Hoe help je een moeilijk kind het goed te doen op school

“Moeilijke kinderen” zitten in elke klas. Ze zijn actief, onstuimig en kunnen zich moeilijk concentreren. Daarom hebben ze moeite met leren op school, ook al zijn ze vaak intelligenter dan hun klasgenoten. Amerikaanse psychologen zeggen dat het met de juiste aanpak in opleiding en onderwijs mogelijk is het gedrag van kinderen te corrigeren en bijgevolg de schoolprestaties te verbeteren.

Wie zijn de “moeilijke kinderen”?

Moeilijke kinderen worden gewoonlijk gedefinieerd als kinderen met een hyperactiviteitsstoornis of aandachtstekortstoornis. Dit zijn cholerische kinderen, die niet stil kunnen zitten op één plek, ze zijn vaak onoplettend, hun acties zijn inconsistent… Veel leraren zijn bang voor zulke kinderen, omdat ze de klas voortdurend afleiden en hen angst aanjagen. Maar psychologen zeggen dat hyperactieve kinderen creatieve mensen zijn. Ze zitten altijd vol ideeën en hebben een vruchtbare fantasie. Hun geesten zijn flexibel.

“Moeilijke kinderen” zijn in staat om moeilijke taken op te lossen die het leven hen oplegt, ze zijn enthousiast… Ze zijn energiek en onvoorspelbaar. Ze hebben veel energie voor verschillende activiteiten. De indruk bestaat dat deze kinderen onmogelijk te bezetten zijn. In feite, als ze een uitdagende taak krijgen die hen volledig in beslag neemt, kunnen ze letterlijk de tijd vergeten… Vaak zijn zulke kinderen zeer getalenteerd en intelligent. Maar ze passen niet in het standaard onderwijssysteem met hun luidruchtige temperament…

Redenen voor het wangedrag van een “moeilijk kind

Kinderen die moeilijk zijn krijgen vaak de schuld. Vaak zien leraren hen als mensen met een “slecht humeur”. In werkelijkheid zijn dergelijke kinderen niet “slecht”, maar eerder te kwetsbaar en te gevoelig. Ze reageren op de uitdagingen van het leven met pijn, en als gevolg daarvan “ontsporen”. Het kind heeft geen kritiek of straf nodig. Hij heeft hulp nodig. De redenen voor hun slechte gedrag moeten worden gezocht in de diepte van hun psyche. Alleen aan de oppervlakte kunnen we zien dat het kind gewoon niet luistert en niet wil leren. In feite is er een andere reden voor dit gedrag.Psychologen hebben de volgende oorzaken van gedragsstoornissen bij “moeilijke kinderen” vastgesteld:

1. Concurrentie om aandacht.Wanneer een kind de aandacht mist die het nodig heeft om te groeien en zich te ontwikkelen, vindt het een gemakkelijke manier om die aandacht te krijgen – door naar niemand te luisteren, door “ieders leven overhoop te gooien”. Daardoor is alle aandacht op hem gericht. Zeker niet op de manier die jij zou willen. Maar, beter dat dan geen.
2. Worstelen om zich te laten gelden.Als het kind onder streng toezicht en ouderlijke controle staat, wordt het probleem tijdens de adolescentie verergerd. Wanneer hij wordt aangesproken in de vorm van bevelen, instructies en vermaningen, zal de jongen uiteindelijk in opstand komen tegen het systeem waarin hij moet leven. Voor volwassenen lijkt het alsof zij op deze manier een overactief kind “in de hand” houden, correcte gewoonten aankweken, fouten voorkomen en bezig zijn met een moeilijke activiteit – opvoeding. In werkelijkheid is deze benadering echter niet juist, zij zal leiden tot het instorten van de relatie.
3. Lust voor wraak.“Moeilijke kinderen” zijn vaak wrokkig tegenover volwassenen, “de leraar prijst altijd uitstekende leerlingen, maar hij wordt op geen enkele manier aangesproken, behalve met opmerkingen”, “de ouders zijn moe van zijn buitensporige activiteit en trekken hem voortdurend weg”. Dus nemen ze de “enige juiste” beslissing, waartoe de psyche van het kind in staat is – iedereen ergeren, altijd iedereen “uit wrok” doen.
4. Verliest het vertrouwen in zijn eigen kracht.Het gebeurt vaak dat “moeilijke” kinderen de ene mislukking na de andere hebben: de relaties met klasgenoten en leraren lopen niet goed, studies worden verwaarloosd, onbegrip thuis is een gevolg. Het is begrijpelijk waarom hun gevoel van eigenwaarde laag is. Als gevolg van de bittere ervaring van mislukking en constante kritiek, verliezen zij het geloof in hun eigen kunnen. De tiener trekt een voor zijn leeftijd gerechtvaardigde conclusie: waarom proberen, ik ben toch slecht, het zal me niet lukken. Naar buiten toe laat hij zien dat het hem niets kan schelen…

