Het meten van de temperatuur van het kind en wat de ouders moeten doen als de temperatuur stijgt

Een van de belangrijkste tekenen van een gezond persoon is een normale lichaamstemperatuur. Zelfs een klein temperatuurverschil wijst op een ontstekingsproces.

Het is belangrijk om de temperatuur van uw baby in de gaten te houden. Jonge kinderen kunnen niet aangeven hoe ze zich voelen. Ouders moeten dus vooral op hen letten.

Gevallen waarin de thermometer nodig is

Uit het gedrag van uw kind zal blijken dat het zich niet goed voelt.Tekenen van koorts zijn

1. Prikkelbaarheid en humeurigheid;

2. Een vermoeide verschijning;

3. Gebrek aan verlangen om te drinken, te eten, zelfs hun favoriete voedsel;

4. Verschijning van pijn;

5. Onwillig om te spelen.

U kunt de temperatuur vaststellen door met uw hand of lippen het voorhoofd aan te raken. Maar voor nauwkeurige gegevens moeten we kijken naar het meetinstrument.

De normale lichaamstemperatuur van het kind

Lichaamstemperatuur meten waar grote slagaders zich dicht bij het huidoppervlak bevinden. Het metabolisme van het kind is sneller, wat een temperatuur van iets meer dan 36,6 °C kan veroorzaken.

De temperatuur wordt opgenomen:

1. Oksel. Een temperatuur tussen 34,7° C en 37,2° C wordt als normaal beschouwd.

2. In de liesplooi. Een temperatuur tussen 35°C en 37,4°C wordt als normaal beschouwd.

3. In het rectum. Een temperatuur van 35,2° C tot 38,2° C wordt als normaal beschouwd.

4. In de mond. Een temperatuur tussen 34,8° C en 37,6° C wordt als normaal beschouwd.

5. In het oor. Een temperatuur van 36,3° C tot 37,8° C wordt als normaal beschouwd.

6. Op het voorhoofd. Een normale temperatuur ligt tussen 36,7 en 37,5°C.

7. Bij de buiging van de elleboog. Een temperatuur tussen 34,2° C en 36,7° C wordt als normaal beschouwd.

Een temperatuur van 37,7°C is normaal voor kinderen jonger dan één jaar. De temperatuur kan in de ochtend 36,3 °C zijn en in de avond 37,7 °C.

Wat is de optimale conditie voor het kind om zijn temperatuur te meten?

De lichaamstemperatuur varieert gedurende de dag. Minimale metingen kunnen worden uitgevoerd in de ochtend, van 15 tot 18 uur. Maximaal ’s avonds, tussen 17.00 en 21.00 uur.

De beste tijd om een thermometer te nemen is tussen 7-9 uur of 17-19 uur. Uw baby moet rustig zijn tijdens de meting. De kamertemperatuur mag niet hoger zijn dan 20-22°C. Tijdens de thermometer mag het kind niet eten, drinken, praten of zich misdragen.

Als het kind ziek is, is de temperatuur meestal enkele dagen ongeveer 39°C. Als dit het geval is, laat uw thermometer dan om de 2-3 uur controleren.

Temperatuurschommelingen kunnen verband houden met de tijd van het jaar. Het hangt af van de omgeving. In de zomer kan de temperatuur een graad hoger zijn dan normaal. Een warm bad en warme kleding kunnen hetzelfde resultaat opleveren.

De lichaamstemperatuur kan hoger zijn na lichamelijke inspanning, emotionele opwinding en eten. Daarom moet het niet worden gemeten na bewegende wedstrijden of hoge emotionele niveaus van opwinding.

De thermometer kan een half uur na een voeding en een kwartier na het huilen of plezier maken worden afgenomen. De temperatuur kan worden gemeten na een kwartier wandelen op een koude dag, met behulp van de oormeter. Oorthermometers mogen nooit worden genomen bij een oorontsteking zoals otitis media.

