Wat te doen als het leven aan je voorbij gaat

“Als er geen plezier in het leven is, moeten we een betekenis uitvinden” (Diogenes van Sinops).

Het gevoel van leegte en zinloosheid van het leven overvalt zelfs begaafde en succesvolle mensen. Daar zijn zowel persoonlijke als externe redenen voor. Onze psyche is een zelfregulerend systeem dat soms trilt, actief is tijdens moeilijke gebeurtenissen of relaties en anderzijds rust, “sluimert”. Een feest kan niet eeuwig doorgaan, er komt een tijd om de versieringen op te vouwen tot de volgende voorstelling.

Hij die zoekt, laat hem vinden

“Vraag, en u zal gegeven worden; zoek, en u zult vinden; klop, en u zal opengedaan worden; want wie vraagt ontvangt, en wie zoekt vindt, en aan wie klopt zal opengedaan worden” (Het Evangelie volgens Matteüs, hfdst. 7, Art. 7-8).

Zoals altijd, om een complex fenomeen of proces te begrijpen, moet je het opsplitsen in eenvoudigere, meer toegankelijke elementen. Het begrip “leven” is zo multidirectioneel en multifactorieel dat elk van de paar miljard mensen het op zijn eigen manier kan interpreteren. Je moet dus toegeven dat de betekenis die je aan dat woord geeft, niet bepaald abstraheren en je verdiepen in metafysica, horden denkers en filosofen hebben dat al lang voor je gedaan en met meer opmerkelijk succes.

“Als je nu spijt hebt dat je niet genoeg van het leven hebt gehad, zul je zelfs vele eeuwen later het gevoel hebben dat je leven een ongeluk is” (Kobo Abe).

Laten we eens kijken naar de perceptie van het leven door onderlinge banden met andere mensen. Wij zijn gewend onze eigen successen en houdingen waar te nemen via de houdingen en beoordelingen van anderen. “Ik heb een tweede hogere opleiding nodig” – en je hoort als antwoord: goed, wij zullen je helpen, dus je hebt vertrouwen. En als je twijfels hoort: waarom, het is erg duur, het idee zal waarschijnlijk mislukken…

Zelfs als je denkt dat je genoeg hebt van iedereen, stel je dan even voor dat het land leeg is en jij als enige overblijft als de rechtmatige “eigenaar van fabrieken, paleizen en stoomboten” (©). Wat is de betekenis en waarde van zulk leven zonder de aanwezigheid van andere eekhoornachtige wezens met hoog georganiseerde zenuwstelsels..?

“Het leven is zo kort dat elke dag een grote beloning en troost is” (. Emerson).

Het is dan ook vaak tegen de achtergrond van andermans prestaties of een “geladen”, positieve kijk op de wereld dat het levensgevoel wegglijdt. En het gaat niet om het aantal fabrieken, echtgenoten of diploma’s, maar om de kwaliteit van de waarneming, de waardering van elk moment in het leven.

“Ik vraag me af waar we de betekenis vandaan halen die we geven aan betekenisloze dingen..?..” (Frederic Beigbeder).

Een elementaire techniek, vraag 5-6 mensen vandaag wat de zin van het leven voor hen is, hoe ze interesse houden in wat er gebeurt, hoe ze crisissen, eenzaamheid, gevoelens van vergankelijkheid te boven komen. U zult ongetwijfeld iets nieuws, nuttigs en verrassends horen en u zult uw mening en uw belang in een sociale omgeving misschien opnieuw beoordelen. Eenvoudige waarheden zijn de krachtigste.

Home training “Ik sta in het centrum van het universum”

“Eenzaamheid is de essentie van je natuur. Je kunt proberen het te vergeten, je kunt vrienden en geliefden zoeken, opgaan in de massa….. Maar wat je ook doet, het blijft buiten… Diep van binnen blijft je eenzaamheid onveranderd” (Elchin Safarli).

Als u zich het leven voorstelt in de vorm van een zon-planetair model, met in het centrum natuurlijk uzelf als een geconcentreerde klont individuele energie die u uitwisselt met anderen, trek dan een cirkel. Om u heen zijn veel kijkers en bewonderaars, critici en antagonisten die er in uw leven het meest toe doen (echtgenoten, ouders, familieleden), teken een cirkel zo breed als het aantal naaste en meest invloedrijke mensen, schrijf in elke cirkel hun namen op.

Vervolgens de mensen die er indirect, minder storend toe doen (vrienden, collega’s, kennissen), trek bredere cirkels met hun namen. Verder: wetenschappelijke, literaire, artistieke, religieuze autoriteiten en medestanders, wier mening voor u van belang is, kringen nog verbreden. Dit egocentrische patroon kan worden voortgezet, afhankelijk van wie betrokken is bij uw wereldbeeld en uw perceptie van het leven vormgeeft.