De behoefte aan begrip, respect, succes, aandacht en warmte is natuurlijk voor “moeilijke kinderen”. Hun gedrag laat weten dat ze ongelukkig zijn. Het is de enige manier die ze kunnen begrijpen om hulp te vragen… Het is niet moeilijk om de oorzaak van wangedrag bij overactieve kinderen te vinden, je hoeft er alleen maar op te letten en in je eigen gevoelens te duiken.

Wat te doen?

Er is een algemeen antwoord op de vraag wat te doen: Stop met reageren op de manier die kinderen gewend zijn, tegen hun verwachtingen in. Anders ontstaat er een cirkel: hoe meer de volwassene ontevreden is, hoe meer het kind ervan overtuigd is dat het een bepaald doel heeft bereikt. De uitdaging voor volwassenen is om niet langer op de gebruikelijke manier op het gedrag van kinderen te reageren. Zo doorbreek je de vicieuze cirkel. Dit is zeker geen gemakkelijke taak. Emoties slaan op hol, vooral bij langdurige conflicten. En toch kunnen volwassenen de aard van de communicatie veranderen. Als de emotie niet kan worden gestopt, kan een berisping of een gebruikelijke straf voor het kind worden geëlimineerd.

De volgende keer is het een goed idee om jezelf te betrappen op hoe je je voelt. Als je wrok voelt, vraag je dan af wat het kind precies heeft gedaan, wat zijn pijn is, waar je hem voortdurend mee beledigt… Dit kan helpen om de reden voor zijn/haar gedrag te begrijpen. Dit kan worden gevolgd door het aanpakken van het probleem van het kind, waartegen het “vecht”… Daarna is het gemakkelijker om een wederzijds ondersteunende houding aan te nemen, wat leidt tot meer belangstelling voor leren en betere prestaties van het kind.

Als een kind aandacht nodig heeft, moeten mogelijkheden worden gevonden om het “positieve” aandacht te geven. Probeer hem aan te spreken wanneer de “moeilijke” tiener niemand tot last is, wanneer hij in een rustige gemoedstoestand verkeert. Probeer dit, en hij zal zich dankbaar tot je wenden… Negeer de gebruikelijke “capriolen” van kinderen. Na verloop van tijd zullen zij beseffen dat hun inspanningen niet de verwachte resultaten opleveren en zullen zij niet langer nodig zijn. De grootste fout in deze situatie is ze volledig te negeren. In dat geval ontwikkelen kinderen asociale gedragscontrole.

Als een kind “rebelleert” tegen strenge controle, zelfexpressie zoekt, dan vermindert de controle over zijn/haar activiteiten. In de adolescentie is het het beste om geen dingen te eisen die hij waarschijnlijk niet zal nakomen. Trek de beslissing van je tiener niet in twijfel. Overeenstemming bereiken over de details van de uitvoering, onnodige druk en dictaat vermijden. Beseffen dat de koppigheid van kinderen slechts een vorm is van vragen om op zichzelf te wonen, met hun eigen verstand. Stop met het eisen van “verwacht” gedrag van hen, verlaag uw verwachtingen. Bekritiseer hem niet. Je hebt waarschijnlijk te maken met een heel slim kind.

Kom samen uit de situatie. Hij kan het niet alleen. U zult merken hoe de eerste successen, zelfs de kleine, uw kind zullen aanmoedigen. Beloon hen bij elke gelegenheid en vier zelfs de kleinste successen. Verwacht niet dat de discipline direct beter wordt… Er is een lange weg te gaan, en dit vergt veel geduld van volwassenen. Wees ervan bewust dat als hij de relatie voor de eerste keer probeert te herstellen, hij zijn gedrag nog erger kan maken. Hij zal niet onmiddellijk de oprechtheid van de volwassenen vertrouwen, maar deze testen. Alleen wanneer relaties tussen volwassenen en kinderen tot stand komen, kunnen we beginnen de prestaties op school te verbeteren.