De duur varieert, afhankelijk van het gekozen instrument. De oksel en de elleboog worden gedurende 5 tot 10 minuten gemeten. In de lies gedurende 5 minuten. In de mondholte wordt gedurende 10 seconden tot 3 minuten gemeten. De rectale meting met een elektronisch apparaat duurt slechts anderhalve minuut. De temperatuur op het voorhoofd moet 3 tot 5 seconden worden gemeten, terwijl de temperatuur bij het oor onmiddellijk wordt gedetecteerd met een infraroodsensor.

Soorten meetinstrumenten

Bij het kiezen van een thermometer voor uw baby moet u rekening houden met de volgende punten:

1. Nauwkeurigheid van de meting. De nauwkeurigheid moet minimaal zijn;

2. Het model moet geschikt zijn voor de leeftijd van het kind. Er zijn thermometers die alleen tot een bepaalde leeftijd worden gebruikt;

3. Meeteenheden;

4. Meetsnelheid. Baby’s houden er niet van om lang hun temperatuur op te nemen;

5. Extra functies (meetgeschiedenis, licht, akoestisch alarm).

Denk aan de soorten meettoestellen.

1. Kwikthermometers. Ze zijn goedkoop en hebben een kleine fout. Ze kunnen gemakkelijk breken en bij breuk bestaat het risico van kwikdampvergiftiging. Er zijn ook vrij lange meettijden (5 tot 10 minuten). Ze moeten stil kunnen zitten of liggen voor de hele duur van de meting, wat moeilijk is voor kinderen jonger dan 3-4 jaar.

2. Elektronische (digitale) machines. Men kan onderscheid maken tussen instrumenten met een hard uiteinde (voor axillaire metingen) en een zacht uiteinde van siliconen (voor rectale metingen). De cijfers kunnen mondeling worden gebruikt. Het uiteinde van de thermometer wordt onder de tong geplaatst en 3 tot 5 minuten vastgehouden. Niet geschikt voor baby’s met nasofaryngeale aandoeningen. Voordelen: veiligheid, gebruiksgemak, automatische uitschakeling na de meting, signaal wanneer de meting klaar is en lage prijs. Ontworpen om de temperatuur te meten vanaf de eerste levensdagen. Ze hebben het nadeel dat ze alleen nauwkeurig zijn als ze rectaal worden gemeten.

3. Temporele instrumenten. Gebruiksvriendelijk en nauwkeurig. Voordelen: snelle meetsnelheid. Sensoren worden gebruikt in de eerste levensmaanden. Het enige nadeel zijn de hoge kosten.

4. Tympanische thermometers. Ze zijn zeer nauwkeurig en kunnen baby’s vanaf zes maanden meten. Nadelen zijn onnauwkeurige metingen (verkeerde plaatsing in de gehoorgang) en hoge kosten.

5. Contactloze infraroodmachines. Automatische uitschakeling, geschiedenisgeheugen, akoestisch alarm. Ze hebben geen leeftijdsgrenzen en hebben de snelste meetsnelheid (5 seconden). Nadelen: mogelijkheid van onnauwkeurige metingen (verkeerde afstand tot het object) en hoge kosten.

6. Pupillaire thermometers. Dit is een soort digitale thermometer. Gemakkelijk te gebruiken (geschikt voor baby’s) en veilig. De nadelen zijn dat u geen nauwkeurige meting krijgt omdat uw baby de fopspeen waarschijnlijk niet de vereiste tijd (3-5 minuten) in zijn mond houdt.

7. Temperatuurstrips, stickers, indicatoren. Gemakkelijk te gebruiken. Ze geven de vereiste informatie snel (1-3 minuten), maar kunnen een onnauwkeurig resultaat geven.

Het gebruik van het ene of het andere toestel houdt rechtstreeks verband met de leeftijd van het kind.

Temperatuurmeting

Thermometrische trajecten hebben hun eigen kenmerken. Laten we ze elk in detail uitleggen.

1. Rectaal. Thermometer uitgevoerd via de anus. Geschikt voor kinderen jonger dan drie jaar. Het uiteinde van het apparaat wordt afgeveegd met een alcoholoplossing, vervolgens gespoeld met een beetje warm water en voorzien van vaseline. De baby ligt op zijn rug met het gezicht naar binnen en zijn voeten tegen zijn borst gedrukt. Het aangezette apparaat wordt in de anus ingebracht op 1-1,5 centimeter. Digitale eenheid vasthouden tot het alarm klinkt, kwik eenheid twee minuten vasthouden.