Nu kunt u analyseren: het feit is dat iedereen in uw omgeving ofwel creëert of vernietigt. Niemand is volledig neutraal; iedereen is positief of negatief geladen ten opzichte van jou. Controleer de centrale cirkels met de gezinsvertegenwoordigers, hoe de ouders handelen: belemmeren of helpen, kleur deze velden in het groen als alles u bevalt, en in het rood als ze u belasten.

Zo moeten alle cirkels van verschillende kleuren, die elkaar kunnen afwisselen of een monolithisch patroon kunnen vormen, worden gecontroleerd. U krijgt een visueel model van welke tint van leven in het centrum en aan de rand heerst: overeenstemming (groen) of oppositie (rood). Het belangrijkste is dat je relaties met mensen niet op een goed-slecht niveau hoeft te stellen, het is slechts een vergelijkend aspect. Zonsondergang is nodig voor de volgende zonsopgang. Zelfs met slechts één persoon kan de communicatiepool herhaaldelijk veranderen van plus naar min.

U hoeft niet bang en beschaamd te zijn om echte conclusies te trekken, nu kunt u zien welke mensen in welke levenssfeer vermoeiend zijn, energie verbruiken. Het zijn deze manipulators die je minderwaardig en achterlijk laten voelen, omdat het zoveel gemakkelijker is je gedachten en drijfveren te controleren… Het zijn zij, bewust of onbewust, die je volgens hun eigen regels laten spelen – je hebt goedkeuring nodig, acceptatie van vrienden en familieleden of je superieuren, blijf proberen.

U zult verbaasd zijn te ontdekken dat sommige vertrouwde, tolerante relaties u letterlijk “verstikken”, u afremmen en u tegenhouden op de drempel van nieuwe ontdekkingen, nieuwe relaties. Je kunt het gevoel hebben dat het leven aan je voorbijgaat, dat het jouw schuld is dat je iets belangrijks hebt gemist, ook al zijn er alle stereotiepe verworvenheden: gezin, werk, kredieten, zorgen, zwoegen…

Moment van de waarheid

“Voordat je de zin van het leven kent, is het al ingeruild voor een nieuwe” (George Carlin).

Als je eenmaal weet wie je ervan weerhoudt om verder te gaan en van elk moment te genieten, wie je leven stilletjes verkwanselt, krijg je een plotselinge uitbarsting van energie, als een epifanie. Er is niets om het mee te verwarren, het is als een luchtje na de diepte. Het is nu dat je kunt omgaan met een wirwar van familie- of werkconflicten, je ware mening kunt uitspreken, een einde kunt maken aan vervelende, giftige relaties, ongeacht de mate van nabijheid en verwantschap… Dan hervat de stroom van het leven, wordt weer turbulent, interessant en doelgericht.

Feit is dat ons lastige brein zich vooral richt op het bereiken van eenvoudiger, meer eenvoudige doelen. Veel vrouwen proberen bijvoorbeeld in een ondenkbare concentratie orde en netheid te handhaven en besteden daar tonnen tijd en middelen aan, zodat de ramen glanzen en de kopjes parallel staan. En zich dan afvragen waarom er geen tijd of zin meer is voor zelfontwikkeling en zelfpromotie. Ze worden hysterisch dat “het leven niet lukt” en gaan er gewoon aan voorbij. Maar het was uw keuze, uw beslissing – een glanzende gevel met een leegte erachter, of een “levend”, ingevuld gebouw.

Het is hetzelfde met relaties: we verwerven geleidelijk gewoonte-, “handige” verbindingen die de hersenen als aanvaardbaar beschouwen. Een mishandelende echtgenoot lijkt begrijpelijker en “noodzakelijker” dan “eenzaamheid” en angst voor het onbekende. Immers, na een scheiding zal letterlijk hun hele leven opnieuw moeten worden ingericht, en niemand garandeert een beloning, er kunnen financiële problemen zijn, de opvattingen van dierbaren veranderen.

Hoewel veel slachtoffers van misbruikte relaties ook een “energieflits” ervaren, een fontein van emoties na een breuk. Dit komt niet door de afwezigheid van een bron van irritatie in de persoon van de agressor, maar door de accumulatie van innerlijke middelen, die eerder werden besteed om een conflictsituatie te neutraliseren, af te vlakken.

Daarom moet men zijn ideeën en “idealen” over het “echte” leven heroverwegen – wat is belangrijker: orde, een vast salaris, een strak schema of improvisatie en spontane optredens, er zijn vele varianten. De rest is een technische kwestie: kies de levensgebieden die u wilt “oppompen”.

