsfiguur – dat is wat volwassenen in de eerste plaats nodig hebben. Als men het bekijkt door het prisma van eigenbelang, dan zal het ouderschap beter gaan… als gevolg daarvan zullen volwassenen en kinderen zich beter en comfortabeler gaan voelen, en het creëren van een gezellige en comfortabele innerlijke familiewarmte zorgt ervoor dat iedereen in het gezin zich goed voelt. Het hele leven van een mens bestaat grotendeels uit dit gevoel van hoe je op dit moment bent.

Dit artikel is gebaseerd op Albert Bandura’s Theory of Social Learning, en A. Kurtz’s Theoretical and Experimental Model of Reasoning. Kurpatov, “Het gelukkige kind. Universal Rules”, David Myers “Social Psychology”, en de pedagogische en educatieve praktijk van het personeel van het Solnyshko Kindertehuis RK domsolnyshko.kz/o-nas/o-detskom-dome/.