Het kind op een jaar niet lopen, wat moeten de ouders doen

Na de eerste verjaardag wordt een heel nieuw perspectief geopend voor het kind wanneer het begint te lopen. zijn bereik van vaardigheden breidt zich enorm uit en hij gaat van leren over zichzelf naar leren over zijn wereld… Die hij als de zijne beschouwt, niet als de buitenwereld.

Maar een kind mag niet lopen als het één jaar oud is. Hoe kritiek is de situatie, is het de moeite waard om onmiddellijk alarm te slaan en waar ligt in dit geval de “norm” voor ontwikkeling?. Dit is waar dit artikel over zal gaan.

Mogelijke oorzaken

Gemiddeld beginnen de meeste baby’s te lopen in de twaalfde maand van hun leven. Deze gebeurtenis moet worden voorafgegaan door enkele voorbereidende stappen. Dat hoeft niet, maar in het groei- en rijpingsproces van het kind is hun aanwezigheid zeer gewenst.Dit zijn de volgende acties:

1. Beheersing van koprollen;

2. Kan goed zitten en zelfverzekerd opstaan;

3. Kruipt behendig;

4. In staat om op te staan met behulp van een steun en erlangs te lopen.

Nu moeten we bedenken op welke leeftijd het kind al deze vaardigheden consequent beheerst. Als een kind alle of sommige van de bovenstaande vaardigheden later leert dan zijn leeftijdsgenoten en de vertraging 4 tot 6 weken bedraagt, betekent dit dat zijn tijd gewoon nog niet rijp is en dat hij in de komende 2-3 maanden zal gaan.

De tweede optie is dat het kind gewoon bang is om de eerste stappen te zetten… Het is noodzakelijk de baby nauwlettend te volgen, het is mogelijk dat hij na verschillende mislukte valpartijen het verlangen verliest om zelfstandig te lopen.

In beide gevallen wordt het probleem opgelost door systematische looptraining. Noodzaak om met de baby te lopen door zijn/haar hand vast te houden.

De volgende stap om de oorzaak vast te stellen en het probleem op te lossen is na te gaan of de baby de voorwaarden heeft om zelfstandig te lopen. Dit betekent – kan het kind zelfstandig op een steun staan en zich verplaatsen. Als hij/zij het gemakkelijk doet en zichzelf traint om het te doen, dan is alles normaal en zal het kind snel lopen. Als er zelfs geen poging daartoe wordt ondernomen, moet dit een reden tot bezorgdheid zijn en kan dit leiden tot een doktersadvies.

Er zijn echter een aantal punten die moeten worden opgehelderd voordat medisch advies wordt ingewonnen:

1. Volwassenen laten het kind niet zelfstandig door het huis bewegen.

2. De baby wordt gewoon “geregistreerd” in bed, in het beste geval in een box, en leeft daar permanent vanwege ingebeelde angsten voor de koude vloer, de gevaren die het met zich meebrengt en het gebrek aan hygiëne.

3. Het kind mag niet “oefenen” en wordt voortdurend omringd door zijn speelgoed en de dingen waar hij met zijn vinger naar wijst, worden hem onmiddellijk gegeven, zonder dat hij de kans krijgt om te proberen ze zelf te “pakken”.

4. Er zijn geen andere prikkels beschikbaar, niet alleen om op te staan of te lopen, maar ook om te proberen te praten. Alles dringt tot hem door en volwassenen proberen al zijn wensen te raden…

Als dit het geval is, is het noodzakelijk haar houding ten opzichte van de ontwikkeling van het kind punt voor punt te veranderen. De omgeving en de persoonlijkheid van het kind spelen een doorslaggevende rol bij de timing van het zelfstandig beginnen te lopen. Rustige kinderen beginnen later te lopen en zij die lui mogen zijn veel later. Jonge zenuwachtige kinderen lopen het eerst zelfstandig.

Wanneer medische hulp inroepen

Wanneer aan de voorwaarden is voldaan om de baby zelfstandig te laten bewegen en de baby niet probeert te zitten of te kruipen, moet medisch advies worden ingewonnen.In dit geval kunnen de oorzaken zijn:

1. Genetische kenmerken van het lichaam van het kind als gevolg van geërfde of verworven veranderingen;

2. Zwakke spieren;

3. Ontwikkelingsstoornissen van het bewegingsapparaat;

4. Problemen met de hersenen veroorzaakt door verschillende soorten letsels in de centra die verantwoordelijk zijn voor beweging of de hersencellen zelf of door hypoxie;

5. Slechte of onjuiste voeding van het kind.

Als het kind zwakke beenspieren heeft, gebruikt het de armen als steun bij het opstaan. Mobiliteitsbeperkingen betekenen dat het kind moeite heeft om zijn/haar evenwicht te bewaren; dit is visueel te zien aan een kind dat zijwaarts zit. Een vrouw is zich meestal al bewust van het feit van hypoxie, omdat het zich ontwikkelt tijdens de zwangerschap. De andere genoemde redenen kunnen worden vastgesteld door een medisch onderzoek.

Wat is het principe van het medisch onderzoek

Een bezoek aan de dokter zal nodig zijn, die u hoogstwaarschijnlijk een medisch onderzoek en de nodige tests zal geven.