Bedenk dat het begrip “leven” uit vele componenten bestaat; schrijf bijvoorbeeld 10 willekeurige categorieën op (uiterlijk, fietsen, creativiteit, afvallen, reparatie, toerisme, handwerk, koken, bloementeelt, kamelen fokken). Rangschik ze van 1 tot 10 op basis van relevantie en uw behoeften, en concentreer u op de 2-3 belangrijkste. Voila, het laatste wat je nog moet doen: van de bank afkomen…

Veel psychologen houden vol dat uw acties en beslissingen – een gebied dat uitsluitend uw verantwoordelijkheid is, en anderen zijn er helemaal niet bij betrokken. Uiteraard is dit een vergezochte en tendentieuze uitspraak, net als “denk positief”. Zo gebeurt het niet, en het heeft geen zin het te weerleggen. Alsof we onaantastbaar zijn, in een vacuüm zitten en goddelijke genade uitstralen. Alles wat we doen is beledigingen vergeven en glimlachen, zwaaien en lachen. Wrok is trouwens een normale emotie, als het geen dwangmatig, destructief gevoel wordt…

Een andere enorme hoax is het oproepen tot actieve daden van vriendelijkheid, zorgzaamheid, je leven in dienst stellen van mensen. Stel dat ik zwerfhonden van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat voer en dode bloemen langs de stoepen water geef. Wat een voordeel, wat een plezier, wat een sensatie om je levend en fatsoenlijk te voelen?

Onze gestructureerde, functionele maatschappij heeft lang het recht gemonopoliseerd om humane, barmhartige handelingen te verrichten… Er zijn ziekenhuizen en schuilplaatsen voor alle kansarmen, de openbare diensten water waar nodig. Oproepen tot burgerplicht en het breien van warme sjaals voor verpleeghuizen waren actueel in een tijd van kledingtekorten en een tekort aan gekwalificeerde artsen of maatschappelijk werkers.

“Doe wat je moet doen en wees wat je wilt!” (Marcus Aurelius).

Het is uw taak om door de jaren heen het bewustzijn van uw eigen uniciteit te dragen, uniciteit ongeacht de positie van anderen, want “we zijn geen louidor (munten), om het iedereen naar de zin te maken” (O. de Balzac). Je hebt al te veel tijd verspild om er op je best uit te zien, alleen zorgt dit zinloze ritueel er niet voor dat iemand zich gezelliger of warmer voelt.

“De mening van anderen is de mening van hen die niet gevraagd worden” (Bruce Willis).

Je hebt het recht om te kiezen met wie je communiceert, wanneer je communiceert, waarover je praat, wat je doet en wanneer je het doet. Je hoeft niet te bewijzen dat je fatsoenlijk bent, intelligent, belezen, verantwoordelijk, je hoeft je woede en wrok of een puinhoop op het bureau niet te verbergen, het is je omgeving, je element.

“Het kan me niet schelen wat je van me denkt. Ik denk helemaal niet aan je” (Coco Chanel).

Je hoeft aan niemand anders verantwoording af te leggen of je aan andermans behoeften en overtuigingen te conformeren; niemand zal “controleren” hoe tevreden en gelukkig je werkelijk bent. Er zijn geen beschermheren of autoriteiten in de wereld die je leven kunnen veranderen in een sprankelende bron van vriendelijkheid en vertrouwen. Door over uw fouten en stereotypen heen te stappen, overstijgt u gemakkelijk de kritiek en afkeuring van de mensen om u heen, misschien zijn zij wel jaloerser op u dan u op hen. Het moeilijkste is om aan jezelf te werken.

“Het leven is te kort om jezelf toe te staan erover te treuren” (B. Disraeli).

Alleen als je de leiding neemt over elk moment van je leven, zal het je ziel verlichten… Je leven en je bewustzijn is het enige bezit dat je hebt, gebruik het ten volle voor je eigen groei, geluk en plezier.

Wat nu te doen met dit gevoel van zinloosheid, vergankelijkheid, verlatenheid..? Het antwoord is paradoxaal – om te genieten. Dit is een prachtig moment om het hoogtepunt van morele verlichting te bereiken, wanneer de ziel gretig de kleinste nuances van wat er gebeurt in zich opneemt, in staat is te luisteren en zich in te leven. Dit is de staat waarin de meesterwerken van Baudelaire, Poesjkin en talloze andere dichters, schrijvers en musici…

Als je je hebt kunnen realiseren dat je je onzeker voelt, dat je iets belangrijks en noodzakelijks mist, betekent dit dat er iets is om het mee te vergelijken, een innerlijke navigator, een pad dat naar je roept.