2. Mondeling. De temperatuur wordt gemeten in de mondholte. Geschikt voor kinderen vanaf drie jaar. Het gespoelde uiteinde van de thermometer wordt onder de tong geplaatst en in de mondholte gehouden totdat het alarm afgaat. De kwikthermometer wordt drie minuten vastgehouden. Dit kan worden gedaan ½ uur na de consumptie van een voedingsmiddel met een zeer lage of zeer hoge waarde. Nadeel – baby’s kunnen op het apparaat kauwen.

3. Axillair. De actie vindt plaats in de okselstreek. Het uiteinde wordt onder de oksel geplaatst en de elleboog wordt tegen de zijkant van het kind gedrukt gedurende 4-5 minuten. Geldt voor kinderen vanaf 12 jaar en voor volwassenen.

4. Tympanic. Het wordt gemeten aan het oor. Trek zachtjes aan het oor van het kind en trek het naar het achterhoofd. Het uiteinde van het toestel wordt in de gehoorgang gebracht en op zijn plaats gehouden tot het alarm. Er bestaat een kans op misleidende metingen door de grote hoeveelheden oorsmeer en oorsmeerstructuren.

5. Tijdelijk. Meet de temperatuur op het voorhoofd. Deze methode is geschikt voor kinderen vanaf vier jaar. Hoe u moet meten hangt af van het type thermometer. Meet bij de slaap of van het midden van het voorhoofd naar de slaapzijde. Deze manier van meten is comfortabel en snel.

Om uw metingen betrouwbaar te laten zijn, moet u de regels voor het meten van de lichaamstemperatuur volgen.

Wat te doen als uw baby koorts heeft

Als een aanzienlijke stijging van de lichaamstemperatuur wordt vastgesteld, is het kind ziek. Een verhoogde temperatuur vertelt ons dat je lichaam stoffen aanmaakt die de infectie weerstaan. De belangrijkste stof die wordt geproduceerd is interferon. Hoe hoger de graad, hoe hoger de koorts.

Als de temperatuur hoog is, zorg er dan voor dat het kind warmte verliest. Geef je baby veel water! De lucht in de flat mag niet hoger zijn dan 18°C. Als deze regels worden gevolgd, heeft het kind meer kans om de koorts zelf aan te kunnen.

Als de temperatuur 39°C bereikt, moet een koortswerend middel worden gegeven. Hetzelfde geldt als de thermometer 38°C aangeeft en het kind een zenuwaandoening heeft.

Een universeel middel, paracetamol, kan worden gebruikt. Het is verkrijgbaar als tabletten, zetpillen, druppels. Maar we moeten niet vergeten dat paracetamol niet de remedie is. Het mag niet meer dan vier keer per dag en meer dan drie opeenvolgende dagen worden gebruikt.

Paracetamol is slechts een tijdelijke maatregel tot een dokter komt. Andere koortswerende middelen en geneesmiddelen moeten met uw kinderarts worden besproken.

Een arts moet onmiddellijk worden geraadpleegd als:

1. Een koorts van meer dan 40 graden Celsius;

2. Koorts gedurende meer dan drie dagen, ondanks gebruik van koortswerende middelen en medicijnen;

3. Bij uitslag, braken, hoesten of diarree en aanhoudende koorts;

4. Hitteberoerte is opgetreden;

5. Er zijn tekenen van uitdroging;

6. Aanwezigheid van chronische ziekten.

7. Als de koorts aanhoudt en krampen optreden, met bewusteloosheid, zwelling van de nek, ademnood – bel een ambulance.

Het bepalen van de temperatuur van je baby is een noodzakelijke en belangrijke taak. Ouders kunnen het alleen af. Alles is van belang: het type thermometer, het lichaamsgebied en de meetomstandigheden.

Als er koorts wordt vastgesteld, moeten de ouders de dokter bellen, zodat hij je baby kan onderzoeken en diagnosticeren en je kan vertellen wat je baby moet behandelen en of je hem überhaupt moet behandelen. Het is mogelijk dat de toestand van het kind niet te wijten is aan de ziekte.