Tijdens het lichamelijk onderzoek beoordeelt de arts de lengte, het gewicht en de hoofd- en borstomtrek van het kind aan de hand van speciale centielkaarten. Deze worden gebruikt om een “corridor” te construeren die, als percentage van het totale aantal kinderen, aangeeft hoeveel kinderen een identieke mate van lichamelijke ontwikkeling hebben als degene die wordt beoordeeld. De corridorscores zijn verdeeld in:

1. Gemiddeld;

2. Boven of onder het gemiddelde;

3. hoog en laag;

4. Atypisch hoog en atypisch laag.

Indien deze laatste indicatoren aanwezig zijn, zal een meer gedetailleerd onderzoek van het kind worden bevolen.

Het tweede punt van het onderzoek is de beoordeling van de harmonie van de ontwikkeling van het kind. De correlatie tussen de antropometrische bevindingen en elkaar wordt bepaald. Het eenvoudigste en duidelijkste voorbeeld is de verhouding gewicht-lengte, d.w.z. het gewicht kan ofwel te kort zijn voor de lengte van het kind, ofwel juist te groot. Ook de verhoudingen van de lichaamsdelen ten opzichte van elkaar, bijvoorbeeld de hoofdomtrek is te groot in verhouding tot de borstomtrek en de lengte van het kind. In het algemeen zijn er verschillende opties.

Na een uitgebreide beoordeling van de algemene lichamelijke ontwikkeling van uw kind, krijgt u een algemeen medisch advies. Het kan blijken dat de antropometrische bevindingen normaal zijn en dat de oorzaak iets anders is, of dat er een onevenwichtigheid is door bijvoorbeeld overgewicht. In geval van afwijkingen moet de arts aan de hand van de testresultaten en onderzoeken de oorzaak vaststellen en passende aanbevelingen doen.

Wat moet er gebeuren als het kind niet of heel langzaam loopt?

Nadat de therapie is voorgeschreven, kunnen de ouders in overleg met de arts helpen bij het proces.

Zodat je kind sneller zelfstandig kan lopen:

1. De benen moeten op deze leeftijd versterkt en gemasseerd worden, bij voorkeur door een professionele masseur. Zwemlessen zijn geweldig voor het versterken en verstevigen van de spieren.

2. Het kind oefenen door het te helpen opstaan, met behulp van meubilair en stoffering als steun. Motiveer het kind door het te prijzen en laat het het doen zonder hulp van een volwassene.

3. Uw kind mag nooit proberen zelf op te staan totdat het dat zelf probeert, en u mag nooit proberen het op zijn voeten te zetten of het te leren lopen.

4. Zodra u regelmatig probeert te staan, kunt u beginnen uw baby bij de armen te nemen en hem/haar op deze manier door de kamer of de speelplaats te “wandelen”. U moet hem/haar eerst met beide armen stevig vasthouden, daarna met slechts één arm. Na een paar sessies, wanneer het vertrouwen van uw baby merkbaar is, houdt u hem/haar alleen bij de vingers vast, en laat u hem/haar uiteindelijk los.

5. Laat het kind de steun dicht bij u en open uw armen, toon uw aanmoediging met een glimlach en moedig hem/haar liefdevol aan om zelf naar de volwassene toe te lopen. Registreer vooruitgang altijd met lof, en spreek nooit agressie uit, laat staan scheld een kind uit als het het niet bijhoudt.

Bedenk hoe je je kind kunt motiveren. Kleine trucjes kunnen helpen, bijvoorbeeld speelgoed op een stoel of bank leggen, op een afstand van uw baby en hem vragen het aan u te geven. Hij moet worden geholpen om dit de eerste paar keer te doen.

In dit stadium is het het beste om het dragen van de baby ‘in de armen’ tot een minimum te beperken. Als hij/zij huilt en een volwassene probeert te smeken hem/haar mee te nemen voor een ritje, is het een goed idee om het kind af te leiden met iets anders om hem/haar te interesseren. U kunt een zoektocht organiseren naar zijn favoriete speelgoed, dat vooraf door een volwassene is verstopt. De routines moeten worden uitgevoerd door met de voeten te stampen, natuurlijk te voet. Als hij onmiddellijk moet worden afgeleid, is de beste methode zijn aandacht af te leiden naar een voorwerp in de flat.

Een wandeling in de speeltuin is nuttig. Waar kan het kind geïnspireerd worden door het voorbeeld van andere kinderen van zijn leeftijd?. De mens blijft een sociaal wezen, en het ligt in zijn aard om zijn gelijken te willen evenaren…

Maar het is geen goed idee om een babywalker te gebruiken in deze situatie. Het kind zal er snel aan wennen, het zal moeilijk zijn ze te weigeren en de dag dat het zelfstandig begint te lopen zal alleen maar worden uitgesteld. Een tolhuisje voor het kind zou beschikbaar kunnen zijn als hulpmiddel. Dit veelzijdige speelgoed zal de jonge ontdekkingsreiziger zeker bezighouden en hem helpen loopvaardigheid te leren, hoewel het niet te veel moet worden gebruikt.

De volwassenen zelf moeten niet te veel stilstaan bij het moment waarop het kind eindelijk zelfstandig begint te lopen. Hulp en steun van volwassenen, zorg en lof. Je kind opjagen en irritatie tonen over je uiterlijk kan alleen maar nadelig zijn.

Dit artikel is samengesteld op basis van boeken: Esakov S.. “Leeftijd Anatomie en Fysiologie, Andrei Kurpatov’s Gelukkig Kind. Universele regels “en materialen van het werk van leraren en onderwijspraktijk van het personeel van Solnyshko Kindertehuis RK domsolnyshko.kz/o-nas/o-detskom-dome/.