Hoe verbeter je de academische prestaties op school

Psychologen geven eenvoudige richtlijnen om een “moeilijk” kind te helpen het goed te doen op school:

1. Geef ze niet de hele taak, maar verdeel die in kleinere delen.Het is moeilijk voor overactieve kinderen om hun aandacht lang vast te houden. Om te voorkomen dat de taak een marteling wordt voor zowel ouders als kinderen, verdeel je de taak. Probeer de eenvoudige regel aan te houden: voer de taak niet langer dan 15 minuten uit. Gedurende deze tijd zal het kind bezig zijn met zijn werk en zijn concentratie zal in het gedrang komen door de noodzakelijke activiteiten. Zelfs als hij na die tijd is afgeleid, bied hem dan een nieuwe taak aan…
2. Stel een duidelijke dagelijkse routine op en houd je er duidelijk aan.Jarenlang onderzoek heeft uitgewezen dat hyperactieve kinderen met een duidelijke dagelijkse routine minder gevoelig zijn voor stemmingswisselingen. Zorg voor een vaste routine – het hele gezin gaat op dezelfde tijd naar bed en wordt op dezelfde tijd wakker. Bovendien moeten zowel kinderen als volwassenen stoppen met tv-kijken en computerspelletjes spelen in de ochtend- en avonduren. Probeer vaste etenstijden aan te houden. Maak er een gewoonte van om je dag te bespreken tijdens het eten, praten over je zorgen. Besteed tijd aan een uitje buitenshuis. Je kind heeft een plek nodig om de energie die het gedurende de dag verzamelt kwijt te kunnen.
3. Verminder kritiek, prijs het kind. Volgens Amerikaanse psychologen verwarren ouders vaak de term “straf” met “discipline”. Hun onderzoek heeft aangetoond dat “moeilijke kinderen” immuun zijn voor negatieve emoties in hun omgeving. Ze negeren hun verboden, maar reageren gemakkelijk op positieve emoties. Als een kind wordt geprezen voor kleine successen en niet wordt berispt voor wangedrag, zal het nog enthousiaster zijn voor “goede” dingen. Dit principe zal het gemakkelijk maken om de prestaties op school te verbeteren.
4. Besteed meer aandacht aan het eten van de kinderen.Recent onderzoek heeft aangetoond dat ‘junk food’ in combinatie met emotionele onrust de symptomen van hyperactiviteit verergert. Vermijd naast “snel” eten ook ongecontroleerde consumptie van zoetigheid. Snoep, pure suiker wordt beter vervangen door zoet fruit. Kinderen met het hyperactiviteitssyndroom hebben vaak een tekort aan meervoudig onverzadigde vetzuren. Dus neem vis op in het dieet. Het innemen van omega-3 vitaminen of visoliecapsules heeft een therapeutisch effect.
5. Vergelijk uw kind niet met andere kinderen, Vergelijk alleen met jezelf, met je eigen resultaten.

Advies voor ouders

Kinderpsycholoog Yulia Gippenreiter geeft het volgende advies aan ouders van “moeilijke” kinderen; meer informatie is te vinden in haar boek “Blijf zo met je kind praten”?”:

1. Vraag uw tiener om hulp en advies, laat hem of haar deelnemen aan discussies binnen het gezin. Toon de waarde van zijn beslissing, van het communiceren met hem.
2. Prijs je tiener, maar wees voorzichtig. Lof moet verdiend worden.
3. Vermijd liegen. Als je merkt dat een kind heeft gelogen, zeg dat dan. Praat erover.
4. Wijs op wangedrag zonder persoonlijk te worden. Laat hem/haar weten dat je hem/haar als persoon accepteert, maar dat je afkeurt wat hij/zij heeft gedaan.
5. Beslis over de interesses van het kind, laat hem de lessen volgen die hij leuk vindt.
6. Taken toewijzen aan het kind, controleren of ze worden opgevolgd.
7. Een situatie van succes creëren. Moedig uw kind aan te geloven in zijn/haar capaciteiten.
8. Ga na met wat voor soort activiteit het kind moeite heeft. Misschien is een onderwerp moeilijk voor hem en heeft hij het opgegeven.

Er zijn niet echt “moeilijke” kinderen – het zijn volwassenen die de pijn van een kind niet kunnen begrijpen. Als u probeert een “gemeenschappelijke taal” met hem te vinden, zal de relatie normaliseren, zal de situatie op school genivelleerd worden, wat een positieve invloed zal hebben op de prestaties van de tiener.